Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Bank odmówił powodom udzielenia kredytu gotówkowego natomiast zaproponował kredyt w walucie obcej tj. we frankach szwajcarskich. (...)W 2008 r. najkorzystniejszą finansowo ofertą było zaciągnięcie kredytu w walucie franka szwajcarskiego. (...)W tamtym czasie największym zaufaniem cieszyły się kredyty we frankach szwajcarskich i w złotówkach, ale korzystniejsze ze względu na oprocentowanie były we frankach. (...)Ich zdolność kredytowa do uzyskania kredytu złotówkowego była tylko do określonej kwoty, która była dla nich za niska, więc został im zaproponowany kredyt walutowy we frankach szwajcarskich (CHF).

W związku z tym pracownik pozwanego zaoferował im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Pracownik wskazał też, że kredyt denominowany jest wypłacany i spłacany w złotych a powiązanie z frankiem szwajcarskim jest potrzebne Bankowi tylko do celów wewnętrznych. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, w związku z czym złożyli wniosek kredytowy i uzyskali pozytywną decyzję kredytową. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Wręcz przeciwnie, w takim wypadku kredyt pozostałby kredytem we franku szwajcarskim, który wprost pozwalałby jedynie na spłaty w CHF (bez uszczerbku dla możliwości spłat w PLN na ogólnych zasadach prawa zobowiązań). (...)Powód w toku procedury wnioskowania o kredyt był informowany zarówno o warunkach kredytu złotowego oraz kredytu denominowanego udzielanego we frankach szwajcarskich. Powód zdecydował się na kredyt we frankach szwajcarskich, bowiem był dla niego korzystniejszy zarówno pod względem wysokości raty, jak i stopy oprocentowania. (...)(...)rozważania ofert i następnie wnioskowania do pozwanego o kredyt dokonał wyboru najkorzystniejszej dla siebie(...)ryzyka związanego z wahaniami kursu franka szwajcarskiego i na tejże podstawie uznał kredyt denominowany we frankach szwajcarskich za całościowo korzystniejszy.

Na zakup nieruchomości powód nie potrzebował franków szwajcarskich lecz złotówek. (...)Powodowi przedstawiono wówczas ofertę kredytu w złotych polskich oraz kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Broszura ta przedstawiała zmiany kursowa franka szwajcarskiego jedynie na przestrzeni kilku lat oraz prezentowała zakres zmian wysokości raty kredytu jedynie przy założeniu niewielkiej zmiany kursu franka szwajcarskiego (z 2,50 zł na 2,8752 zł i z 2,50 zł na 2,7656 zł).

Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Pracownik banku zapewniał powodów o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Zakwestionowali wartość salda kredytu wyrażonego we frankach szwajcarskich z uwagi na wyliczenie jej w oparciu o zapisy umowne, dotyczące obowiązku spłaty kredytu według kursu średniego franka szwajcarskiego stosowanego przez Narodowy Bank Polski. (...)Powodowie mieli przy tym możliwości zmiany waluty, do której indeksowany jest kredyt w okresie kredytowania oraz możliwość spłaty kredytu frankiem szwajcarskim. (...)A. S. poinformował Bank, że jest zainteresowany kredytem na kwotę 950 – 990.000 zł denominowanym we franku szwajcarskim, obejmującą cenę lokalu, koszty wykończenia lokalu oraz refinansowanie kredytu mieszkaniowego. (...)Umowę tę należało zatem kwalifikować jako umowę kredytu waloryzowaną kursem franka szwajcarskiego.

Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka wzrostu kursu franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.