Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wśród nich był oferowany przez pozwany Bank (...) SA kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. Odnośnie do tego kredytu doradca powiedział jej, że dzięki powiązaniu z frankiem szwajcarskim jest on tańszy. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich i wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Wskazywali, że nie określała ona kwoty kredytu – w ramach zaciągniętego zobowiązania, ponadto oddano do dyspozycji środki pieniężne w walucie polskiej, zaś w umowie wskazano sumę franków szwajcarskich. Twierdzili, że kredytobiorca nie mógł również na podstawie zawartej umowy żądać wypłaty kwoty kredytu w walucie franka szwajcarskiego, bowiem kredyt miał być przeznaczony na finansowanie inwestycji w kraju. (...)(...)kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani też możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, a zatem udzielony kredytobiorcy kredyt był, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, kredytem nie walutowym, lecz złotowym, a(...)(...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Przed sfinalizowaniem umowy wskazywano im na niższą w stosunku do kredytu nieindeksowanego ratę kredytu i zapewniono o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)W okresie od 29 grudnia 2009 r. do 2 grudnia 2019 r. dokonywali spłaty rat kredytu najpierw w złotych a potem we frankach szwajcarskich. (...)Tam pracownik przedstawił im propozycję kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Nie została im natomiast przedstawiona symulacja obrazująca jak kształtował się kurs franka szwajcarskiego w przeszłości, ani też jak będzie wyglądała wysokość rat do spłaty i salda zadłużenia w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego w przyszłości. (...)(...)ogólne, w ocenie Sądu, umowę kredytu zawartą pomiędzy stronami w dniu(...)dokonaniu stosownego przeliczenia według kursu franka szwajcarskiego obowiązującego w dniu wypłaty bądź(...)(...)Ryzyko kursowe Powodowie nie zostali wystarczająco pouczeni o ryzyku kursowym jakie wiąże się z zawarciem umowy o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)(...)możliwość tak znaczącego wzrostu kursu franka szwajcarskiego, ale przejawiała się w obowiązku(...)wykresów obrazujących zarówno zmiany kursu franka szwajcarskiego w przeszłości, jak i przedstawienia(...)

Mógł on nawet wyznaczać w swojej tabeli osobny kurs franka szwajcarskiego dla umów kredytu denominowanego lub niektórych z nich (np. z określonego okresu czasu lub dla określonego przedziału kwotowego kredytu). (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania konkretnego kursu franka szwajcarskiego przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Powodowie nie rozumieli postanowień umowy dotyczących przeliczania kwoty kredytu oraz rat kredytowych na podstawie kursu franka szwajcarskiego. (...)Pracownicy banku wciąż zapewniali, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny i powodowie nie mają podstaw do obaw. (...)Z analizy powyższych postanowień umownych wynika, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Nadto wydruki publikacji, odnoszących się do powszechnej debaty w przedmiocie kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego, nie wniosły niczego istotnego do ustaleń faktycznych w tej konkretnej sprawie.

W ocenie powodów kredyt został udzielony i wykorzystany w złotych polskich (ZŁ), jednakże w świetle postanowień Umowy kredytu był on kredytem denominowanym do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Kredyt udzielony powodom był kredytem udzielonym we franku szwajcarskim. (...)Bank ewidencjonuje kredyt – zadłużenie powoda w walucie kredytu CHF. Każda spłata raty kredytu we franku pomniejsza zadłużenie powoda we franku ( dowód: zeznania świadka A. P. protokół k. 398-398v – 00:01:37-00:33:21). (...)Błędnie wywodzi również strona powodowa, że udzielony im kredyt jest kredytem w złotych polskich skoro sami wnosili o udzielenie kredytu we franku szwajcarskim, ale przecież także kwota kredytu w umowie została określona sztywno we franku.

Umowa wprost określała kwotę kredytu we frankach szwajcarskich, a umowa kredytu denominowanego stanowi możliwy wariant umowy kredytu bankowego. (...)Pośrednik kredytowy zaoferował powodom kredyt denominowany we franku szwajcarskim w (...) S.A. Pośrednik informował powodów, że taki kredyt jest najkorzystniejszą opcja dla powodów oraz że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)W latach 2017-2018 powodowie dowiedzieli się z mediów o możliwej niezgodności z prawem umów kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich. (...)Treść tego wzorca miała zatem zastosowanie do większej ilości umów kredytów hipotecznych denominowanych we franku szwajcarskim, zawieranych wówczas przez pozwany bank.