Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2016 r. do tut. Sądu wpłynęły wnioski wierzyciela T. R. (1) o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu na okres 10 lat wobec R. J. oraz J. S. (1) – reprezentantów Przedsiębiorstwa Produkcyjno (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.. W uzasadnieniu wskazano, że w/w osoby w sposób zawiniony nie złożyły w ustawowym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, którą reprezentowali.

W dniu 27 lutego 2017 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo uczestnika postępowania R. J., stanowiące odpowiedź na wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. Uczestnik wniósł przede wszystkim o oddalenie wniosku w całości. W uzasadnieniu podkreślił, że bez paraliżujących działań wnioskodawcy spółka spłacałaby w sposób niezakłócony swoje zobowiązania i nadal prowadziłaby działalność. Skoro więc stan niewypłacalności powstał z przyczyn zależnych od wnioskodawcy to jego wniosek jako bezpodstawny należy oddalić.

W dniu 1 marca 2017 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo uczestnika postępowania J. S. (1), stanowiące odpowiedź na wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. Uczestnik wniósł przede wszystkim o oddalenie wniosku w całości. Wedle uczestnika postępowania wniosek był bezzasadny i stanowił jedynie wyraz niechęci wnioskodawcy do jego osoby. Podnosząc analogiczne argumenty jak w piśmie R. J., uczestnik wskazywał, przede wszystkim na winę wnioskodawcy w doprowadzeniu do konfliktu wewnątrz spółki, a następnie jej upadłości.

Na rozprawie w dniu 21 marca 2017 r. Sąd postanowił połączyć do wspólnego rozpoznania sprawę toczoną pod sygn. akt (...) ze sprawą o sygn. akt (...) z uwagi na wspólny zakres przedmiotowy i ekonomikę procesową. Połączona sprawa rozpoznawana dalej była pod sygn. akt (...).

W dniu 10 października 2017 r. prokurator Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu wniósł o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej wobec J. S. (1) na okres 5 lat. Sprawie nadano sygn. (...).

Na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. Sąd postanowił połączyć do wspólnego rozpoznania ze sprawą (...) sprawę (...) z uwagi na łączność przedmiotową oraz podmiotową.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka Przedsiębiorstwo Produkcyjne (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 22 listopada 2001 r. Od 2009 r. jedynymi wspólnikami spółki są J. S. (1) i T. R. (1).

Dane jawne i elektronicznie dostępne w systemie teleinformatycznym.

Na przełomie lat 2008-2009 spółka (...) na skutek nietrafionych inwestycji opcji walutowych poniosła bardzo duże straty finansowe i zwiększyło się jej zadłużenie wobec banków. W celu zabezpieczenia interesów wierzycieli - banków, spółka zawarła z nimi porozumienia, określające warunki spłat zaciągniętych kredytów, a także m.in. zobowiązujące spółkę do dostarczania wierzycielom pełnej dokumentacji finansowej spółki (ostatnie w dniu 16 kwietnia 2013 r.). Niewywiązywanie się przez spółkę z realizacji zapisów porozumień z bankami miało skutkować wypowiedzeniem umów i natychmiastową wymagalnością kredytów.

Dowody : porozumienie z dnia 16 kwietnia 2013 r. k. 12-22.

- przesłuchanie J. S. (1) – k.839 - 840.

Do 2013 r. spółka realizowała swoje zobowiązania, wynikające w szczególności z zawartych porozumień. Pozwalała na to jej dobra kondycja finansowa. W roku 2012 spółka (...) Sp. z o.o. odnotowało zysk w wysokości 2.447.501,31 zł, a w roku 2013 w wysokości 7.765.669,05 zł.

Dowody : sprawozdania zarządcy przymusowego k. 183-194,

Spółka utraciła szansę na realne funkcjonowanie na rynku w momencie nieudanego finału negocjacji z największymi wierzycielami i zajęcia należności przysługujących od (...) sp. z o.o. w K..

W dniu 20 października 2014 r. zarządca przymusowy z uwagi na brak jakichkolwiek perspektyw poprawy płynności finansowej spółki, skierował do zarządu oraz wspólników spółki pismo, w którym zwracał się o wyrażenie zgody na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. W ramach uzasadnienia swoich twierdzeń do pisma dołączono rachunek zysków i strat, który wyzywał, że w dniu 30 września 2014 r.

Rachunek zysków i strat (...) Sp. z o.o. na dzień 30 września 2014 r. wykazał stratę w wysokości 333.379,43 zł, na dzień 31 października 2014 r. wykazał stratę w wysokości 497.287,99 zł, a na dzień 15 grudnia 2014 r. wykazał stratę w wysokości 7.322.666,96 zł.

Dowody : zeznania świadka T. Z. k. 329-331,

- pismo zarządcy z dnia 20 listopada 2014 r. wraz z rachunkiem zysków i strat k. 235, 236-239.

J. S. (1) świadomie podjął decyzję o zaniechaniu złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Uznał, że skoro na skutek przeprowadzonych negocjacji i ustaleń wierzyciele spółki (głównie banki)i z kwotą - w 2009 r. - w wysokości 110 milionów złotych współpracowali ze spółką to ochrona ich praw będzie realizowana także poza postępowaniem upadłościowym. W 2017 r. – już po wdrożeniu postępowania upadłościowego – na liście wierzytelności znajdowali się wierzyciele z kwotą 12 milionów złotych. W przekonaniu J. S. (1) brak ogłoszenia upadłości spółki przy utrzymanej dynamice rozwoju przedsiębiorstwa doprowadziłby do całkowitego oddłużenia spółki w 2015 r.

Dowód : przesłuchanie J. S. (1) – k. 839-841.

Treść § 14 umowy spółki Przedsiębiorstwa Produkcyjno (...) Sp. z o.o. w K. przed zmianami z dnia 11 lipca 2013r. stanowiła, że Zgromadzenie Wspólników zwoływane jest przez Zarząd z własnej inicjatywy lub na pisemny wniosek jednego wspólników, przy czym Zgromadzenie Wspólników jest ważne, gdy reprezentowane jest na nim co najmniej ¾ kapitału. Uchwały Zgromadzenia Wspólników zapadają większością 2/3 głosów, a każdy udział daje wspólnikom prawo do jednego głosu. T. R. (1) posiadał 45% udziałów, a J. S. (1) 55% udziałów w kapitale zakładowym spółki. Pierwszy ze wspólników sprawował funkcję Wiceprezesa Zarządu, a drugi Prezesa Zarządu.

Bezsporne

We wrześniu 2011 r. J. S. (1) złożył do Sądu pozew o wyłączenie T. R. (1) ze Spółki. W pozwie tym oraz w dalszych pismach procesowych J. S. (1) jako adres do korespondencji kierowanej do powoda wskazywał ul. (...).

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił powództwo J. S. (1). Od tego wyroku J. S. (1) wniósł apelację, która została oddalona przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w dniu 5 czerwca 2013 r.

Dowody : wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu X Wydział Gospodarczy z dnia 30 stycznia 2013 r. k. 559-568, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt (...) k. 569-573.

Złożenie pozwu przeciwko T. R. (1) nie było poprzedzone jakimikolwiek ostrzeżeniami, czy wezwaniami ze strony J. S. (1) i było całkowitym zaskoczeniem dla pozwanego wspólnika.

Dowód : przesłuchanie T. R. (1) - k. 848 w protokole uproszczonym.

Po złożeniu pozwu wymiana informacji w Spółce uległa sformalizowaniu. Wszelkiego rodzaju wiadomości powód i J. S. (1) przekazywali sobie w formie poczty mailowej bądź za pośrednictwem Sekretariatu. Kierowane do wspólników przesyłki za pośrednictwem tradycyjnej poczty odnotowywane były w dzienniku korespondencji.

Konflikt między wspólnikami miał również bezpośrednie przełożenie na posiedzenia Zarządu. Jeżeli doszło do ich zwołania, to trwały one bardzo krótko. Z reguły w ich trakcie wspólnicy wzajemnie podważali zasadność wysuwanych propozycji i ostatecznie wobec braku konsensusu nie podejmowali jakichkolwiek uchwał. Z uwagi na to, iż J. S. (1) sprzeciwiał się obecności protokolanta na w/w posiedzeniach przebieg posiedzeń chciał protokołować powód. Rozpoczynanie protokołowania przez T. R. (1) skutkowało opuszczaniem posiedzeń przez J. S. (1).

Wspólnicy nie potrafili porozumieć się przede wszystkim odnośnie porządku obrad przyszłych zgromadzeń wspólników. J. S. (1) każdorazowo proponował głosowanie w pierwszej kolejności w sprawach dotyczących wyboru nowego zarządu, na co zgody nie wyrażał T. R. (1).

W latach 2009 – 2011 r. Spółka nie zatwierdzała sprawozdań finansowych i nie składała ich do KRS. Negatywne relacje między wspólnikami wpływały również na funkcjonowanie całego personelu Spółki, gdyż część osób opowiadała się za T. R. (1), część za J. S. (1).

Dowód : ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział X Gospodarczy w sprawie o sygn. akt (...) – k.594 – 604r.

Do 2013 r. brzmienie § 14 umowy Spółki nie budziło wątpliwości J. S. (1) i nie było przezeń kwestionowane. Nawet w sytuacji gdy z uwagi na skonfliktowanie się wspólników T. R. (1) nie głosował na Zgromadzeniach Wspólników bądź z nich wychodził J. S. (1) stosował w/w postanowienie umowy. W konsekwencji w latach 2010 i 2011 uchwały na zgromadzeniach wspólników nie zapadały z powodu braku kworum.

Dowód : zeznania J. S. (1): k. 839-841.

Celem umożliwienia spółce (...) bieżącej działalności J. S. (1) założył spółkę (...) sp. z o.o. w K.. Spółka została założona na przełomie 2013 i 2014r. W sierpniu 2014 r. 100% kapitału zakładowego posiadała (...) sp. z o. o., a jej prezesem był M. S. brat J. S. (1).

Dowody : akt założycielski (...) sp. z o.o. w K. k. 628-633,

- zeznania J. S. (1): k. 839-841.

Umowę o współpracy handlowej pomiędzy (...) Sp. z o.o., a (...) Sp. z o.o. zawarli ze strony spółki (...) pełnomocnik, a ze strony (...) zarząd w składzie (...).

D. G. była prokurentem A. Realizacje. Współpraca spółek polegała na tym, że spółka (...) kupowała towar, który następnie były przekazywany spółce (...) do wykonania i przetworzenia zgodnie z zamówieniami i dokumentacją techniczną, a następnie po odebraniu gotowego produktu, sprzedawany spółce (...). A. Realizacje przejęła kontrakty realizowane przez (...), przy czym te które były realizowane od kwietnia miały marżę zerową. Marże uzyskiwane w toku bieżącej działalności były kwestią negocjacji. Marża, która osiągnęłaby poziom 20% dzielona była równo, po 10% dla każdej ze spółek. Po ustanowieniu zarządcy zwiększono marżę o 3% wyżej, czyli 13% dla (...). W tym czasie (...) nie miała możliwości samodzielnej realizacji kontraktów, z uwagi na brak finansowania i brak pracowników, którzy byliby w stanie to zrobić. Większość pracowników działu sprzedaży odeszła do spółki (...). Spółki nie rozliczały się gotówkowo z uwagi na zablokowane rachunki (...), a poprzez kompensaty. Wzajemne rozliczenia między (...), a A. Realizacje odbywały się na bieżąco po kumulacji wzajemnych zobowiązań.

Dowód : zeznania świadka D. G. k. 802-803.

Postanowieniem z dnia 12.12.2012 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej upoważnił T. R. (1) do zwołania w terminie nie później niż trzy miesiące od prawomocności postanowienia nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki.

Dowód : Postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 12.12.2012 r. k. 593.

W dniu 14 marca 2013 r. w Kancelarii Notarialnej T. & T. przy ul. (...) we W. na podstawie upoważnienia wynikającego z postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 12 grudnia 2012 r. (sygn. akt WR VI Ns._Rej. KRS (...)) odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki. W w/w Zgromadzeniu udział wzięli upoważniony przez Sąd do jego zwołania, posiadający 67 głosów T. R. (1) i J. S. (1) reprezentowany przez pełnomocnika M. N. posiadający 83 głosy. Uchwały poddane pod głosowanie nie zostały podjęte ze względu na brak jednomyślności wspólników.

Dowód: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) k. 18-62.

W czerwcu 2013 r. po konsultacji z kancelarią (...) uznał, iż treść § 14 umowy Spółki dotyczący kworum i większości głosów jest nieważna i w związku z tym nie jest zobligowany do jego stosowania.

Dowód : uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) k. 18-62.

(...) Sp. z o.o. we W. znali swoje aktualne miejsce zamieszkania. Wspólnicy odwiedzali się i umawiali na wspólne wyjazdy na delegacje pod domem jednego bądź drugiego z nich. T. R. (1) od 2000 r. mieszkał przy ul. (...). Adres zamieszkania powoda był bardzo dobrze znany J. S. (1) i innym pracownikom Spółki. Zamieszkiwanie powoda przy ul. (...) stanowiło w Spółce fakt powszechnie znany. Nazwa w/w ulicy kojarząca się z popularnym programem telewizyjnym skutkowała jednocześnie tym, iż adres ten stanowił obiekt żartów wśród pracowników Spółki. Mimo tego, iż w księdze udziałów od 2009 r. widniał adres zameldowania T. R. (1) (adres zawarty w dowodzie osobistym) – tj. ul. (...), to wszyscy w Spółce wiedzieli, iż powód nie mieszka przy tej ulicy. W Spółce znany był również faktyczny adres zamieszkania J. S. (1) (ul. (...)), który również nie pokrywał się z adresem ujawnionym w roku 2009 w księdze udziałów (u. Grunwaldzka 30/8).

Pismem datowanym na dzień 26.06.2013 r. działając jako Prezes Zarządu oraz posiadający ponad 50% udziałów wspólnik J. S. (1) osobiście wysłał do powoda zaproszenia na Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników pozwanej Spółki zwołane na dzień 11.07.2013 r. o godz. 15.00 we W. w S. konferencyjnej nr 3 Hotelu (...), mieszczącym się przy ul. (...). W zaproszeniu wskazał, iż zgodnie z § 16 ust. 2 umowy Spółki zgromadzenie wspólników może odbywać się również we W.. Zaproszenie wysłane zostało do powoda na adres: ul. (...), (...)-(...) W..

Pismem datowanym na dzień 26.06.2013 r. działając jako Prezes Zarządu oraz posiadający ponad 50% udziałów wspólnik J. S. (1) osobiście wysłał do powoda zaproszenia na Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników pozwanej Spółki zwołane na dzień 11.07.2013 r. o godz. 17.00 we W. w S. konferencyjnej nr 3 Hotelu (...), mieszczącym się przy ul. (...). W zaproszeniu wskazano, iż zgodnie z § 16 ust. 2 umowy Spółki zgromadzenie wspólników może odbywać się również we W.. Zaproszenie wysłane zostało do powoda na adres: ul. (...), (...)-(...) W..

J. S. (1) za pośrednictwem Internetu monitorował przesyłkę nadaną w dniu 26.06.2013 r. zawierającą zaproszenia na zwyczajne i nadzwyczajne zgromadzenie wspólników zwołane na dzień 11.07.2013 r. wysłaną do powoda na adres przy ul. (...).

W dniu 1 lipca 2013 r. T. R. (1) przesłał J. S. (1) sprawozdanie Zarządu za rok 2012 z prośbą o jego podpisanie, wskazując, iż z uwagi na fakt że do końca czerwca 2013 r. nie udało się przeprowadzić Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników i podpisać stosownych uchwał zatwierdzających sprawozdanie, to zostanie ono dostarczone do KRS bez tychże uchwał.

W dniu 9.07.2013 r. powód i J. S. (1) uczestniczyli w zebraniu z pracownikami Spółki. W jego trakcie w obecności J. S. (1) było podnoszone, iż T. R. (1) w związku z zaplanowanym wcześniej wyjazdem służbowym w dniach 10.07.2013 r. – 12.07.2013 r. będzie nieobecny w siedzibie Spółki.

W dniu 11.07.2013 r. T. R. (1) znajdował się poza siedzibą Spółki.

Dowód: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) k. 18-62 – tu k.31-32.

Na dzień 11.07.2013 r. kapitał zakładowy pozwanej Spółki wynosił 2.025.000 zł. W tymże dniu wspólnikami Spółki byli: J. S. (1) posiadający 83 udziały o wartości 13.500 zł każdy, łącznie – 1.120.500 zł oraz T. R. (1) posiadający 67 udziałów o wartości 13.500 zł każdy, łącznie – 904.500 zł.

W dniu 11.07.2013 r. w Hotelu (...) odbyło się zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki. W Zgromadzeniu udział wzięli jedynie pełnomocnicy J. S. (1), przy czym jeden z nich przewodniczył obradom, drugi zaś reprezentował J. S. (1). Mimo, iż w trakcie obrad zgromadzenia J. S. (1) przebywał w Hotelu (...) to nie wziął udziału w posiedzeniu.

Na w/w zgromadzeniu podjęte zostały m. in. następujące uchwały:

-

uchwała nr 7 w sprawie powołania J. S. (1) do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, zgodnie z którą Zgromadzenie powołało J. S. (1) w skład Zarządu Spółki powierzając mu funkcję Prezesa Spółki,

-

uchwała nr 8 w sprawie powołania R. J. do pełnienia funkcji członka Zarządu, na podstawie której Zgromadzenie powołało R. J. w skład Zarządu Spółki powierzając mu funkcję członka Zarządu Spółki,

-

uchwała nr 9 w sprawie odwołania członka Zarządu Spółki, na podstawie której w związku z zatwierdzeniem sprawozdania finansowego spółki pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno- (...) sp. z o.o. z/s w K. w celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych, Zgromadzenie Wspólników stwierdza, że mandat T. R. (1) wygasł, a z najdalej idącej ostrożności odwołuje T. R. (1) z pełnienia funkcji Wiceprezesa Zarządu Spółki oraz z członkostwa w Zarządzie Spółki.

W/w uchwały weszły w życie z chwilą ich podjęcia. Uchwały nr 1,2,5,7,8,9 zostały podjęte w głosowaniu tajnym, natomiast uchwały nr 3,4, 6 – w głosowaniu jawnym. Za podjęciem uchwał głosował wyłącznie pełnomocnik J. S. (1) reprezentujący 55% kapitału zakładowego.

Dowód : Protokół (...) z dnia 11 lipca 2013 r. k. 143-152.

W dniu 11.07.2013 r. w Hotelu (...) we W. odbyło się nadzwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki.

W zgromadzeniu udział wzięli jedynie pełnomocnicy J. S. (1), przy czym jeden z nich przewodniczył obradom, drugi zaś reprezentował J. S. (1). Mimo, iż w trakcie obrad zgromadzenia J. S. (1) przebywał w Hotelu (...) to nie wziął udziału w posiedzeniu.

Na w/w zgromadzeniu podjęte zostały m.in. następujące uchwały:

-

uchwała nr 3 na podstawie, której przyjęto porządek obrad,

-

uchwała nr 4 na podstawie której zarządzono przerwę w obradach do godz. 18.30 i ustalono, że wznowione Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników odbędzie się w K., w hotelu Azyl, ul. (...). J. P. 26, (...)-(...) K..

W/w uchwały weszły w życie z chwilą ich podjęcia. Uchwały nr 1 i 2 zostały podjęte w głosowaniu tajnym, natomiast uchwały nr 3 i 4 – w głosowaniu jawnym. Za podjęciem uchwał głosował wyłącznie pełnomocnik J. S. (1) reprezentujący 55% kapitału zakładowego.

Dalszy ciąg nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników w dniu 11.07.2013 r. odbył się w K. przy ul. (...). J. P. (2) 26. W posiedzeniu uczestniczył J. S. (1).

Na w/w zgromadzeniu podjęto kolejne uchwały, w tym m.in.:

-

uchwałę nr 5 w sprawie zmiany umowy Spółki. Na podstawie w/w uchwały dokonano następujących zmian Spółki: § 10 umowy Spółki zostaje zmieniony w ten sposób, że wykreśleniu podlega pkt 2; § 11 pkt 1 umowy Spółki otrzymuje brzmienie: „wspólnicy uczestniczą w stratach Spółki proporcjonalnie do wysokości posiadanych udziałów; § 14 umowy Spółki otrzymuje następujące brzmienie: „Zgromadzenie wspólników zwołuje zarząd z własnej inicjatywy lub na pisemny wniosek jednego ze wspólników. Zgromadzenie wspólników jest ważne bez względu na liczbę reprezentowanych na nim udziałów. Uchwały zgromadzenia zapadają bezwzględną większością głosów, chyba że umowa lub ksh stanowi inaczej; § 17 ust. 2 umowy Spółki otrzymuje następujące brzmienie: zarząd Spółki składa się od 1 do 5 osób;

-

uchwałę nr 6, w sprawie upoważnienia zarządu do przyjęcia tekstu jednolitego umowy Spółki, zgodnie z którą Zgromadzenie upoważniło Zarząd Spółki do przyjęcia tekstu jednolitego umowy Spółki.

Za podjęciem uchwał głosował wyłącznie J. S. (1) reprezentujący 55% kapitału zakładowego.

Dowód : Protokół NZW z dnia 11 lipca 2013 r. k. 605-606.

W dniu 11.07.2013 r. w wykonaniu zlecenia Spółki złożonego w tym dniu Kancelaria (...) & P. – Radcowie Prawni sp.p. wydała opinię w której wskazała, iż niedopuszczalne jest wprowadzenie wymogu reprezentacji całego kapitału zakładowego oraz jednomyślności przy podejmowaniu uchwał przez wspólników sp. z o.o.

Dowód : opinia prawna z dnia 11 lipca 2013 r. k. 634-641.

W połowie sierpnia 2013 r. przeglądając akta rejestrowe Spółki (...) powziął wiadomość o odbyciu się w dniu 11.07.2013 r. nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników.

Dowód: u zasadnienie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) k. 24-67.

W dniu 12.08.2013r. odbyło się kolejne nadzwyczajne zgromadzenie wspólników, podczas którego byli obecni obaj wspólnicy. Na zgromadzeniu tym przedmiotem głosowania było między innymi zatwierdzenie sprawozdań finansowych za lata 2009 -2011, zatwierdzenia sprawozdań zarządu za te lata, wybór audytora dla zbadania sprawozdania finansowego za 2012 r., udzielenia absolutorium członkom zarządu za lata 2009 -2011, przeznaczenia zysku za lata 2009-2011 i wyboru zarządu w osobach J. S. (1) i R. J.. Powód głosował przeciwko wszystkim uchwałom, z wyjątkiem udzielenia mu absolutorium, od którego był wyłączony, J. S. (1) głosował za udzieleniem powodowi absolutorium.

Dowód : Protokół NZW z dnia 12 sierpnia 2013 r. k. 130-142.

Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22.09.2014r. w sprawie z powództwa T. R. (1) o sygn. akt (...) stwierdzono nieważność uchwał nr 1,2,3,4,5 i 6 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Przedsiębiorstwa Produkcyjno (...) Sp. z o.o. z dnia 11 lipca 2013r. oraz nieważność uchwał numer 1,2,3,4,5,6,7,8 i 9 Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Przedsiębiorstwa Produkcyjno (...) Sp. z o.o. z dnia 11 lipca 2013r.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego wskazano na uchybienia jakich dopuszczono się na zgromadzeniach wspólników z 11.07.2013 r. W szczególności wskazano, że J. S. (1) mając świadomość tego, iż T. R. (1) będąc obecnym na (...) i NZW w dniu 11.07.2013 r. nie zagłosuje za podjęciem uchwał objętych porządkiem obrad, po konsultacji z kancelarią prawną naruszając podstawowe zasady związane z ich zwołaniem „zagwarantował sobie podjęcie właściwych decyzji” przez te Zgromadzenia. Wskazano na brak uchwały zarządu niezbędnej do zwołania zgromadzenia wspólników oraz na rażące nieprawidłowości w sposobie powiadomienia T. R. (1) o zgromadzeniach. W ocenie Sądu Okręgowego J. S. (1) celowo nie zawiadomił powoda ani o posiedzeniu zarządu, ani o zgromadzeniach , utrzymując te okoliczności w tajemnicy nawet przed pracownikami spółki, aby zapewnić sobie możliwość podjęcia zamierzonych przez niego uchwał, łamiących przy tym postanowienia umowy spółki zastrzegające wymóg kworum dla którego osiągnięcia wymagana była obecność powoda, mając już wówczas wsparcie pełnomocników oceniających ten zapis jako nieważny. Sąd Okręgowy nie podzielił poglądu o nieważności § 14 umowy spółki. W ocenie Sądu Okręgowego uwzględniając okoliczności sprawy stwierdzić należało na podstawie art. 252 §1 ksh w zw. z art. 238 §1 ksh i art. 235§1 ksh w zw. z art. 208 § 4 i 5 ksh nieważność wszystkich zaskarżonych przez powoda T. R. (1) uchwał w obu sprawach z uwagi na wystąpienie uchybień formalnych w stadium poprzedzającym ich podjęcie, które miały istotny wpływ na ich treść.

Apelacja od powyższego wyroku, została oddalona przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 24 lutego 2015 r.

Dowody : wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) k. 23-67,

- wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt (...)k. 68-87.

Dnia 30 grudnia 2013r. T. R. (1) wniósł do Sądu Okręgowego we Wrocławiu o rozwiązanie spółki (...). Na mocy postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu X Wydział Gospodarczy z dnia 12 września 2014r. (sygn. akt (...)) dokonano zabezpieczenia powództwa T. R. (1) poprzez ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem (...) (T. Z.). Postanowieniem z dnia 12 września 2014 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu orzekł o rozwiązaniu spółki (...) i ustanowieniu likwidatora. Orzeczenie nie uprawomocniło się bowiem dnia 16 grudnia 2014r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej Wydział VIII Gospodarczy w sprawie o sygn. akt (...) wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości (...) obejmującej likwidację jej majątku.

Bezsporne, a nadto wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu X Wydziału Gospodarczego z dnia 12 września 2014 r. k. 167-182,

Na skutek działań podjętych w okresie od lutego 2014 r. do końca kwietnia 2014r. przez T. R. (1) doszło do przejęcia przez niego zakładu (...) w K.. Wnioskodawca wraz z ochroniarzami wszedł na teren przedsiębiorstwa, wymienił dotychczasową ochronę, zmienił też zamki w drzwiach i kody autoryzacyjne w komputerach firmy. J. S. (1) i R. J. nie byli wpuszczani na teren przedsiębiorstwa. T. R. (2) zatrudnił swoją księgową, odmawiając dostępu dotychczasowej. T. R. (1) decydował także który z pracowników zakładu może wejść na jego teren.

Dowody : Postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej Wydział I Cywilny z dnia 19 marca 2014 r., sygn. akt (...) k. 266-271,

-zawiadomienie o wszczęciu postępowania w celu wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia i wezwanie do dobrowolnego wykonania obowiązku z dnia 26 marca 2014 r. k. 272,

- oświadczenia pracowników spółki (...) Sp. z o.o. z dnia 6 marca 2014 r. k. 273-280,

- notatki służbowe pracowników ochrony z dnia 24 lutego 2014 r. k. 281-285.

- przesłuchanie J. S. (1) k. 839-841,

- zeznania świadka D. G. k. 802-804,

- zeznania świadka M. K. k. 803r.-804.

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2018r. Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w sprawie J. S. (1) oskarżonego o to, że w okresie od 15 stycznia 2009r. do dnia 28 listopada 2014r. w K., jako prezes (...) Spółka z o.o. nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości spółki w terminie dwóch tygodni od powstania przesłanek uzasadniających jej upadłości, tj. o przestępstwo z art. 586 k.s.h. oraz R. J. oskarżonego o to, że w okresie od 11 lipca 2013 r. do 28 listopada 2014 r. w K. jako wiceprezes (...) Spółka z o.o. nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości spółki w terminie dwóch tygodni od powstania przesłanek uzasadniających według ustawy jej upadłość, tj. o przestępstwo z art. 586 k.s.h. umorzył postępowania karne przeciwko obu oskarżonym na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że zarówno J. S. (1) w okresie od 1 stycznia 2009r., jako prezes (...), jak też R. J. w okresie od 11 lipca 2013r., jako wiceprezes (...) poprzez zaniechanie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki w terminie dwóch tygodni od powstania przesłanek uzasadniających jej upadłości wyczerpali znamiona czynu z art. 586 k.s.h. Spółka (...) nie miała zdolności do terminowego wywiązywania się ze zobowiązań począwszy od końca 2009r. wobec czego Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nich czynu jest znikomy, co skutkowało umorzeniem wobec nich postępowania na podstawie art. 17 §1 pkt 3 k.p.k. W treści uzasadnienia podniesiono, że główni wierzyciele zostali zaspokojeni w toku postępowania upadłościowego, a spółka w 2008r. pomimo dużej straty osiągnęła największe obroty i zysk operacyjny. Sąd wskazał, że w 2009r. nastąpiła redukcja zobowiązań spółki z 14 milionów do 60 milionów złotych, a w okresie od 2011r. do 2013r. spółka wygenerowała dodatni wynik finansowy – w 2011r. 1.100.000 zł, w 2012r. 2.447.000 zł, w 2013r. 765.000 zł. Wskazano na wdrożony program naprawczy, zatrudnienie pracowników oraz podpisanie porozumienia z bankami. Konstatując wskazano, że gdyby nie konflikt pomiędzy wspólnikami J. S. (1) oraz T. R. (1) spółka mogłaby nadal funkcjonować i prawdopodobnie zaspokoiłaby wszystkich wierzycieli.

Dowód: kopia wyroku S.R. w Ś. II Wydział Karny z dnia 7.11.2018r. wraz z uzasadnieniem – k. 828 – 838.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do R. J. podlegał oddaleniu w całości. Natomiast tut. Sąd w stosunku do J. S. (1) zdecydował się na podstawie art. 374 ust. 2 Prawa upadłościowego uwzględnić wniosek co do zasady, orzekając jednak odmiennie o okresie zakazu niż tego domagał się wnioskodawca, a zgodnie z takim okresem jakiego domagała się Prokuratura.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie dokonane zostały w oparciu o treść dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy oraz aktach postępowań upadłościowych w przedmiocie ogłoszenia upadłości prowadzonego przed tut. Sądem w sprawie o sygn. akt (...), (...), a także w oparciu o kopie dokumentów lub ich odpisy, których zgodności z ich oryginałami nikt z uczestników nie kwestionował.

Sąd oparł się również na zeznaniach T. Z., który pełnił funkcję zarządcy przymusowego (...) Sp. z o.o. w postępowaniu zabezpieczającym, a następnie syndyka mas upadłości w/w spółki. Zeznaniom tym należało przyznać pełną moc dowodową ze względu na wysoki poziom wiedzy o stanie finansowym spółki, popadnięciu w stan niewypłacalności. Istotnym było to, że świadek niewątpliwie był osobą bezstronną, niemającą choćby pośredniego interesu w zapadnięciu konkretnego orzeczenia. Obiektywizm i spora wiedza co do istotnych okoliczności przedmiotowej sprawy, sprawiały że Sąd uznał, że ustalone na podstawie jego zeznań fakty należy uznać za udowodnione.

Z kolei zeznania uczestników postępowania oraz wnioskodawcy, pomocniczo posłużyło do wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktu właścicielskiego. Oczywistym jest, iż wersje co do konfliktu pomiędzy ówczesnymi wspólnikami różniły się, stąd Sąd uznał, iż można na ich podstawie ustalić istotne fakty, tylko jeżeli znajdują potwierdzenie w dokumentach będących w aktach sprawy.

Zgodnie z art. 373 ust. 1 ustawy – Prawo upadłościowe (w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2016 r., a to w związku z normą intertemporalną z art. 452 ust. 3 Prawa restrukturyzacyjnego) Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia osoby, która ze swojej winy:

1) będąc do tego zobowiązana z mocy ustawy, nie złożyła w ustawowym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości albo

1a) faktycznie zarządzając przedsiębiorstwem dłużnika, istotnie przyczyniła się do niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie, albo

2) po ogłoszeniu upadłości nie wydała lub nie wskazała majątku, ksiąg rachunkowych, korespondencji lub innych dokumentów upadłego, w tym danych w postaci elektronicznej, do których wydania lub wskazania była obowiązana z mocy ustawy, albo

3) jako upadły po ogłoszeniu upadłości ukrywała, niszczyła lub obciążała majątek wchodzący w skład masy upadłości, albo

4) jako upadły w toku postępowania upadłościowego nie wykonała innych obowiązków ciążących na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądu albo sędziego-komisarza, albo też w inny sposób utrudniała postępowanie.

Wedle ust. 1a omawianego artykułu, mimo zaistnienia przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, sąd może oddalić wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli został złożony wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego, a rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli jest nieznaczny.

Stosownie do ust. 2 cyt. przepisu przy orzekaniu zakazu, o którym mowa w ust. 1, sąd bierze pod uwagę stopień winy oraz skutki podejmowanych działań, w szczególności obniżenie wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa upadłego i rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli.

Ponieważ związanie odpowiedzialności z terminowością złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości nie chroniłoby obrotu przed upadłościami przygotowanymi z rozmysłem w celu pokrzywdzenia wierzycieli, ustawodawca rozszerza możliwość orzeczenia zakazu również na wypadek niewypłacalności będącej wynikiem celowego działania lub rażącego niedbalstwa, co zostało wyrażone w art. 374 Prawa upadłościowego. Ust. 1 tego artykułu stanowi, że Sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 373, wobec dłużnika będącego osobą fizyczną, także jeżeli niewypłacalność dłużnika jest następstwem jego celowego działania lub rażącego niedbalstwa. Z kolei w ust. 2 wskazano, że do osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorcy będącego osobą prawną albo spółką handlową niemającą osobowości prawnej oraz osób faktycznie zarządzających przedsiębiorstwem dłużnika, jeżeli niewypłacalność przedsiębiorcy lub pogorszenie jego sytuacji finansowej jest następstwem celowego działania lub rażącego niedbalstwa tych osób, przepis ust. 1 stosuje się.

Ze względu na istotne zmiany prawne (mające miejsce po 31 grudnia 2015 r.), które dotyczyły prawa upadłościowego, koniecznym było zbadanie kwestii temporalnego stosowania przepisów dotyczących działań lub zaniechań, o których mowa w art. 373 i 374 Prawa upadłościowego. Przepisy przejściowe dotyczące spraw zakazowych uregulowano w art. 452 Prawa restrukturyzacyjnego, który warunkują stosowanie przepisów w konkretnym brzmieniu od tego czy działania i zaniechania miały miejsce wyłącznie przed wejściem w życie nowych przepisów (ust. 2), czy także po wejściu w życie nowych przepisów (ust. 3). Niewątpliwie w niniejszym sprawie zastosowanie zastosować należało art. 452 ust. 2, gdyż nie ulega wątpliwości, że działania i zaniechania, o których mowa w art. 373 i 374 Prawa upadłościowego miały miejsce jedynie przed 1 stycznia 2016 r. Niezaprzeczalnie wskazuje na to fakt ogłoszenia upadłości przez spółkę (...) Sp. z o.o. w dniu 16 grudnia 2014 r. W konsekwencji przepisy dotyczące m. in. niewypłacalności należało przywołać w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2015 r.

Zgodnie z art. 10 Prawa upadłościowego i naprawczego przesłankę ogłoszenia upadłości dłużnika będącego (z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie) przedsiębiorcą stanowi jego niewypłacalność. Stosownie do art. 11 ust. 1 dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań. Z punktu widzenia tej definicji, niewypłacalność ma miejsce już w pierwszym dniu opóźnienia, niezależnie od wielkości obu zobowiązań i niezależnie od tego, jak duże jest opóźnienie lub zwłoka w zapłacie (P. Zimmerman, Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2014).

Należy zaznaczyć również, że w art. 374 przyjęto jedynie jako dodatkową podstawę orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 373, stan niewypłacalność dłużnika będącego osobą fizyczną, który jest następstwem jego celowego działania lub rażącego niedbalstwa. Jest to samodzielna przesłanka orzeczenia zakazu, niezależna od tego, czy został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości i jaki był jego skutek. Dłużnik odpowiada za stan niewypłacalności będący następstwem jego celowego działania lub rażącego niedbalstwa, mimo to, że nie zostało wszczęte postępowanie upadłościowe zarówno z jego inicjatywy, jak i z inicjatywy innych uprawnionych podmiotów. Odpowiedzialność ta związana jest z doprowadzeniem do stanu niewypłacalności ( Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006 r., IV CSK 35/05). Stąd jeżeli tut. Sąd uznaje, że jeżeli wnioskodawca wykaże, że przedsiębiorstwo dłużnika stało się na skutek działań celowych lub rażącego niedbalstwa niewypłacalne, zakaz może być orzeczony.

Mając powyższe na względzie, tutejszy Sąd uznał, że działania J. S. (1) mające co najmniej postać rażącego niedbalstwa doprowadziły do trwałej niewypłacalność spółki, ewentualnie istotnie zwiększyły stopień tej niewypłacalności. Powyższy wniosek został przez Sąd wysunięty, po szczegółowej analizie sytuacji finansowej spółki, począwszy od kłopotów finansowych spółki z roku 2009 r. Zadłużenie powstałe na skutek nietrafnych inwestycji (w opcje walutowe), nie spowodowało, że jej reprezentanci wystąpili z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Podjęte ryzyko wydawało się opłacalne, na co wskazują wyniki finansowe spółki w następnych latach. Pozwoliły one na wykonywanie porozumień zawartych z bankami-wierzycielami, które uznały tym samym, że rentowność działalności (...) wskazuje na istnienie możliwości porozumienia się z dłużnikiem. Spłaty wierzycieli dokonywane w związku z realizacją porozumień zapewniały wierzycielom większe zaspokojenie, niż to by miało miejsce w przypadku postępowania upadłościowego. Spółka w tym okresie dobrze prosperowała, miała wiele zleceń, a także obsługiwała wielu klientów krajowych i zagranicznych itp. Co ważne przedłużanie porozumień (podpisywanie nowych), było wyrazem dalszej chęci współpracy wierzycieli z dłużnikiem, poprzedzoną analizą perspektyw finansowych spółki przez fachowe i profesjonalne podmioty. Sytuacja ta wskazuje, że w tym okresie reprezentanci spółki podjęli słuszną decyzje o niewystępowaniu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości spółki. Momentem, który doprowadził spółkę do problemów ekonomicznych było niewątpliwie działanie podjęte przez J. S. (1), które miało na celu wykluczyć ze spółki drugiego ze wspólników T. R. (1). Zostało ono zapoczątkowane przez wystąpienie z pozwem o wyłącznie wspólnika. W tym kontekście należy zauważyć, że czynność ta jak i inne, które pozostawały w granicach obowiązujących przepisów, mogą jedynie świadczyć o sposobie działania zasługującym na społecznie negatywną ocenę, ze względu na okoliczności faktyczne sprawy (np. brak uprzedzenia, skonsultowania tej kwestii ze wspólnikiem). Jednak późniejsze działania podjęte przez J. S. (1), spowodowane niepowodzeniem działań podjętych na drodze prawnej, nie tylko zasługiwały na negatywną ocenę moralną jego postępowania, ale także wykraczały już zdecydowanie poza granice prawa, stąd powinny być uznane jako nieakceptowane. W ten sposób należy ocenić przebieg całego procesu odsunięcia od spółki (...). Zauważyć bowiem trzeba, że odwołanie T. R. (1) nastąpiło w trakcie Zgromadzenia Wspólników, na którym nie mógł on fizycznie się stawić, ze względu na wyjazd poza granice RP w ramach delegacji. Okoliczność tę jako istotną w kontekście rozstrzygnięcia zawartego w wyroku z dnia 22 września 2014r. o nieważności uchwał Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) oraz Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) z dnia 11 lipca 2013r. ustalił Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział X Gospodarczy. Sąd stwierdzając nieważność uchwał wskazał, że J. S. (1) był świadomy okoliczności wyjazdu T. R. (1), stąd podjął pilne działania mające na celu przeprowadzenia tegoż zgromadzenia w takim, a nie innym terminie. Samo zaś zawiadomienie o terminie zgromadzenia zostało w sposób celowy wysłane na adres, którym T. R. (1) się nie posługiwał i pod którym nie mieszkał. Poprzez wyżej opisane działanie J. S. (1), T. R. (1) został pozbawiony prawa do udziału w zgromadzeniu, na którym planowano jego odwołanie z funkcji reprezentanta spółki. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie jest tymi ustaleniami związany. Sąd orzekający przytacza tu i podziela tezę (na gruncie art. 365§1 k.p.c. w zw. z art. 13 §2 k.p.c.), że związanie orzeczeniem sądu oznacza zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią i niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego (tak wyrok Sądu Najwyższego z 15 lutego 2007 r., II CSK 452/06 oraz uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2008 r., III CZP 72/08). Zaznaczyć należy, że Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt (...) stwierdził nieważność wszystkich zaskarżonych przez powoda T. R. (1) uchwał w obu sprawach właśnie m.in. z uwagi na wystąpienie uchybień formalnych w stadium poprzedzającym ich podjęcie, które miały istotny wpływ na ich treść.

Po zbadaniu działań T. S. ukierunkowanych na usunięcie z funkcji członka zarządu T. R. (1), należy odnieść je do przesłanek orzeczenia zakazu prowadzenia działalności określonych w art. 374 Prawa upadłościowego. Oczywiście trudno przyjąć, że działania J. S. (1) były ukierunkowane bezpośrednio na podważenie pozycji rynkowej spółki, którą reprezentował. Motywem jego działań było wyłącznie pozbawienie T. R. (1) funkcji reprezentanta spółki i uniemożliwienie mu powrotu do wcześniej zajmowanego stanowiska, a w konsekwencji przejęcie pełnej kontroli na przedsiębiorstwem. J. S. (1) uznał, że tylko w taki sposób przywróci sprawne funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Pamiętać przy tym należy, że T. R. (1) był jedną z dwóch osób tworzących spółkę tak w ujęciu własnościowym, jak i sprawowania zarządu, będąc zarazem osobą kojarzoną przez kontrahentów jako reprezentant jej interesów i osoba odpowiedzialna w działalności spółki za rynek krajowy. Biorąc pod uwagę sposób pozbawienia T. R. (1) stanowiska oraz jego związanie ze spółką, przewidywalnym było, że podejmie on próby powrotu do zarządzania interesami spółki. Wywołana powyższym atmosfera konfliktu i niejasne struktura zarządcza niezaprzeczalnie mogły wywołać jedynie negatywne skutki dla samej spółki. W ocenie Sądu J. S. (1) powinien mieć na względzie, że podejmowane przez niego działania, wątpliwe pod względem oceny moralnej jak i prawnej, zapoczątkują pewien łańcuch wydarzeń, który podważy jednoznacznie wiarygodność reprezentowanej przez niego spółki. Tak też się stało w rzeczywistości, co najlepiej odzwierciedlają wyniki finansowe spółki. Zauważyć bowiem trzeba, że dopóki nie nastąpiła eskalacja konfliktu pomiędzy J. S. (1) i T. R. (1) to spółka osiągała zyski, które pozwalały realizować porozumienia z bankami. Co więcej, rentowność i wyniki finansowe dawały rękojmię spłaty zadłużenia spowodowanego niefortunnymi inwestycjami w „opcje walutowe”, a w konsekwencji powrotem (...) na drogę osiągania stałego zysku i rozwoju. Wykluczenie T. R. (1) z prowadzenia interesów spółki było jedynym z głównych powodów, dla których spółka utraciła wiarygodność wierzycieli - banków, którzy zdecydowali się nie przedłużać porozumień w sprawie spłat zadłużenia. Co prawda T. R. (1) także działał nieetycznie, dokonując zajęcia przedsiębiorstwa, jednak było to swoista retorsja wywołana zakazaniem mu wejścia na teren przedsiębiorstwa i praktycznym uniemożliwieniem prowadzenia spraw spółki. Wobec wskazanego Sąd nie uznał za słusznych twierdzeń uczestników postępowania, że bezpośrednim sprawcą niewypłacalności spółki był T. R. (1). Jego działania - choć także zasługują na negatywną ocenę moralną - były jedynie odpowiedzią na bezprawne pozbawianie go funkcji osoby współzarządzającej spółką. Chronologia wydarzeń, nakazywała przyjąć rozróżnienie pomiędzy przyczyną, a skutkiem. W tym wypadku zajęcie przedsiębiorstwa było jedynie skutkiem, a przyczyną tego były wcześniejsze działania J. S. (1).

Ustawodawca nie zdecydował się na zdefiniowanie zachowania rażąco niedbałego, lecz lukę tę uzupełniono w orzecznictwie, gdzie stwierdzono, że przez rażące niedbalstwo rozumie się niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji (wyrok SN z dnia 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03). Niewątpliwie opisane już działanie J. S. (1) wyczerpuje znamiona działania rażąco niedbałego. Nie dołożył on należytej staranności, aby umożliwić T. R. (1) obecność na Zgromadzeniu Wspólników (...) Sp. z o.o., na którym zapadły uchwały będące przedmiotem sporu między wspólnikami. W sposób prawomocny Sąd Okręgowy we Wrocławiu przesądził o nieważności tych uchwał, a także w uzasadnieniu orzeczeń dokładnie zobrazował cały proces decyzyjny, który do tego doprowadził oraz autorską w nim rolę J. S. (1). Ogół wskazanych faktów świadczy w sposób jednoznaczny, że zachowując reguły ostrożności, wzorcowym zachowaniem byłoby wypracowanie kompromisu z T. R. (1), co do przyszłości spółki i składu personalnego jej organów. Tymczasem J. S. (1) podjął działania nieetyczne i bezprawne, bez prowadzenia dialogu z drugim członkiem zarządu spółki. Przedkładając swój interes osobisty nad interes spółki postąpił - co najmniej - rażąco niedbale. Jak wynika z powyższego, J. S. (1) nie wziął pod uwagę skutków podjętych przez siebie działań, czy to poprzez stwierdzenie przez Sąd bezprawności podjętych działań i zwiększenia chaosu decyzyjnego, utraty wizerunku firmy, czy też konsekwencji akcji podjętych ze strony T. R. (1). W tym działaniu właśnie należy upatrywać rażącego niedbalstwa, które wpłynęło w końcowym rozrachunku na trwałą niewypłacalność spółki oraz pogorszenie jej sytuacji finansowej. Przy czym zaznaczyć należy, że niewypłacalność w okolicznościach faktycznych sprawy należy interpretować jako pozbawienie spółki możliwości spłaty swoich wcześniejszych zobowiązań, gdyż faktycznie spółka była w stanie niewypłacalności już w roku 2009. Gdyby nie podjęcie procesu wykluczania T. R. (1) z udziału w spółce, to najprawdopodobniej spółka dalej realizowałaby porozumienia z bankami i doprowadziła w ostatecznym rozrachunku do spłaty zadłużenia i normalnego funkcjonowania. Co ważne, tak przesłuchiwany wnioskodawca T. R. (2), jak i uczestnicy: J. S. (1) i R. J. zgodnie twierdzili, że kontynuowanie działalności spółki bez konfliktu, a co za tym idzie z utrzymaniem rentowności na dotychczasowym poziomie doprowadziłoby do spłaty wszystkich wierzycieli.

Po ustaleniu, iż J. S. (1) swoim rażąco niedbałym działaniem doprowadził w konsekwencji do trwałej niewypłacalności spółki i braku perspektyw na wyjście z tego stanu, Sąd mógł wymierzyć zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie jakim przewiduje to art. 373 Prawa upadłościowego. Co do aspektu czasowego kary, tutaj Sąd przyjął, iż należy uwzględnić także starania J. S. (1) jakie podejmował on na pozostałych polach, w celu utrzymania spółki w normalnym jej funkcjonowaniu. Spłacał zobowiązania, prowadził negocjacje z wierzycielami, dbał o prowadzenie działalności na dotychczasowym poziomie. Oczywiście to jego działania w dłuższej perspektywie pozbawiły przedsiębiorstwo (...) możliwości spłaty długów poza postępowanime upadłościowym, jednak należy zaznaczyć, że nie takie były intencje uczestnika. Ponadto nie sposób nie dostrzec, że angażując się w pozaprawny spór T. R. (1) w pewnym stopniu także przyczynił się do późniejszych kłopotów spółki, choć stopień tego przyczynienia się w kontekście działań wnioskodawcy był niewielki. W takiej sytuacji orzeczenie najwyższego wymiaru zakazu prowadzenia działalności gospodarczej (tj. na okres 10 lat) byłoby zdecydowanie zbyt dotkliwe i nieproporcjonalne do popełnionego przewinienia. Z kolei niższy wymiar zakazu niż 5 lat, byłby niezasadny z punktu widzenia wierzycieli, których interesy na konflikcie wspólników (...) niewątpliwie ucierpiały. Przed wykluczeniem T. R. (1) ze spółki, wierzyciele mogli liczyć na kontynuację współpracy w spłacaniu długów przez (...). Jednak przedmiotowe wydarzenia podważyły wiarygodność spółki, co następnie skutkowało pozbawieniem możliwości wyjścia ze stanu niewypłacalności przez spółkę. Zaspokojenie wierzycieli w postępowaniu upadłościowym w oczywisty sposób nastąpi w mniejszym zakresie, a (...), po zakończeniu posterowania upadłościowego przestanie istnieć. W konsekwencji biorąc pod uwagę stopień winy oraz skutki podejmowanych działań J. S. (1) oraz rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli Sąd uznał, że odpowiednim okresem obowiązywania zakazu prowadzenia działalności gospodarczej przez J. S. (1) będzie okres 5 lat. Okres ten odpowiada temu żądanemu przez prokurator Prokuratury Okręgowej.

Sąd nie zastosował jako podstawy prawnej orzeczenia art. 373 ust. 1 Prawa upadłościowego, gdyż według tut. Sądu to nie kwestia niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie jest w niniejszej sprawie kluczowa. Jak zostało już wspomniane spółka pomimo stanu niewypłacalności, podjęła czynności restrukturyzacyjne i z powodzeniem spłacała wierzycieli. Wydaje się, że przy zachowaniu dotychczasowych wyników finansowych i wysokiego stopnia rentowności, spółka w perspektywie dwóch, najdalej trzech lat mogła liczyć na całkowitą spłatę zadłużenia. To głównie utrata wiarygodności przez spółkę spowodowała zachwianie sytuacji spółki i jej kłopoty ekonomiczne. Dokonując powyższych ustaleń Sąd ma świadomość tego, że Sąd upadłościowy oddalając wniosek T. R. (1) o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. wskazał, że spółka jest niewypłacalna i członkowie ówczesnego zarządu (S. i J.) musieli mieć świadomość o obowiązku prawnym złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Do złożenia wniosku jednak nie doszło, ani też reprezentanci spółki nie zaaprobowali stanowiska T. Z. (zarządcy przymusowego), który zamierzał wniosek o ogłoszenie upadłości złożyć. Jednak konsekwencje zaniechania dokonania tej czynności były nieznaczące. W szczególności nie zmieniły one w żaden istotny sposób pozycji wierzycieli. Z ich punktu widzenia, większe konsekwencje (prowadzące do pokrzywdzenia wierzycieli) wyniknęły z konfliktu między wspólnikami i utraty wiarygodności na rynku. Sąd podzielił przy tym argumentację leżącą u podstaw wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej II Wydział Karny z dnia 7 listopada 2018r. (k.828-838) którym umorzono postępowanie karne przeciwko J. S. (1) i R. J. oskarżonym o czyn z art. 586 k.s.h., czyli niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie. Sąd wskazał tam, że spółka w okresie od 2009 do 2014r. realizowała porozumienie z głównymi wierzycielami (bankami) oraz kontynuowała (z zyskiem) działalność gospodarczą. Z praktyki postępowań upadłościowych można jedynie dodać, że osiągniecie wyników porównywalnych przez spółkę w upadłości, w tym okresie byłoby praktycznie niemożliwe.

W stosunku do drugiego z uczestników postępowania R. J., Sąd oddalił wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, ze względu na brak wykazania uczestnictwa R. J. w procesie odsunięcia od sprawowania funkcji reprezentanta (...) T. R. (1). Postępowanie dowodowe wykazało jedynie, że R. J., rzeczywiście był w konflikcie z T. R. (1), a także został członkiem zarządu w momencie odwołania T. R. (1) z funkcji członka zarządu. Nie ulega wątpliwości też, że R. J. był jednym z najbliższych współpracowników J. S. (1), lecz nie oznacza to, iż ponosi on odpowiedzialność za działania, które zostały przez niego podjęte. Nie zmienia oceny jego zachowań, to że był niejako beneficjentem tych działań. Zauważyć tu trzeba, że nic nie wskazuje na to, że R. J. był odpowiedzialny za treści spornych uchwał. Nie miał też uprawnień, aby skutecznie zwołać Zgromadzenie Wspólników. To wnioskodawcę obciążał ciężar dowodu w tym zakresie, a skoro temu nie podołał, to należy przyjąć, iż R. J. swoimi działaniami nie wpłynął na trwałą niewypłacalność spółki ani nie pogorszył jej stanu majątkowego w żaden istotny sposób. Natomiast samo uchybienie w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, jak to zostało wyżej wykazane, nie może stanowić podstawy do wymierzenia sankcji w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. Zawinienie w tym zaniechaniu było na tyle nieznaczne, że nie wpłynęło w żadnym stopniu na rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli. Co więcej nie był on pierwszoplanową postacią zarządzającą spółką. Jego działania głównie sprowadzały się do wspierania poczynań J. S. (2) i współzarządzania spółką. W konsekwencji brak jest dowodów na doprowadzenie przez R. J. do utraty przez spółkę wiarygodności oraz szans na spłatę wierzycieli. Powyższe przesądza o tym, iż niezasadnym byłoby wymierzenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej nawet w najniższym okresie przewidzianym przez przepisy prawa (tj. okres roku). Nie zostało wykazane przez wnioskodawcę przewinienie R. J., które uzasadniałoby wymierzenie jakiejkolwiek kary.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punktach I, II i III sentencji postanowienia.

Wobec oczywistej sprzeczności interesów, rozstrzygniętej na korzyść wnioskodawcy (w zakresie sporu z J. S. (1)), na zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy przyznano mu od uczestnika zwrot poniesionych kosztów postępowania, stosownie do art. 376 ust. 1 zd. 3 Prawa upadłościowego w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z art. 520 § 3 zd. 1 k.p.c. Chociaż dolegliwość orzeczenia jest mniejsza niż życzył sobie tego wnioskodawca, Sąd wyraża pogląd, że wymiar zakazu jest kwestią o marginalnym znaczeniu przy rozstrzyganiu o kosztach postępowania w sprawie o pozbawienie prawa prowadzenia działalności określonej w art. 373 ust. 1 Prawa upadłościowego. Decydująca dla oceny, kto przegrał sprawę zakazową, jest sama zasada rozstrzygnięcia – czy na skutek wniosku orzeczono zakaz, czy też wniosek oddalono (por. postanowienie z 4 lutego 2009 r. Sądu Okręgowego we Wrocławiu, sygn. akt X Ga 376 / 08). Zasądzono więc od J. S. (1) na rzecz T. R. (1) zwrot kosztów postępowania w kwocie 357 zł, obejmującej 240 zł tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, 100 zł tytułem opłaty od wniosku. Orzeczenie o tej treści zapadło w pkt IV postanowienia.

Natomiast w przypadku sporu z R. J., to wnioskodawcę należy uznać za stronę przegrywającą, gdyż wniosek o orzeczenie zakazu został w całości oddalony. W konsekwencji na zasadzie i na podstawie przepisów wyżej powołanych zasądzono od T. R. (1) na rzecz R. J. zwrot kosztów postępowania w kwocie 257 zł, obejmujące 240 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

Koszty zastępstwa procesowego przyznano w wysokości stawki minimalnej przewidzianej dla spraw upadłościowych w § 8 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, „z zakresu postępowania nieprocesowego w sprawie niewymienionej odrębnie”. Za zastosowaniem tej stawki przemawia specyfika postępowania zakazowego, którego nie sposób zaliczyć do postępowania upadłościowego bądź restrukturyzacyjnego.

Skarb Państwa korzystał z ustawowego zwolnienia od stałej opłaty sądowej należnej od wniosku (por. art. 94 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) należało zatem – stosownie do art. 113 ust. 1 w zw. z art. 76 pkt 4) tej samej ustawy – obciążyć J. S. (1) kosztami sądowymi w kwocie 100 zł, których nie miał obowiązku uiścić wnioskodawca. Orzeczono o tym w pkt VI sentencji postanowienia.

Z:

1. odnot.;

2. odpis uzasadnienia proszę przesłać wnioskodawcy (Prokuratura Okręgowa), peł. wnioskodawcy T. R. oraz peł. uczestników.