Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie zobowiązali się do spłaty kredytu wraz z oprocentowaniem w ratach kapitałowo –odsetkowych płatnych zgodnie z harmonogramem spłat. (...)Pracownik zaproponował powodom kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego jako korzystniejszy niż w złotówkach. Twierdził, że raty kredytu będą niskie, a waluta szwajcarska jest stabilna. (...)Powodom nie okazano symulacji zakładających wzrost kursu franka szwajcarskiego.

Wśród nich był oferowany przez pozwany Bank (...) SA kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. Odnośnie do tego kredytu doradca powiedział jej, że dzięki powiązaniu z frankiem szwajcarskim jest on tańszy. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich i wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Zatem kredyt denominowany w walucie szwajcarskiej, to kredyt we frankach szwajcarskich, który może być wypłacony w walucie, w jakiej jest denominowany (tzw. kredyt „czysto” walutowy), ale może też zostać wypłacony w walucie polskiej, na którą przeliczany jest w chwili dokonywania wypłaty. (...)Zaś strona powodowa domagała się zapłaty we frankach szwajcarskich. (...)W tej sprawie walutą rozliczeniową był złoty polski, a skoro kredyt był udzielony w złotych polskich(...)poszczególnych rat miały być waloryzowane do franka szwajcarskiego, to nie można uznać, że obowiązkiem pozwanych było spłacanie kredytu we franku szwajcarskim. (...)Nie było więc podstaw do dochodzenia zapłaty we frankach szwajcarskich (Por.SN z 19.10.2018r., IV CSK 200/18).

Mógł on nawet wyznaczać w swojej tabeli osobny kurs franka szwajcarskiego dla umów kredytu denominowanego lub niektórych z nich (np. z określonego okresu czasu lub dla określonego przedziału kwotowego kredytu). (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania konkretnego kursu franka szwajcarskiego przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Nadto z wiarygodnych zeznań powódki wynika, że zaproponowano jej kredyt we franku szwajcarskim, przedstawiając tę walutę jako stabilną. (...)W szczególności nie ma znaczenia, jaki kurs franka szwajcarskiego pozwany bank stosował. (...)Nie otrzymała informacji, że może spłacać kredyt we frankach. (...)W sytuacji zatem, gdy strony w umowie określiły kwotę kredytu we franku szwajcarskim a jego spłatę w walucie polskiej, to nie doszło do naruszenia art. 358 1 § 2 k.c.

Przy zawieraniu umowy nie otrzymali wyczerpujących informacji o ryzykach związanych z kredytem w zakresie kursu walut, nie byli świadomi istnienia , jak się okazuje ogromnego, wahania kursu franka szwajcarskiego. (...)Udali się do pośrednika kredytowego, który przedstawił im ofertę trzech banków i wszystkie propozycje były związane z kredytem walutowym w euro i we frankach szwajcarskich., nie dostali propozycji kredytu złotówkowego. (...)Świadek w dokładny i wyczerpujący sposób opisał praktyki stosowane przez bank, a także całą procedurę związaną z zawarciem między klientem a bankiem umów kredytowych indeksowanych do waluty franka szwajcarskiego. (...)Zatem umowa w żaden sposób nie ograniczała swobody Banku w określaniu kursu franka szwajcarskiego w tabeli kursów.

Pośrednik zaoferował im jedynie kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego w Banku (...) SA . (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Zdaniem pozwanej kwotą kredytu udzielonego powodom jest kwota podana nominalnie we frankach szwajcarskich i taką kwotę w walucie franka szwajcarskiego pozwana postawiła do dyspozycji kredytobiorców. (...)Zdaniem pozwanej ustalono kwotę kredytu we franku szwajcarskim i odwołano się do mechanizmu przeliczeniowego tego typu kredytów walutowych. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)obrazująca jak kształtował się kurs franka szwajcarskiego w przeszłości, ani też jak będzie wyglądała wysokość rat do spłaty i salda zadłużenia w przypadku znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w przyszłości.