Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

XVI Ca 609/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gdańsku z 2017-10-20

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Gdańsku z 2017-10-20
Data orzeczenia:
20 października 2017
Data publikacji:
18 grudnia 2017
Data uprawomocnienia:
20 października 2017
Sygnatura:
XVI Ca 609/17
Sąd:
Sąd Okręgowy w Gdańsku
Wydział:
XVI Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący:
Jarosław Zawrot
Sędziowie:
Hanna Czerniak-Wołochowska
Filip Sporek
Protokolant:
Anna Kostkiewicz
Podstawa prawna:
art. 130 k.p.c., art. 177 k.p.c., art. 233 k.p.c., art. 6 k.c.
Teza:
Sankcja niepodporządkowania się wezwaniu sądu określona została jako zwrot pozwu (art. 130 § 2 k.p.c. ) lub, w razie doręczenia pozwu stronie przeciwnej objętego brakami formalnymi, jako zawieszenie postępowania, którego przesłanki przewidziano w art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. Nie każdy jednak brak będzie prowadził do tych samych konsekwencji. Ustawodawca bowiem uzależnił skutek procesowy braków formalnych pisma od ich wpływu na możliwość dalszego prowadzenia postępowania sądowego (argument z celowości - art. 130 § 1 zd. 1 k.p.c). Kwalifikowanym brakiem formalnym pozwu, którego strona nie uzupełniła zgodnie z zaleceniami sądu, nie będzie złożenie wadliwie oznaczonego dowodu, gdyż uchybienie temu ciężarowi procesowemu oceniane winno być w sferze materialnoprawnych podstaw roszczenia. Założenie to w aspekcie negatywnym, tj. pominięcia trybu złożenia dowodów i skutków zaniechania tego, znajduje implicite odbicie w przepisach w elektronicznym postępowaniu upominawczy. Odpowiedzi na pytanie, jaką ocenę należy odnieść do tego rodzaju uchybienia, należy poszukiwać w reżimie prawa materialnego. Normatywnym dla niej wzorcem jest art. 6 k.c, którego znaczenie i rola została wielokrotnie i jednolicie wyjaśniona w orzecznictwie sądowym. Sąd Okręgowy w niniejszym składzie nie przychyla się zatem do tych wypowiedzi, które opowiadają się za daleko idącymi sankcjami natury procesowej w postaci zwrotu pozwu lub ewentualnie zawieszenia postępowania w każdym przypadku niezłożenia przez stronę załącznika stanowiącego dowód w sprawie, chyba że brak ten dotyczy samego odpisu załącznika, którego nie można doręczyć stronie przeciwnej (aspekt prawa do obrony). W innych przypadkach, zaniechanie złożenia dowodów, pomimo zobowiązania do ich przedstawienia lub złożenia ich o innej treści, aniżeli wymienionej w piśmie procesowym (pozwie, odpowiedzi na pozew), nie zwalnia sądu z powinności wykonania władztwa jurysdykcyjnego wydania orzeczenia merytorycznego po myśli konsekwencji z art. 6 k.c. Zasada powinności merytorycznej oceny roszczenia powoda (lub zarzutu obrony) została również wyrażona w art. 233 § 2 k.p.c, zgodnie z którym, sąd oceni według kryteriów składających się na teorię swobodnej oceny dowodów, wyrażającej przecież istotę sądzenia, od której sąd nie może uciekać, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Bernadetta Tomaszewska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Jarosław Zawrot,  Hanna Czerniak-Wołochowska ,  Filip Sporek
Data wytworzenia informacji: