Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2015 roku

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział II Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Katarzyna Jakubowska – Pogorzelska

Protokolant: Kinga Kosicka

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.

przeciwko A. Z.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. Z. na rzecz powoda (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 124.966,76 zł (sto dwadzieścia cztery tysiące dziewięćset sześćdziesiąt sześć złotych 76/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości trzykrotności stopy lombardowej NBP od dnia 27 maja 2014 roku do dnia zapłaty

2.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego A. Z. na rzecz powoda (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 9.849 zł (dziewięć tysięcy osiemset czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu

Sygn. akt II C 1025/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego A. Z. kwoty 124.966,76 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Pismem procesowym z dnia 3 czerwca 2014 r. powód ograniczył powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek umownych od należności głównej do wysokości trzykrotności stopy kredytu lombardowego NBP (k.10).

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności, powód nabył od banku (...) Spółka Akcyjna w W. wierzytelność wobec pozwanego wraz z prawem do naliczania odsetek. Wskazano, że pozwany zawarł z bankiem umowę nr (...), zgodnie z którą pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, a z uwagi na naruszenie umowy w części dotyczącej warunków spłaty, została ona pozwanemu wypowiedziana. Powód wskazał, iż na kwotę dochodzoną niniejszym pozwem składała się należność główna w kwocie 83.862,69 zł, odsetki karne umowne naliczone za opóźnienie w spłatach zobowiązania przez pierwotnego wierzyciela do dnia cesji wierzytelności w kwocie 30.310,33 zł, odsetki umowne naliczone przez pierwotnego wierzyciela do dnia cesji wierzytelności w kwocie 6.437,48 zł oraz odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczone przez powoda od dnia następnego po dniu cesji wierzytelności do dnia 26 maja 2014 r. w wysokości 4.356,26 zł. Dalszych odsetek umownych powód domagał się od całej dochodzonej kwoty za okres od daty wniesienia pozwu do dnia zapłaty w wysokości początkowo czterokrotności a następnie trzykrotności stopy kredytu lombardowego NBP (pozew, k. 5-9; pismo powoda, k. 10).

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w dniu 31 lipca 2014 roku przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi (k. 11).

W postępowaniu toczącym się przed tutejszym Sądem, pozwany A. Z. wnosił o oddalenie powództwa, podnosząc, że nie ma z czego spłacić zobowiązania, a także zgłosił zarzut przedawnienia roszczenia (k. 66, 69-70).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwany A. Z. zawarł w dniu 14 września 2011 r. z bankiem (...) Spółka Akcyjna w W. umowę nr (...). Na podstawie wskazanej umowy pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną (okoliczność bezsporna – wyjaśnienia i przesłuchanie pozwanego A. Z., k. 65-66, 69-70; zawiadomienie o przelewie wierzytelności, k. 49v; wezwanie do zapłaty, k. 49).

Umową przelewu wierzytelności z dnia 19 grudnia 2013 r., powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. nabył wierzytelność wynikającą z umowy nr (...) od (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. (kserokopia umowy przelewu wierzytelności, k. 40-48, okoliczność bezsporna).

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wystosował w dniu 17 lutego 2014 r. do pozwanego A. Z. zawiadomienie o tym, że powód nabył dług pozwanego od (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., wzywając tym samym pozwanego do zapłaty kwoty 122.464,78 zł w terminie do dnia 24 lutego 2014 r. (zawiadomienie o przelewie wierzytelności, k. 49v; wezwanie do zapłaty, k. 49, okoliczność bezsporna).

Pozwany nie uregulował swojego długu (przesłuchanie pozwanego A. Z., k. 65-66, 69-70).

W niniejszym postępowaniu powód nie przedłożył umowy kredytowej z dnia 14 września 2011 r. Za miarodajne jednak dla ustalenia powyższego stanu faktycznego Sąd przyjął wskazane wyżej dokumenty, albowiem ani ich autentyczność, ani wiarygodność nie zostały w sposób skuteczny podważone. Ponadto okoliczności faktyczne wynikające z twierdzeń strony powodowej nie były sporne, a zatem nie wymagały dodatkowych dowodów (art. 227, 229 i 230 k.p.c.) Treść tych dokumentów była spójna, a pozwany nie przedstawił żadnych dowodów, które wykazywałyby na fakty przeciwne. W toku procesu pozwany wskazywał, iż zawarł umowę kredytu, był zobowiązany do spłaty rat oraz, że zaprzestał ich spłaty z uwagi na złą sytuację finansową. Zarzuty pozwanego ograniczały się do zarzutu przedawnienia roszczenia oraz trudnej sytuacji materialnej. Zdaniem Sądu dowód z przesłuchania pozwanego należało uznać za wiarygodny, gdyż koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie fakt zawarcia umowy kredytowej i umowy przelewu w związku z istnieniem po stronie pozwanego długu w określonej w pozwie wysokości ani wymagalność roszczenia nie były kwestionowane. Wprawdzie powód nie przedłożył umowy o kredyt, zawartej przez pozwanego z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., jednak pozwany wskazał, iż taka umowa została przez niego zawarta. Jednocześnie pozwany nie wywiązał się z jej postanowień, zalegając ze spłatą rat. W konsekwencji umowa została skutecznie wypowiedziana przez bank, a po stronie pozwanego powstał obowiązek spłaty całej kwoty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami umownymi. Pozwany nie zarzucił nieskuteczności nabycie wierzytelności przez powoda. Wskazał także, iż został poinformowany o tym, że dokonano cesji wierzytelności. Przy bezspornym stanie faktycznym pozwany podniósł jedynie zarzut przedawnienia roszczenia.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 509 k.c., w sytuacji dokonania przelewu wierzytelności na nabywcę wierzytelności przechodzą wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Ponadto zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2010 r. (IV CSK 558/09 OSNC 2010/12/168) jeżeli dłużnik banku będący kredytobiorcą nie dotrzymuje warunków udzielenia kredytu, bank może dokonać przelewu wierzytelności na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego bez zgody zarówno tego dłużnika, jak i dłużnika banku z tytułu zabezpieczenia kredytu. Zgodnie z powyższym oraz załączonymi do akt niniejszej sprawy dokumentami, zważyć należy, iż umowa przelewu była ważna. Sam fakt umowy przelewu wierzytelności zawartej między pierwotnym wierzycielem (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. a powodem nie był negowany także przez pozwanego.

Niezasadny był zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy zawartej w dniu 14 września 2011 r., zważywszy na przerwanie biegu przedawnienia przez podjęcie czynności zmierzających bezpośrednio do dochodzenia i zaspokojenia roszczenia. Zgodnie z art. 117 § 2 zd. 1 kc, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – a do takich należy roszczenie o wykonanie umowy kredytu bankowego – wynosi trzy lata (art. 118 kc). Jak stanowi art. 120 § 1 zd. 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Zgodnie natomiast z art. 123 § 1 pkt 1 i 2 bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia jak również przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Czynnością, która spowodowała przerwanie biegu przedawnienia było wytoczenie powództwa o zapłatę w dniu 27.05.2014r.

Pozwany w toku procesu wskazał, iż w związku z jego zadłużeniem wobec (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. była wszczynana egzekucja komornicza, jednak z uwagi na jej bezskuteczność została ona umorzona. Ponadto wskazał także, iż był poinformowany o przelewie wierzytelności zgodnie z umową cesji z dnia 19 grudnia 2013 r.

Powyższe zatem wskazuje na to, iż doszło do przerwania biegu przedawnienia. Już poprzednik prawny powoda, (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W., dochodził swoich roszczeń wynikających z umowy, na skutek złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Należy w tym miejscu powołać pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 stycznia 2004 roku, III CZP 101/03, iż wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu przerywa bieg przedawnienia. Zgodnie z cytowaną powyżej uchwałą Sądu Najwyższego należy wskazać, że przedawnienie biegnie na nowo, po zakończeniu czynności egzekucyjnych, m.in. na skutek umorzenia postępowania egzekucyjnego. Bez wątpienia czynnością podjętą bezpośrednio przez powoda, przerywającą bieg terminu przedawnienia, było złożenie w dniu 27 maja 2014 r. pozwu do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie. Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż na skutek podjętych czynności nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia a roszczenie może być skutecznie dochodzone.

Pozwany w toku procesu nie kwestionował wysokości dochodzonej kwoty a zatem wyliczenia podane przez powoda należy uznać za bezsporne. Na zasądzoną kwotę główną składało się: zadłużenie z tytułu kredytu w wysokości 83.862,69 zł wraz z odsetkami karnymi umownymi naliczonymi za opóźnienie w spłatach zobowiązania przez pierwszego wierzyciela do dnia cesji wierzytelności w wysokości 30.310,33 zł, odsetkami umownymi naliczonymi przez pierwotnego wierzyciela do dnia cesji wierzytelności w wysokości 6.437,48 zł oraz z odsetkami umownymi w wysokości trzykrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczonymi przez powoda od dnia następnego po dniu cesji wierzytelności do dnia 26 maja 2014 r. (dzień poprzedzający datę złożenia pozwu) w wysokości 4.356,26 zł.

W zakresie dalszych odsetek Sąd orzekł zgodnie z żądaniem powoda, zasądzając je od daty wniesienia pozwu, to jest od dnia 27 maja 2014 r. do dnia zapłaty. Sąd tym samym zgodnie z pismem powoda z dnia 3 czerwca 2014 r., w którym powód ograniczył powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek umownych od należności głównej do wysokości trzykrotności stopy kredytu lombardowego NBP, umorzył postępowanie w zakresie żądania powoda co do zasądzenia odsetek w wysokości przekraczającej wysokość ostatecznie dochodzonych odsetek umownych. Wskazać jednocześnie należy, że trzykrotność stopy kredytu lombardowego NBP wynosi obecnie 7,5% w skali roku (3 x 2,5% obowiązujące od dnia 05.03.2015r.) i jest niższa niż stopa odsetek ustawowych (8% -Dz. U. z 2014 r. poz. 1858), których powód mógł się domagać od całej dochodzonej kwoty głównej (łącznie ze skapitalizowanymi odsetkami umownymi) od daty wniesienia pozwu w oparciu o art. 482 k.c.. Ponieważ zatem strona powodowa domagała się zasądzenia niższej kwoty odsetek, aniżeli przysługujące jej na podstawie art. 482 k.c., Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem powoda. Stosownie do art. 321 k.p.c. Sąd nie może bowiem wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca proces zobowiązana jest zwrócić stronie wygrywającej koszty postępowania. Na koszty poniesione w toku postępowania przez powoda w wysokości 9.849 zł złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 6.249 zł oraz wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w kwocie 3.600 zł, która to kwota jest zgodna z § 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

ZARZĄDZENIE

(...)