Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1823/19

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. F. (1)

7 marca 2018 roku w J., przywłaszczył pieniądze w kwocie 35.575,75 złotych, stanowiące przedmiot współwłasności małżeńskiej w ten sposób, że przelał je na swoje konto i wykorzystał na własne potrzeby, czym działał na szkodę J. S.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

przelanie przez oskarżonego pieniędzy w kwocie 115.575,75 złotych 7 marca 2018 roku z rachunku prowadzonego dla niego i żony na własny rachunek, a następnie zakupienie przez niego za te pieniądze 5 kwietnia 2018 roku do majątku odrębnego mieszkania

wyjaśnienia oskarżonego

249-251, 256-257, 271-273 i 372

zeznania J. S.

2-3, 204, 209-210, 288-289 i 373

zeznania A. G.

214 i 383

zaświadczenie

18

umowa

21-23

zeznania M. E.

275-277

pochodzenie pieniędzy znajdujących się 7 marca 2018 roku na rachunku oskarżonego i jego żony, w tym informacja, że 35.575,75 złotych to ich wcześniejsze wynagrodzenia.

wyjaśnienia oskarżonego

249-251, 256-257, 271-273 i 372

zeznania J. S.

2-3, 204, 209-210, 288-289 i 373

umowy

57-62 i 63-70

oświadczenie i dowody wpłaty

208

zeznania M. F. (2)

223-225

dotychczasowa niekaralność oskarżonego za przestępstwa

dane o karalności

281

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. F. (1)

7 marca 2018 roku w J., przywłaszczył pieniądze w kwocie 35.575,75 złotych, stanowiące przedmiot współwłasności małżeńskiej w ten sposób, że przelał je na swoje konto i wykorzystał na własne potrzeby, czym działał na szkodę J. S.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

zgoda żony oskarżonego na to, by wydał on ich wspólne pieniądze na zakup mieszkania do własnego majątku odrębnego

wyjaśnienia oskarżonego

249-251, 256-257, 271-273 i 372

zeznania J. S.

2-3, 204, 209-210, 288-289 i 373

zeznania A. G.

214 i 383

zaświadczenie

18

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

wszystkie dowody w ten sam sposób opisują przebieg zdarzeń, poza kwestią wiedzy i zgody pokrzywdzonej na to, by oskarżony wydatkował pieniądze z ich wspólnego konta bankowego na zakup mieszkania wyłącznie do swojego majątku odrębnego. Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że środki z rachunku zostały wypłacone przez oskarżonego najpierw 2 marca 2018 roku, przelane tam ponownie, na żądanie pokrzywdzonej cztery dni później, po czym kolejny raz - 7 marca 2018 roku w kwocie 115.575,75 złotych - wypłacone przez M. F. (1). Z dowodów wynika też, że za tę sumę 5 kwietnia 2018 roku kupił on do swojego majątku odrębnego mieszkanie. Materiał dowodowy ujawnia też, że z tej kwoty oskarżony przekazał 10.000 złotych na rzecz córki, że kolejne 20.000 złotych stanowiły własność jego siostry. Wynika z niego też, że wśród środków na rachunku 50.000 złotych było kwotą pochodzącą ze sprzedaży spadku, przypadającą oskarżonemu.

zeznania J. S.

zeznania A. G.

zeznania M. F. (2)

zeznania M. E.

zaświadczenie

umowy

oświadczenie i dowody wpłaty

dane o karalności

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

twierdzenia oskarżonego, że mieszkanie 5 kwietnia 2018 roku nabył do majątku odrębnego za wiedzą i zgodą ówczesnej żony są sprzeczne z pozostałymi dowodami. Pokrzywdzona stanowczo temu przeczyła. Również A. G. podawała, że z rozmowy stron wynikało, że lokal ma być ich wspólną własnością, że ma służyć obojgu. Wyjaśnienia M. F. (1) w omawianym zakresie są też sprzeczne z dowodami z dokumentów. Wynika z nich bowiem, że po pierwszym przelaniu przez niego środków z rachunku 2 marca 2018 roku na własne konto, sprzeciwiła się temu pokrzywdzona. Nie zgadzała się ona zatem, by dysponował pieniędzmi tymi swobodnie, samodzielnie. Brak dowodu, by jej nastawienie w tym zakresie się zmieniło do 5 kwietnia 2018 roku. Jasno też wynika z wyjaśnień samego oskarżonego, że nie informował ówczesnej żony tamtego dnia, że będzie nabywał mieszkanie, że uzna je za własny majątek odrębny.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt I

M. F. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Z ustaleń faktycznych wynika, że oskarżony 7 marca 2018 roku wypłacił z rachunku prowadzonego wspólnie z żoną, na własne konto, 115,575,75 złotych. Wiedział wówczas, że pokrzywdzona sprzeciwia się dysponowaniu przez niego tymi środkami samodzielnie, bez kontroli. Mimo to przeznaczył je na zakup mieszkania, co do którego w umowie podał, że ma stanowić jego majątek odrębny. Rozporządził więc tymi środkami - w zakresie, w jakim stanowiły współwłasność stron - sprzecznie z wolą i interesem drugiego współwłaściciela. Działanie to przekraczało zakres zwykłego zarządu mieniem, wymagało więc zgody wszystkich współwłaścicieli. Nie było dopuszczalne, zgodnie z art. 37 § 1 pkt 2 k.r.i.o. Przejęcie tego majątku i wykorzystanie go do zakupu nieruchomości wyłącznie dla siebie stanowiło jego przywłaszczenie. Doszło do niego już w chwili przelania środków na inne konto, skoro sprawca wiedział, w jakim celu je chce wykorzystać i był świadomy, że pokrzywdzona nie zgadza się na takie rozporządzanie wspólnym mieniem. Wtedy bowiem M. F. (1) dał wyraz swojemu zamiarowi korzystania z pieniędzy jak z własnych.

Z ustaleń sądu wynika, że większa część ze środków wypłaconych przez oskarżonego 7 marca 2018 roku nie była współwłasnością pokrzywdzonej i jej męża. 10.000 złotych przelanych wówczas przez M. F. (1) zostało następnie, jeszcze w marcu 2018 roku, zwrócone przez niego - pieniądze te stanowiły bowiem majątek córki stron. Kolejne 20.000 złotych było ostatnią częścią sumy należącej do M. F. (2), a tylko przechowywanej na rachunku jej brata i jego żony.

Z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań jego siostry i ówczesnej żony wynika, że całość sumy uzyskanej w 2015 roku jako spadek po rodzicach M. F. (1) - 100.000 złotych - została wpłacona na konto małżonków F.. Dwoje dzieci zmarłych uzgodniło jej równy podział między siebie. Jeżeli M. F. (2) wciąż oczekiwała wypłaty 20.000 złotych, to oznacza, że otrzymała już ze swojej części 30.000 złotych. Zatem na rachunku łącznie pozostało jeszcze 70.000 złotych pochodzących ze spadku ( 20.000 złotych jej oraz 50.000 złotych oskarżonego ). Zgodnie z art. 33 pkt 2 k.r.i.o., środki takie stanowią majątek odrębny, nie zaliczają się do wspólnego majątku małżonków ( dotyczy to części M. F. (1) ).

Ze zgodnych twierdzeń stron wynika, że środki na koncie nie były wykorzystywane na bieżące potrzeby, że odkładano tam pieniądze na ewentualne przyszłe znaczniejsze wydatki. Można zatem przyjąć, że pozostała tam nienaruszona cała wspomniana suma otrzymana za spadek, stanowiąca majątek nienależący do pokrzywdzonej. Z powyższych wyliczeń wynika, że większa część ze 115.575,75 złotych - 85.000 złotych - nie stanowiła 7 marca 2018 roku współwłasności J. S., była odrębnym majątkiem jej córki, męża oraz szwagierki. Bez zgody i wiedzy pokrzywdzonej oskarżony zadysponował więc resztą sumy - 35.575,75 złotych. Ta kwota była ich wspólną własnością. W tym zakresie doszło do przywłaszczenia zarzucanego w akcie oskarżenia. Takie działanie oskarżonego wypełniało zatem znamiona z art. 284 § 1 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. F. (1)

punkt I

Okoliczności obciążające:

- wysoka wartość mienia podlegającego przywłaszczeniu - była to spora suma nie tylko obiektywnie, ale także znacząca część majątku pokrzywdzonej,

- sposób rozporządzenia przywłaszczoną kwotą, który pozbawił pokrzywdzoną możliwości szybkiego jej odzyskania i zaspokojenia z niej własnych potrzeb,

- działanie na szkodę małżonki, a więc osoby, wobec której sprawca był zobowiązany zachowywać szczególną dbałość i sprawować opiekę.

Okoliczności łagodzące:

- dotychczasowa niekaralność oskarżonego, który działał w szczególnych okolicznościach sporu, rozstania z żoną, niespodziewanego i nieprzyjemnego,

- wykorzystanie przez sprawcę środków, które stanowiły również jego współwłasność,

- przeznaczenie przez oskarżonego przywłaszczonego mienia na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych nie tylko własnych, ale też wspólnej córki stron.

Biorąc pod uwagę znaczną społeczną szkodliwość czynu oskarżonego, wynikającą głównie z wysokiej wartości przywłaszczonego mienia, sąd zdecydował, że niewystarczające byłoby wymierzenie mu kary łagodniejszego rodzaju, przewidzianej przez art. 37a k.k. Przejęcie do wyłącznego dysponowania kwoty ponad 35.000 złotych zasługuje z pewnością na surowe ukaranie, aby sprawca zrozumiał niewłaściwość takiego zachowania i jednoznacznie został przekonany do zaniechania podobnych działań w przyszłości.

Oskarżony jest osobą dotąd niekaraną. Wobec niego nawet stosunkowo łagodna kara pozbawienia wolności osiągnie opisane skutki, gdyż perspektywa pobytu w zakładzie karnym jest dla niego z pewnością przerażająca, a przez to intensywnie odstraszająca od ewentualnych kolejnych naruszeń prawa. Dlatego zdecydowano, że wystarczająca będzie dla niego kara 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Dodatkowo, aby oddać majątkową motywację działania sprawcy oraz, by wymierzona kara była dla niego dolegliwością innego rodzaju, dotykającą innej sfery życia, orzeczono także, obok kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 33 § 2 k.k., karę grzywny. Jej wysokość, dostosowaną do ujawnionych okoliczności oraz do wymiaru kary izolacyjnej, określono na 100 stawek dziennych. Będzie to kara znacząca, a nie tylko symboliczna. W takim rozmiarze nie będzie natomiast karą dominującą, a tylko dodatkowym obciążeniem dla sprawcy. Z uwagi na to, że M. F. (1) zarabia miesięcznie około 3.000 złotych, ma jednak na utrzymaniu dziecko, a także będzie zobowiązany do uiszczenia kosztów sądowych oraz do naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej, wysokość jednej stawki dziennej grzywny ustalono na 10 złotych.

M. F. (1)

punkt II

oskarżony nie był dotąd karany za przestępstwa. Do czasu rozstania z żoną prowadził prawidłowy tryb życia - pracował, uczestniczył w utrzymaniu rodziny. Łatwo zauważyć, że dopiero spór z pokrzywdzoną, wyprowadzenie się z ich wspólnego mieszkania sprawiły, że sięgnął po nielegalny sposób uzupełnienia własnego majątku. W ustabilizowanych warunkach podobna osoba nie będzie skłonna do kolejnego naruszenia prawa. Można zatem zawiesić wykonanie orzeczonej wobec niej kary 4 miesięcy pozbawienia wolności, zgodnie z art. 69 § 1 i 2 k.k. Długość okresu próby, uwzględniającego znaczną wagę czynu, ustalono na 2 lata. Dopiero po takim okresie można będzie ostatecznie ocenić, czy faktycznie oskarżony nie będzie już popełniał kolejnych przestępstw.

M. F. (1)

punkt III

zgodnie z art. 72 § 1 k.k., sąd zobowiązany był do nałożenia na oskarżonego obowiązku w okresie próby. Zważywszy na majątkowy charakter jego motywacji oraz konieczność wykonania przez niego finansowych obowiązków wynikających z wyroku, zobowiązano go do wykonywania stałej pracy zarobkowej w okresie próby, na podstawie pkt 4 powołanego przepisu. Umożliwi to mu legalne zdobywanie środków na potrzeby swoje i najbliższych oraz wykonanie wspomnianych zobowiązań. Doprowadzi też do stabilizacji jego trybu życia.

M. F. (1)

punkt IV

aby zadośćuczynić interesom pokrzywdzonej, która sama wnosiła o naprawienie szkody, na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono taki obowiązek. Jego wysokość określono biorąc pod uwagę art. 43 § 1 k.r.i.o., z którego wynika domniemanie równych udziałów małżonków w majątku wspólnym. Skoro dotąd nie ustalono innej proporcji podziału wspólnego mienia stron, to z przywłaszczonej kwoty pokrzywdzonej przypadłoby 17.787,87 złotych ( połowa z 35.575,75 złotych ). W takiej wysokości orzeczono obowiązek naprawienia szkody na jej rzecz.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt V

od oskarżonego, na podstawie art. 627 k.p.k., zasądzono na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 1.188,04 złotych, w tym, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierzono mu 320 złotych opłaty.

5.  Podpis