Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 16 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

Sędziowie: SSO Beata Hass – Kloc (spr)

SSR del do SO Grzegorz Barnak

Protokolant: asyst. sędz. Agnieszka Wasilewska - Kardyś

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu upadłościowym

obejmującym likwidację majątku dłużnika: Przedsiębiorstwa (...) sp. o.o. w R.

na skutek zażalenia upadłego na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego Sekcja ds. Restrukturyzacyjnych i Upadłościowych z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. akt V U 15/02/7

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy Sekcja ds. Restrukturyzacyjnych i Upadłościowych na podstawie art. 123 § 2 i 4 pr. up. ustalił ostateczną wysokość wynagrodzenia Syndyka Masy Upadłości M. O. na kwotę 890 000 zł. brutto pomniejszając to wynagrodzenia o pobrane zaliczki na wynagrodzenie w łącznej kwocie 667 500,00 zł.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Syndyk zwrócił się o ustalenie ostatecznej wysokości wynagrodzenia w kwocie 890.000,00zł. Swój wniosek uzasadnił sporym nakładem pracy związanym z prowadzonym postępowaniem sądowym dotyczącym głównego składnika masy w postaci nieruchomości położonej w R., jak również problemami z jej sprzedażą.

Sąd Rejonowy wskazał, że Syndyk wykonywał czynności od dnia 5 czerwca 2002 r., tj. od dnia wyznaczenia na Syndyka Masy Upadłości, przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie Wydział V Gospodarczy, zgodnie z postanowieniem, sygn. akt V U 15/02, z dnia 5 czerwca 2002 r. Po wieloletnich procesach sądowych, w trakcie prowadzonego postępowania upadłościowego, Sąd Okręgowy w Rzeszowie, w prawomocnym wyroku z dnia 17.03.2006 r. sygn. akt I C 542/04, oraz Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, w wyroku z dnia 21.12.2006 r. sygn. akt I ACa 468/06 oddalającym apelację pozwanego (...) - S Sp. z o.o. w S., ustalił, że nieważne są czynności prawne, a to: - objęte aktem notarialnym sporządzonym w R. w dniu 15 lutego 2002 r. w Kancelarii Notarialnej notariusza T. W., (...), umowa przeniesienia własności nieruchomości (aportu), mocą której Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w R. przeniosła na rzecz pozwanej Spółki z o.o. (...) w S. prawo własności: znajdujących się budynku biurowo - handlowym (...)przy Al. (...) lokali, tj. lokalu nr (...), lokalu nr (...), lokalu nr (...), lokalu nr (...) i lokalu nr (...) wraz ze związanymi z tymi lokalami udziałami we współwłasności działki nr (...) w obrębie (...) R. - W. objętej księgą wieczystą KW (...), na której posadowiony jest budynek nr (...) oraz takimi samymi udziałami we współwłasności budynku, dla których to lokali Sąd Rejonowy w Rzeszowie prowadzi księgi wieczyste: KW. (...), KW. (...), KW. (...), KW. (...) i KW. (...) oraz własność położonych w C. nieruchomości objętych księgami wieczystymi: KW. (...) i KW. (...) prowadzonymi przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w T.; objęte aktem notarialnym sporządzonym w R. w dniu 27 marca 2002 r., w Kancelarii Notarialnej notariusza T. W., Repertorium (...) umowa przeniesienia własności nieruchomości (aportu), mocą której Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w R. przeniosła na rzecz pozwanej Spółki z o.o. (...) w S. prawo własności znajdującego się w budynku biurowo - handlowym (...)przy Al. (...) lokalu usługowego nr (...) wraz z związanym z tym lokalem udziałem we współwłasności działki Nr (...) w obrębie (...) W. objętej księgą wieczystą KW (...), na której posadowiony jest budynek nr (...) wraz z takim samym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku, dla którego to lokalu Sąd Rejonowy w Rzeszowie prowadzi księgę wieczystą KW (...).

Po odzyskaniu majątku masy upadłości Syndyk prowadził, za zgodą Sędziego - Komisarza, przez kilka lat działalność gospodarczą która ustała z chwilą sprzedaży biurowca w dniu 30 grudnia 2015 r. Całość majątku upadłego została zlikwidowana za kwotę 19.124.825,00 zł, a należne podatki i inne daniny publiczne odprowadzone. Wszystkie należności pracownicze zostały zaspokojone, a składki zdrowotne, na fundusz pracy i na ubezpieczenie społeczne odprowadzone. Wierzyciele, objęci planem podziału z przedmiotu zabezpieczenia hipoteką, zostali zaspokojeni w wysokości 8.540.000,00 zł. Jak ustalono Syndyk w formie zaliczek łącznie pobrał 667.500,00 zł. Wszystkie sprawozdania z wykonanych czynności oraz sprawozdania rachunkowe, zostały przedłożone Sędziemu-Komisarzowi i zatwierdzone.

Sąd wskazał na przesłanki przyznania wynagrodzenia, a to § 3 ust. 1 rozporządzenia M.S. z 16.04.1998 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia syndyka upadłości i zarządcy odrębnego majątku (Dz. U. Nr 55 poz. 358) zgodnie z którym, określając ostateczną wysokość wynagrodzenia Sąd uwzględnia:

1)  stan majątku masy,

2)  czas niezbędny dla wykonania czynności syndyka,

3)  stopień zaspokojenia wierzycieli,

4)  nakład pracy syndyka,

5)  inne szczególne okoliczności postępowania.

Wynagrodzenie o którym mowa w wyżej pomniejsza się o pobrane w toku postępowania zaliczki przyznane Syndykowi, których łączna suma nie może przekroczyć 75 % wysokości wstępnego wynagrodzenia (§2 i §3 ust. 2 pkt. 1 w/w rozporz.).

Uzyskane w toku postępowania fundusze masy pozwoliły Syndykowi na częściowe zaspokojenie wierzytelności Upadłego. W toku postępowania Syndyk zmuszony był do prowadzenia wielu postępowań sądowych i administracyjnych – przykładem może być spór dotyczący nieruchomości położonej w R.. To dzięki czynnościom Syndyka składnik ten najpierw wszedł do masy upadłości a następnie w efekcie sprzedaży kwoty te mogły zostać przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli. Wnioskowana przez Syndyka kwota 890.000,00 zł nie przekroczy ustawowych 5 % funduszy masy upadłości (art. 123 § 4 pr. up.).

Sąd uznał, iż wnioskowane przez Syndyka ostateczne wynagrodzenie, po odliczeniu pobranych zaliczek będzie adekwatne do nakładu pracy Syndyka, czasu trwania upadłości, stanu majątku oraz stopnia zaspokojenia wierzycieli.

Podstawę prawną orzeczenia stanowią cytowane wyżej przepisy oraz art. 123 § 2 i 4 pr. up.

Powyższe postanowienie zaskarżył w całości zażaleniem dłużnik zarzucając naruszenie:

- art. 123 § 2 i 4 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe w zw. z §3 ust. 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 16.04.1998 r. w sprawie sposobu ustalenia wynagrodzenia syndyka upadłości i zarządcy (Dz.U. z 1998 r. nr 55, poz. 358) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż wnioskowane przez syndyka ostateczne wynagrodzenie będzie adekwatne do nakładu pracy syndyka, czasu trwania upadłości , stanu majątku oraz stopnia zaspokojenia wierzycieli,

- art. 328 § 2 kpc w zw. z art. 68 pr. up. poprzez brak należytego uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, w tym oceny kryteriów ustalenia wynagrodzenia syndyka, co uniemożliwia weryfikację prawidłowości i zasadności przyznanego ostatecznego wynagrodzenia w kwocie 890 000 zł.

W związku z powyższymi zarzutami wniósł o:

- zmianę w całości zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku syndyka o ustalenie ostatecznej wysokości wynagrodzenia na łączną kwotę 890 000 zł. względnie o

- uchylenie zaskarżonego w całości postanowienia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu przytoczył argumentację na poparcie głoszonych zarzutów. Podniósł, iż proces w sprawie I C 542/04 został przeprowadzony dzięki aktywności i nakładom J. S. i minimalnym zaangażowaniu syndyka, którego reprezentował pełnomocnik. Proces ten przetarł drogę dla innych analogicznych procesów o uznanie czynności za bezskuteczne. Sąd nie wskazał jakie postępowania administracyjne wziął pod uwagę i jakie kryterium zastosował. Zakwestionował przesłankę czasu trwania upadłości i wskazał, iż ustawodawca aktualnie preferuje wynagradzanie syndyka za sprawność postępowania. W ocenie skarżącego brak było podstaw do prowadzenia działalności gospodarczej przez 10 lat od daty odzyskania nieruchomości. Dopiero pod koniec 2011 r. syndyk wystąpił o zezwolenie sprzedaży z wolnej ręki, Sąd nie zbadał czy okres sprzedaży nieruchomości był niezbędny. Skarżący zarzuci, że syndyk celowo przedłużał postępowanie, traktując je jako źródło dochodów. W ocenie skarżącego nie było potrzeby tak długiego prowadzenia działalności gospodarczej polegającej wyłącznie na wynajmie pomieszczeń. Zatrudnianie osób także zmniejszyło nakład pracy syndyka. Brak analizy czynności syndyka skutkowało przyznaniem wynagrodzenia niewspółmiernego i nieadekwatnego do wykonywanej pracy. Skarżący zarzucił też rabunkową eksploatację obiektu, co skutkowało jego sprzedażą po zaniżonej cenie. Skarżący podniósł, iż syndyk pomimo otrzymania w 2006 r. wyroku przywracającego do majątku 3 piętra obiektu nie odzyskał analogicznie z „marszu” trzech pozostałych, celowo przeciągając postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Niezasadnym był zarzut naruszenia art. 328 § 2 kpc, który może być uwzględniony tylko w tych wyjątkowych okolicznościach, gdy uzasadnienie nie zawiera elementów pozwalających na weryfikację stanowiska sądu, a braki uzasadnienia muszą być tak znaczne, że sfera motywacyjna orzeczenia pozostaje nieujawniona, bądź ujawniona w sposób uniemożliwiający poddanie jej ocenie instancyjnej. Powyższe w przedmiotowej sprawie nie miało zaś miejsca. Sąd Rejonowy w sposób dostateczny ujawnił tok rozumowania i podstawy faktyczne w oparciu o które go przeprowadził. Treść uzasadnienia orzeczenia umożliwia dokonanie oceny toku wywodu, w kontekście przywołanej i prawidłowo zastosowanej podstawy prawnej, a to art. 123 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24.10.1934 r. z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe i § 3 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 16.04. (...). w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia syndyka upadłości i zarządcy odrębnego majątku, znajdujących zastosowanie w sprawie z uwagi na datę ogłoszenia upadłości i przepis przejściowy art. 536 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze z 28.02.2003 r.

Niezasadnym był także zarzut naruszenia art. 123 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24.10.1934 r. z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe i § 3 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 16.04. (...).

Zarzut celowego wydłużania postępowania upadłościowego jest gołosłowny i niepoparty konkretnymi faktami, które miałyby świadczyć o takim procederze.

Sąd Okręgowy dokonał analizy akt sprawy i przebiegu postępowania upadłościowego, nie znajdując podstaw do przyjęcia, iż czas jego trwania wybiegał poza ten niezbędny dla wykonania czynności syndyka. Nie bez znaczenia była tu już postawa samego upadłego, który czynił przeszkody co do kwestii podstawowych, a to przekazania dokumentacji dotyczącej dłużnika, nie wywiązując się ze swojego obowiązku pomimo stosowania wobec niego środków przymusu. Przykładowo w 2006 r. reprezentant upadłego przekazał syndykowi dokumenty, co do których jak się okazało nadal występowały braki szczegółowo wskazane przez syndyka /k. 1286 t. VII/. W 2007 r. reprezentant upadłego powoływał się na nowe, nieznane syndykowi dokumenty, o których wydanie został następnie wezwany.

Jedocześnie z analizy akt sprawy wynikało, iż na czas trwania postępowania złożyła się konieczność zakończenia procesów sądowych mających na celu odzyskanie do masy upadłości istotnych składników majątku upadłego. Wskazać należy na :

- proces sądowy w sprawie I C 542/04 przed Sądem Okręgowym w Rzeszowie, w której wyrok uwzględniający powództwo uprawomocnił się w dacie 21.12.2006 r. /k. 1454 t. VIII/.

- proces z powództwa syndyka przed Sądem Okręgowym w Łodzi sygn. akt X GC 1125/04 /I ACa 709/08/ o uznanie czynności za bezskuteczne z mocy prawa, a dotycząca także zwrotu majątku wniesionego aportem do spółki (...). W sprawa została objęta na wniosek syndyka nadzorem administracyjnym /k. 1606, k. 1757t. IX/. Wyrokiem z dnia 3.09.2007 r. Sąd Okręgowy w Łodzi utrzymał w mocy wyrok zaoczny w części ustalającej bezskuteczność umowy spółki, w części zaś dotyczącej ustalenia bezskuteczności umowy przeniesienia własności uchylił wyrok zaoczny, ale z uwagi na wcześniejsze ustalenie nieważności tej czynności wyrokiem w sprawie I C 542/04. Wyrokiem z dnia 15.06.2010 r. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną pozwanego.

Niezasadnym był przy tym zarzut, iż syndyk zaniechał czynność mających na celu odzyskanie pozostałej części budynku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa upadłego. Syndyk wobec uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie I C 542/04, działając w imieniu masy upadłości, gdzie upadły był jedynym udziałowcem spółki (...) sp. o.o., doprowadził w sierpniu 2007 r. do powzięcia uchwały o rozwiązaniu tej spółki i powołaniu likwidatora, celem należytej reprezentacji i następnie wszczęcia postępowania w sprawie o ustalenie czynności prawnych za nieważne, a to przeniesienia pozostałych lokali nr (...) jako aportu, analogicznie jak w procesie I C 542/04. Pozew został wniesiony w dacie 27.11.2007 r. /k. 2790/. Nadmienić należy, iż w toku postępowania upadłościowego skarżący wnosił o objęcie syndyka nadzorem w sprawie co do majątku spółki , w której upadły ma 100 % udziałów i lokali (...) /k. 2654 /. Postanowieniem z dnia 30.10.2008 r. Sędzia Komisarz oddalił skargę J. S. na czynności syndyka, podnoszącego bezczynność co do pozostałych trzech pięter budynku, nie widząc podstaw do podjęcia czynności dyscyplinujących i nadzorczych /k. 2858/.

Syndyk po wejściu w 2007 r. w przedmiot działalności upadłego, na który złożyły się nieruchomość przy ul. (...) oraz w C. w 2007 r. podjął niezwłocznie pod nadzorem sędziego komisarza czynności mające na celu wycenę i sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa upadłego położonej w C. /k. 1708 t. IX/. Sprzedaży przedsiębiorstwa w C. dokonano w dacie 2.06.2008 r. , w dacie 8.10.2008 r. /k. 2622/, w dacie 12.03.2010 r. Syndyk w tym okresie czasu sprzedawał także ruchomości wchodzące w skład masy upadłości.

Odnośnie nieruchomości przy ul. (...) po uzyskaniu wpisów w księgach wieczystych w dniu 26.10.2007 r. na rzecz upadłego, jeszcze przed ich uprawomocnieniem się w maju 2008 r., podjął skuteczne czynności prowadzące do wejścia w posiadanie tego składnika majątku, uporządkowanie spraw najemców oraz bieżące zarządzanie budynkiem.

Niezasadnym był zarzut zwłoki oparty na tym, iż syndyk dopiero w 2011 r. wystąpił o zezwolenie sprzedaży tej części przedsiębiorstwa, co świadczyć miało o przewlekaniu postępowania. Pomimo wejścia w posiadanie części lokali nadal toczył się proces o pozostałe lokale z powództwa (...)sp. o.o. w likwidacji o sygn. akt VI GC 46/10, co uniemożliwiało łączną sprzedaż całego budynku. Jako, że wobec tych lokali toczyło się postępowanie egzekucyjne, syndyk pismem z daty 5.10.2010 r. zawnioskował o dokonanie sprzedaży przez licytację publiczną także lokali wchodzących w skład masy, aby sprzedać biurowiec w całości. /k.3375, 3415/. Wyrok z dnia 13.08.2010 r. sygn. akt VI GC 46/10 na skutek którego trzy kondygnacje powróciły do majątku spółki (...) sp. o.o. w likwidacji uprawomocnił się w 2011 r. Wobec ogłoszenia upadłości (...)sp. o.o. w dacie 25.10.2011 r. syndyk, który został ustanowiony także syndykiem masy upadłości tej spółki, pismem z daty 8.11.2011 r wnosił o zezwolenie sprzedaży lokali z wolnej ręki łącznie z lokalami stanowiącymi skład masy upadłości (...)sp. o.o., wskazując na szybsze zakończenie obu postępowań upadłościowych. Jednocześnie toczyło się postępowanie o odpowiednie wpisy dotyczące lokali wchodzących w skład masy upadłości (...) sp. o.o. do księgi wieczystej, co dopiero umożliwiłoby sprzedaż całego budynku. Obwieszenie o sprzedaży całego budynku ukazało się w lutym 2012 r. Ostatecznie, po wielokrotnych próbach, przy braku ofert , po kolejnych aktualizacjach wyceny nieruchomości, sprzedaży dokonano w dacie 30.12.2015 r.

W świetle powyższego zarzut celowego zwlekania ze sprzedażą budynku należało uznać za bezzasadny.

Niezasadny był zarzut odnośnie celowego i nieuzasadnionego przedłużania prowadzenia działalności gospodarczej.

Wbrew twierdzeniom skarżącego wnioski syndyka umotywowane były nie tylko faktem administrowania budynkiem. Syndyk wnosząc o zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o odzyskane składniki majątku wskazywał na konieczność uzyskania środków na jego utrzymanie, co istotne i znajdujące oparcie w aktach sprawy - w czasie niezbędnym na odzyskanie pozostałego majątku masy upadłości w postaci pozostałej części budynku /trzy piętra/, co do którego toczyło się odrębne postępowanie sądowe z powództwa likwidatora (...)sp. o.o. Następnie syndyk, gdy było to już uzasadnione sytuacją prawną nieruchomości, podejmował sukcesywnie próby sprzedaży budynku, w którym to czasie także uzasadnionym było prowadzenie działalności gospodarczej wobec konieczności utrzymywania budynku i nieuszczuplania masy upadłości. Należycie umotywowane wnioski syndyka poddawane były na bieżąco kontroli podczas postępowania upadłościowego, a pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej udzielane.

W świetle powyższego Sąd Okręgowy uznał , iż czas w jakim toczyło się postępowanie upadłościowe był niezbędnym dla wykonania czynności przez syndyka.

Niezasadnym były zarzuty dotyczące nakładu pracy syndyka, w tym w procesy sądowe mające na celu odzyskanie części budynku. Rzeczywiście powodem w sprawie I C 542/04 nie był syndyk. Ten wezwany do udziału w sprawie w oparciu o art. 195 § 2 kpc w charakterze pozwanego na podstawie postanowienia Sądu z dnia 6.01.2006 r. poparł żądanie pozwu /k. 1054/. Wyrok uwzględniający powództwo wydano w marcu 2006 r. Tezy o jego minimalnym zaangażowaniu w ten właśnie proces ograniczony do jednego oświadczenia nie można opierać jednak wyłącznie o treść uzasadnienia wyroku sądu, jak na to powołał się skarżący. Co istotne w sprawie, zarzut braku zaangażowania syndyka w odzyskiwanie majątku jest niezasadny wziąwszy pod uwagę fakt, iż proces sądowy w sprawie I C 542/04 nie był jedynym prowadzonym z udziałem syndyka, a mającym na celu przywrócenie lokali do masy upadłości. Przed Sądem Okręgowym w Łodzi sygn. akt X GC 1125/04 toczyła się wyżej wymieniona już sprawa z powództwa syndyka właśnie, który wniósł pozew jeszcze w dacie 27.03.2003 r.

Wskazać też należy, że syndyk po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie I C 542/04 podjął dalsze czynności, składając w dacie 15.02.2007 r. wniosek o odpowiedni wpis w księdze wieczystej na rzecz upadłego, następnie w dacie 12.06.2007 r. wnosząc powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej. Po oddaleniu apelacji Euro-S sp. o.o. w maju 2008 r, wobec uprawomocnienia się wpisów w księgach wieczystych dokonanych na rzecz upadłego, syndyk cofnął powództwo w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej / k.1606, k. 2709/ .

Jak to wskazano powyżej, syndyk niezwłocznie też podjął czynności mające na celu odzyskanie przez spółkę, co do której upadłemu przysługiwało 100 % udziałów, pozostałych trzech lokali w spornym budynku.

Syndyk brał także udział w innych procesach mających odzyskać do masy upadłości inne składniki majątkowych lub ich ekwiwalentów, przykładowo przeciwko (...)o odszkodowanie, czy przed Sądem Okręgowym w Nowym Sączu o wydanie konstrukcji stalowej /k. 1293, k. 1301/. Syndyk prowadził też spory sądowe z zakresu spraw pracowniczych i inne o zapłatę związane z bieżącymi sporami powstałymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Syndyk podejmował też czynności mające na celu wszczęcie postępowania karnego w przedmiocie przenoszenia majątku upadłej spółki na rzecz innych podmiotów i udaremniania zaspokojenia wierzycieli. Brał udział w posiedzeniach zgromadzeń wspólników, których udziały należały do upadłego. Podejmował na bieżąco czynności w przedmiocie ustalania listy wierzytelności.

Nieuzasadnione są kolejne zarzuty skarżącego, a iż to syndyk doprowadził do spadku wartości nieruchomości. Skarżący nie skonkretyzował bliżej tego zarzutu, nie wskazując na czym miało polegać nieudolne administrowanie budynkiem czy brak dbania o jego stan techniczny. Sam fakt spadku wartości nieruchomości nie przesądza o pogorszeniu się stanu nieruchomości, na co mogło mieć wpływ szereg innych czynników, w tym zmiana koniunktury na rynku. Syndyk zaś w każdym okresie sprawozdawczym podejmował , każdorazowo wyszczególniane w sprawozdaniach, bieżące prace remontowe i konserwacyjne w budynku, czy działania zapewniające dostawę mediów.

Syndyk regularnie składał toku postępowania upadłościowego sprawozdania z wykonywanych czynności i rachunkowe, które były zatwierdzane.

Postanowieniem z dnia 3.09.2008 r. Sąd Rejonowy przyznał syndykowi na jego wniosek wstępnie wynagrodzenie w kwocie 890 000 zł. Następnie przyznawano mu zaliczkę wysokości 300 000 zł. , 300 000 zł. i 67 500 zł.

Wynagrodzenie w tej wysokości nie przekroczyło granicy 5 % funduszu masy upadłości /art. 123 § 4 rozp. Prezydenta RP z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe/.

Zważywszy na bezzasadność podniesionych zarzutów oraz analizę akt sprawy, Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do uznania, iż przyznane wynagrodzenie ostateczne, równe wynagrodzeniu wstępnemu, przy uwzględnieniu przyznanych zaliczek, nie znajduje oparcia w nakładzie pracy, czasie niezbędnym dla wykonywania czynności syndyka, czy niezadawalającym z uwagi na zaniedbania w zakresie składu czy wartości masy upadłości, stopniu zaspokojenia wierzycieli.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, iż przyznane wynagrodzenie znajduje oparcie w przesłankach z art. 123 § 2 i 4 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe w zw. z § 3 ust. 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 16.04.1998 r. w sprawie sposobu ustalenia wynagrodzenia syndyka upadłości i zarządcy (Dz.U. z 1998 r. nr 55, poz. 358) co spowodowało ,że zażalenie jako bezzasadne uległo oddaleniu po myśli art. 385 kpc w zw. z art. 397 par 2 kpc i art. 68 w/w prawa upadłościowego.

ZARZĄDZENIE

I.  (...)

II.  (...)