Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)sądu wykonania zobowiązania,zaś przy umowie międzynarodowego przewozu właściwość Sadu wynika z art. 31 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. ( Dz.U. z 1995r. (...)(...)1 lit. b K. umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. ( Dz.U. z 1995r. (...)(...)sądu na podstawie K. umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. ( Dz.U. z 1995r.

(...)rozporządzenie nr 44/2001) i konwencjach międzynarodowych, dotyczących spraw, o których mowa: zwłaszcza konwencji lugańskiej, jak również innych konwencji dotyczących jurysdykcji. (...)Postanowienia rozporządzenia nr 1215/2012 i konwencji lugańskich przewidują możliwość umowy prorogacyjnej także w formie ustnej, potwierdzonej pisemnie, w formie, która odpowiada praktyce między stronami, a ponadto - w handlu międzynarodowym - w formie odpowiadającej zwyczajowi(...)(...)W międzynarodowym transporcie drogowym za spełnienie wymogu co do formy umowy prorogacyjnej - przynajmniej w odniesieniu do przewoźników pochodzących z niektórych krajów - należałoby uznać uzgodnienia za pomocą e-maili, komunikatorów internetowych lub faksu. Tak czy inaczej, sposób zawarcia i forma umowy prorogacyjnej nie mogą budzić wątpliwości co do zamiaru stron w tym zakresie ( vide: D. A. , K. W. , Komentarz do zalart.31 konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) W(...)

Powódka domaga się od pozwanej zapłaty w związku z realizacją umowy przewozu międzynarodowego . (...)Za podstawę prawną orzekania w niniejszej sprawie należało przyjąć konwencję o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. 1962 Nr 49, poz. 238 - dalej konwencja CMR). (...)Sama ustawa prawo przewozowe stanowi w art. 1 ust. 3 , iż jej przepisy stosuje się do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

W przypadku oddalenia zażalenia sprawę przekaże „organom międzynarodowym”.

(...)zostali skierowani w ramach współpracy międzynarodowej lub w których byli zatrudnieni za zgodą właściwych władz polskich. Zdaniem Sądu sama treść umowy o pracę wskazuje, że Z. B. był do niej skierowany w ramach współpracy międzynarodowej. (...)na podstawie przywołanej powyżej umowy międzynarodowej, to zbędne jest prowadzenie dalszego postępowania dowodowego w celu ustalenia przez jaki podmiot został tam skierowany. Sąd miał bowiem na uwadze, że warunkiem koniecznym zawarcia takiej umowy o pracę było skierowanie go do tej pracy w ramach współpracy międzynarodowej.

I Stan faktyczny 3 K. G. jest przedsiębiorcą zajmującym się w ramach działalności gospodarczej przewozem krajowym i międzynarodowym. bezsporne, dowody: (...) , licencja(...)OC przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym na okres od 3.02.2021 r. do 2.02.2022 r. (...)Integralną część umowy stanowiły Ogólne Warunki Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej P. (...) w (...) Międzynarodowym z dnia 24.09.2018 ( (...)(...)(...)Ubezpieczyciel wypłaca osobie uprawnionej należne odszkodowanie ustalone według zasad odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego wynikającej z przepisów Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z 19.05.1956 r. [dalej: CMR] (§ 24.1.

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 roku (Dz. (...)Do Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 roku (Dz. (...)Wprawdzie Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzona w G. w dniu 19 maja 1956 roku (Dz. (...)Zgodnie z art. 32 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 roku (Dz.

Teza orzeczenia: Prawo o odszkodowanie wygasa, jeśli powództwo nie zostanie wytoczone w okresie dwóch lat, liczonym od daty przylotu do miejsca przeznaczenia lub od dnia , w którym statek powietrzny powinien był przylecieć lub od dnia, w którym przewóz ustał.

Podniosła, iż przewóz wykonywany przez pozwanego miał charakter międzynarodowego przewozu lotniczego, a zatem zastosowanie znajdują się przepisy Konwencji Montrealskiej. (...)(...)o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (Konwencja Montrealska - Dz.Urz.UE.L 2001 Nr 194, str. 39) jej przepisy stosuje się do każdego międzynarodowego przewozu osób, bagażu lub ładunku dokonywanego statkiem powietrznym za wynagrodzeniem. (...)Przewóz między dwoma punktami na obszarze jednego Państwa-Strony nie jest przez konwencję uznawany za przewóz międzynarodowy. W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że pozwany zobowiązał się do wykonania usługi międzynarodowego przewozu lotniczego w rozumieniu art. 1 Konwencji Montrealskiej.