Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2023r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lipca 2023r. w Warszawie

sprawy E. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o przeniesienie odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu składek

na skutek odwołania E. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...)

oraz sprawy W. D. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o przeniesienie odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu składek

na skutek odwołania W. D. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) w ten sposób, że stwierdza, że E. D. nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania płatnika (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi, określone w zaskarżonej decyzji;

II.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) w ten sposób, że stwierdza, że W. D. (1) nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania płatnika (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi, określone w zaskarżonej decyzji.

UZASADNIENIE

E. D. i W. D. (1) w dniu 14 września 2020r. złożyli odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) i nr (...). Odwołujący się wnieśli o umorzenie postępowania w sprawie niezapłaconych składek ZUS, a uzasadniając swe stanowisko wskazali, że trzykrotnie - w dniach 29 maja 2019r., 22 lipca 2019r. i 20 stycznia 2020r. - wysyłali do organu rentowego oświadczenia, rozmawiali z pracownikami telefonicznie i osobiście, co nie odnosiło skutku. Ponadto nie otrzymali odpowiedzi w sprawie składanych oświadczeń, natomiast organ rentowy wydał decyzje, nie odnosząc się do wyjaśnień i pism, jakie zostały złożone. Zdaniem odwołujących się, zgodnie z przepisami ustawy Prawo upadłościowe wszelkie zobowiązania powstałe przed 10 kwietnia 2017r. powinny zostać umorzone w całości. Poza tym odwołujący się podnieśli, że w latach 2014-2016 organ rentowy nie poinformował ich o zaległościach składkowych (odwołanie z dnia 9 września 2020r., k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania i o zasądzenie od odwołujących się zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie wskazał, że decyzje orzekające o odpowiedzialności osób trzecich, w tym wspólników spółki jawnej, mają charakter konstytutywny. Na dzień ogłoszenia upadłości E. D. i W. D. (1), jako osób fizycznych, nie istniały ich indywidualne zobowiązania za zaległości (...) E. i W. D. sp.j., gdyż wówczas były to jeszcze zaległości obciążające spółkę. W ocenie organu rentowego dopiero z chwilą wydania zaskarżonych decyzji odwołujący się stali się dłużnikami odpowiedzialnymi osobiście, jako byli wspólnicy (...) E. i W. D. sp.j. Dalej organ rentowy argumentował, że w myśl art. 115 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej odwołujący się, jako byli wspólnicy, są odpowiedzialni za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie, gdy byli wspólnikami. Okolicznością niekwestionowaną w sprawie jest natomiast, że E. D. i W. D. (1) w okresie od 15 października 2005r. do 23 września 2016r. byli wspólnikami (...) E. i W. D. sp.j. Spółka ta zatrudniała pracowników i z tego tytułu była zobowiązana do opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Nie wywiązała się jednak z tego obowiązku i na jej koncie powstało zadłużenie. W takiej sytuacji, zdaniem organu rentowego, zostały spełnione wszystkie przesłanki uprawniające do wydania zaskarżonych decyzji (odpowiedź na odwołanie z dnia 14 października 2020r., k. 5-6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. D. i W. D. (1) w okresie od 15 października 2005r. do 23 września 2016r. byli wspólnikami (...) E. i W. D. sp.j. z siedzibą w W., posługującej się numerem NIP (...) i numerem REGON (...) (pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego W. – (...) z 8 listopada 2019r. – akta organu rentowego). Ponadto W. D. (1) w okresie od 5 marca 1991r. do 31 grudnia 2016r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą W. D. (1) (...) z siedzibą w W., a głównym przedmiotem tej działalności była sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet (wydruk CEiDG – akta sprawy X Gup 372/17).

(...) E. i W. D. sp.j. zatrudniała pracowników i z tego tytułu była zobowiązana do opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, ale nie w pełni wywiązała się z tego obowiązku i na jej koncie powstało zadłużenie (bezsporne).

E. D. w dniu 24 stycznia 2017r. złożyła do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie wniosek o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (wniosek z 24 stycznia 2017r. – akta sprawy X Gup 257/17). Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2017r. ogłosił upadłość E. D., jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, a także wezwał wierzycieli upadłego do zgłoszenia swoich wierzytelności w terminie trzydziestu dni od ukazania się ogłoszenia o upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Publikacja obwieszczenia sądowego o ogłoszeniu upadłości E. D. miała miejsce w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w dniu 26 kwietnia 2017r. pod pozycją (...), (...) (postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z 10 kwietnia 2017r., ogłoszenie o upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym z 26 kwietnia 2017r.– akta sprawy X Gup 257/17).

O ogłoszeniu upadłości syndyk masy upadłości zawiadomił m.in. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W., który nie zgłosił wierzytelności (sprawozdanie syndyka macy upadłości z dnia 14 czerwca 2017r. – akta sprawy X Gup 257/17).

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2017r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ustalił plan spłaty wierzycieli E. D. oraz że po wykonaniu planu spłaty pozostałe zobowiązania powstałe przed dniem 10 kwietnia 2017r., za wyjątkiem określonych w art. 491 ^{( 21)} ust. 2 p.u. zostaną w całości umorzone (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 17 listopada 2017r. – akta sprawy X Gup 257/17). Natomiast w dniu 8 maja 2019r. zostało wydane postanowienie, w którym Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych uchylił plan spłaty wierzycieli z dnia 17 listopada 2017r. i umorzył niewykonane zobowiązania upadłej E. D. powstałe przed ogłoszeniem upadłości oraz zobowiązania powstałe po ogłoszeniu upadłości do dnia wydania postanowienia, w tym tymczasowo pokryte przez Skarb Państwa koszty postępowania upadłościowego (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 8 maja 2019r. – k. 53 a.s.).

W. D. (1) w dniu 20 stycznia 2017r. skierował do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie wniosek o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (wniosek z 20 stycznia 2017r. – akta sprawy X Gup 372/17). Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych postanowieniem z dnia 19 maja 2017r. ogłosił upadłość W. D. (1), jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i wezwał wierzycieli upadłego do zgłoszenia swoich wierzytelności w terminie trzydziestu dni od ukazania się ogłoszenia o upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Publikacja obwieszczenia sądowego o ogłoszeniu upadłości W. D. (1) nastąpiła w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w dniu 30 maja 2017r. pod pozycją (...), (...) (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 19 maja 2017r., ogłoszenie o upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym – akta sprawy X Gup 372/17).

Pismem z dnia 8 czerwca 2017r. Z. S. - syndyk masy upadłości W. D. (1) poinformował Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., że w dniu 19 maja 2017r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość W. D. (1) jako osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej. Do pisma syndyk dołączył kopię postanowienia z 19 maja 2017r. - sygn. akt X GUp 372/17, X GU 136/17 (pismo syndyka z 8 czerwca 2017r. - akta organu rentowego).

W dniu 28 czerwca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w sprawie o sygn. akt X Gup 372/17 dokonał zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym W. D. (1). Była to wierzytelność I kategorii o wartości 7.424,51 zł, stanowiąca należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za okres grudzień 2016r. – marzec 2017r., składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres grudzień 2016r. – marzec 2017r. oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za grudzień 2016r. Wierzytelność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została uwzględniona w ramach I kategorii zaspokojenia w kwocie 5.645, 57 zł, a w części obejmującej zaległe składki na ubezpieczenie zdrowotne została uwzględniona do II kategorii zaspokojenia. Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2018r. sędzia komisarz zatwierdził wszystkie listy wierzytelności, na których został ujęty m.in. pod poz. 7 Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z wierzytelnością w kwocie 7.424,51 zł. Łączna kwota uznanych i jednocześnie niezaspokojonych w toku postępowania upadłościowego wierzytelności wyniosła 476.150,62 zł (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 19 maja 2017r., zgłoszenie wierzytelności przez ZUS, wydruki z systemu ZUS dotyczące zaległości składkowych W. D. (1), postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 23 listopada 2017r., postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 26 stycznia 2018r. – akta sprawy X Gup 372/17).

Postanowieniem z dnia 7 marca 2018r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ustalił plan spłat wierzycieli upadłego W. D. (1). W punkcie 3 tego postanowienia orzekł, że po wykonaniu planu spłaty wierzycieli pozostała część zobowiązań powstałych przed dniem 19 maja 2017r. podlegać będzie umorzeniu, za wyjątkiem zobowiązań określonych w art. 491 ^{( 21)} ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 25 sierpnia 2018r. (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 7 marca 2018r. – akta sprawy X Gup 372/17).

Pismem z dnia 13 stycznia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. zawiadomił E. D. o wszczęciu z urzędu postępowania
w sprawie przeniesienia na nią jako byłego wspólnika w (...) E. i W. D. sp.j. odpowiedzialności za zobowiązania obejmujące należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych, a także Fundusz Pracy
i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (zawiadomienie z dnia 13 stycznia 2020r. - akta organu rentowego).

W odpowiedzi na zawiadomienie E. D. poinformowała, że (...) E. i W. D. sp.j. nie istnieje od 2016r., że w momencie wyrejestrowywania spółki w ZUS nie została poinformowana o zaległościach, a ponadto że w dniu 10 kwietnia 2017r. została ogłoszona jej upadłość i wierzyciele zostali wezwani do zgłaszania swoich roszczeń z tym, że organ rentowy tego wówczas nie uczynił. W dniu 17 listopada 2019r. ustalony został plan spłaty wierzycieli (pismo E. D. z 19 stycznia 2020r. - akta organu rentowego).

Pismem z dnia 13 stycznia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. zawiadomił W. D. (1) o wszczęciu z urzędu postępowania
w sprawie przeniesienia na niego, jako na byłego wspólnika w (...) E. i W. D. sp.j., odpowiedzialności za zobowiązania obejmujące należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych, Fundusz Pracy
i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (zawiadomienie z dnia 13 stycznia 2020r. - akta organu rentowego).

W odpowiedzi na zawiadomienie W. D. (1) poinformował organ rentowy, że jest osobą upadłą i obecnie realizuje plan spłat z dnia 27 marca 2018r., ustalony przez Sąd Rejonowy (pismo W. D. (1) z 20 stycznia 2020r. - akta organu rentowego).

Kolejnym pismem z dnia 24 kwietnia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił W. D. (1) i E. D. o zakończeniu postępowania wyjaśniającego prowadzonego w sprawie przeniesienia odpowiedzialności na (...) spółki (...) E. i W. D. sp.j. za zobowiązania obejmujące należności z tytułu składek (zawiadomienie z 24 kwietnia 2020r. - akta organu rentowego). Natomiast w dniu 27 sierpnia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję nr (...), w której przeniósł na W. D. (1) odpowiedzialność za zobowiązania płatnika spółki (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w łącznej kwocie 3.078,09 zł w tym:

1)  na ubezpieczenia społeczne – za styczeń 2015r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 22,34 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 10,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych w kwocie 1,40 zł,

2)  na ubezpieczenie zdrowotne – za okres grudzień 2014r., styczeń 2015r., kwiecień 2015r. – luty 2016r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 1.626,79 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 635,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych w wysokości 21,90 zł,

3)  na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – za grudzień 2014r., styczeń 2015r. i za okres kwiecień 2015r. – luty 2016r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 540,66 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 212,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych w kwocie 8,00 zł (decyzja ZUS z 27 sierpnia 2020r. - akta organu rentowego).

W dniu 27 sierpnia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję nr (...), którą przeniósł na E. D. odpowiedzialność za zobowiązania płatnika spółki (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w łącznej kwocie 3.078,09 zł w tym:

4)  na ubezpieczenia społeczne – za styczeń 2015r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 22,34 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 10,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych w kwocie 1,40 zł,

5)  na ubezpieczenie zdrowotne – za okres grudzień 2014r., styczeń 2015r., kwiecień 2015r. – luty 2016r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 1.626,79 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 635,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych 2w wysokości 1,90 zł,

6)  na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – za grudzień 2014r., styczeń 2015r. i za okres kwiecień 2015r. – luty 2016r.

- z tytułu należności głównej w kwocie 540,66 zł,

- z tytułu odsetek, które na dzień wydania decyzji wynosiły 212,00 zł,

- z tytułu kosztów egzekucyjnych w kwocie 8,00 zł (decyzja ZUS z 27 sierpnia 2020r. - akta organu rentowego).

Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2022 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie XIX Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych stwierdził wykonanie przez upadłego W. D. (1) planu spłaty wierzycieli ustalonego postanowieniem z dnia 7 marca 2018r. oraz umorzył zobowiązania W. D. (1) powstałe przed 19 maja 2017r. i niewykonane w wyniku wykonania planu spłaty za wyjątkiem zobowiązań wymienionych w art. 491 ²¹ ust. 2 ustawy z 28 lutego 2003r. – Prawo upadłościowe (postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z 9 czerwca 2022r., k. 95 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, których żadna ze stron nie kwestionowała, a Sąd z urzędu nie znalazł podstaw do tego, aby odmówić im wiarygodności. Wśród dokumentów stanowiących podstawę ustaleń znalazły się dokumenty zgromadzone w aktach postępowania upadłościowego E. D. o sygn. X Gup 257/17 i W. D. (1) o sygn. X Gup 372/17, o których dołączeniu Sąd poinformował odwołujących się oraz pełnomocnika organu rentowego, udzielając terminu na zapoznanie się z nimi oraz zajęcie stanowiska i zgłoszenie dowodów (k. 119–124 a.s.). Strony z tej możliwości nie skorzystały, a tym samym nie kwestionowały dokumentów z akt ww. spraw, tak w zakresie ich autentyczności, jak i treści.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania E. D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) i W. D. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) były zasadne i podlegały uwzględnieniu.

Istotą sporu w rozpatrywanej sprawie była kwestia odpowiedzialności E. D. jako wspólnika (...) E. i W. D. sp.j. solidarnie z w/w spółką oraz z drugim wspólnikiem W. D. (1) za zobowiązania z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Funduszu Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w łącznej wysokości 3.078,09 zł.

Przy rozpatrywaniu zasad przenoszenia na osoby trzecie odpowiedzialności z tytułu zaległych składek w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz. 1230), zgodnie z którym do należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio przepisy - art. 7a, art. 12, art. 26, art. 29 § 1 i 2, art. 33–33b, art. 38a, art. 51 § 1, art. 55, art. 59 § 1 pkt 1, 3, 4, 8 i 9, art. 60 § 1, art. 61 § 1, art. 62 § 3 i 5, art. 62b § 1 pkt 2 i § 3, art. 72 § 1 pkt 1 i 4 i § 2, art. 73 § 1 pkt 1 i 5, art. 77b § 1 i 2, art. 91, art. 93, art. 93a–93c, art. 93e, art. 94, art. 97 § 1 i 1a, art. 97a § 1–3, art. 98 § 1 i § 2 pkt 1, 2, 5 i 7, art. 100, art. 101, art. 105 § 1 i 2, art. 106 § 1–3, art. 107 § 1, 1a, § 2 pkt 2 i 4 i § 3, art. 108 § 1, 3 i 4, art. 109 § 1 w zakresie art. 29, art. 109 § 2 pkt 1, art. 110 § 1, § 2 pkt 2 i § 3, art. 111 § 1–4 i § 5 pkt 1, art. 112 § 1–5, art. 112b–114, art. 115–117, art. 117d, art. 117e, art. 118 § 1 oraz art. 119 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa. Z kolei stosownie do treści art. 32 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Art. 107 § 1 Ordynacji podatkowej (dalej jako o.p.), mający odpowiednie zastosowanie na podstawie odesłania z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wskazuje, że w przypadkach i w zakresie przewidzianym w rozdziale o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. Przy czym, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych oraz koszty postępowania egzekucyjnego. Z kolei, jak wynika z art. 115 § 1 tej ustawy, wspólnik spółki jawnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki. Zasadę wyrażoną w § 1 stosuje się do odpowiedzialności byłego wspólnika za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie, gdy był on wspólnikiem (§ 2 zd. 1).

Argumentując zasadność zaskarżonych decyzji, organ rentowy powołał się przede wszystkim na treść art. 115 o.p., z którego to przepisu wynika solidarna odpowiedzialność wspólnika spółki osobowej za zobowiązania tej spółki powstałe w stosunku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w związku z nieopłaceniem składek. Z kolei E. D. i W. D. (1) ocenili decyzje ich dotyczące jako niezasadne i zarzucili, że organ rentowy nie wziął pod uwagę okoliczności, że wobec nich, jako osób nieprowadzących działalności gospodarczej, zostały ogłoszone upadłości, a wobec tego nie zachodziły podstawy do stwierdzenia ich odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu nieopłaconych składek. Odnosząc się do wskazanego argumentu, organ rentowy podniósł, że decyzje orzekające o odpowiedzialności osób trzecich, w tym byłych wspólników spółki jawnej, mają charakter konstytutywny, co oznacza, że dopiero w decyzji następuje ustalenie zobowiązania takiego wspólnika. W konsekwencji w datach, gdy doszło do ogłoszenia upadłości E. D. i W. D. (1), jako osób fizycznych, nie istniały ich indywidualne zobowiązania za zaległości spółki. Wówczas były to tylko zaległości obciążające spółkę i dopiero z chwilą wydania zaskarżonych decyzji odwołujący się stali się dłużnikami odpowiedzialnymi osobiście jako byli wspólnicy.

Z powyższym stanowiskiem organu rentowego Sąd nie zgodził się. Prezentując argumenty przemawiające za bezzasadnością stanowiska ZUS, należy pamiętać, że odpowiedzialność wspólników spółki jawnej za dług spółki powstaje ex lege w stosunku do każdego ze wspólników oddzielnie. Jak wynika z art. 22 § 2 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką. Decyzja wydana na podstawie art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej ma więc wobec wspólników spółki jawnej charakter deklaratywny, a nie konstytutywny. Stanowisko powyższe zostało potwierdzone w postanowieniu Sądu Najwyższego z 26 września 2017r., wydanym w sprawie II UZ 51/17, LEX nr 2397612. Również Sąd Najwyższy w wyroku z 1 lipca 2020r. (I UK 416/18) zwrócił uwagę, że mimo umiejscowienia art. 115 Ordynacji podatkowej w rozdziale regulującym odpowiedzialność osób trzecich, nasuwającego sugestię, że odpowiedzialność za zobowiązania wspólników spółki jawnej należy traktować tak, jakby byli "osobami trzecimi" wobec dłużnika (płatnika) w rozumieniu art. 108 § 4 tej ustawy, to podstawa ich odpowiedzialności jest w rzeczywistości inna, pierwotna, na co wskazuje także art. 108 § 4 Ordynacji podatkowej, stwierdzający, że orzeczenie o ich odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nie wymaga uprzedniego wydania decyzji, o których mowa w art. 108 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej (postanowienie Sądu Najwyższego z 26 września 2017r., II UZ 51/17, LEX nr 2397612). W związku zatem z wyraźną różnicą pomiędzy warunkami odpowiedzialności jako tzw. osoby trzeciej za zobowiązania publicznoprawne wspólnika spółki osobowej i członka zarządu spółki kapitałowej uprawniona zdaje się być teza, że w pierwszym przypadku może zostać wydana decyzja o odpowiedzialności wspólnika spółki osobowej za zobowiązania spółki posiadająca charakter deklaratoryjny, zaś w drugim przypadku może zostać wydana decyzja o odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej za zobowiązania spółki jako osoby prawnej (samodzielnego bytu prawnego) i decyzja taka będzie miała charakter konstytutywny. Ubocznie trzeba wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej przewiduje jeden ze sposobów powstawania zobowiązań podatkowych, którym jest powstawanie zobowiązań podatkowych z mocy prawa, a zatem bez potrzeby wydawania w tym zakresie stosownej decyzji administracyjnej (podatkowej). Dopiero w sytuacji braku zapłaty podatku wynikającego na przykład ze złożonej określonej deklaracji podatkowej CIT, PIT, VAT lub innej, wydawana jest decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego, czyli decyzja nie tworząca stanu prawnego, a potwierdzająca stan prawny. W identyczny sposób powstają z mocy prawa zobowiązania w postaci składek rozliczane w różnych deklaracjach, np. ZUS DRA, ZUS RCA, ZUS RZA, ZUS RSA i inne druki. Określenie zarówno wysokości zobowiązania podatkowego jak i składkowego następuje w drodze wydania decyzji deklaratoryjnej. W trybie art. 83 ust. 1 pkt 3 Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje ustalenia wymiaru składek, kiedy to obowiązek ich zapłaty powstał z mocy prawa, tj. na podstawie art. 13, art. 17, art. 18 i nast. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Skoro więc obowiązek zapłaty składek powstał z mocy prawa, to decyzja organu rentowego o ustaleniu wymiaru składek jest decyzją deklaratywną (por. wyrok Sądu Najwyższego z 1 lipca 2020r., I UK 416/18). Tak samo jest w przypadku odpowiedzialności za zobowiązania składkowe wspólników spółki osobowej, jaką jest spółka jawna.

W konsekwencji powyższych rozważań organ rentowy pozostaje w błędzie przyjmując, że dopiero w decyzji może zostać ustalone zobowiązanie wspólnika spółki jawnej i dopiero z chwilą wydania zaskarżonych decyzji odwołujący się stali się odpowiedzialnymi osobiście dłużnikami jako byli wspólnicy (...) E. i W. D. sp.j. Takie decyzje tylko potwierdziły odpowiedzialność odwołujących się jako wspólników ww. spółki, nie kreując takiej odpowiedzialności. Mogły być więc wydane znacznie wcześniej niż uczynił to organ rentowy, tym bardziej że art. 115 ordynacji podatkowej nie wymaga uprzedniego wydania decyzji ustalającej zobowiązania spółki osobowej, ani tym bardziej wydanie takiej decyzji nie jest uzależnione od bezskuteczności egzekucji prowadzonej przeciwko spółce.

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że E. D. i W. D. (1) od początku istnienia (...) E. i W. D. sp.j. byli jedynymi jej wspólnikami i to przez cały okres, również ten, w którym spółka nie regulowała należnych składek. Do bezspornych należy również okoliczność, że wobec ww. wspólników ogłoszono upadłość konsumencką. Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2017r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość E. D., jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Z kolei postanowieniem z dnia 19 maja 2017r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość W. D. (1), jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Organ rentowy miał świadomość ogłoszenia upadłości odwołujących się, gdyż odwołujący się, jako byli wspólnicy (...) E. i W. D. sp.j., wobec których wszczęto postępowanie wyjaśniające, poinformowali o tym organ rentowy. Informacja ta została jednak zignorowana, a ma istotne znaczenie w kontekście możliwości obciążenia E. D. i W. D. (1) odpowiedzialnością za zobowiązania z tytułu należnych składek na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2015r., na ubezpieczenie zdrowotne za grudzień 2014r., styczeń 2015r., kwiecień 2015r. – luty 2016r. oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za grudzień 2014r., styczeń 2015r. i za okres kwiecień 2015r. – luty 2016r.

Przed dokonaniem szczegółowej analizy, najpierw jednak należy przypomnieć cel i funkcję upadłości konsumenckiej. Jest ona regulowana przepisami ustawy z 28 lutego 2003r. – Prawo upadłościowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2022r., poz. 1520). W przepisie art. 1 pkt 2 ww. ustawy wskazano, że reguluje ona m.in. zasady dochodzenia roszczeń od niewypłacalnych dłużników będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W art. 2 ust. 2 ustawy, wprowadzającym tzw. zasadę optymalizacji, wskazano, że postępowanie wobec takich osób należy prowadzić tak, aby umożliwić umorzenie zobowiązań upadłego niewykonanych w postępowaniu upadłościowym, a jeśli jest to możliwe - zaspokoić roszczenia wierzycieli w jak najwyższym stopniu. Z kolei szczegółowo zasady postępowania w przypadku upadłości takich osób uregulowano w części III ustawy, w jej tytule V (przepisy od art. 491 ¹ do art. 491 ²³). W art. 491 ² ust. 1 wskazano, iż w sprawach nieuregulowanym w tym tytule stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu upadłościowym, z wyjątkiem przepisów art. 13, art. 21, art. 22a, art. 25, art. 32 ust. 5, art. 36, art. 38, art. 38a, art. 40, art. 74, art. 163, art. 164, art. 307 ust. 1 i art. 361.

Z art. 491 ² ust. 4 ww. ustawy wynika, że wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać m.in. spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego z nich oraz terminów zapłaty. Biorąc pod uwagę podstawowy cel upadłości konsumenckiej – oddłużenie – jest to jeden z najważniejszych elementów. Kluczowa rola tego elementu wniosku o upadłość konsumencką ujawnia się, gdy wierzyciele upadłego zachowują się biernie w toku postępowania upadłościowego, a ich wierzytelności zostały ujawnione przez dłużnika w spisie wierzycieli. Skutkiem biernej postawy wierzyciela jest brak wciągnięcia jego wierzytelności na listę wierzytelności przez syndyka i nieuczestniczenie przez biernego wierzyciela w podziale funduszów masy upadłości ani w planie spłaty wierzycieli. W tym wypadku spis wierzycieli zawarty we wniosku dłużnika ma kluczowe znaczenie w określeniu zakresu umorzenia zobowiązań dłużnika już po zakończeniu postępowania upadłościowego oraz wykonaniu planu spłaty wierzycieli. W powyższym zakresie kluczowe są trzy przepisy - art. 491 ²¹ ust. 1, zgodnie z którym podlegają umorzeniu tylko zobowiązania powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości, art. 491 ²¹ ust. 2, zgodnie z którym nie podlegają umorzeniu zobowiązania, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu oraz art. 491 ⁵ ust. 1, w myśl którego w postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli sąd określa, w jakim zakresie i w jakim czasie, nie dłuższym niż 36 miesięcy, upadły jest obowiązany spłacać zobowiązania uznane na liście wierzytelności. Ujawnienie danego wierzyciela w spisie wierzycieli, a następnie bierna postawa wierzyciela ma ten skutek, że katalog wierzycieli objętych umorzeniem zobowiązania, czyli oddłużeniem, będzie się różnił od katalogu wierzycieli, którzy będą zaspakajani w toku postępowania upadłościowego w wyniku likwidacji majątku upadłego oraz spłat upadłego w ramach planu spłaty wierzycieli. Katalog wierzycieli objętych spisem wierzycieli sporządzony przez dłużnika we wniosku o ogłoszenie upadłości decyduje o zakresie umorzenia zobowiązań już po wykonaniu planu spłaty wierzycieli. Natomiast zaspokojenie wierzyciela z likwidacji majątku upadłego oraz w ramach planu spłaty wierzycieli zależy od ustalenia jego wierzytelności poprzez uznanie jej na liście wierzytelności przez sędziego – komisarza w drodze zgłoszenie wierzytelności przez wierzyciela bądź wciągnięcia jej na listę wierzytelności z urzędu. Nieujawnienie danego wierzyciela w spisie wierzytelności ani następnie w toku postępowania upadłościowego może skutkować wątpliwościami prawnymi co do zakresu oraz skuteczności umorzenia danego zobowiązania. Sąd nie umorzy zobowiązania upadłego, którego ten nie wciągnął do spisu wierzycieli, jeżeli dany wierzyciel nie uczestniczył w postępowaniu upadłościowym na skutek zgłoszenia swojej wierzytelności bądź na skutek umieszczenia jego wierzytelności na liście wierzycieli z urzędu dłużnik umyślnie nie ujawnił wierzyciela w spisie wierzycieli lub na późniejszym etapie postępowania upadłościowego. Zatem, pomimo faktu, że wierzytelność w żaden sposób nie została ujawniona w toku postępowania upadłościowego może ona zostać umorzona, jeżeli nie doszło do tego z winy umyślnej dłużnika. Wina nieumyślna dłużnika, włącznie z rażącym niedbalstwem, w zakresie nieujawnienia zobowiązania będzie skutkować objęciem danego zobowiązania umorzeniem sądowym.

W rozpatrywanej sprawie, w kontekście tego, o czym była mowa, istotne jest, że odwołujący się na etapie składania wniosków o upadłość konsumencką nie byli świadomi istniejących wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zaległości z tytułu nieopłaconych składek. Organ rentowy przed wszczęciem postępowania prowadzącego do wydania zaskarżonych decyzji, nie informował E. D. i W. D. (1) ani o samym zadłużeniu, ani o jego wysokości. Dopiero pismem z dnia 13 stycznia 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił E. D. oraz W. D. (1) o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie przeniesienia na nich jako byłych wspólników w (...) E. i W. D. sp.j. odpowiedzialności za zobowiązania obejmujące należności z tytułu składek. Odwołujący się zatem nie mieli świadomości tego, że w związku z prowadzeniem przez nich ww. spółki, na dzień zakończenia jej działalności i wyrejestrowania w ZUS, istniały zobowiązania, których obowiązek zapłaty obciążałby spółkę oraz ich jako wspólników. O braku wiedzy odwołujących się w ww. zakresie pośrednio świadczy również i to, że W. D. (1) przed ogłoszeniem jego upadłości został przesłuchany i składając zeznania wskazał, że nie zna dokładnie wszystkich wierzycieli i przysługujących im kwot. Z kolei sąd, ogłaszając upadłość W. D. (1) i E. D., o fakcie tym powiadomił – za pośrednictwem syndyka - właściwy urząd skarbowy i ZUS. Organ rentowy miał zatem informację w ww. zakresie i mógł w terminie, jaki wynika z treści postanowień o ogłoszeniu upadłości, zgłosić swą wierzytelność. Sąd w postanowieniach, które wydał, wezwał do tego wszystkich wierzycieli, a organ rentowy, jako że o fakcie ogłoszenia upadłości był poinformowany, niezależnie od ogłoszenia, jakie ukazało się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, już wówczas miał możliwość zgłoszenia wierzytelności. Zresztą w przypadku W. D. (1) do takiego zgłoszenia doszło, tylko za inny okres niż wynikający z zaskarżonych decyzji. Organ rentowy dokonał tego na podstawie wydruków przeglądu danych – stanów należności na koncie płatnika składek W. D. (1) – wówczas prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą pod nr (...). Zgłoszone wierzytelności dotyczyły składek na ubezpieczenia społeczne za okres grudzień 2016r. – marzec 2017r., składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres grudzień 2016r. – marzec 2017r. oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za grudzień 2016r. w łącznej kwocie 7.424,51 zł.

Dodatkowo nie można zapomnieć także i o tym, że odwołujący się sami poinformowali Zakład Ubezpieczeń Społecznych o postępowaniu upadłościowym, które się wobec nich toczy. Zdaniem Sądu nie było zatem złej woli i umyślności odwołujących się w niezgłoszeniu wierzytelności ZUS, jakie wynikają z zaskarżonych decyzji. Zarazem nie było przeszkód, aby organ rentowy zgłosił wszystkie swoje wierzytelności w postępowaniu upadłościowym toczącym się wobec E. D. i W. D. (1). Mógł to uczynić, bowiem jako instytucja publiczna może na bieżąco kontrolować stan kont płatników składek.

Wobec powyższego, z przyczyn, o których była już mowa - w kontekście rozważań potwierdzających deklaratoryjny, a nie konstytutywny charakter decyzji przenoszących odpowiedzialność na wspólnika za zobowiązania spółki osobowej - bezzasadna jest argumentacja organu rentowego przedstawiona w piśmie procesowym z dnia 27 października 2022r. odnośnie braku możliwości zgłoszenia wierzytelności sędziemu komisarzowi, czy syndykowi masy upadłości, z uwagi na konieczność zgłoszenia jej dopiero po uprawomocnieniu się zaskarżonych decyzji. Zdaniem Sądu organ rentowy taką możliwość miał i z odpowiedzialności za brak zgłoszenia nie zwalnia organu rentowego błąd w zakresie oceny charakteru decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności.

Konsekwencją powyższego jest to, że decyzja sądu upadłościowego, który orzekał o planie spłaty wierzycieli, a potem o umorzeniu zobowiązań E. D. i W. D. (1) powstałych przed ogłoszeniem ich upadłości, obejmuje zobowiązania ZUS dochodzone w toczącym się postępowaniu. One nie powstały dopiero wtedy, gdy Zakład wydał zaskarżone decyzje, na co wskazuje argumentacja organu rentowego. Datą powstania tychże zobowiązań jest ta data, w której zobowiązania stały się wymagalne, a więc jeszcze przed ogłoszeniem upadłości konsumenckiej. W takiej sytuacji postanowienie sądu upadłościowego, który wszystkie niezaspokojone zobowiązania powstałe przez ww. datą umorzył, musiało dotyczyć też zobowiązań ZUS, których W. D. (1) i E. D. z powodu niewiedzy nie zgłosili we wniosku o ogłoszenie upadłości, organ rentowy miał jednak możliwość, aby zgłosić swoje wierzytelności w postępowaniach upadłościowych odwołujących się. Nie dokonując tego w okolicznościach, które zostały omówione, naraził się na to, że umorzenie zobowiązań E. D. i W. D. (1) w związku z ich upadłością konsumencką, te wierzytelności ZUS także obejmie.

W związku z powyższym, aby nastąpiło zaspokojenie organu rentowego, organ rentowy powinien więc zgłosić swoją wierzytelność do sądu upadłościowego na podstawie art. 236 ust. 1 Prawo upadłościowe. Tego jednak nie uczynił, choć został o takiej możliwości poinformowany. W tej sytuacji ponosi skutki swojego zaniechania w postaci braku możliwości zaspokojenia wierzytelności, gdyż sąd upadłościowy ustalił plan spłaty wierzycieli E. D. oraz stwierdził, że po wykonaniu planu spłaty pozostałe zobowiązania powstałe przed dniem 10 kwietnia 2017r., za wyjątkiem określonych w art. 491 ²¹ ust. 2 p.u. zostaną w całości umorzone. Natomiast w przypadku W. D. (1) Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ustalił plan spłat wierzycieli upadłego oraz orzekł, że po wykonaniu planu spłaty wierzycieli pozostała część zobowiązań powstałych przed dniem 19 maja 2017r. podlegać będzie umorzeniu za wyjątkiem określonych w art. 491 ²¹ ust. 2 p.u. W obu przypadkach sąd wskazał wyjątki, których nie obejmuje umorzenie, przy czym wyjątki te nie dotyczą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Odnoszą się one do zobowiązania o charakterze alimentacyjnym, zobowiązania wynikającego z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, zobowiązania do zapłaty orzeczonych przez sąd kar grzywny, a także do wykonania obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zobowiązania do zapłaty nawiązki lub świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek związany z poddaniem sprawcy próbie, jak również zobowiązania do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem oraz zobowiązań, których upadły umyślnie nie ujawnił, jeżeli wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu.

Następnie w przypadku E. D. w dniu 8 maja 2019r., a w przypadku W. D. (1) w dniu 9 czerwca 2022r., Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie X Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych umorzył zobowiązania odwołujących się za wyjątkiem tych, o których była mowa. Wśród zobowiązań niepodlegających umorzeniu nie znajdują się zobowiązania względem ZUS, gdyż mimo że nie zostały zgłoszone przez upadłych i w przypadku E. D. ZUS nie brał udziału w postępowaniu, zaś w przypadku W. D. (1) brał udział, ale zgłosił wierzytelności inne niż wynikające z zaskarżonej decyzji, to upadli nie zataili umyślnie tych zobowiązań, o które chodzi w przedmiotowej sprawie. Świadczą o tym okoliczności, o których szerzej była już mowa. Podsumowując to, co już było poddane analizie, w tym miejscu można jeszcze raz wskazać, że brak zgłoszenia wierzytelności nie oznacza wyłączenia niezgłoszonej wierzytelności spod skutków ogłoszenia upadłości. Zatem niezgłoszona wierzytelność podlegała umorzeniu, mimo iż nie została ona wykazana przez upadłych dłużników (odwołujących) we wniosku o ogłoszenie upadłości, o czym była mowa już wcześniej.

Konkludując, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) w ten sposób, że stwierdził, iż E. D. nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania płatnika (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi, określone w zaskarżonej decyzji oraz decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 sierpnia 2020r., nr (...) w ten sposób, że stwierdził, iż W. D. (1) nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania płatnika (...) E. i W. D. sp.j. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi, określone w zaskarżonej decyzji.