Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 września 2024 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu A. L. prawa do wypłaty odsetek za opóźnienie w wypłacie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy działalności gospodarczej, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 18 stycznia 2022 r., liczonych od stałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego wynoszącego 5 % i ustalonego w wyroku Sądu Rejonowego S. (...) w S. (...) z dnia 29 grudnia 2023 r., zmieniającym zaskarżoną w sprawie o sygnaturze akt (...) decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 20 grudnia 2022 r., znak (...).

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony A. L. domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do odsetek wymagalnych od dnia wydania pierwotnej decyzji w sprawie, tj. od 20 grudnia 2022 r.

W uzasadnieniu odwołania zarzucił organowi rentowemu, że ten popełnił błąd odmawiając mu prawa do odszkodowania. Podniósł, że decyzja została zmieniona wyrokiem Sądu z dnia 29 grudnia 2023 r., przy uwzględnieniu dokumentacji oraz okoliczności, które były znane organowi. Wskazał, że w przeprowadzonym postępowaniu Sąd nie ustalił żadnych nowych okoliczności, które nie były lub nie mogły być znane organowi rentowemu w momencie wydawania decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie w całości. Organ w uzasadnieniu nie stwierdził swojej odpowiedzialności w kwestii terminu wypłaty odszkodowania, a tym samym zaprzeczył obowiązkowi zapłaty odsetek za opóźnienie. Wskazał, że odpowiedzialność taka nie została również ustalona w postepowaniu (...). Podniósł, że decyzja wykonująca wyrok Sądu z 29 grudnia 2023 r. została wydana w dniu 5 marca 2024 r. Organ rentowy podkreślił, że zwrot akt rentowych przez Sąd po zakończonym prawomocnie postępowaniu (...) nastąpił w dniu 19 lutego 2024 r. i ta data winna być uznana za ostatnią okoliczność niezbędną dla wydania powyższej decyzji. Wskazał, że wypłaty kwoty 6.345 zł stanowiącej równowartość 5 % uszczerbku dokonał w ustawowym terminie w związku z czym brak podstaw do przyznania wnioskodawcy prawa do odsetek z tytułu braku opóźnienia w wypłacie świadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. L. w roku 2022 prowadził jednoosobową działalność gospodarczą i zajmował się wykonywaniem robót remontowo-budowlanych. Swoją działalność prowadził na terytorium N. i P.. Działalność wykonywał osobiście, jedynie przy większych zleceniach zatrudniał inne osoby do pomocy. W roku 2022 r. pozyskał zlecenie dotyczące szykowania mieszkań w starym bloku mieszkalnym w lat 80-tych pod remont. Praca polegała na demontażu starej instalacji, zdarciu tapet ze ścian, ściągnięciu paneli, rozkuciu kafelków, czyli doprowadzeniu lokalu do tzw. „gołych ścian”. Ubezpieczony A. L. wykonywał usługi na rzecz (...) w M. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. (...) była reprezentowana przez S. K., który zawarł ustną umowę z A. L.. W dniu 18 stycznia 2022 r. około godziny 13:30, podczas dokonywania demontażu urządzeń grzewczych (kaloryfera), doszło do następującego zdarzenia: A. L. najpierw odkręcił wszystkie grzejniki i odstawił na bok a później odcinał stalową rurę od grzejnika. Prace wykonywał przy pomocy szlifierki kątowej. W pewnym momencie tarcza szlifierki się zaklinowała (zakleszczyła tarczę szlifierki), pękła i się rozsypała. Spowodowało to nagłe odrzucenie trzymanej szlifierki, szarpnięcie prawego nadgarstka A. L.. Ubezpieczony poczuł ból w nadgarstku, ból był na tyle silny, że do końca dnia nie wykonywał już pracy.

Niesporne, a nadto dowód: wydruk z (...) k. 9 pliku II akt rentowych; oświadczenie z dnia 01.09.2022 r. – k. 19 pliku II akt rentowych; zapis wyjaśnień poszkodowanego – k. 5-8 pliku II akt rentowych; faktura wystawiona na rzecz (...) – k. 21 pliku II akt rentowych, wyrok wraz z uzasadnieniem w sprawie (...) – k. 48 i 60-64 akt sprawy (...) (także w pliku III akt rentowych).

Decyzją z dnia 20 grudnia 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydał decyzję odmawiającą ubezpieczonemu prawa do odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej, wskazując, że zdarzenie z 18 stycznia 2022 r. nie może zostać uznane za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej, ponieważ A. L. nie przedłożył umowy na podstawie której wykonywał zlecenie oraz potwierdzenia od zleceniodawcy, zatem organ nie mógł ustalić, czy do zdarzenia doszło w trakcie zwykłych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W toczącym się postępowaniu przed Sądem w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt (...) rozpoznano odwołanie A. L. od ww. decyzji.

Niesporne , a nadto dowód: decyzja ZUS z dnia 20 grudnia 2022 r. - k. 32 pliku III akt rentowych.

Wynikiem zdarzenia z dnia 18 stycznia 2022 r. było skręcenia nadgarstka prawego powodujące pięcioprocentowy długotrwały uszczerbek na zdrowiu A. L..

Niesporne , a nadto dowód: dokumentacja medyczna w aktach organu – nienumerowane karty; opinia biegłego z zakresu ortopedii H. M., k. 24-26 akt sprawy (...); wyrok wraz z uzasadnieniem w sprawie (...) – k. 48 i 60-64 akt sprawy (...) (także w pliku III akt rentowych).

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2023 r. Sąd Rejonowy S. w S. w sprawie prowadzonej pod sygnaturą (...) zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z 20 grudnia 2022 r., znak (...) w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej z 18 stycznia 2022 r. w wysokości 5 % stałego uszczerbku na zdrowiu i orzekł o kosztach postępowania. Wyrok uprawomocnił się w dniu 3 lutego 2024 r.

Sąd przedstawiając w pisemnym uzasadnieniu motywy rozstrzygnięcia wskazał, żepotwierdzeniem faktu wykonywania usług na rzecz zleceniodawcy, poza zeznaniami ubezpieczonego, jest faktura z dnia 21 lutego 2022 r. przedłożona przez ubezpieczonego organowi i określająca, że nabywcą usług remontowo – budowlanych wykonywanych przez A. L. jest (...). Sąd podkreślił, że z przepisów prawa cywilnego nie wynika obowiązek zawierania umów o wykonanie usług w formie pisemnej, wręcz przeciwnie, zgodnie z zasadą swobody umów, także forma zawartej umowy jest pozostawiona woli stron (przedsiębiorców). Tym samym niezakwalifikowanie przez organ zdarzenia jako wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jedynie z tej przyczyny, że ubezpieczony nie przedłożył pisemnej umowy, uznać należało za nieprawidłowe. Uznając zdarzenie z 18 stycznia 2023 r. za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii H. M. celem ustalenia procentowej wysokości uszczerbku na zdrowiu doznanego przez ubezpieczonego. Z wydanej na potrzeby wskazanego postępowania opinii wynikało, że wskutek wypadku ubezpieczony doznał pięcioprocentowego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie znajdując podstaw do kwestionowania rzetelności opinii Sąd przyjął jej wnioski za własne. Sporządzona na zlecenie Sądu opinia wydana przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii w sprawie (...) nie była kwestionowana przez organ rentowy na żadnym etapie postępowania sądowego ani co do treści opinii, ani co do wysokości wskazanego w niej procentowego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego.

Niesporne , a nadto dowód: pismo organu rentowego – k. 37 akt sprawy (...).wyrok wraz z uzasadnieniem w sprawie (...) – k. 48 i 60-64 akt sprawy (...) (także w pliku III akt rentowych).

W dniu 5 marca 2024 r. na podstawie prawomocnego wyroku organ rentowy wydał decyzję przyznającą A. L. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 5 %. W dniu 11 marca 2024 r. organ rentowy przekazał na rachunek bankowy odwołującego się kwotę 6.345 zł stanowiącą równowartość 5 % uszczerbku na zdrowiu.

Niesporne, a nadto dowód : decyzja z dnia 5 marca 2024 r. – k. 68 pliku III akt rentowych.

Decyzją z dnia 30 września 2024 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu A. L. prawa do wypłaty odsetek za opóźnienie w wypłacie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy działalności gospodarczej, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 18 stycznia 2022 r.

Niesporne, a nadto dowód: decyzja organu z dnia 30 września 2024 r. – k. 72 akt rentowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. L. okazało się uzasadnione co do zasady.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2025 r. poz. 257) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy). Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: 1. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3. w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy). W myśl przepisu art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy, na równi z wypadkiem przy pracy, w zakresie uprawnienia do świadczeń określonych w ustawie, traktuje się wypadek, któremu pracownik uległ w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż związanych z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań.

Za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych ze współpracą przy prowadzeniu działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 3 ust. 3 pkt 9 ustawy). W myśl zaś przepisu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 350) za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych.

Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej wyżej ustawy. Takim aktem wykonawczym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 233), wydane na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych i zawierające tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają rodzajom różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów ocenę procentową uszczerbku na zdrowiu.

Kwestia samego wypadku przy pracy, jakiemu uległ A. L. w dniu 18 stycznia 2022 r. i wysokości doznanego przez niego stałego uszczerbku na zdrowiu była już przedmiotem postępowania przez tutejszym Sądem. Wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. z dnia 29 grudnia 2023 r. wydanym w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt (...) ustalono, że ubezpieczony uległ wypadkowi przy prowadzeniu działalności gospodarczej i wskutek tego wypadku przy doznał 5% uszczerbku na zdrowiu. Wyrok wydany w tej sprawie, jak i poczynione w niej ustalenia, które legły u podstaw wydania wyroku wiążą Sąd orzekający w sprawie niniejszej. W poczet materiału dowodowego w niniejszej sprawie zaliczono dowody zgromadzone w sprawie (...). Żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności ich sporządzenia, ani ich prawdziwości, a Sąd również nie znalazł podstaw do ich kwestionowania z urzędu, uznając je za miarodajne dla przyjęcia właściwych ustaleń faktycznych w sprawie.

Przedmiotem sporu pozostawało prawo ubezpieczonego do odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie przez organ rentowy należnego mu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzenia działalności gospodarczej. Strony różniły się swoimi stanowiskami w zakresie odpowiedzialności organu. Ubezpieczony domagał się wypłaty odsetek ustawowych począwszy od dnia 20 grudnia 2022 r., a więc od dnia wydania pierwszej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. w sprawie jednorazowego odszkodowania za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej, wskazując, że organ niezasadnie nie uznał zdarzenia z 18 stycznia 2022 r. za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej dysponując niezbędnymi dowodami. Organ zaś podnosił, że nie opóźnił się z wypłatą należnych wnioskodawcy świadczenia, bowiem w ustawowym terminie, tj. w terminie 30 dni od daty wpływu do organu rentowego prawomocnego wyroku Sądu w sprawie o sygnaturze akt (...), dokonał stosownej wypłaty środków.

W konsekwencji zadaniem Sądu stało się ustalenie, czy wydając w dniu 20 grudnia 2022 r. pierwotną decyzję, organ rentowy popadł w opóźnienie w wypłacie świadczenia w przedmiocie przyznania jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w związku z okolicznościami, za które ponosi odpowiedzialność. Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 350) jeżeli Zakład Ubezpieczeń Społecznych - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Za uchybienie terminowi uważa się zarówno niewydanie w ustawowo określonym czasie decyzji przyznającej prawo, jak i wydanie decyzji błędnej - odmawiającej owego prawa, mimo spełnienia przez wnioskodawcę warunków jego uzyskania lub przyznającej prawo w mniejszym zakresie niż uzasadniają to okoliczności sprawy. Opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia może nastąpić albo wskutek dokonania przez organ rentowy błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa, albo z powodu błędu w ustaleniach faktycznych, będącego następstwem naruszenia przepisów postępowania. W tym pierwszym przypadku mamy do czynienia z wydaniem przez organ rentowy decyzji niezgodnej z prawem, choć na podstawie prawidłowo i kompletnie zebranego materiału dowodowego i po ustaleniu niezbędnych okoliczności faktycznych możliwe było wydanie decyzji odpowiadającej prawu. Opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia jest wówczas następstwem okoliczności, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność, choćby nie można mu było zarzucić niestaranności w wykładni i zastosowaniu prawa. Inaczej mówiąc, jeżeli organ rentowy dokonał nieprawidłowej wykładni lub błędnego zastosowania prawa, to ubezpieczonemu należą się odsetki od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu liczone od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 sierpnia 1998 r. II UKN 171/98, OSNAPiUS 1999 nr 16, poz. 521; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2001 r., II UKN 402/00, OSNAPiUS 2002 Nr 20, poz. 501, wyrok z dnia 7 października 2004 r., II UK 485/03, OSNP 2005 nr 10, poz. 147, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 8 maja 2019 r. III AUa 886/18).

W niniejszej sprawie nie chodzi o błąd organu rentowego w wykładni bądź zastosowaniu prawa, ale o błąd w ustaleniach faktycznych, który jest oceniany pod kątem naruszenia przepisów postępowania. W takim przypadku wyjaśnienie okoliczności niezbędnej do wydania decyzji musi być rozumiane jako dokonanie analizy złożonej dokumentacji i ustalenie na jej podstawie stanu faktycznego, czyli przeprowadzenie dowodów i ich ocenę. W sytuacji, w której przyznanie prawa do świadczenia następuje na skutek ustaleń faktycznych sądu, dla stwierdzenia, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie, konieczne jest wykazanie, iż w przepisanym terminie nie dysponował materiałem umożliwiającym przyznanie świadczenia. Ocena ta musi być dokonana przy uwzględnieniu okoliczności, czy organ rentowy - w ramach swoich kompetencji i nałożonych obowiązków - poczynił wszystkie wymagane ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. Jeżeli bowiem zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami co do takich okoliczności, które nie były i nie mogły być znane organowi rentowemu z uwagi na obowiązujące w postępowaniu przed tym organem ograniczenia dowodowe, to nie będzie podstaw do uznania, iż opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które ponosi on odpowiedzialność (por. wyrok z dnia 21 kwietnia 2009 r., I UK 345/08, LEX nr 551000). Należy mieć na względzie, że w postępowaniu przed organem rentowym dowodem jest tylko to, co prawo za dowód uznaje i jako dowód dopuszcza. Takie ograniczenia nie występują natomiast w procedurze cywilnej, w której okoliczności sporne mogą być wykazywane wszelkimi dowodami. W kontekście prawa do odsetek istotne jest więc stwierdzenie, czy organ rentowy w ramach udzielonych mu kompetencji i nałożonych obowiązków w konkretnym przypadku podjął określone działania zmierzające do ustalenia prawa i wyjaśnienia związanych z tym okoliczności faktycznych (por. wyroki z dnia 21 września 1999 r., II UKN 109/99, OSNAPiUS 2000 nr 24, poz. 903 oraz z dnia 9 marca 2001 r., II UKN 402/00, OSNAPiUS 2002 nr 20, poz. 501). W orzecznictwie dominuje pogląd zgodnie z którym organ rentowy obowiązany jest do zapłaty odsetek powstałych na skutek nieprzyznanego w terminie świadczenia, jeżeli Sąd przyznał prawo do niego na podstawie dokumentów już znanych zakładowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2012 r. III UK 110/11).

Sporna w sprawie okoliczność dotycząca uznania zdarzenia z udziałem ubezpieczonego za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz wysokości procentowej doznanego przez A. L. uszczerbku na zdrowiu została rozstrzygnięta przez tutejszy Sąd w wydanym w dniu 29 grudnia 2023 r. wyroku, którym Sąd zmienił decyzję organu z dnia 20 grudnia 2022 r. Podstawą zmiany decyzji organu było stwierdzenie, że fakt wykonywania usług na rzecz zleceniodawcy, (niezależnie od złożonych przez ubezpieczonego zeznań), jest faktura z dnia 21 lutego 2022 r. przedłożona przez ubezpieczonego organowi i określająca, że nabywcą usług remontowo – budowlanych wykonywanych przez A. L. jest (...). Sąd podkreślił, że z przepisów prawa cywilnego nie wynika obowiązek zawierania umów o wykonanie usług w formie pisemnej, wręcz przeciwnie, zgodnie z zasadą swobody umów, także forma zawartej umowy jest pozostawiona woli stron (przedsiębiorców). Tym samym niezakwalifikowanie przez organ zdarzenia jako wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jedynie z tej przyczyny, że ubezpieczony nie przedłożył pisemnej umowy, uznać należało za nieprawidłowe.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie stoi na stanowisku, że zachodzą podstawy do uznania, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za niewyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania prawidłowej decyzji. W rozpoznawanej sprawie organ rentowy miał wszystkie potrzebne dane pozwalające na wydanie decyzji zgodnej z prawem. W konsekwencji uznania zdarzenia z 18 stycznia 2022 r. za wypadek przy pracy koniecznym było ustalenie procentowego uszczerbku na zdrowiu, co nastąpiło w oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii. Sąd dokonawszy analizy materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania przez organem rentowym oraz w toku postępowania (...) uznał, że wspomniana opinia biegłego sądowego z zakres ortopedii, stanowiąca podstawę ustalenia 5 % uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego została wydana w oparciu o badanie ubezpieczonego oraz dokumentację medyczną znajdującą się w aktach organu i dostępną Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych jeszcze przed wydaniem decyzji w sprawie prawa ubezpieczonego do jednorazowego odszkodowania. Wymaga przy tym zaznaczenia, że fakt przeprowadzenia badania klinicznego ubezpieczonego pozostaje wtórny wobec analizy zgromadzonej dokumentacji medycznej. Biegły z zakresu ortopedii przeprowadził badanie ubezpieczonego po niespełna 2 latach od wypadku, którego doznał. Badanie przedmiotowe pozwoliło biegłemu przede wszystkim na skonfrontowanie zapisów medycznych z aktualnym stanem zdrowia ubezpieczonego, obiektywną ocenę procesu rekonwalescencji oraz zebranie wywiadu od odwołującego się. Lektura wniosków opinii biegłego prowadzi do przyjęcia, że za podstawę własnej oceny uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego wziął on tę samą dokumentację, którą dysponował organ. Tym samym organ rentowy, jeszcze przed skierowaniem sprawy na drogę sądową, pozostawał zatem w posiadaniu dokumentacji, w tym dokumentacji medycznej, na podstawie której możliwe było wydanie prawidłowej decyzji. Nic nie stało zatem na przeszkodzie, aby także organ prawidłowo ustalił, wysokość uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W konsekwencji należy przyjąć, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. ponosi odpowiedzialność za nieprawidłowe ustalenie okoliczności faktycznych, bowiem już na podstawie własnych ustaleń, a następnie przeprowadzonych badań lekarskich oraz dokumentacji zebranej w sprawie, mógł wydać decyzję prawidłową (uwzględniającą stan zdrowia powstały u ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy prowadzeniu działalności gospodarczej) i określić prawidłowy poziom procentowy uszczerbku na zdrowiu. Sąd zwrócił również uwagę, że organ rentowy nie kwestionował wniosków sporządzonej w sprawie (...) opinii. Przeciwnie, w toku postępowania organ rentowy w wyraźnie wskazywał, że opinia nie jest przez niego kwestionowana. Co więcej, organ nie wywiódł też apelacji od wyroku Sądu w sprawie (...).

Mając na względzie powyższe Sąd doszedł do przekonania, iż odwołującemu należy się prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie jednorazowego odszkodowania za 5 % stałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy prowadzeniu działalności gospodarczej, któremu uległ 18 stycznia 2022 r. Odsetki zasądzono jednak, nie jak domagał się tego ubezpieczony od 20 grudnia 2022 r., a od 22 stycznia 2023 r. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 3 ww. ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych jeżeli w wyniku decyzji zostało ustalone prawo do jednorazowego odszkodowania oraz jego wysokość, Zakład dokonuje z urzędu wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji. Gdyby decyzja z dnia 20 grudnia 2022 r. była prawidłowa i przyznawałaby odszkodowanie za 5 % stałego uszczerbku na zdrowiu, odszkodowanie powinno być wypłacone najpóźniej w dniu 19 stycznia 2022 r. (po upływie 30 dni od wydania decyzji). W konsekwencji należało przyjąć, iż organ pozostawał w opóźnieniu od dnia 20 stycznia 2023 r. Stąd też, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd w punkcie I wyroku zmienił zaskarżoną decyzję poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia w wypłacie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy za okres od 20 stycznia 2023 r. do dnia 11 marca 2024 r., oddalając odwołanie w pozostałym zakresie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)