Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III C 1668/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2018-12-21

Sygn. III C 1668/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie III Wydział Cywilny

w składzie następującym: Przewodniczący – SSR del. Michał Marcysiak

Protokolant – Daria Kamionowska

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Z. (1) i M. Z. (2)

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.

o uchylenie, ewentualnie stwierdzenie nieważności, ewentualnie ustalenie nieistnienia uchwał właścicieli lokali

1.  oddala powództwo o uchylenie, stwierdzenie nieważności i o ustalenie nieistnienia uchwały nr (...) właścicieli lokali tworzących pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową,

2.  oddala powództwo o uchylenie, stwierdzenie nieważności i o ustalenie nieistnienia uchwały nr (...) właścicieli lokali tworzących pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową,

3.  oddala powództwo o uchylenie, stwierdzenie nieważności i o ustalenie nieistnienia uchwały nr (...) właścicieli lokali tworzących pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową,

4.  zasądza solidarnie od M. Z. (1) i M. Z. (2) na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. kwotę 14777 (czternaście tysięcy siedemset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1668/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 10 października 2016 r. M. Z. (1) i M. Z. (2) wnieśli przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) w W. pozew o uchylenie uchwa nr (...), (...) i (...) pozwanej wspólnoty, ewentualnie, w razie stwierdzenia braku podstaw do uchylenia tych uchwał wnieśli o stwierdzenie ich nieważności, a na wypadek braku podstaw do uchylenia albo stwierdzenia nieważności tych uchwał, wnieśli o ustalenie ich nieistnienia. Ponadto wnieśli o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazali, że przedmiotem uchwały nr (...) była zmiana sposobu zarządu nieruchomością wspólną, natomiast uchwały nr (...) – wybór składu zarządu. Z kolei uchwała nr (...) dotyczyła odwołania dwóch członków zarządu pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej. Powodowie zarzucali, że nie mogło dojść do uzyskania przewidzianej prawem większości głosów za uchwałą nr (...), (...) i (...), jako że współwłaściciele lokalu niemieszkalnego – garażu, dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr (...), oddawali swe głosy indywidualnie, podczas gdy, zdaniem powodów, głos przysługiwał wszystkim współwłaścicielom tego lokalu łącznie. Zdaniem powodów, w celu prawidłowego wykonania prawa głosu, współwłaściciele powyższego lokalu niemieszkalnego powinni wyłonić jednego przedstawiciela, który w imieniu wszystkich współwłaścicieli, po podjęciu jednomyślnej decyzji, oddałby głos odpowiadający całości udziału przypisanego do tego lokalu. Ponadto powodowie zarzucali, że indywidulane zbieranie głosów nad zaskarżonymi uchwałami odbywało się wbrew art. 23 ust. 1 ustawy o własności lokali, a więc przez osoby niewchodzące w skład zarządu wspólnoty. Zarząd ten miał bowiem zostać powołany dopiero wskutek podjęcia zaskarżonych uchwał nr (...) i (...). Powodowie zarzucali również, ze zebranie członków wspólnoty mieszkaniowej w dniu 26 lipca 2016 r. nie zostało zwołane przez zarząd, jak wymaga tego art. 31 i art. 32 ustawy o własności lokali.

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa (zajęła stanowisko dopiero podczas rozprawy w dniu 2 lutego 2018 r. – k. 483v). Podniosła, że zarzut powodów odnoszący się do sposobu oddawania głosów przez współwłaścicieli lokalu niemieszkalnego oparty jest na nieaktualnym stanie prawnym, zaś pozostałe uchybienia podnoszone przez powodów nie miały wpływu na treść uchwał.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

M. Z. (1) i M. Z. (2) są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego nr (...), dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr (...), wyodrębnionego z nieruchomości położonej w W. przy ulicy (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...). W czterech budynkach położonych na tej nieruchomości, oznaczonych numerami (...), wyodrębnionych jest łącznie 120 lokali, w tym jeden niemieszkalny stanowiący wielostanowiskowy garaż, dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr (...). W umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) i sprzedaży tego lokalu wraz z ułamkową częścią gruntu, zawartej w dniu 27 września 2013 r., która była umową prowadzącą do wyodrębnienia pierwszego lokalu z nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), sprzedający Z. Z. zawarł z kupującymi – M. Z. (1) i M. Z. (2), umowę o zarządzanie nieruchomością wspólną i stosownie do art. 18 ustawy o własności lokali strony tej umowy powierzyły zarząd nieruchomością wspólną (...) Spółce z o.o. z siedzibą w Z..

Właściciele lokali podjęli w dniu 5 listopada 2014 r. próbę zmiany sposobu zarządu powierzonego na zarząd właścicielski. Jednak prawomocnym wyrokiem z dnia 5 października 2015 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie sygn. III C 1876/14 stwierdził, że uchwała nr (...) r. podejmowania podczas zebrania właścicieli lokali w dniu 5 listopada 2014 r, której przedmiotem była zmiana sposobu zarządu nieruchomością wspólną oraz wybór składu zarządu wspólnoty mieszkaniowej, nie istnieje.

Kolejna próba zmiany zarządu powierzonego podjęta została podczas zebrania właścicieli lokali w dniu 15 stycznia 2015 r. Zebranie to było protokołowane przez notariusza. Przewodniczący zebrania poddał podczas zebrania pod głosowanie uchwałę nr (...). Treść tej uchwały obejmowała uchylenie uchwały nr (...) oraz zmianę sposobu zarządu nieruchomością wspólną, w ten sposób, że odwołany został zarząd sprawowany przez (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w Z., a zarząd nieruchomością wspólną miał być odtąd sprawowany przez właścicieli lokali lub osoby fizyczne spoza ich grona. Po przeprowadzeniu głosowania Przewodniczący zebrania stwierdził, że za podjęciem uchwały nr(...) oddano 52 głosy odpowiadające udziałowi w nieruchomości wspólnej wynoszącemu 0,2747, a więc 27,47 %, a przeciw uchwale nikt nie głosował. Wobec tego Przewodniczący oświadczył, że pozostała część głosów będzie zbierana w trybie indywidualnego zbierania głosów do dnia 30 stycznia 2015 r. i że jeżeli do tego dnia nie zostanie zebrana odpowiednia liczba głosów uchwała nie zostanie podjęta. Na tym notariusz zakończył protokół z tego zebrania.

Podczas zebrania właścicieli lokali w dniu 15 stycznia 2015 r. głosowano również uchwałę nr (...) w sprawie wyboru zarządu wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z treścią tej uchwały ustalono trzyosobowy skład zarządu w osobach: A. C., M. O., B. K.. Głosowanie odbywało się podczas zebrania oraz w drodze indywidualnego zbierania głosów do dnia 29 stycznia 2015 r. Do tego dnia za uchwałą oddano głosy odpowiadające 55,18 % udziałów w nieruchomości wspólnej, bez uwzględnienia głosów odpowiadających udziałowi związanemu z odrębną własności lokalu niemieszkalnego – garażu.

Następnie, w dniu 30 stycznia 2015 r. A. C. i M. O. złożyli do protokołu sporządzonego w formie aktu notarialnego oświadczenie, iż w drodze indywidulanego zbierania głosów do dnia 29 stycznia 2015 r. oddano za uchwałą nr (...) dalsze 27,71 % głosów oraz 0,63 % przeciw. Wobec tego, w oświadczeniu tym stwierdzono, że za uchwałą nr (...) oddano łącznie 55/18 % głosów liczonych udziałami w nieruchomości wspólnej lokali mieszkalnych i stwierdzono, że zdaniem składających oświadczenie uchwała została skutecznie podjęta.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 marca 2018 r., wydanym w sprawie pod sygn. III C 1551/15 Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie uchylił uchwałę nr (...) w całości z uwagi na jej niezgodność z prawem, tj. z wymogiem zaprotokołowania jej przez notariusza, ustanowionym w art. 18 ust. 2a ustawy o własności lokali. Tym samym wyrokiem Sąd oddalił powództwo o uchylenie, stwierdzenie nieważności i ustalenie nieistnienia uchwały nr (...) r., stwierdzając w uzasadnieniu wyroku, że przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali nie zawierają żadnych ograniczeń możliwości powołania zarządu w znaczeniu podmiotowym, jeżeli wcześniej doszło do powierzenia zarządu w jego funkcjonalnym znaczeniu, tj. w trybie o którym mowa w art. w art. 18 ust. 1 tej ustawy.

(okoliczności bezsporne, nadto akta spraw – III C 1876/14 i III C 1551/15)

W dniu 26 lipca 2016 r. odbyło się kolejne zebranie właścicieli lokali w pozwanej wspólnocie mieszkaniowej. Było ono protokołowane przez notariusza. Na zebraniu obecni byli właściciele lokali, którym przysługiwał łącznie udział w wysokości 0,42801 części w nieruchomości wspólnej. Przewodniczący zebrania – A. C., zarządził głosowanie nad uchwałą nr (...) informując jednocześnie obecnych, że wobec braku wymaganej większości do podjęcia uchwały brakujące głosy zostaną zebrane obiegowo w trybie zbierania podpisów. Przedmiotem uchwały nr (...) było odwołanie zarządu sprawowanego przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. i ustalenie, że zarząd nieruchomością wspólną będzie sprawowany w trybie art. 20 ustawy o własności lokali. W treści uchwały wskazano, że uchwała wchodzi w życie z dniem jej podjęcia.

Właściciele lokali mieszkalnych oddali podczas zebrania za uchwałą głosy odpowiadające udziałowi wynoszącemu 0,27806 w nieruchomości wspólnej, natomiast współwłaściciele lokalu niemieszkalnego stanowiącego w/w garaż, głosy odpowiadające udziałowi wynoszącemu 0,14828 w nieruchomości wspólnej, to jest łącznie za podjęciem uchwały oddano głosy odpowiadające udziałowi 0,42634 w nieruchomości wspólnej. Właściciele trzech lokali mieszkalnych oddali podczas zebrania głosy wstrzymujące się, odpowiadające udziałowi 0,01488 w nieruchomości wspólnej, jako współwłaściciele lokalu niemieszkalnego – garażu, oddali głosy wstrzymujące się odpowiadające udziałowi 0, (...) w nieruchomości wspólnej.

Ponadto, w obecności notariusza, który protokołował zebranie w dniu 26 lipca 2016 r., w dniu 10 sierpnia 2016 r., właściciele lokali mieszkalnych i współwłaściciele lokalu niemieszkalnego – garażu, oddali głosy za uchwałą odpowiadające, łącznie, udziałowi wynoszącemu 0, (...) w nieruchomości wspólnej, zaś w dniu 16 sierpnia 2016 r. – udziałowi wynoszącemu 0, (...) w nieruchomości wspólnej.

Wobec powyższego na zebraniu i w trybie indywidulanego zbierania głosów oddano za uchwałą nr (...) głosy odpowiadające udziałowi wynoszącemu 0, (...) w nieruchomości wspólnej. Głosów przeciw uchwale nie oddano.

W protokole notarialnym obejmującym przebieg zebrania w dniu 26 lipca 2016 r. i stwierdzenie oddania głosów w trybie indywidualnego zbierania głosów, zawarte zostało ponadto stwierdzenie, że wobec powyższych wyników głosowania uchwała została podjęta oraz informację, że przy obliczaniu oddanych głosów, przyjęto odrębnie wyliczenie udziałów związanych z własnością lokali mieszkalnych i odrębnie udziałów we współwłasności lokalu niemieszkalnego – garażu, dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr (...), stosownie do art. 3 ust. 3a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o własności lokali.

(okoliczności bezsporne, nadto dowód: wypis aktu notarialnego z dnia 18 sierpnia 2016 r. sporządzonego przez notariusza P. S. za nr rep. A 7902/2016 – k. 508 – 511, odpis listy obecności podczas zebrania właścicieli lokali w dniu 26 lipca 2016 r. – k.500 – 507, odpis listy do głosowania nad uchwałą nr (...) – k. 517 -520).

W takim samym trybie, a więc częściowo w wyniku głosów oddanych podczas zebrania w dniu 26 lipca 2016 r., a częściowo w wyniku indywidualnego ich zbierania, podjęta została ponadto uchwała nr (...), w której członkowie Wspólnoty dokonali wyboru pięcioosobowego składu zarządu. Stosownie do treści tej uchwały w skład zarządu weszli: P. J., P. G., M. D., T. C., M. M.. W treści uchwały wskazano, że wchodzi ona w życie z dniem jej podjęcia. I. zbieranie głosów w sprawie tej uchwały zakończyło się w dniu 19 sierpnia 2016 r. z wynikiem 52,65 % głosów „za”, 0 głosów „przeciw” i 02,18 % głosów wstrzymujących się. Również w przypadku tej uchwały współwłaściciele lokalu niemieszkalnego – garażu, oddawali głosy indywidulanie.

(okoliczności bezsporne, nadto dowód: odpis uchwały nr (...) wraz z odpisem listy do głosowania nad tą uchwałą – k. 521 – 529)

Ponadto, w trybie indywidualnego zbierania głosów od dnia 24 sierpnia 2016 r. do dnia 29 sierpnia 2016 r. podjęta została przez członków Wspólnoty Mieszkaniowej uchwała nr (...), stosownie do której odwołano z funkcji członka zarządu wspólnoty mieszkaniowej A. C. i M. O. i stwierdzono, że zarząd składał się z P. J., P. G., M. D., T. C. i M. M.. W treści uchwały stwierdzono, że wchodzi ona w życie z dniem jej podjęcia. Za uchwałą oddano głosy odpowiadające łącznie 55,68 % udziałów nieruchomości wspólnej. Nie oddano głosów przeciwko uchwale i wstrzymujących się.

(okoliczności bezsporne, nadto dowód: odpis uchwały nr (...) wraz z odpisem listy do głosowania nada tą uchwałą – k. 530 - 539)

Głosy w sprawie wszystkich wyżej wskazanych uchwał, tj. (...), (...) i (...), zbierane były, w trybie indywidualnego zbierania głosów przecz członków zarządu wspólnoty powołanych na tę funkcję uchwałą nr (...) r.

(okoliczności bezsporne – oświadczenie pełnomocnika powodów podczas rozprawy w dniu 2 lutego 2018 r. – k. 583v)

Powyższe ustalenia były bezsporne. Nadto znajdują one potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach spraw o sygn. III C 1876/14 i III C 1551/15 tut. Sądu i w wyżej wymienionych dokumentach, złożonych do akt niniejszej sprawy. Podczas rozprawy w dniu 7 grudnia 2018 r. pełnomocnik powodów wprost ponadto oświadczył, że nie kwestionuje okoliczności wynikających z dokumentów złożonych przez stronę pozwaną przy piśmie z dnia 16 października 2018 r. (a więc protokół podjęcia zaskarżonych głosów wraz z listami głosowania nad nimi i listą obecności podczas zebrania w dniu 26 lipca 2016 r.). W związku z powyższym uznać należało, że całość wskazanego wyżej stanu faktycznego nie stanowi przedmiotu sporu między stronami.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwa o uchylenie zaskarżonych uchwał i ewentualne powództwa o stwierdzenie ich nieważności oraz ustalenie nieistnienia, były bezzasadne.

Zasadniczy zarzut powodów, kierowany przeciwko każdej z zaskarżonych uchwał, tj. dotyczący sposobu głosowania przez współwłaścicieli lokalu niemieszkalnego – garażu i mający, w ocenie powodów, uzasadniać żądanie uchylenia zaskarżonych uchwał, ewentualnie stwierdzenia ich nieważności lub nieistnienia, był oczywiście bezzasadny. Nie uwzględnia on bowiem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o własności lokali (Dz.U. z 2015 r. poz. 1168), które weszły w życie z dniem 29 sierpnia 2015 r. Zmiany te uszły uwadze powodów, nawet mimo tego, że informacja o nich i ich wpływie na sposób głosowania i obliczania jego wyników, zawarta została w w/w protokole notarialnym z dnia 18 sierpnia 2016 r. Wyjaśnić zatem należy, że na mocy powyższej ustawy nowelizującej, w ustawie o własności lokali wprowadzono następujące zmiany:

1) po art. 1 dodano art. 1a w brzmieniu:

Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielu lokalu, należy przez to rozumieć także współwłaściciela lokalu w częściach ułamkowych, z wyjątkiem art. 16.;

2) w art. 3 po ust. 3 dodano ust. 3a w brzmieniu:

3a. Na potrzeby stosowania ustawy przyjmuje się, że udział w nieruchomości wspólnej współwłaściciela lokalu w częściach ułamkowych odpowiada iloczynowi wielkości jego udziału we współwłasności lokalu i wielkości udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej przypadającej na ten lokal.

3) w art. 23 po ust. 2a dodano ust. 2b w brzmieniu:

2b. Jeżeli lokal jest przedmiotem współwłasności w częściach ułamkowych, współwłaściciele celem oddania głosu przypadającego na ich lokal w głosowaniu prowadzonym według zasady, że na każdego właściciela przypada jeden głos, obowiązani są ustanowić w formie pisemnej pełnomocnika. Ustanowienia pełnomocnika współwłaściciele lokalu dokonują większością głosów liczoną według wielkości udziałów we współwłasności lokalu.

Powyższe zmiany mają zatem istotny wpływ na wykładnię art. 23 ust. 2 ustawy o własności lokali, zgodnie z którym uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów. W wyniku tych zmian, za właściciela lokalu w rozumieniu tego przepisu, należy bowiem uważać także współwłaściciela lokalu w częściach ułamkowych. Ma on wobec tego obecnie samodzielny głos – niezależny od głosu pozostałych współwłaścicieli lokalu i może, w związku z tym, brać udział w głosowaniu uchwał niezależnie od innych współwłaścicieli. Wyłączeniem od powyższej zasady, zrównującej prawa właścicieli i współwłaścicieli lokali w zakresie uprawnienia do udziału w głosowaniu, jest sytuacja przewidziana w art. 23 ust. 2a i 2b ustawy o własności lokali, a występująca przy głosowaniu prowadzonym w trybie "jeden właściciel - jeden głos". Głosowanie takie nie zostało jednak wprowadzone w przypadku zaskarżonych uchwał, co stanowi okoliczność bezsporną.

W świetle powyższych zasad głosowania, obowiązujących od dnia 29 sierpnia 2015 r. i poczynionych przez Sąd ustaleń, nie było podstaw do uznania, że nie osiągnięto wymaganej większości za którąkolwiek z zaskarżonych uchwał. W związku z tym uchwały te niewątpliwie istnieją i nie ma podstaw do ustalenia ich istnienia w trybie art. 189 k.p.c. lub stwierdzenia ich nieważności.

Nie było również podstaw do uchylenia zaskarżonych uchwał. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r. poz. 1892, dalej – u.w.l.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powodowie nie powoływali zarzutów, które dotyczyłyby niezgodności zaskarżonych uchwał z umową właścicieli lokali, naruszenia przez nie zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub naruszenia interesów powodów w inny sposób. Zarzut dotyczący nieosiągnięcia wymaganej prawem większości głosów za każdą z uchwał, jak wskazano wyżej, był natomiast niezasadny. W toku postępowania okazało się również bezsporne, iż głosy pod zaskarżonymi uchwałami zbierały osoby powołane w skład zarządu uchwałą nr (...), a więc bezzasadny okazał się również zarzut naruszenia art. 23 ust. 1 ustawy o własności lokali, w zakresie w jakim przepis ten stanowi, że to zarząd zbiera głosy w trybie indywidulanego zbierania głosów. W końcu, powodowie nie wykazali, aby doszło do jakichkolwiek uchybień w procedurze zwoływania zebrania właścicieli lokali w dniu 26 lipca 2016 r., a w szczególności, aby zebranie zwołane zostało przez osobę do tego nieuprawnioną w myśl art. 31 ustawy o własności lokali, nie mówiąc już o wpływie jakichkolwiek uchybień w tym zakresie na przebieg zebrania, w tym na głosowanie nad uchwałami nr (...) i (...).

Ponadto zaznaczyć należy, że uchwała nr (...) została zaprotokołowana przez notariusza, jak wymaga tego art. 18 ust. 2a ustawy o własności lokali. Mimo nie dość jasnego ujęcia art. 18 ust. 2a ustawy o własności lokali w zakresie wymogu „zaprotokołowania uchwały przez notariusza” w kontekście art. 23 ust. 1 u.w.l. dopuszczającego, bez wyjątków, mieszany tryb głosowania, zdaniem Sądu, warunkiem uznania, że uchwała podejmowana w tym trybie została zaprotokołowana przez notariusza, jest stwierdzenie przez niego w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego, że miały miejsce określone czynności prowadzące do skutku w postaci podjęcia uchwały. Do wniosku takiego skłania, przede wszystkim, treść art. 104 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (tekst jednolity Dz.U.2017.2291). Jak wynika z tych przepisów, oprócz protokołów walnych zgromadzeń organizacji społecznych, stowarzyszeń, spółdzielni, spółek i innych osób prawnych w przypadkach prawem przewidzianych, notariusz spisuje również protokoły w celu stwierdzenia przebiegu pewnych czynności i zdarzeń wywołujących skutki prawne, a w szczególności dotyczące stawiennictwa stron i złożonych przez nie oświadczeń, a także - na żądanie strony stawającej - niestawiennictwa strony drugiej. Zatem przedmiotem protokołów innych niż protokoły różnych zgromadzeń (art. 104 § 1 Prawa o notariacie) może być jedynie stwierdzenie przebiegu pewnych czynności i zdarzeń wywołujących skutki prawne. Skoro zatem nie jest wykluczone podjęcie uchwały, o której mowa w art. 18 ust. 2a u.w.l. w trybie mieszanym, o którym mowa w art. 23 ust. 1 u.w.l., to spełnienie wymogu zaprotokołowania jej przez notariusza musi sprowadzać się do sporządzenia przez notariusza protokołu z zebrania właścicieli lokali, na którym poddano pod głosowanie uchwałę oraz protokołu sporządzonego w trybie art. 104 § 3 Prawa o notariacie, w którym notariusz stwierdzi fakt i przebieg dalszych czynności prowadzących do podjęcia takiej uchwały. Nie ma przy tym, w ocenie Sądu, przeszkód do sporządzenia jednego protokołu obejmującego zarówno przebieg głosowania podczas zebrania i stwierdzenie faktu oddania głosów w trybie ich indywidualnego zbierania, tak jak uczynione to zostało w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym powództwo o uchylenie zaskarżonych uchwał również podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Do kosztów poniesionych przez stronę pozwaną należą wyłącznie koszty zastępstwa procesowego wykonywanego przez radcę prawnego. Z uwagi na to, że głównym żądaniem pozwu było żądanie uchylenia zaskarżonych uchwał, w przypadku którego przewidziana przez § 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) minimalna stawka kosztów zastępstwa procesowego wynosi 360 zł, a żądaniami ewentualnymi, o których Sąd orzekał, były żądania stwierdzenia nieważności i ustalenia nieistnienia zaskarżonych uchwał, w przypadku których wskazano wartość przedmiotu sporu w kwocie 280 000 zł, istniały podstawy do przyznania pozwanej również stawki kosztów zastępstwa prawnego określonej w § 2 pkt 7 w/w rozporządzenia, a więc 14 400 zł. Ponadto do kosztów zastępstwa procesowego należała również opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego, tj. kwota 17 zł. Z tych przyczyny Sąd rozstrzygnął o kosztach proces, jak w punkcie 4. wyroku.

(...)

(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Rafał Kwaśniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Data wytworzenia informacji: