Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nie ostrzeżono ich również przed realną możliwości znaczącego wzrostu (deprecjacji) kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)sposobu wykonywania umowy, stosowania kursów franka szwajcarskiego nieodbiegających od kursów rynkowych, nie stało na przeszkodzie w stwierdzeniu abuzywności postanowień umownych odnoszących się do kursów walut wynikających z „Tabeli Kursów Walut Obcych” banku. (...)Ustawa ta nie wprowadziła żadnych zapisów, które z mocy prawa wchodziłyby do treści umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych do walut obcych zamiast dotychczasowych postanowień tych umów. (...)(...)przyczyny, że umowy o tzw. kredyty denominowane i indeksowane są w istocie umowami o kredyt złotowy, do którego – z oczywistych względów – przepis ten normujący sytuację, gdy dłużnik w walucie polskiej otrzymuje kredyt i spłaca zobowiązanie, nie może mieć zastosowania.

Oceny tej nie zmienia okoliczność, że kwota udzielonego kredytu została określona i poddana oprocentowaniu w walucie obcej (franku szwajcarskim), a miała być wypłacona i spłacona w walucie polskiej. (...)Po wyeliminowaniu z umowy stron postanowień dotyczących kursów wymiany, wiadomo jedynie, że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji powodów równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika). (...)(...)polemiczny i pozostają w opozycji do zebranych w sprawie dowodów, w tym także do treści samej umowy, jak i pomijają wypracowane już na tle innych, lecz bardzo podobnych umów o kredyt denominowany walutą franka szwajcarskiego orzecznictwo, z którego płynie wniosek,(...)(...)Do odmiennej oceny nie mogło prowadzić to, że sporny kredyt był denominowany.

W chwili jej zawierania, tj. w 2008 r., Prawo bankowe nie przewidywało literalnie możliwości udzielania kredytów denominowanych i indeksowanych. (...)Sąd zaznaczył przy tym, że w orzecznictwie sądów europejskich i polskich, utrwalony jest pogląd, że kredyty denominowane i indeksowane do kursu waluty obcej są kredytami w walucie polskiej. (...)Z zeznań powódki M. C. złożonych na rozprawie 21 września 2021 r. wynikało, że od pracownika Banku otrzymała zapewnienie, że jest to waluta stabilna, zaś frank występuje tylko po to, aby dostać kredyt. Pracownik nie wyjaśnił przy tym z czego ten kurs wynika, ani nie przedstawił danych historycznych franka (k. 209v. - 210).

Podczas zawierania umowy kredytu nie tłumaczono im jak Bank ustala kurs franka szwajcarskiego, ani też jak są tworzone tabele kursów. (...)Pozwany Bank zapewniał kredytobiorców o stabilności kursu franka szwajcarskiego w przeciwieństwie do innych walut typu EURO, jednak(...)(...)Pracownik Banku zapewniał, że nawet w przypadku, gdy kurs franka szwajcarskiego będzie się wahał to i tak umowa ta będzie dla nich korzystniejsza niż umowa w złotych polskich. (...)Prawo bankowe oraz odnosząc się do konstrukcji umowy, Sąd pierwszej instancji rozstrzygnął, że formuła umowy kredytu bankowego denominowanego jest dopuszczalna i mieści się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego stanowiąc jej możliwy wariant.

Zgodnie z § 2, § 4, § 8 i § 9 umowy Bank udzielił powodom kredytu w kwocie 150.000 zł „denominowanego (waloryzowanego) w walucie (...) na okres 360 miesięcy. (...)Stosownie do § 9 ust. 2 umowy kredytu kredytobiorcy zobowiązali się do spłaty kredytu w 359 ratach miesięcznych do 10. każdego miesiąca. (...)Uruchomienie kredytu nastąpiło jednorazowo - 8.12.2008 r. w sumie 150.000 zł, czyli w przeliczeniu na walutę szwajcarską 62.011,66 CHF. Od 10.06.2010 do 10.01.2020 r. powodowie zapłacili pozwanemu 84.065,32 zł. (...)Na gruncie spornej w sprawie umowy strony nie spełniały bowiem świadczeń w walucie obcej, skoro zarówno wypłata, jak i spłata kredytu następowały w walucie polskiej, po dokonaniu stosownego przeliczenia z waluty franka szwajcarskiego.

Powodowie mieli możliwość oceny wysokości kursów kupna i sprzedaży waluty CHF w odniesieniu do miernika w postaci średniego kursu NBP. Od 2011 roku powodowie uzyskali możliwość spłaty kredytu bezpośrednio we frankach, więc nie musieli niczego przeliczać i zapoznawać się z bieżącym kursem franka. (...)Ta ilość franków się już nie zmieniała. (...)Nie przedstawiana była powodom żadna prognoza co do kursu franka szwajcarskiego, żadna symulacja, w jaki sposób(...)powodów przy określonym wzroście kursu franka, nie przedstawiono im wreszcie zestawienia kursów franka szwajcarskiego w okresie odpowiadającym długością okresowi,(...)(...)Bez względu na to, jak kształtowałby się kurs franka szwajcarskiego, bank miał uzyskać zwrot całości kwoty stanowiącej przeliczenie kredytu wyrażonego w PLN na walutę franka szwajcarskiego.

R. B. zawarł z (...) w G. umowę kredytu denominowanego nr (...) we frankach szwajcarskich w wysokości 54.898,34 CHF, stanowiącej(...)M. (...) , niezbędnego mu do prowadzenia działalności gospodarczej – zajęć językowych dla dzieci w szkołach podstawowych. (...)Powód zapewniał pozwanego, że frank szwajcarski jest stabilną walutą, a wahania nie przekraczają 20%. (...)Zgodnie z wyliczeniami Banku, zadłużenie wynosiło 25.717,81 CHF. Kwota kredytu została jednocześnie przewalutowana na polskie złote według kursu franka na ten dzień. (...)Oczywistym jest bowiem, że w takim wypadku wskaźnikiem waloryzacji - tak poszczególnych rat spłaty kredytu, jak i wielkości niespłaconego kredyty w przypadku jego wypowiedzenia – powinna być aktualna w danym momencie wartość franka szwajcarskiego.

P. L. i K. L. zawarli z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu denominowanego w walucie CHF, na mocy której otrzymali kwotę 1.120.000 zł na okres 300 miesięcy od dnia 8 czerwca 2006 r. do dnia 7 czerwca 2031 r. z przeznaczeniem na zakup domu jednorodzinnego. (...)W tym kontekście Sąd Okręgowy wskazał, że – wbrew twierdzeniom powoda – wysokość przedmiotowej wierzytelności nie wynika z bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez pierwotnego wierzyciela, w którym wskazano wartość wierzytelności we franku szwajcarskim. (...)(...)góry określona, wobec czego zabezpieczenie kredytu mogło nastąpić jedynie za pomocą(...)wierzytelności hipotecznej, co maksymalną kwotę, do której wierzyciel hipoteczny mógł uzyskać(...)(...)Wziąć trzeba pod uwagę, że w niniejszej sprawie źródłem wątpliwości co do wysokości spornej wierzytelności nie była wysokość średniego kursu franka szwajcarskiego, lecz kwestia prawidłowości podanych przez powoda kwot wyliczonych we frankach szwajcarskich.