Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kredytobiorca zdecydował się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, bowiem była to dla niego najkorzystniejsza oferta. (...)Euro, dolar amerykański, frank szwajcarski, funt brytyjski i jen japoński i stosowanie innego wskaźnika do ww. walut jest zabronione. (...)Z kolei spłata rat następowała po przeliczeniu ich z kwoty wyrażonej we franku szwajcarskim na złote polskie po kursie sprzedaży ustalonym przez Bank. (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych dalsze obowiązywanie umowy (przyjęcie, że jest to umowa ważna) nie jest możliwe.

We wnioskach o wypłatę kredytu wskazywane były kwoty w złotych, nie były wskazywane kwoty we frankach ani kurs przeliczenia. (...)(...)w jakim przewidują przeliczenie wykorzystanego kredytu na kwotę we frankach szwajcarskich przy zastosowaniu kursu z tabeli(...)o zastosowanie marży banku, co do której umowa nie określa zasad jej ustalania. (...)Niedopuszczalne jest uzależnienie od decyzji banku (ustalenia kursu) wysokości kwoty, którą zobowiązany będzie zwrócić kredytobiorca – zarówno wyrażonej we frankach szwajcarskich, jak i w złotych polskich i brak w treści łączącego strony stosunku prawnego granic arbitralności banku. (...)Niedopuszczalne jest uzależnienie od decyzji banku (ustalenia kursu) wysokości kwoty, którą zobowiązany będzie zwrócić kredytobiorca - zarówno wyrażonej we frankach szwajcarskich, jak i w złotych polskich(...)

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” w postaci określenia kwoty kredytu w walucie obcej miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu denominacji. (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego we frankach szwajcarskich. Ponadto spłacone we frankach kwoty nie mogą być zaliczone na poczet sumy, którą powodowie mają obowiązek zwrócić pozwanemu, ponieważ ani umowa, ani ustawa nie określają właściwego kursu po jakim należałoby przeliczyć kwoty uiszczone we frankach szwajcarskich na złote polskie.

Teza orzeczenia: nie sposób na konsumenta - pod rygorem upływu terminu przedawnienia - nakładać obowiązku formułowania roszczeń, które w utrwalonej na tamten czas praktyce orzeczniczej Sądu Najwyższego i sądów powszechnych nie podlegałyby uwzględnieniu (...) możliwość podjęcia przez uprawnionego czynności w najwcześniej możliwym terminie, następuje tu z (...)

Powodowie nie zostali poinformowani na czym polega indeksacja kredytu, ani że udostępniona kwota będzie przeliczona na walutę franków szwajcarskich, nie wiedzieli że ich saldo zadłużenia będzie kształtować się we frankach szwajcarskich. (...)Zostali uprzedzeni, że kurs franka szwajcarskiego może wzrosnąć, lecz uprzedzano ich, że wzrost będzie niewielki. (...)Klauzula indeksacyjna nie podlegała negocjacji, pracownik banku nie zaprezentował powodom w jaki sposób będzie kształtować się rata kredytu przy konkretnych wartościach franka szwajcarskiego. (...)Miało to miejsce w okresie, kiedy wzrósł kurs franka szwajcarskiego, a także wiadomość taką otrzymali od znajomych.

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Euro, dolar amerykański, frank szwajcarski, funt brytyjski i jen japoński i stosowanie innego wskaźnika do ww. walut jest zabronione. (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Podnieść trzeba bowiem, że umowa kredytu nie określała szczegółowego sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, przez co powodowie byli zdani na arbitralne decyzje banku w tej kwestii.

Teza orzeczenia: "Sąd związany jest zakresem żądania sformułowanego przez powódkę i jego podstawą zgodnie z treścią art. 321 § 1 k.p.c. Ewentualna zmiana żądania pozwu w świetle art. 383 k.p.c. jest niedopuszczalna w postępowaniu apelacyjnym, zaś przed Sądem I instancji wymagałaby w myśl art. 193 § 2 ze znaczkiem 1 k.p.c. dokonania jej na piśmie."

Sąd Okręgowy ustalił następujące istotne fakty: W dniu 23 lutego 2007 r. została zawarta umowa kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do franka szwajcarskiego pomiędzy powódką (Bankiem) a małżonkami R. i J. P. jako Kredytobiorcą. (...)Wysokość obu transz powódka wykazała we frankach szwajcarskich. (...)Ocenił, że zapisy umowne zawarte w § 1 ust. 1 i 4, § 9 ust. 2 i § 10 ust. 3 umowy nie spełniają wynikającego z art. 4 Dyrektywy wymogu transparentności w zakresie, w jakim przewidują indeksowanie kredytu kursem franka szwajcarskiego oraz regulują sposób ustalania kursu tej waluty. (...)Sąd Okręgowy stwierdził, że nawet jednak po tym przeliczeniu kredytobiorca nie otrzymał informacji o rzeczywistej wysokości zaciągniętego zobowiązania, gdyż posiada jedynie informację o tym, że jego zobowiązanie jest równowartością określonej liczby franków szwajcarskich.

Teza orzeczenia: nietezowane

Przed zawarciem umowy poinformowano pozwaną, że kredyt może zostać udzielony i będzie indeksowany we frankach szwajcarskich, że kurs jest niski „ nie rośnie tak strasznie”. Poinformowano również, że kurs franka może rosnąc, że istnieje ryzyko zmiany kursu i będzie obciążany kapitał pozwanej, oraz że raty będą naliczane według kursu wskazanego w G. Banku. (...)Pozwana przyznała, ze została przez Bank poinformowana o ryzyku związanym ze zmianą kursu franka szwajcarskiego i jednocześnie poinformował, że będzie to obciążało kapitał pozwanej. Pozwana od pracowników banku dowiedziała się, że obecny na chwilę zawierania umowy kurs franka nie jest wysoki, a wahania kursu walut nie są duże.

Waluta i kwota kredytu wyrażone są we frankach szwajcarskich. (...)Precyzyjne ustalenie kwoty i waluty kredytu we franku szwajcarskim oznacza, że udzielony kredyt był kredytem walutowym. (...)Otóż celem wprowadzenia mechanizmu waloryzacji do umowy kredytu było odniesienie wartości świadczeń stron do miernika innego niż złoty polski, w tym wypadku do waluty zagranicznej – franka szwajcarskiego. Sama waloryzacja do franka szwajcarskiego, jako indywidualnie uzgodniona między stronami, nie może być kwestionowana.