Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie ( art. 401 1 k.p.c. ) i została złożona w ustawowym terminie ( art. 407 § 2 k.p.c. ). (...)Zgodnie z art. 401 1 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.

Podstawą nieważności czynności prawnej jest zatem sprzeczność z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową, ustawą, a w granicach upoważnienia ustawowego - rozporządzeniem i aktem prawa miejscowego.

(...)krajowych w normalizacji europejskiej i międzynarodowej; 7. ułatwiania porozumiewania się przez określanie terminów, definicji, oznaczeń i symboli do powszechnego stosowania, (art.3 ustawy o normalizacji). (...)W międzynarodowym systemie normalizacyjnym oraz większości systemów(...)

(...)5 Umowy „Opłaty za ruch międzynarodowy” dodaje się ust. 7a w(...)

Teza orzeczenia: Przepisy działu III prawa upadłościowego i naprawczego (art. 129 - 130) określają czynności prawne upadłego bezskuteczne w stosunku do masy upadłości z mocy prawa (art. 127 i 128) i na podstawie orzeczenia sędziego komisarza (art. 129 i 130). Do czynności prawnych dłużnika, które nie są uregulowane w art. 127 - 130 mają zastosowanie przepisu (...)

Niezależnie od tego upadły każdorazowo pozostawał w zwłoce z zapłatą należności na rzecz pozwanego (z tytułu umów o konfekcjonowanie baterii oraz transportu krajowego i międzynarodowego), co stało się podłożem konfliktu między nimi. (...)Ustalono stawki wynagrodzenia – w przypadku konfekcjonowania 0,025 zł bądź 0,040 zł za sztukę, w przypadku transportu międzynarodowego 0,25 EUR/km, a w przypadku transportu krajowego – według stawek wynikających z rozp.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że reguły I. są zbiorem międzynarodowych reguł określających warunki sprzedaży, których stosowanie jest przyjęte na całym świecie.

Teza orzeczenia: Jeśli chodzi o kwestię kary podlegającej wykonaniu na terytorium Polski, to – jak wyżej wskazano – Trybunał Międzynarodowy za przypisane skazanemu przestępstwa wymierzył tylko jedną karę, w rozmiarze trzydziestu pięciu lat pozbawienia wolności. Nie orzekał kar za poszczególne przypisane mu przestępstwa, co zwalniało też Sąd polski z obowiązku (...)

(...)wskazanym orzeczeniem Izby Orzekającej Trybunału Międzynarodowego do Spraw Ścigania Osób Odpowiedzialnych za Poważne Naruszenia Międzynarodowego Prawa Humanitarnego na Terytorium byłej Jugosławii od 1991. roku [dalej w skrócie Trybunału Międzynarodowego bądź Trybunału] na karę czterdziestu(...)(...)Początkowo skazany odbywał karę na terenie Wielkiej Brytanii, a 15. grudnia 2011. roku został przekazany do aresztu Trybunału Międzynarodowego w Hadze (oświadczenie: k. 55; tłumaczenie: k. 66). (...)Wskazanie, że na terytorium Polski R. K. winien odbyć tę ostatnią karę, byłoby oczywiście niedopuszczalne, gdyż byłaby to kara surowsza od wymierzonej przez Trybunał Międzynarodowy. (...)W niniejszej sprawie rozstrzygnięcie co do winy już zapadło a czyny oskarżonego zostały odpowiednio zakwalifikowane przez Trybunał Międzynarodowy, w oparciu o uregulowania Statutu Trybunału, a pośrednio w odwołaniu do unormowań międzynarodowego prawa humanitarnego (zwłaszcza przywołanych już(...)

(...)z uwzględnieniem konstytucyjnych i prawno-międzynarodowych standardów ochrony godności i praw osób pozbawionych wolności, a zatem z uwzględnieniem art. 10 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Osobistych i Publicznych z dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz.