Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzasadniając swoje stanowisko powodowie wskazali, iż objęte pozwem roszczenie o zapłatę wywodzą z umowy kredytu denominowanego frankiem szwajcarskim z 11 czerwca 2007r. w kwocie 200.840,68 CHF zawartego z poprzednikiem prawnym pozwanego. (...)Jak zostało już wskazane zapisy przedmiotowej umowy jednoznacznie wskazują na to, że kredyt udzielony powodom jest kredytem walutowym (a więc kredytem udzielonym we frankach szwajcarskich – CHF). Zważyć bowiem należy, iż zgodnie z pkt. 1 umowy, kwota udzielonego kredytu wynosiła kwotę 200.840,68 CHF. Jednocześnie, powodowie zobowiązali się do spłacania kredytu również we frankach szwajcarskich. (...)Nadto, jako zabezpieczenie udzielonego kredytu w myśl pkt 9.1. umowy ustanowione zostały m.in. hipoteki, których kwota również została określona we frankach szwajcarskich.

Zmiana kursu franka szwajcarskiego zależała nie tylko od sytuacji w Szwajcarii, ale również w Polsce i na świecie. (...)Kredyt udzielony powodom jest kredytem denominowanym (wyrażonym) w walucie obcej – frankach szwajcarskich. (...)Kredyt udzielony powodom nie jest kredytem w złotych, ale kredytem denominowanym w walucie obcej - franku szwajcarskim. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego.

W ich wyniku małżonkowie D. zdecydowali się na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)(...)nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do całkowitej wypłaty kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Jak wynikało z wniosku i umowy powódka od samego początku zamierzała zawrzeć i zawarła umowę we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto powódka od początku trwania Umowy mogła posiadać rachunek techniczny w walucie frank szwajcarski, do spłaty kredytu w kwocie jego udzielenia, tj. (...) . (...)Oceny abuzywności omawianych zapisów umownych nie zmienia przy tym fakt, że wykorzystywany przez pozwanego kurs franka szwajcarskiego pozostawał w ścisłej relacji ze stosowanym powszechnie kursem tej waluty na rynku walutowym. (...)Tym samym zgłoszone przez powódkę żądania o zapłatę kwoty 21.752,33 CHF tytułem sumy zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych uregulowanych we frankach szwajcarskich należało uwzględnić w pełni.

Powodowie byli początkowo zainteresowani kredytem w złotówkach, jednakże doradca przekonał ich do kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich podając jako główny argument korzystniejsze oprocentowanie - niższe od kredytu w złotówkach. W konsekwencji została im przedstawiona możliwość zawiązania umowy o kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)Gdyby zostali poinformowani o podobnych praktykach stosowanych przez bank przy przeliczaniu kwot, z pewnością nie zdecydowaliby się na kredyt denominowany we franku szwajcarskim. (...)Ujęta została jedynie wysokość przyznanej kwoty kredytu we franku szwajcarskim która miała dopiero zostać przeliczona według dowolnie ustalonego przez bank kursu kupna na złotówki.

Podczas spotkań wstępnych pracownicy Banku zapewniali powodów, że frank szwajcarski jest walutą stabilną i w tym zakresie przedstawiano symulację kursu (...) przekonując do zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich. Pracownicy pozwanego Banku informowali, że kredyt zaciągnięty we frankach szwajcarskich będzie dla powodów najkorzystniejszy. (...)Powodowie zgodzili się na zaciągnięcie kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Powszechnie wiadomo, że banki zainteresowane były sprzedażą swoich produktów, w szczególności kredytów denominowanych czy indeksowanych do (...) , gdy większość klientów banków nie miała takiej samej zdolności kredytowej do uzyskania kredytu w złotym polskim, jak we franku szwajcarskim.

Wyjaśnił, że kredyt indeksowany do CHF polega na tym, że kwota kredytu jest w umowie określona w złotych polskich z zastrzeżeniem, że w momencie wypłaty ta kwota kredytu zostanie przeliczona na franki szwajcarskie i tak przeliczona kwota we frankach będzie podlegała spłacie. Nieprawdziwe są zatem twierdzenia powodów, że są oni zobowiązani do zwrotu świadczenia wyższego niż otrzymane, gdyż przy kredytach indeksowanych do franka szwajcarskiego, kredytobiorca jest zobowiązany do zwrotu dokładnie takiej samej ilości franków, których równowartość otrzymał. (...)W tym celu udali się do doradcy (...) , który po przeanalizowaniu ich sytuacji ekonomicznej wskazał, że nie mają oni zdolności kredytowej do uzyskania kredytu w złotych polskich, natomiast mają możliwość zaciągnięcia kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Faktem jest, że aktualnie na skutek znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotego, kwota kredytu udzielonego powodom jest znacznie wyższa niż kapitał kredytu, który otrzymali.

Na podstawie postanowień umowy kredyt był indeksowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Harmonogram spłaty kredytu został wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)Poinformowano go, że z tym kredytem wiąże się z ryzyko kursowe, wynikające z tego, że kurs franka szwajcarskiego jest zmienny. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.