Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Hass-Kloc

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. w R. przeciwko: (...) Sp. z o.o. w R.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...)
Sp. z o.o. w R. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w R. kwotę 81.606,13 zł (słownie: osiemdziesiąt jeden tysięcy sześćset sześć złotych trzynaście groszy) z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 2.658,42 zł od dnia 23 grudnia 2014r. do dnia zapłaty,

- 64.848,21 zł od dnia 27 grudnia 2014r. do dnia zapłaty,

- 7.859,00 zł od dnia 11 marca 2015r. do dnia zapłaty,

- 4.859,10 zł od dnia 27 lutego 2015r. do dnia zapłaty,

- 1.381,40 zł od dnia 17 marca 2015r. do dnia zapłaty,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.698,00 zł (słownie: siedem tysięcy sześćset dziewięć dziewięćdziesiąt osiem złotych) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3.617,00 zł (słownie: trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 maja 2015r., sygn. akt VI GC 154/15

Powódka (...) Sp. z o.o. w R. wniosła pozew przeciwko „ (...): Sp. z o.o. w R. o zapłatę kwoty 81.606,13 zł z ustawowymi odsetkami od kwot i terminów wskazanych w pozwie wraz z kosztami procesu.

Na uzasadnienie swego żądania podała, iż strony łączyły stałe stosunki handlowe w których powódka występowała jako sprzedawca a pozwany jako nabywca towaru. Pozwany dokonywał zakupów na tzw. przedłużony termin płatności 60 dni licząc od daty wystawienia faktury. W okresie od października 2014r. do stycznia 2015r. pozwany zakupił u powoda towar na łączna kwotę 85.476,65 zł który został odebrany przez osobę upoważnioną. Naprowadził dalej, iż pozwany wielokrotnie deklarował się, iż zapłaci za zakupiony towar, jednak do dnia wniesienia pozwu tego nie uczynił, co powoduje, iż roszczenie zgłoszone w pozwie jest uzasadnione.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 54-56) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarzucając mu bezzasadność, wskazując iż jest ono przedwczesne, a okoliczności przytaczane w pozwie budzą wątpliwości. Wniósł ponadto o zasądzenie kosztów procesu na swoją rzecz od powoda. W pisemnych motywach stwierdził, iż brak było podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, gdyż okoliczności przytoczone w treści uzasadnienia pozwu budzą wątpliwości. Powódka nie podała czego dotyczy sprzedaż, czy towar był dostarczony przez pracowników powódki, czy został dostarczony w terminie, albo czy uległ zniszczenie przy ładunku i rozładunku. Ponadto nie podaje konkretnie jaka osoba odbierała towar i w konsekwencji nie można przyjąć, iż powódce przysługuje roszczenie wskazane w pozwie. Na koniec wskazał, iż strony prowadziły rozmowy co do konsensusu w zakresie zapłaty za należności wynikające z przedmiotowych faktur, a co za tym idzie powództwo jest bezzasadne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód i pozwany są przedsiębiorcami (dowód: odpis aktualny z KRS powoda k. 6-14 i pozwanego k. 15-20).

W dniach: 10.10.2014r., 22.10.2014r., 23.10.2014r i 08.01.2015r. pozwany złożył zamówienia w ilości 4 w zakresie materiałów tam wskazanych konkretnie. Strona pozwana podała w nich również cenę i ilości zamówionych materiałów. Wskazała ponadto miejsce dostawy i termin dostawy. Zamówienia niniejsze w ilości trzech podpisała prezes zarządu pozwanej spółki, natomiast jedno z nich z dnia 23.10.2014r. podpisała pani B. R., która złożyła podpis i firmową pieczątkę pozwanej spółki (dowód: zamówienia nr (...) z 08.01.2015r. k. 21-22, zamówienie nr (...) z dnia 23.10.2014r. k. 23-24 , zamówienie nr (...) z dnia 22.10.2014r. k. 25 i zamówienie nr (...) z dnia 10.10.2014r. k. 26-27).

W związku z złożonymi zamówieniami powód wydał zamówione materiały zgodnie z treścią w/w zamówień w dniach: 23.10.2014r., 27.10.2014r., 09.01.2015r., 12.01.2015r. i 15.01.2015r. W dokumentach tych podano adresy dostaw oraz nazwisko i imię kierowcy, który również złożył podpis na tymże dokumencie w zakresie przyjęcia do przewozu. Również na tych dokumentach zostały złożone podpisy w zakresie odbioru (dowód: dokumenty WZ k. 30, 34-37, 39, 42-43, 45).

Powód w związku z zaistniałą transakcją handlową wystawił faktury VAT na materiały objęte w/w dokumentami. W treści wystawionych faktur strona powodowa zawarła również informację, iż niniejsze faktury stanowią pierwsze wezwanie do zapłaty. W fakturach tych strona powodowa wskazała datę sprzedaży, podała, iż odbiór nastąpił przez transport dostawcy, odwołała się do konkretnego dokumentu WZ oraz podała formę płatności tj. przelew i termin płatności tj. 60 dni (dowód: faktury VAT k. 29, 31-33, 38,40-41, 44).

Sąd uwzględnił w całości dowody z dokumentów przedłożone przez stronę powodową , albowiem nie były one kwestionowane co do swej wiarygodności przez pozwanego ( art. 245 kpc w zw. z art. 233 kpc).

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa przedłożyła zamówienia na konkretny towar podpisany prze osoby upoważnione do reprezentacji pozwanego czego de facto pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie kwestionowała. Dokumenty wydania towaru odpowiadały w swej treści konkretnym zamówieniom w zakresie miejsca dostawy, oraz terminów realizacji zamówienia.

Strona pozwana w złożonych zamówieniach sama konkretyzowała podmioty tj. firmę transportową, która przedmiotowy towar miała dostarczyć, co znajduje potwierdzenie w zapisach dokumentu WZ w zakresie podpisów przyjęcia do przewozu i potwierdzenia odbioru.

Strona pozwana tych ogólnych twierdzeń i zarzutów nie podważyła wiarygodności przedstawionych wyżej dokumentów. Nie twierdziła nawet, iż towar został dostarczony z opóźnieniem, był złej jakości, posiadał wady lub braki w dokumentacji.

Mając na uwadze powyższe należy podnieść ,że powód, zgodnie z art. 6 kc, wywodząc roszczenie z umowy sprzedaży towaru winien był udowodnić, co też zdaniem Sądu uczynił, że pozwany kupił u niego towar i towar ten został kupującemu wydany. Na dowód powyższego przedłożył w/w dowody z dokumentów , które w ocenie Sądu są wystarczającymi dowodami w tym zakresie. Nie sposób bowiem w świetle art. 245 kpc uznać, aby faktura VAT miała inną moc dowodową, niż inne dokumenty prywatne ( tak wyrok SN z dnia 7.11.2007r., II CNP 129/07, Lex nr 621237 ). Dokumentem prywatnym jest każdy dokument, który nie jest dokumentem urzędowym. Pismo stanowiące dokument prywatny musi spełniać ogólne warunki przewidziane dla wszystkich dokumentów jako środków dowodowych. Dokument prywatny stanowi pełnoprawny środek dowodowy. Jego moc dowodowa jest jednak słabsza aniżeli moc dowodowa dokumentu urzędowego, albowiem dokumenty prywatne nie korzystają z podstawowego w tym zakresie domniemania, iż ich treść jest zgodna ze stanem rzeczywistym. Nie przeszkadza to jednak w tym, aby sąd w ramach swobodnej oceny dowodów uznał treść dokumentu prywatnego za zgodną lub nie z rzeczywistym stanem rzeczy. Dokumenty prywatne korzystają zaś z domniemania prawnego tj. domniemania, że oświadczenie zawarte
w dokumencie pochodzi od osoby, która dokument podpisała.

Ponadto należy zaznaczyć ,że faktura VAT ma znaczenie nie tylko w prawie podatkowym , ale także cywilnym. Może być ona uznana , gdy zawiera stosowną klauzulę za pełniącą rolę wezwania do zapłaty w rozumieniu art. 455 kc ( por. uchwała SN z dnia 19.05.1992r, III CZP 56/92, z dnia 7.07.2005r,IV CSK 28/05, niepubl. LEX nr 180911), czy też pokwitowanie ( por. wyrok SN z dnia 7.10.2003r, IV CK 57/02, niepubl. i uzasadnienie uchwały SN z dnia 10.07.2008r, III CZP 62/08 ) Faktura stanowi również „stwierdzenie wierzytelności pismem” w rozumieniu art.415 kc. ( por. uchwała SN z dnia 6.07.2005r, III CZP 40/05, OSNC 2006 nr 5, poz.84 i wyrok SN z dnia 2.07.2009r ,sygn. akt V CSK 461/08), zaś jej treść może także w istotnym zakresie współkształtować ( czy wręcz określać ) treść umowy na podstawie której jest wystawiana lub dowód której stanowi. (por. wyrok SN z dnia 7.10.2003r IV CK 57/02, uzasadnienie w/w uchwały z dnia 10.07.2008) Faktura jest ponadto dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych , stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. ( por. wyrok SA w Katowicach z dnia 24.10.2002r , sygn. akt 219/02).

W tej sytuacji Sąd przyjął na podstawie art. 535 kc, iż strony zawarły umowę sprzedaży na podstawie której strona powodowa sprzedała pozwanemu określony zamówieniach konkretnie towar, którego wydanie nastąpiło w sposób skuteczny do strony pozwanej, co skutkowało powstaniem po stronie pozwanej obowiązku zapłaty należności wynikających z w/w faktur.

O odsetkach orzeczono zgodnie z treścią art. 481 kc.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w treści art. 98 § 1 i § 3 kpc w związku z art. 108 kpc.