Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przekonanie o dopuszczalności formułowania publicznie takich wypowiedzi, a wręcz o bezkarności, budowanie własnego wizerunku na cudzej krzywdzie, używaniu obelżywych słów i porównań, a w konsekwencji czynienie z tego własnego znaku rozpoznawczego, nie może pozostać bez adekwatnej do tego reakcji.

Dz U z 2019 r. poz 1081) wcale nie nakłada się wymogu rejestrowania i utrwalania wizerunku i danych pojazdu, którego prędkość(...)(...)Żaden przepis tego rozporządzenia nie nakazuje zarejestrowania w sytuacji pomiaru dokonywanego przez policjanta wizerunku pojazdu, tylko nakazuje wskazanie i zarejestrowanie zmierzonej prędkości pojazdu.

Według A. S. jej „obraz, wizerunek i dobre imię wskutek działania oskarżonej niewątpliwe doznały uszczerbku”.

Świadek rozpoznał też podczas okazani wizerunki osób, do których odniosły się(...)

Naganne zachowanie oskarżonego stoi w sprzeczności z wykreowanym przez niego wizerunkiem zatroskanego i odpowiedzialnego ojca.

Teza orzeczenia: Ani prawo do utrzymania zatrudnienia ani prawo do znalezienia kolejnej pracy nie są prawami osobistymi, a rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem, także wadliwe, nawet jeśli jego przyczyna okazała się nieprawdziwa, wyklucza możliwość stosowania przepisów prawa cywilnego o ochronie dóbr osobistych.

Podniósł, że z treści pozwu wynika, że powódka K. G. dochodziła ochrony swoich dóbr osobistych w postaci wizerunku i dobrego imienia. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że w treści pozwu powódka w znacznej mierze powoływała się na to, że na skutek rozwiązania jej umowy o pracę bez wypowiedzenia naruszony został jej wizerunek i dobre imię, przez co nie mogła znaleźć następnie pracy. (...)Uzasadnienie stawianego przez nią zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. sprowadzało się do przedstawienia własnej oceny stanu faktycznego sprawy, która ma świadczyć o tym, że pozwana dopuściła się naruszenia jej dóbr osobistych w postaci dobrego imienia oraz wizerunku. (...)Jak wskazał Sąd Okręgowy, powódka w niniejszym procesie dochodziła ochrony swoich dóbr osobistych w postaci wizerunku i dobrego imienia i ich(...)

Zmarły czasem sprzedawał nagromadzone rzeczy ale też kupował kolejne, nie rezygnując z wizerunku jaki zawsze kreował, tj. osoby bardzo zamożnej, bywałej, zorientowanej w zabytkach oraz współczesnych produktach luksusu. (...)Również z zeznań kuzyna J. J. (2) wynika, że A. J. bardzo zależało na podtrzymywaniu wizerunku osoby zamożnej, jednak rozmijało się to z czasem z rzeczywistością. (...)Z drugiej strony, sytuacja A. J. nie była tak trudna, by nie mógł z niej wybrnąć sprzedając choćby część rzeczy ruchomych, jednak najwyraźniej cenił bardziej miejsce, które stworzył i które dawało mu poczucie komfortu, a nadto nie burzyło wizerunku, który ugruntował wśród rodziny i znajomych.

(...)1 pod nr 2 widnieje wizerunek osoby, którą określił jako mężczyznę średniego wzrostu.