Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uprzedzając odniesienie się do zarzutów apelacji wskazać należy, że powodowie zawarli umowę o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)W kredycie denominowanym natomiast kwota wyrażona jest w walucie kredytu, na przykład we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Apelacyjny uznał też, że samo ustalenie wysokości świadczenia powodów odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego mieściło się w granicach swobody umów wyrażonych w art. 353 1 k.c. , na co zwracał uwagę Sąd I instancji. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące indeksowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powodów z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Pracownik banku przedstawiał kredyt jako bezpieczny i korzystniejszy od ówcześnie posiadanego przez powódkę kredytu w banku (...) , m.in. ze względu na niższe raty, zaś walutę franka szwajcarskiego jako stabilną. (...)W myśl § 3 ust. 1 umowy, kredyt miał być oprocentowany według rocznej stopy procentowej, równej stopie referencyjnej LIBOR dla lokat 6-miesięcznych we frankach szwajcarskich zmiennej po upływie każdego 6(...)(...)(...)powódki opiewające na zwrot wykorzystanego kredytu, którego wysokość podlega ustaleniu przy(...)(...)(...)

W dacie zawarcia umowy powodowie znali harmonogram spłat rat i kurs franka szwajcarskiego, zatem wszystkie najważniejsze elementy umowy były znane. (...)Powodowie nie mieli żadnego wpływu na to jak bank wyliczał kurs franka, który stosował do obliczania salda i rat, a ponadto nie mieli możliwości skontrolowania czynności banku w tym aspekcie. (...)W związku z uzgodnieniem, że zawierana umowa indeksowana jest do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w polskich złotych z zastosowaniem podwójnej indeksacji. (...)W przedmiotowej sprawie wysokość świadczenia określona została w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych polskich na franka szwajcarskiego, po kursie wskazanym przez bank (uzyskując równowartość kredytu w walucie obcej), a następnie,(...)

Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorcy do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie regulaminy) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe. (...)Niesprecyzowanie w umowie kredytu sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przekłada się na dowolność Banku w doborze kryteriów ustalania tego kursu. (...)Uiszczona na rzecz pozwanej kwota 38.294,55 CHF jest kwotą wyrażoną w walucie obcej - franku szwajcarskim.

Zapewniał powódkę o stabilności franka szwajcarskiego jako waluty. (...)Nie jest zatem możliwe przyjęcie, że kredytobiorcy spłacali nominalną wartość kredytu, bowiem wartość ta ulegała permanentnej zmianie stosownie do różnic w kursie franka szwajcarskiego w stosunku do złotego. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie wzorce umów) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe. (...)Wobec tego nie ma podstaw do przyjęcia, że jest możliwa realizacja umowy przez zwrot kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

Pracownik banku, po włączeniu do grona kredytobiorców dodatkowej trzeciej osoby, zaproponował powodom zawarcie umowy kredytowej we franku szwajcarskim. (...)(...)związanymi z ekspozycją tego rodzaju kredytów na perturbacje rynku walutowego w(...)wcześniej osłabieniem złotego, w stosunku do walut obcych, przede wszystkim franka szwajcarskiego. (...)Okoliczności sposobu wykonania umowy kredytu denominowanego nie sanują abuzywności postanowień umowy. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące indeksowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powodów z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Początkowo rozmowy powodów z doradcą Banku dotyczyły wyłącznie kredytu złotówkowego, ale z czasem zaproponowano im opcję kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim. (...)Nie zostały im zaprezentowane symulacje, mimo iż co do zasady polityka Banku przewidywała takie porównania różnych oferowanych produktów, jak również nie przedstawiono powodom historycznych kursów franka szwajcarskiego. (...)(...)związanymi z ekspozycją tego rodzaju kredytów na perturbacje rynku walutowego w(...)wcześniej osłabieniem złotego, w stosunku do walut obcych, przede wszystkim franka szwajcarskiego. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące indeksowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powoda z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Powódce nie przedstawiono historycznych kursów relacji franka szwajcarskiego do złotówki, ani symulacji wzrostu wysokości raty kredytu w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Przekazywane powódce informacje opierały się na założeniu, że frank szwajcarski jest walutą stabilną, a Szwajcaria jest krajem o wysokim zaufaniu do bankowości. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu.