Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powód jest częścią międzynarodowego koncernu, którego firma jest rozpoznawalna na całym świecie. (...)Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. należy do (...) B.V. i (...) ltd – tworzących międzynarodowy koncern z siedzibą w Z.(...)(...)Biuro (...) ( (...) ) jest częścią działającego w firmie (...) zespołu ds. prawnych i uczciwości zawodowej i jest odpowiedzialne za prowadzenie dochodzeń w skali międzynarodowej. (...)W ocenie Sądu postawy obu stron wyeskalowały od chwili, gdy pozwany przeniósł spór powstały w (...) sp. z o.o. na poziom międzynarodowy, a także ujawnił posiadanie przez siebie nagrań.

(...)odszkodowania przewidzianego we właściwych przepisach międzynarodowych.

Odwołując się do judykatury Sąd stwierdził, że wymóg zapewnienia przez Państwo godziwych warunków odbywania kary pozbawienia wolności jest jednym z podstawowych obowiązków demokratycznego państwa prawnego, wynikającym z norm praw 3 międzynarodowego. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 ratyfikowanego przez Polskę międzynarodowego paktu praw osobistych i publicznych z dnia 19 grudnia 1966 roku (Dz.

Zgodnie z treścią art. 87 ust. 1 Konstytucji źródłami prawa powszechnie obowiązującego są: Konstytucja , ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia, a w zakresie ograniczonym przedmiotowo i terytorialnie - akty prawa miejscowego. (...)Wskazany art. 91 Konstytucji RP jest rozwinięciem wyrażonej w art. 9 Konstytucji RP zasady przestrzegania przez Rzeczpospolitą wiążącego ją prawa międzynarodowego. Bezpośrednie stosowanie umowy międzynarodowej polega na podejmowaniu na jej podstawie decyzji indywidualnych i konkretnych w postępowaniach przed właściwymi organami władzy publicznej. (...)Przepis ten dotyczy obecnie tzw. prawa wspólnotowego, którego podstawę stanowią traktaty (umowy międzynarodowe) założycielskie Wspólnot Europejskich, ale do którego zalicza się też akty prawne ustanowione przez uprawnione organy Unii.

Zarzucił też naruszenie art. 3 i 8 ust. 1 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, art. 10 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych(...)Wskazał, iż można mówić jedynie o iluzorycznym przestrzeganiu przez Polskę w/w umów międzynarodowych oraz Konstytucji , jeżeli zasądzone zadośćuczynienie będzie symboliczne, tj. także w takiej wysokości, która nie spełni kompensacyjnej wobec doznanej przez powoda krzywdy. (...)Zidentyfikowane dobro osobiste w postaci godności człowieka, w świetle ustawodawstwa krajowego jak i międzynarodowego kwalifikowane jest stosunkowo wysokie. Wspomina o nim nie tylko art. 3 i 8 ust. 1 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, ale również art. 10 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z 19 grudnia 1996r., jak również art. 40, 41 ust. 4 i 47 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997r.

Powód zaznaczył, iż podstawę jego roszczenia stanowią również stosowne przepisy prawa krajowego i międzynarodowego.

Zgodnie z art. 417 1 § 1 k.c. , jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie aktu normatywnego, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu niezgodności tego aktu z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.

Odnosi się to również do wypadku, gdy prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja zostały wydane na podstawie aktu normatywnego niezgodnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.