Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSO Danuta Kowalik
Protokolant:	protokolant sądowy Paulina Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 sierpnia 2016 r. w Warszawie

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia wykonalności w całości tytuł wykonawczy w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego o numerze (...) wystawionego przez (...) Bank S.A. w W. zaopatrzonego w klauzulę wykonalności przez Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2010 roku w sprawie sygn. akt VI Co 5362/10;

2.  nakazuje pobrać od (...) Bank S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 11 921 ( słownie: jedenaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia jeden) złotych tytułem nieuiszczonej części opłaty od pozwu;

3.  zasądza od (...) Bank S.A. w W. na rzecz D. P. kwotę 1 000 (słownie: tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 7 217 (słownie: siedem tysięcy dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XXV C 1240/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 lipca 2015 roku skierowanym przeciwko (...) Bank S. A. w W. powódka D. P. wniosła o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 09 sierpnia 2010 roku o numerze (...) wystawionego przez (...) Bank S. A. w W., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin Centrum w Szczecinie VI Wydział Cywilny z dnia 19 sierpnia 2010 roku, sygn.. akt VI Co 5362/10 w całości na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 kpc; zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Ponadto powódka wniosła o zwolnienie jej od ponoszenia kosztów sądowych w całości (pozew k. 4-6). W motywach pozwu podniesiono, iż pozwany bank po wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego i po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności dokonał w dniu 31.03.2014r. sprzedaży wierzytelności z tytułu umowy kredytu hipotecznego na rzecz (...)Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.

Postanowieniem z dnia 10 września 2015 roku powódka została zwolniona od kosztów sądowych w części tj. od wniesienia opłaty od pozwu ponad kwotę 1000 zł (postanowienie k. 57).

W odpowiedzi na pozew z dnia 19.10.2015r. (sporządzonej przez pracownika banku) pozwany bank uznał powództwo w całości co do roszczenia głównego. Wniósł o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, ewentualnie o nie obciążanie pozwanego kosztami postępowania. Podniesiono, iż powódka wytoczyła niniejsze powództwo po zawiadomieniu jej o dokonaniu przez stronę pozwaną sprzedaży przysługującej mu wierzytelności z tytułu umowy kredytowej na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., zaś pozwany jeszcze przed wytoczeniem powództwa skierował do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże w Szczecinie wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego o sygn. KM 1810/10, co świadczy, że bank nie zamierza na przyszłość prowadzić egzekucji z tytułu wykonawczego, a tym samym nie było potrzeby wnoszenia przedmiotowego pozwu (odpowiedź na pozew k. 66-68).

Z kolei w odpowiedzi na pozew z dnia 03.12.2015r.sporządzonej przez profesjonalnego pełnomocnika pozwany bank wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego (k. 79-80).

Ostatecznie strona pozwana cofnęła pismo procesowe z dnia 03.12.2015r. podtrzymując pierwotne stanowisko o uznaniu powództwa (pismo procesowe z 11.04.2016r. k. 116).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 09 sierpnia 2010 roku (...) Bank S. A. w W., wystawił względem powódki bankowy tytuł egzekucyjny o numerze (...). Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2010 roku, sygn.. akt VI Co 5362/10 Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie VI Wydział Cywilny uwzględnił wniosek wierzyciela i nadał wskazanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności w dniu 23 sierpnia 2010 roku. W dniu 31 marca 2014 roku pozwany bank dokonał sprzedaży wierzytelności z tytułu umowy kredytu hipotecznego nr (...) na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. (niekwestionowane twierdzenia pozwu).

Postanowieniem z dnia 12 maja 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie na podstawie art. 825 ust. 1 kpc umorzył postępowanie egzekucyjne i zwrócił wierzycielowi (bankowi) tytuł wykonawczy (postanowienie k. 69-70).

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Strona pozwana dokonując zbycia wierzytelności na rzecz podmiotu nie będącego bankiem traci uprawnienia do korzystania z uproszczonego trybu dochodzenia roszczeń na podstawie tytułu wykonawczego stanowiącego bankowy tytuł wykonawczy zaopatrzony w klauzule wykonalności, a nabywca wierzytelności bankowej nie może uzyskać klauzuli wykonalności nadanej bankowemu tytułowi wykonawczemu w trybie art. 788 kpc. Zbycie wierzytelności objętej tytułem wykonawczym jest równoznaczne z wygaśnięciem zobowiązania w rozumieniu art. 840 § 1 pkt 2 kpc, przy czym chodzi tu o wygaśnięcie zobowiązania miedzy wierzycielem, który uzyskał na swoją rzecz tytuł wykonawczy a dłużnikiem. Należy zauważyć, iż stanowiska stron w tym zakresie były zbieżne a pozwany bank uznał powództwo co do pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego.

W myśl art. 213 § 2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Ocena, czy zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 stycznia 1999 roku, sygn. akt I ACa 890/98, OSA 1999 r., nr 11-12, poz. 52).

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczność faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 28 października 1976 r., sygn. akt II CRN 232/76, OSNCP 1977 r., nr 5-6, poz. 101, oraz z 14 września 1983 r., sygn. akt III CRN 188/83, OSNCP 1984 r., nr 4, poz. 60).

W obecnym stanie prawnym, Sąd nie jest uprawniony do badania, czy uznanie powództwa jest zgodne z obiektywnie istniejącym stanem faktycznym. Podejmowanie jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej przez Sąd byłoby bowiem sprzeczne z wyrażoną expressis verbis zasadą związania Sądu uznaniem powództwa. Dopiero w sytuacji, gdy z akt sprawy jednoznacznie wynika, że uznanie powództwa jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub ma na celu obejście prawa, ale okoliczności te nie były dostatecznie wyjaśnione, Sąd może przejawić inicjatywę w celu ich ustalenia zgodnie z prawdą.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa przez pozwanego. Okoliczności sprawy w zakresie niezbędnym do oceny uznania, były bezsporne. W świetle powyższego Sąd uznał, iż oświadczenie pozwanego o uznaniu powództwa było skuteczne oraz nie budziło żadnych wątpliwości. Sąd uznał za prawdziwe twierdzenia podawane przez strony w pozwie i odpowiedzi na pozew.

Przyjmując zatem, że uznanie powództwa w niniejszej sprawie nie jest sprzeczne z prawem, ani nie zmierza do obejścia prawa, jak również jest zgodne z zasadami współżycia społecznego – Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w trybie art. 98 kpc zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Powódka wygrała niniejszą sprawę w całości stąd też należało zasądzić na jej rzecz od pozwanego zwrot kosztów postępowania w kwocie 7.217zł, tj. zwrot kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 1000 zł tytułem częściowej opłaty od pozwu.

W sprawie niniejszej brak było jakichkolwiek podstaw do obciążania strony powodowej kosztami postępowania bądź też nieobciążania nimi strony pozwanej. Wbrew stanowisku strony pozwanej w niniejszej sprawie nie mógł znaleźć zastosowania art. 101 kpc nakazujący zwrot kosztów procesu pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa w sytuacji uznania przy pierwszej czynności żądania pozwu. Uznanie powództwa mogłoby zostać wzięte pod uwagę przy ocenie przesłanek odstąpienia od obciążania pozwanego kosztami procesu na podstawie art. 102 kpc. „Jeśli zachodzą okoliczności stanowiące podstawę powództwa opozycyjnego, o którym mowa w art. 840 kpc, sam fakt dysponowania przez wierzyciela tytułem wykonawczym, który może stanowić podstawę egzekucji, daje dłużnikowi powód wytoczenia sprawy w rozumieniu art. 101 kpc. Jeśli więc w takiej sytuacji powództwo zostaje wytoczone przez dłużnika i w toku procesu wierzyciel wydaje dłużnikowi sporny tytuł wykonawczy, to dłużnik zasadnie może domagać się zasadzenia zwrotu kosztów procesu na podstawie art. 98 kpc, podnosząc, że zaspokojenie roszczenia nastąpiło na skutek wytoczenia powództwa” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 06.12.2012 r. sygn. akt IV CZ 121/12).Trzeba również mieć na uwadze, iż pomimo, iż strona pozwana uznała powództwo to pismem procesowym sporządzonym przez profesjonalnego pełnomocnika (ostatecznie cofniętym) nie uznała powództwa i wnosiła o oddalenie powództwa w całości. Za oczywiste zatem uznać należało, iż powódka korzystała z profesjonalnej pomocy zwłaszcza w sytuacji gdy instytucja finansowa jakim jest bank korzysta z fachowego zaplecza obsługi prawnej.

W konsekwencji, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Warszawie od pozwanego kwotę 11.921 zł. tytułem nieuiszczonej części opłaty stosunkowej od pozwu.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.