Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk

Protokolant: Sandra Mazur

po rozpoznaniu w dniach 16.02.2017 r., 21.03.2017 r., 18.04.2017 r. oraz 25.05.2017 r.

sprawy karnej P. K.

s. J. i A. z d. B.

ur. (...) we W.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 15 czerwca 2016 r. w G., w powiecie (...), na drodze publicznej prowadził samochód osobowy O. (...) o nr rej. (...), nie stosując się tym samym do decyzji nr (...).UP.III. (...)- (...) z dnia 26 lipca 2005 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii B, wydanej przez Prezydenta W.,

tj. o czyn z art. 180a k.k.

1.  Oskarżonego P. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 180a k.k. i za to na podstawie art. 180a k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. G. kwotę 1653,12 zł, w tym kwotę 309,12 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług,

3.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt IIK 416/16

UZASADNIENIE

Oskarżony P. K. jest 45 – letnim mieszkańcem Ś., z zawodu informatykiem, żyjącym w konkubinacie, posiadającym na utrzymaniu dwoje dzieci, utrzymującym się z prac dorywczych. Córka oskarżonego cierpi na dziecięce porażenie mózgowe. Decyzją z dnia 26 lipca 2005 r. nr (...).UP.III. (...)- (...) Prezydent W. cofnął oskarżonemu P. K. uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii (...) do czasu uzyskania pozytywnego egzaminu sprawdzającego kwalifikacje. W dniu 15 czerwca 2016 r. w G. w powiecie (...) oskarżony prowadził po drodze publicznej samochód osobowy m-ki O. (...) o nr rej. (...). Po zatrzymaniu przez funkcjonariuszy Policji z G., wręczono oskarżonemu wezwanie do stawiennictwa w KP w G..

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. K. – k.12, decyzja Prezydenta W. – k.3, zeznania świadków: Ł. P. – k. 75v, A. K. – k. 75v, A. Z. – k. 75v, dokumentacja medyczna – k. 88-96)

W dniu 16 czerwca 2016 r. w L. na ulicy (...) około godziny 0:10 oskarżony P. K. został zatrzymany przez funkcjonariusza Policji z L. podczas kierowania pojazdem. Za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w. nałożono na P. K. mandat karny w wysokości 500 zł.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego – k.51v, k.65, informacja Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia 27.04.2017 r. nr (...) - (...)2. (...).154.2017.2 – k.87, mandat karny nr (...) - k. 97)

Oskarżony P. K. był wielokrotnie karany, w tym za czyny z art. 291 § 1 k.k., z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za czyn z art. 286 § 1 k.k., z art. 289 § 1 k.k. oraz siedmiokrotnie za czyny z art. 180a k.k.

(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego - k. 62-63)

Oskarżony P. K. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że jest ojcem dwójki dzieci, zamieszkującym w miejscowości, która nie ma bezpośredniego połączenia komunikacyjnego, a jest zmuszony dojeżdżać do pracy i z powrotem. Przed sądem oskarżony wyjaśnił, że po zatrzymaniu, poinformował funkcjonariuszy Policji, że cofnięto mu prawo jazdy. Składając późniejsze wyjaśnienia, oskarżony podniósł, że za czyn objęty niniejszym postępowaniem został ukarany mandatem w wysokości 500 zł i nie powinien być z tego względu ponownie karany.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego P. K., przyznającego się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia zarzucanego mu czynu, zasługują na wiarę. Znajdują one bowiem potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci decyzji Prezydenta W. z dnia 26 lipca 2005 r. nr (...).UP.III. (...)- (...) oraz zeznaniach świadków Ł. P., A. K. oraz A. Z.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym przed Sądem, że za jazdę bez uprawnień w dniu zdarzenia został ukarany mandatem karnym. Ww. wyjaśnienia są bowiem niekonsekwentne, a nadto sprzeczne z materiałem dowodowym w postaci mandatu karnego nr (...) z dnia 16.06.2016 r. wystawionego przez funkcjonariusza KPP w L. oraz informacji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia 27.04.2017 r. nr (...) - (...)2. (...).154.2017.2, z której wynika, że P. K. został ukarany 16 czerwca 2016 r. mandatem karnym nr (...) przez Komendę Powiatową Policji w L.. Oskarżony został zatrzymany podczas jazdy samochodem zarówno w dniu 15 czerwca 2016 r. w G., jak i dzień po zdarzeniu - w L.. Nadto z zeznań świadka Ł. P. wynika, że oskarżonemu doręczono wezwanie, nie wystawiając mandatu. Wyjaśnienia oskarżonego, że w dniu zdarzenia został ukarany mandatem karnym stanowią, zdaniem Sądu, przyjętą przez niego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Ł. P., A. K. oraz A. Z.. Są one bowiem logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Podkreślenia jednocześnie wymaga, że świadek A. Z. zeznał, że nie było go podczas rozmowy z funkcjonariuszami Policji, którzy zamierzali wystawić mandat. Nie pamięta również, czy oskarżony poinformował go, że został mu wypisany mandat karny. Dowodów z dokumentów zgromadzonych w sprawie w postaci decyzji Prezydenta W. z dnia 26 lipca 2005 r. nr (...).UP.III. (...)- (...), informacji z Krajowego Rejestru Karnego, informacji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia 27.04.2017 r. nr (...) - (...)2. (...).154.2017.2 oraz mandatu karnego nr (...) nie sposób kwestionować. Analiza materiału dowodowego pozwoliła na przyjęcie, że oskarżony P. K. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony P. K. bowiem w dniu 15 czerwca 2016 r. w G., w powiecie (...), na drodze publicznej prowadził samochód osobowy O. (...) o nr rej. (...), nie stosując się tym samym do decyzji nr (...).UP.III. (...)- (...) z dnia 26 lipca 2005 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii B, wydanej przez Prezydenta W.. Czyn oskarżonego wypełnił znamiona występku z art. 180a k.k. W stosunku do zarzucanego oskarżonemu P. K. czynu jako okoliczność obciążającą Sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, polegający na naruszeniu dobra, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji oraz wcześniejszą wielokrotną karalność, w tym za czyny z art. 180a k.k. Zdaniem Sądu oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, który naruszając kolejny raz przepisy dotyczące bezpieczeństwa w komunikacji okazał wyjątkowe lekceważenie dla porządku prawnego. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał brak ujemnych następstw zarzucanego oskarżonemu przestępstwa. Oskarżony był przez dniem 15 czerwca 2016 r. pięciokrotnie skazany za czyny z art. 180a k.k. (w tym w trzech sprawach prawomocnie) na kary o charakterze wolnościowym, tj. grzywny, karę ograniczenia wolności oraz na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, które nie spełniły wobec niego celów prewencyjnych. Sąd uznał zatem, że karą najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, będzie kara 4 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczona kara, w przekonaniu Sądu, spełni wobec niego cele prewencyjne i represyjne, przekonując, iż złamanie prawa nie jest bezkarne. Uświadomi mu naganność jego postępowania, nieuchronność i surowość sankcji karnych w przypadku popełnienia przestępstwa, a także nieopłacalność tego typu zachowania w przyszłości. Zdaniem Sądu wymierzona kara wywoła odpowiedni oddźwięk społeczny i przekona wszystkich uczestników ruchu o konieczności bezwzględnego podporządkowania się przepisom. W myśl art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W niniejszej sprawie nie zachodzą wobec oskarżonego okoliczności, które pozwalają na zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Możliwe było wymierzenie oskarżonemu P. K. tylko kary o charakterze bezwzględnym, tj. bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Podkreślić jednocześnie należy, że oskarżony, będąc wielokrotnie karany, musiał liczyć się z faktem, że konsekwencje jego zachowania poniesie również rodzina, borykająca się z codziennymi problemami związanymi z opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem. W niniejszej sprawie Sąd wyznaczył oskarżonemu obrońcę z urzędu w osobie adwokat E. G.. Biorąc pod uwagę, że obrona z urzędu nie została opłacona, na wniosek obrońcy, zasądzono od Skarbu Państwa kwotę 1653,12 zł, w tym kwotę 309,12 zł tytułem podatku od towarów i usług. Mając na względzie fakt, że oskarżony P. K. utrzymuje się z prac dorywczych oraz obecnie przebywa w zakładzie karnym, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.