Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 510/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 6 lutego 2023r. sygn. akt II K 752/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Rażące i mogące mieć istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie:

a)  art.117§1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 374§1 k.p.k. i art. 6 k.p.k. poprzez brak zawiadomienia oskarżonego o terminie wyznaczonej na dzień 6 lutego 2023r. rozprawy, co skutkowało przeprowadzeniem postępowania pod jego nieobecność i wydania wyroku z rażącym naruszeniem prawa oskarżonego do obrony, polegającym na uniemożliwieniu mu wzięcia udziału w rozprawie;

b)  art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przez sąd, przy dokonywaniu ustaleń faktycznych całokształtu okoliczności, a w szczególności zeznań bezstronnego świadka J. G., przyznając jedynie częściowy walor jego zeznaniom – co do tego, że oskarżony uderzył z otwartej dłoni pokrzywdzonego, pomijając przy tym treść zeznania, zgodnie z którymi świadek kilkukrotnie wspominał, że pokrzywdzony również był w stosunku do niego agresywny oraz, że obaj się szarpali;

II.  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego, poprzez wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności, z naruszeniem zasady prymatu kar nie izolacyjnych oraz nieuwzględnienie w należytym stopniu okoliczności łagodzących – tj. przyznania się do winy oraz prowokującego i równie agresywnego zachowania ze strony pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów stwierdzić należy, że jest on niezasadny. Przepis art. 402§1 k.p.k. stanowi: „Jeżeli przewodniczący, zarządzając przerwę, oznaczy jednocześnie czas i miejsce dalszego ciągu rozprawy, osoby obecne na rozprawie przerwanej, których obecność była obowiązkowa, są obowiązane stawić się w nowym terminie bez wezwania. Przepis art. 285 stosuje się odpowiednio. Osoby uprawnione do stawiennictwa nie muszą być zawiadamiane o nowym terminie, nawet jeśli nie uczestniczyły w rozprawie przerwanej.”

Na termin rozprawy w dniu 10 stycznia 2023r. oskarżony Ł. M. został zawiadomiony w sposób prawidłowy. Osobiście odebrał zawiadomienie – elektroniczne pokwitowanie odbioru k. 110. Na rozprawie w dniu 10 stycznia 2023r. sędzia przewodnicząca zarządziła przerwę w rozprawie do dnia 3 lutego 2023r., a następnie do dnia 6 lutego 2023r. kiedy przewód sądowy został zamknięty i zapadł wyrok.

Mając na względzie treść przepisu art. 402§1 i fine k.p.k. stwierdzić należy, że nie doszło do naruszania przepisów dotyczących zawiadamiania oskarżonych o czynnościach procesowych, gdyż po prawidłowym zawiadomieniu oskarżonego o rozprawie w dniu 10 stycznia 2023r. i wyznaczaniu kolejnych terminów rozprawy w ramach przerwy nie miał obowiązku zawiadamiania oskarżonego o tych terminach.

Również drugi ze wskazanych przez autora apelacji zarzutów jest niezasadny. Powszechnie bowiem przyjmuje się, że z naruszeniem art. 410 k.p.k. mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy sąd opiera swoje orzeczenie tylko na części materiału ujawnionego i jego rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych dowodów i okoliczności lub też wówczas, gdy Sąd orzekający pominie przy ustaleniach faktycznych określony dowód lub dowody które uznał za wiarygodne. Tymczasem w niniejszej sprawie taka sytuacja nie występuje. Sąd meriti dokonał oceny zarówno wyjaśnień oskarżonego, zeznań obu przesłuchanych w charakterze świadków mężczyzn, tj. pokrzywdzonego R. P. i J. G., dokumentacji medycznych, jak i opinii sądowo-lekarskiej. Trafnie sąd ten wskazał, że zeznania świadka J. G. korelują zarówno z zeznaniami pokrzywdzonego, jak i wyjaśnieniami oskarżonego i słusznie przydał im walor wiarygodności wbrew twierdzeniom oskarżonego w całości a nie jedynie w części. Należy przy tym podkreślić, że świadek ten konsekwentnie twierdził, że Ł. M. uderzał rękoma pokrzywdzonego i spowodował u niego obrażenia twarzy. O tym, że sąd rejonowy miał na uwadze treść tych zeznań przekonuje, iż w zaskarżonym orzeczeniu zmienił opis przypisanego oskarżonemu czynu uznając, iż obrażenia pokrzywdzonego nastąpiły w wyniku uderzeń otwartą dłonią ( jak zeznawał świadek J. G. ).

Reasumując stwierdzić należy, że dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego sąd kierował się kryteriami zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 k.p.k. Przepis ten stanowi, iż „Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.”

Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.); stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a także jest wyczerpująco i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 k.p.k.). zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2022r., sygn. akt I KA 10/21, Lex nr 3342243

Dokonana przez sąd I instancji ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego powyższe warunki spełnia czego dowodem są pisemne motywy zaskarżonego wyroku.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo sąd rejonowy wymierzył karę 8 miesięcy pozbawienia wolności a na podstawie art. 46§1 k.k. orzekł zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 2.000zł. Przepis art. 157§1 k.k. przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Mając na uwadze uprzednią karalność Ł. M., działanie pod wpływem alkoholu oraz fakt, że dopuścił się pobicia pokrzywdzonego praktycznie bez powodu stwierdzić należy, że wymierzenie oskarżonemu kary niewiele przekraczającej dolny ustawowy próg zagrożenia nie jawi się jako nadmierna, niewspółmierna dolegliwość. Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu z powodów, o których wyżej była już mowa, jak i tego, że swoim zachowaniem spowodował on u pokrzywdzonego dotkliwe i bolesne obrażenia ( m. in. złamanie kości nosa z przemieszczeniem ) jest stosunkowo znaczny. Przyznanie się oskarżonego ( jedynie częściowe i umniejszające udział w inkryminowanym zdarzeniu ) nie może być uznane za okoliczność łagodzącą powodującą potrzebę obniżenia wymierzonej oskarżonemu kary. Zebrany w sprawie materiał nie dał też powodów do twierdzenia, że pokrzywdzony R. P. sprowokował w jakikolwiek sposób oskarżonego oraz, że w trakcie zdarzenia był równie agresywny – w wyniku zdarzenia nie doznał jakichkolwiek obrażeń.

Tym samym okoliczności przypisanego oskarżonemu przestępstwa stopień zawinienia, stopień społecznej szkodliwości, jak i konieczność społecznego oddziaływania kary przemawiają za potrzebą wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności. Kara ta winna uświadomić Ł. M. nieopłacalność łamania prawa i ponownego wchodzenia w konflikt z prawem.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu do ponownego rozpoznania

Ewentualnie o

Zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze wolnościowym, to jest kary grzywny albo kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powyżej przedstawiono już powody, dla których sąd odwoławczy nie uwzględnił zarzutów apelacji. Stąd też zawarte w niej wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony Wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wykazano apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd odwoławczy nie znalazł też podstaw do ingerencji w treść zaskarżonego wyroku z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

W związku z tym, iż apelacja wywiedziona przez oskarżonego nie została uwzględniona sąd okręgowy mając na uwadze przepis art. 636§1 k.p.k. kosztami sądowymi za postepowanie odwoławcze obciążył oskarżonego.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu oraz wymierzona mu kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana