Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kwestią sporną pozostawało ustalenie, czy pozwany wymierzył powodowi karę upominania w sposób zgodny z przepisami prawa, jak również czy istniały uzasadnione podstawy do wymierzenia przedmiotowej kary porządkowej. W pierwszej kolejności należało zbadać, czy pozwany nałożył na powoda karę upomnienia w sposób zgodny z przepisami prawa. (...)Wynikające z art. 108 k.p. środki, jakie pracodawca może zastosować wobec pracownika stanowią zamknięty katalog kar w prawie pracy. (...)Jeśli zastosowanie kary nastąpi z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od zawiadomienia go o nałożeniu kary złożyć sprzeciw.

Powyższe uchybienie nie stanowi jednak naruszenia przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pozwanego, w tym sensie, że normy te nie mają zastosowania do środków transportu lotniczego oraz maszyn podlegających przepisom obowiązującym w jednostkach podległych Ministrowi Obrony Narodowej. (...)P. A. miał dobry kontakt z ojcem i widywał się z nim prawie codziennie. (...)Pozwana Spółka nie kwestionowała rozstrzygnięcia Sądu I instancji, podnosząc, że jest ono zgodne z prawem i sprawiedliwe. (...)Z tych powodów Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że sporny wyrok Sądu I instancji jest słuszny i znajduje oparcie w obowiązujących przepisach prawa.

Jeżeli umowa wykazuje wspólne cechy dla umowy o pracę i umowy prawa cywilnego z jednakowym ich nasileniem, o jej typie (rodzaju) decyduje zgodny zamiar stron i cel umowy, który może być wyrażony także w jej nazwie (por. wyrok SN z dnia 18 czerwca 1998 r., I PKN 191/98, OSNAPiUS 1999/14/449). Kwalifikacja umowy o świadczenie usług jako umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej budzi w praktyce trudności, gdyż przepisy prawa pracy nie wskazują przedmiotowo istotnych elementów umowy o pracę, a legalna definicja stosunku pracy określa jedynie podstawowe jego cechy pojęciowe. (...)(...)umowy o pracę i umowy prawa cywilnego z jednakowym ich nasileniem (wyrok SN z dnia 14 czerwca 1998 r., I PKN 191/98, OSNAPiUS 1999/14/449). (...)Powód był z mocy prawa zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych, w związku z czym zaistniała konieczność orzeczenia o nich w wyroku.

W judykaturze uznano, że do katalogu dóbr osobistych niewymienionych wprost w art. 23 k.c. należy np. pamięć o osobie zmarłej, prawo do intymności i prywatności życia, prawo do planowania rodziny lub płeć człowieka. Nie ulega wątpliwości, że rodzina jako związek najbliższych osób, które łączy szczególna więź wynikająca najczęściej z pokrewieństwa i zawarcia małżeństwa, podlega ochronie prawa. Dotyczy to odpowiednio ochrony prawa do życia rodzinnego obejmującego istnienie różnego rodzaju więzi rodzinnych. (...)(...)ich dobra osobistego w postaci prawa do życia w pełnej rodzinie, prawa do utrzymania więzi rodzinnych.

W umowie wyraźnie wskazano, że odstąpienie od umowy może nastąpić na warunkach określonych w art. 145 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych (§ 7 umowy). Ponadto w § 9 ust. 1 umowy wyraźnie wskazano, że w sprawach nieuregulowanych umową stosuje się między innymi przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych . Powyższe sformułowania wyraźnie nawiązują do tego, że umowa została zawarta w trybie określonym przez przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych . (...)Możliwości wystąpienia z takimi roszczeniami nie uzasadnia jakikolwiek przepis prawa materialnego.

Stanowiący przedmiot współwłasności samolot (...) uległ w dniu 31 maja 2010 roku katastrofie lotniczej. (...)Z zawodu jest pilotem i instruktorem lotniczym. (...)Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, § 2. (...)To sąd jest najwyższym biegłym, a już w dziedzienie prawa tym bardziej.

Nieruchomość powódki znajdowała się w całości w obszarze ograniczonego użytkowania wokół portu lotniczego (...) , w strefie M.(...)(...)Prawo budowlane i przepisami wykonawczymi do tej ustawy. (...)Od tego momentu wierzyciel ma prawo żądać odsetek ustawowych za opóźnienie na podstawie art. 481 k.c. Dotyczy to także odszkodowań dochodzonych w oparciu o przepisy art. 129 ust. 2 oraz art. 136 ust. 3 Prawo ochrony środowiska.

Reasumując, kary pieniężne wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjnokarnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, Legalis). (...)Zasada ta w demokratycznym państwie prawnym stanowi jeden z filarów ochrony karnoprawnej, która zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, winna być stosowana także w przypadku odpowiedzialności za delikty administracyjne, w tym także te, które zostały unormowane w ustawie Prawo energetyczne . (...)(...)przy egzekwowaniu obowiązku, kształtowanego normą prawa administracyjnego materialnego, za którego naruszenie(...)charakterze restrykcyjnym ukształtowane w dziedzinie prawa karnego, zwłaszcza zasada prymatu wykładni językowej przed innymi rodzajami wykładni (LEX nr 799784).