Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W ustosunkowaniu się do tego strona powodowa zaprzeczyła jakoby miało miejsce przedawnienie roszczenia wskazując, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie ustawa z dnia 15.11.1984 r. – Prawo przewozowe , z której wynikają inne reguły liczenia terminu przedawnienia niż w Kodeksie cywilnym . (...)W sprawie nie ma bowiem zastosowania art. 778 Kc wskazany przez kuratora pozwanego, lecz na zasadzie przepisów szczególnych odpowiednie uregulowania ustawy z dnia 15.11.1984 r. – Prawo przewozowe . Zgodnie bowiem z art. 1 ust.1 tej ustawy reguluje ona przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników, z wyjątkiem transportu morskiego, lotniczego i konnego.

Pozwany wskazał, iż nastąpił spadek operacji lotniczych, który będzie utrzymywał się w następnych latach. (...)Nr 68, poz. 449) - stają się aktami prawa miejscowego. (...)W piśmie z dnia 1 września 2015 r. strona pozwana wskazała, że strona powodowa uchybiła terminowi zawitemu z art. 129 ustawy prawo ochrony środowiska . Zgodnie z treścią art. 129 ust. 4 prawa ochrony środowiska, z roszczeniem z ust. 1-3 można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.

Poza sporem w niniejszej sprawie było, że pozwana była przewoźnikiem lotniczym obsługującym przedmiotowy lot (...) w dniu 19 września 2017 r. na trasie z W. do S. . (...)W świetle zaś § 2 ww. przepisu - wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. (...)Roszczenie o zapłatę odszkodowania nie wynika z czynności prawnej lecz z przepisów prawa unijnego – Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku i powstaje z chwilą zaistnienia zdarzenia w postaci opóźnienia lotu. (...)Zgodnie zaś z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Przed utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. budynki znajdujące się na działce powódki były dostatecznie wyciszone zgodnie z normami prawa budowlanego . (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (tekst jedn. (...)(...)w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości i związek(...)(...)Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń w wykonywaniu prawa własności.

Budynek powoda przed utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. był dostatecznie wyciszony zgodnie z normami prawa budowalnego, stosującymi się na terenach, na których obowiązują i są spełnione przepisy dotyczące ochrony przed hałasem lotniczym. (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (tekst jedn. (...)(...)w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osobę, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości i związek(...)(...)Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń w wykonywaniu prawa własności.

Teza orzeczenia: uznanie winy

(...)język polski: k. 202-204; bilet lotniczy oskarżonego k. 6-7/ Po przylocie na (...) lotnisko (...) około godziny 13.00, S. A. podszedł do stojących w hali (...) przy stanowiskach odprawy funkcjonariuszy celnych. (...)Ustalając stan faktyczny Sąd posłużył się także dokumentami zgromadzonymi w sprawie, a w szczególności biletem lotniczym oskarżonego, turecką deklaracją dewizową (wraz z tłumaczeniem) oraz polską deklaracją dewizową. (...)Sąd zważył, co następuje: Zgodnie z art. 18 ustawy prawo dewizowe , osoby przekraczające granicę(...)(...)Odnosząc powyższe do stanu faktycznego ustalonego w sprawie niniejszej, uznać należy, że oskarżony bez wątpienia uchybił obowiązkowi wskazanemu w art. 18 ustawy prawo dewizowe i tym samym wypełnił znamiona wykroczenia skarbowego z art. 106f kks .

Teza orzeczenia: Przychody pracowników z tytułu zatrudniania w ramach stosunku pracy w postaci udostępnienia im przez pracodawcę samochodów służbowych do celów prywatnych, mogą być wyłączone z podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych (...)

Pojęcie to, zdaniem ZUS, oznacza zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, każdorazowe odwożenie prezesa samochodem służbowym(...)(...)W konsekwencji odwołujący domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i stwierdzenia, że przychód pracownika w postaci prawa do przejazdów środkami lokomocji w(...)(...)(...)przemieszczania się (np. zapewnienie biletu lotniczego, każdorazowe odwożenie prezesa samochodem służbowym po pracy, dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy). (...)(...)normatywnej tych aktów lub przepisów prawa pracy należy określanie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (LEX nr 558226).

Pozwana potwierdzając fakt opóźnienia odmówiła zapłaty, twierdząc, iż odpowiedzialność zgodnie z wskazanym rozporządzeniem ponosi przewoźnik lotniczy. (...)Także od tegoż przewoźnika pasażerowie maja prawo domagać się w przypadku zaistnienia konkretnych przesłanek stosownego odszkodowania ( tak np. w art. 4, 5, 6). Artykuł 3 ust. 6 cytowanego rozporządzenia WE nr 261/2004 wskazuje przy tym, iż rozporządzenie to nie narusza praw pasażerów wynikających z dyrektywy 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 ( w tym wypadku można to wprost odnieść do ustawy o usługach turystycznych ). (...)Osoba ta ma prawo do odszkodowania.