Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako podstawę prawną swoich roszczeń małżonkowie J. wskazali art. 129 ust. 2 w zw. z art. 136 ust. 3 ustawy – Prawo ochrony środowiska. (...)Pozwany zarzucił, że w związku z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania powodowie nie doznali jakichkolwiek ograniczeń w korzystaniu z należącej do nich nieruchomości, ani też nie wskazali w jaki sposób miało zostać ograniczone ich prawo własności. (...)Art. 136 ust. 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska stanowi natomiast, że obowiązany do wypłaty odszkodowania jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania. (...)Z tych przyczyn Sąd na podstawie art. 129 ust. 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska a contrario oddalił powództwo, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

Teza orzeczenia: Dla możliwości skutecznego zasiedzenia służebności drogi koniecznej nie ma znaczenia, jaki podmiot wykonał trwałe urządzenie na drodze: właściciel nieruchomości korzystającej ze służebności, czy osoba trzecia.

Z kolei (...) SA w W. (k.53-55) i (...) w B. (k.134-136) byli przeciwni ustanowieniu służebności drogi koniecznej na działce nr (...) jako rozwiązaniu sprzecznemu z prawem. (...)Sąd stoi bowiem na stanowisku, że przy ustanawianiu służebności drogi koniecznej Sąd nie jest związany ani przepisami ustawy o drogach publicznych, ani przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym . (...)Droga o takim przebiegu jest widoczna na zdjęciach lotniczych od (...) (k.1092-1097). (...)Z kolei, decyzja Wojewody (...) z (...) (...) stwierdziła nabycie z mocy prawa przez (...) z dniem (...) prawa użytkowania wieczystego na 99 lat(...)różnym podmiotom przysługują dwa różne prawa (własność i użytkowanie wieczyste).

W ustalonym przez siebie stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał powództwa za częściowo uzasadnione w świetle art. 129 ust. 2, 3, 4 ustawy – Prawo ochrony środowiska. (...)Sąd pierwszej instancji nie naruszył także prawa materialnego. Wbrew przekonaniu skarżącego nie doszło przede wszystkim do obrazy art. 129 ust. 4 w zw. z art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (t. jedn. (...)W konsekwencji, wobec niedochowania terminu przez pozostałych współwłaścicieli, E. L. zachowała prawo także do wystąpienia z pozwem o zapłatę w części także im należnej.

Zadania w tym zakresie winny być bowiem realizowane z poszanowaniem prawa własności. (...)Jednak wielkość tego współczynnika nie została w opinii określona gdyż jego wpływ wyeliminowano poprzez dobór transakcji porównawczych wyłącznie z obszaru skażonego hałasem lotniczym. (...)Termin ten został wydłużony ustawą z 22 lutego 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska (Dz. (...)W ostatecznym rozrachunku liczba operacji lotniczych w ciągu dwudziestu czterech lat ma zwiększyć się o ponad 70%, co niewątpliwie wpływa na ograniczenie prawa własności sąsiednich nieruchomości, a co za tym idzie, na ich wartość.

Podniósł, że od 2013 r. nastąpił spadek operacji lotniczych. (...)W 2000 r. skorzystało z niego 227.847 pasażerów, przy liczbie 13.225 operacji lotniczych. (...)Prawo ochrony środowiska (Dz. (...)Prawo ochrony środowiska (Dz.

Okoliczności te Sąd I instancji ustalił na podstawie zdjęć lotniczych z lat 1982, 1983 i 1994 oraz w oparciu o zeznania świadków i pozwanych. (...)(...)zasiedzenia służebności gruntowej, polegającej na prawie przejazdu, przechodu i przegonu spornym pasem gruntu, biegnącym po działce należącej do powódki (k. 86). (...)(...)nieuprawnionej może doprowadzić do ograniczenia prawa własności (por. uzasadnienie uchwały 7 Sędziów SN z 9 sierpnia 2011 r., III CZP 10/11, opubl. (...)Przedstawianej przez skarżącego wersji przeczą także dołączone do materiału dowodowego zdjęcia lotnicze, z których wynika, że w latach 1982 i 1983 przez działkę powódki nie przebiegała jakakolwiek droga.

Postawa oskarżonego prezentowana w toku postępowania przed sądem I instancji, mimo iż nie przyznawał się do winy, jak również w postępowaniu odwoławczym, wskazuje natomiast na to iż głęboko przeżył on i w dalszym ciągu przeżywa tragiczny skutek spowodowanego przez siebie wypadku lotniczego. (...)Nie sposób bowiem konstruować ustaleń faktycznych mających podlegać subsumcji pod normę prawa karnego w oparciu o materiał dowodowy uznany za niewiarygodny, co winno być oczywiste. (...)Zauważyć przy tym należy, iż oskarżony – na etapie postępowania przygotowawczego – odmówił składania wyjaśnień, do czego oczywiście miał prawo. (...)Słusznie bowiem zauważył Sąd Orzekający, iż ww. świadkowie, powiązani są zależnością z oskarżonym, będącym dyrektorem Aeroklubu (...) oraz wspólną pasją lotniczą, a także - w przypadku(...)

(...)wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek określony w art. 31 ust. 3, jeżeli prawo do tego zaopatrzenia zostało ustalone na wniosek zainteresowanego lub w którym wydano decyzję z urzędu. (...)Apelację od opisanego wyroku złożył ubezpieczony D. I. zaskarżając powyższy wyrok w części dotyczącej nieprzyznania prawa do przeliczenia emerytury od dna 1 listopada 2011 r. tj. (...)Decyzją z dnia 15 kwietnia 2011 r. kierownik 2 Polowych Warsztatów Lotniczych przyznał D. I. dodatek specjalny za wykonywanie bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych w kwocie 300 zł za ostatni miesiąc pełnienia czynnej służby wojskowej, w oparciu o cyt. rozporządzenie. (...)Decyzją nr (...) z dnia 15 kwietnia 2011 roku kierownik 2 Polowych Warsztatów Lotniczych przyznał D. I. dodatek specjalny za wykonywanie bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych w kwocie 300 zł za ostatni miesiąc pełnienia czynnej służby wojskowej.