Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Katarzyna Małysa

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2025 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. L., W. L., A. L.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 29 lipca 2024 r., sygn. akt I C 1548/24

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od każdego z powodów na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty po 135 ( sto trzydzieści pięć ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono do dnia zapłaty.

Sygn. akt XXVII Ca 2969/24

UZASADNIENIE

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony powodowej nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem kwestionowany wyrok ostatecznie odpowiada prawu.

Kontrola instancyjna zaskarżonego rozstrzygnięcia wykazała, że ustalenia faktyczne Sądu I instancji są prawidłowe, kompleksowe i znajdują odzwierciedlenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd Okręgowy wywiódł jednak częściowo odmienne wnioski i oceny prawne poddanego pod osąd roszczenia, przyjmując że podstawą oddalenia powództwa powinno być przyjęcie, że zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy okazał się niewystarczający, a powodowie zaniechali takiej inicjatywy dowodowej, która świadczyłaby o zasadności powództwa.

Dowody w postaci dokumentów przedstawione przez stronę powodową nie zdołały wykazać zasadności żądania objętego pozwem. Argumentacja powodów opierała się zasadniczo na powołaniu wytycznych sformułowanych w treści Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów (Dz. Urz. UE L 46 z 17 lutego 2004 r.)

Pozwany zaprzeczył zasadności żądania pozwu, powołując się na fakt zawarcia pomiędzy powodami a pozwanym w dniu lotu, tj. 11 października 2023 r. Umowy o wypłatę natychmiastowej rekompensaty, a zatem strona powodowa winna była podjąć stosowne kroki celem udowodnienia swoich twierdzeń. W toku postępowania strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wnosiła o przeprowadzenie innych dowodów mających na celu wykazanie zasadności swoich żądań.

Powodowie ograniczyli się do wskazania, że po wylądowaniu przewoźnik wypłacił na rzecz każdego z pasażerów kwotę 100 euro, co stanowi niepełną kwotę odszkodowania, a pozwany nie poinformował powodów o przysługujących im prawach, w tym o faktycznej kwocie przysługującego im odszkodowania, a zatem złożyli oni oświadczenie woli o przyjęciu natychmiastowej rekompensaty pod wpływem błędu.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powołany przepis, rozumiany w kontekście art. 232 k.p.c., wyznacza schemat prowadzenia postępowania dowodowego, nakładając na strony wymóg przedłożenia odpowiednich środków prowadzących do udowodnienia ich twierdzeń. Dostarczenie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem, lecz ciężarem procesowym (por. wyrok SN z 17 czerwca 2009 r., sygn. akt IV CSK 71/09). Następstwa braku inicjatywy w tym zakresie obciążają stronę, która dopuszcza się zaniechania, gdyż to jej interesowi służy właściwe udowodnienie twierdzeń podnoszonych w postępowaniu. Strona winna zatem liczyć się z możliwością oddalenia jej żądań, jeżeli nie dostarczyła wcześniej odpowiednich dowodów. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności procesu sąd nie ma obowiązku podejmowania aktywności i wyręczania stron w zakresie kompletowania materiału sprawy.

Tymczasem zgodnie z § 1 pkt 2 Umowy klient oświadcza, że został poinformowany o przysługujących mu prawach i jest świadomy treści przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r., ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, w szczególności art. 7 tegoż rozporządzenia.

Z treści § 2 pkt 2 Umowy wynika natomiast, że klient oświadcza, że kwota rekompensaty, o której mowa w § 2 ust. 1 zaspokaja wszystkie jego roszczenia związane z opóźnieniem Lotu i z chwilą jej otrzymania zrzeka się wobec (...) obecnie bądź na przyszłość jakichkolwiek roszczeń z jakichkolwiek tytułów - w szczególności odszkodowania, zadośćuczynienia, zwrotu jakichkolwiek poniesionych kosztów - wynikających z opóźnienia Lotu lub związanych z opóźnieniem Lotu. Na mocy zawartej umowy Klient oświadcza, że zrzeka się wszelkich roszczeń (w szczególności odszkodowania, zadośćuczynienia oraz żądania zwrotu jakichkolwiek poniesionych kosztów), jakie mógłby kierować obecnie bądź w przyszłości wobec biura podróży organizującego wycieczkę, w związku z opóźnieniem Lotu (§ 2 pkt 3 Umowy).

Wobec powyższego oczywistą rzeczą jest, iż zarzut wadliwego poinformowania powodów o tym z jakich rzeczywiście praw rezygnują, decydując się na zawarcie z pozwanym ugody spoczywał na nich. Powodowie w toku całego postępowania wskazywali na działanie w mylnym przekonaniu, że nie przysługuje im wyższe odszkodowanie i gdyby wiedzieli jaka rzeczywiście kwota przysługuje im z tego tytułu nie złożyliby oświadczenia o zawarciu przedmiotowej ugody. Powodowie nie skorzystali jednak ze swoich uprawnień procesowych i nie zaoferowali dowodu z ich przesłuchania, co niewątpliwie stanowiłoby istotny element materiału dowodowego i pozwoliłoby precyzyjnie określić zakres pouczenia. Z pewnością zaś dowodu takiego nie mogą stanowić zeznania składane przez innych pasażerów w innych sprawach.

Zatem powodowie wiedząc, że pozwany kwestionuje podniesione okoliczności, sami nie podjęli właściwej inicjatywy dowodowej, i tym samym nie zanegowali procesowo twierdzeń pozwanego o prawidłowym pouczeniu ich o rezygnacji z przysługujących im z mocy Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 uprawnień. Zaniechanie w tym zakresie obciąża dowodowo powodów, bowiem należało przyjąć taki obraz okoliczności faktycznych, jaki przedstawił pozwany. Z tego zaś wynika, że przyjęta przez powodów rekompensata wyklucza możliwość dochodzenia dalszych roszczeń przeciwko pozwanemu z tytułu opóźnienia lotu na trasie E.- H. (...), E., T. ( (...)) – W., P. ( (...)) w dniu 24 września 2023 r.

Wobec powyższego stosownie do treści art. 385 k.p.c. Sąd odwoławczy oddalił apelację powodów jako bezzasadną.

O kosztach procesu w postepowaniu apelacyjnym rozstrzygnięto zgodnie z treścią art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. Powodowie jako strona przegrywająca zobowiązani są zwrócić przeciwnikowi procesowemu koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty procesu, które poniosła strona pozwana składało się wyłącznie wynagrodzenie ustanowionego w sprawie pełnomocnika. Wysokość przyznanych kosztów zastępstwa procesowego ustalono na podstawie § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.