Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 19 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Zamościu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Bodys
Sędziowie:	SSO Elżbieta Koszel (spr.) SSO Dariusz Krzysiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Grażyna Rozkres

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. w Zamościu

na rozprawie sprawy

z wniosku (...) S.A w L.

z udziałem Skarbu Państwa reprezentowanym przez Starostę (...) i H. G.

o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie służebności gruntowej

na skutek apelacji uczestniczki H. G.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Hrubieszowie

z dnia 30 października 2013 r. sygn. akt I Ns 309/13

postanawia:

I.  oddalić apelację;

II.  nie obciążyć uczestniczki H. G. kosztami postępowania apelacyjnego poniesionymi przez wnioskodawcę.

I Ca 76/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 października 2013r. Sąd Rejonowy w Hrubieszowie stwierdził, że Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie służebność gruntową odpowiadającą służebności przesyłu z dniem 22 lipca 1987r. w stosunku do napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia oraz z dniem 11 września 1988r. w stosunku do napowietrznej linii energetycznej średniego napięcia SN 15 kV o nazwie „(...)”, polegającą na zapewnieniu każdoczesnemu właścicielowi opisanych linii energetycznych nieodpłatnego dostępu, przechodu i przejazdu przez nieruchomości obciążone w celu konserwacji, naprawy oraz wymiany słupów linii elektroenergetycznych, przewodów linii elektroenergetycznych lub innych elementów linii elektroenergetycznych przechodzących przez te nieruchomości oraz eksploatacji opisanych linii w pasie technologicznym o szerokości 3 m. dla linii niskiego napięcia i 8 m. dla linii średniego napięcia, w tym dokonywania wycinki drzew i krzewów rosnących w pasie technologicznym linii, na nieruchomości obejmującej działki nr (...), o pow. 2,78 ha i nr (...), o pow. 1,22 ha, położonej w miejscowości M., gmina M., mającej urządzoną w Sądzie Rejonowym w Hrubieszowie księgę wieczystą Kw. Nr (...) oraz na nieruchomości obejmującej działkę nr (...), o pow. 0,71 ha mającej urządzoną w Sądzie Rejonowym w Hrubieszowie księgę wieczystą Kw. Nr (...):

a/ w stosunku do napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia – w pasie o szerokości 3m. na działce nr (...), obejmującym grunt oznaczony punktami 1-2-9-31-1 i kolorem różowym o pow. 0,0090 ha, grunt oznaczony punktami 3-4-7-8-3 i kolorem różowym o pow. 0,0050 ha oraz na działce nr (...) obejmującym grunt oznaczony punktami 4-5-6-7-4 i kolorem pomarańczowym o pow. 0,0150 ha;

b/ w stosunku do napowietrznej linii elektroenergetycznej średniego napięcia SN 15 kV o nazwie „(...)” w pasie o szerokości 8m. na działkach nr (...) obejmującym grunt oznaczony punktami 28-27-26-23-22-19-18-17-14-11-3-8-12-13-9-2-10-15-20-21-24-25-2 i kolorem żółtym o pow. 0,2985 ha, na działce nr (...) obejmującym grunt oznaczony punktami 17-18-16-14-17 i kolorem zielonym o pow.0,0222 ha, na działce nr (...) obejmującym grunt oznaczony punktami 29-30-27-28-29 i kolorem pomarańczowym o pow. 0,0353 ha, szczegółowo wskazanej na mapie sporządzonej przez biegłego K. K., wpisanej w dniu 24 maja 2013r. do (...) Ośrodka (...) za numerem (...).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania są nieruchomości obejmujące grunt orny, stanowiący działki nr (...) o powierzchni 1,22 ha i nr (...) o powierzchni 2,78 ha, mające urządzoną księgę wieczystą KW (...) oraz obejmujące grunt orny i zabudowany stanowiący działkę nr (...) o powierzchni 0,71 ha, mającą urządzoną księgę wieczystą Kw nr (...). Powyższe nieruchomości położone są w miejscowości M., gm. M. i stanowią własność uczestniczki H. G. (wypis z ewidencji gruntów - k. 13, treść wydruku z ksiąg wieczystych KW nr (...) i Kw nr (...) - k. 15-26, wyjaśnienia wnioskodawczyni - k.134 i 158).

Na działkach nr (...) wzdłuż ich granicy, przebiega linia niskiego napięcia (nn) o nazwie M. (...), zasilająca w energię nieruchomości stanowiące własność uczestniczki H. G.. Przez działki uczestniczki H. G. o nr (...) i(...) przebiega również linia średniego napięcia (SN) 15 kV o nazwie „(...)” (zdjęcie działek uczestniczki obrazujące przebieg linii średniego napięcia oznaczone kolorem czerwonym i linii niskiego napięcia w kolorze niebieskim - k. 27, odpis mapy zasadniczo - sytuacyjnej działek nr (...) - k. 28, wyjaśnienia wnioskodawczyni - k.134 i 158).

Linie elektroenergetyczne posadowione zostały na przedmiotowych działkach pod koniec lat 60-tych XX wieku w ramach powszechnej elektryfikacji wsi M.. Linię niskiego napięcia (nn) wybudowano na podstawie projektu elektryfikacji z dnia 10 sierpnia 1964 r. i była ona eksploatowana co najmniej od dnia 21 lipca 1967 r. (odpis protokołu pomiaru oporu uziemień - k. 33-35). Linia średniego napięcia 15 kV (w latach 60-tych kwalifikowana jako linia wysokiego napięcia), jak wynika z załącznika graficznego do zaświadczenia o lokalizacji szczegółowej nr 126 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w H. z dnia 3 września 1967 r. oraz protokołu pomiaru oporu uziemień, od dnia 10 września 1968 r. była podłączona do sieci dystrybucyjnej i eksploatowana przez poprzedników prawnych wnioskodawcy. Przedmiotowe urządzenia elektroenergetyczne są elementem sieci energetycznej stanowiącej własność (...) (wcześniej poprzedników prawnych), która od połączenia tych linii do sieci nieprzerwanie do dnia dzisiejszego cały czas prowadzi ich eksploatację i utrzymuje sprawność techniczną urządzeń wchodzących w ich skład, o czym świadczą załączone dokumenty eksploatacyjne (odpis fragmentu projektu elektryfikacji wsi M. z 10 sierpnia 1964 r. - k.31-36, odpis kart wykonawstwa prac na linii w M.: w dniu 20 stycznia 1976 r. - k. 37, w marcu 1985 r. - k. 38, w dniu 19 sierpnia 1989 r. - k. 39, w dniu 16 marca 1990 r. - k. 40, w dniu 16 lutego 1998 r. - k. 42. w dniu 23 sierpnia 2000 r. - k. 43, w dniu 22 lutego 2001 r. - k. 44, w dniu 16 maja 1994 r. - k. 52, z dnia 3 czerwca 2004 r. - k. 53 oraz z dnia 25 października 2000 r. - k. 54, odpis protokołu pomiaru oporu uziemień linii nn w miejscowości M. z 21 lipca 1967 r. - k. 33-35, odpis mapy – załącznika do zaświadczenia o lokalizacji szczegółowej nr (...) Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w H. z dnia 2 września 1967 r. - k. 48, odpis protokołu pomiaru oporu uziemień linii SN 15 kV M. z dnia 10 września 1968 r. - k. 45, 46 - 47, odpis planu powykonawczego linii 15 kV - k. 49 - 50, odpis dziennika obchodu z dnia 26 kwietnia 1983 r. - k. 51).

Na podstawie powyższych wiarygodnych dowodów Sąd Rejonowy uznał, że zasadne jest potwierdzenie nabycia przez zasiedzenie z mocy prawa służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na rzecz Skarbu Państwa, poprzednika prawnego wnioskodawcy. Nastąpiło to z dniem 22 lipca 1987 r. w stosunku do linii nn i z dniem 11 września 1988 r. w stosunku do linii SN 15 kV tj. w obu przypadkach prawo nabyto po 20 latach posiadania służebności. Wskazany okres posiadania służebności przez Skarb Państwa uwzględnia obowiązujące w czasie od 1 stycznia 1965 r. do dnia 30 września 1990 r. przepisy kodeksu cywilnego określające terminy zasiedzenia – 10 letni przy istnieniu dobrej wiary posiadacza i 20 letni przy posiadaniu w złej wierze. Obowiązywanie począwszy od 1 października 1990 r. nowych, dłuższych terminów zasiedzenia nie ma w niniejszej sprawie znaczenia, gdyż przed ich wejściem w życie termin zasiedzenia już upłynął. Sąd I instancji miał przy tym na uwadze pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z 10 stycznia 1991r., III CZP 73/90 ( OSNCP 1991, nr 7, poz. 83). Na podstawie art. 292 k.c. dopuszczalne jest zasiedzenie służebności linii energetycznej (wyrok S.N. z dnia 11 marca 2005r., II CK 489/04, LEX nr 301735). Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż posiadanie służebności przesyłowej przez przedsiębiorstwo państwowe przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej kodeks cywilny z 1989 r. nie było posiadaniem w rozumieniu art. 352 § 1 k.c. i nie mogło prowadzić do zasiedzenia (post. S.N. z dnia 17 grudnia 2008r., I CSK 171/08, OSNC 2010, nr 1, poz. 15). Dopuszczalność nabycia przez zasiedzenie służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu unormowanej w art. 305 ¹ – 305 ⁵ k.c. nie budzi wątpliwości w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego ( wyrok z dnia 11 marca 2005 r., II CK 489/04, LEX nr 301736; post. z dnia 4 października 2006 r., II CSK 119/06, LEX nr 447190; uchwała z dnia 7 października 2008 r., III CZP 89/08, LEX nr 458125). Korzystanie przez przedsiębiorstwo państwowe z nieruchomości w sposób odpowiadający treści służebności gruntowej, prowadzące do zasiedzenia służebności gruntowej przed dniem 1 lutego 1989 r., stanowiło podstawę do nabycia tej służebności przez Skarb Państwa (tak uchwała S. N. z dnia 22 października 2009 r., III CZP 70/09, OSNCP 2010, nr 5, poz. 64). Jeszcze przed wprowadzeniem służebności przesyłu w 2008 r. zakłady przesyłowe mogły nabyć przez zasiedzenie prawo do korzystania z cudzej działki. Okres posadowienia instalacji przed 2008 r. dolicza się do czasu posiadania wymaganego do zasiedzenia tej służebności (uchwała S.N. z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 18/13, „Rzeczpospolita” PCD 2013/119/2)

Przedmiotowe w niniejszej sprawie linie są elementem majątku zarządzanym przez poprzedników prawnych wnioskodawcy, zaś własność tych urządzeń należała wówczas do Skarbu Państwa., zgodnie z obowiązującą w prawie cywilnym do dnia 1 lutego 1989 r. koncepcją jedności władzy państwowej zakładającej, że własność ogólnonarodowa (państwowa) przysługuje niepodzielnie państwu. Korzystanie przez przedsiębiorstwo państwowe z nieruchomości w sposób odpowiadający treści służebności gruntowej, prowadzące do zasiedzenia służebności gruntowej przed dniem 1 lutego 1989 roku, stanowiło podstawę do nabycia tej służebności przez Skarb Państwa. Spółka (...) S.A. niewątpliwie jest następcą prawnym Skarbu Państwa w zakresie majątku ruchomego tj. w/w linii energetycznych. Wnioskodawca bezspornie dysponuje i posiada te linie oraz korzysta w tym zakresie z nieruchomości uczestniczki H. G., czego uczestnicy nie kwestionowali.

Wykonanie służebności przez wnioskodawcę i jego poprzedników prawnych trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego, a wynika to z opisanego niżej procesu przekształceń własnościowych z okresu budowy i eksploatacji przedmiotowych urządzeń.

W dniu 28 lutego 1958 r. Minister Górnictwa i Energetyki wydał zarządzenie tworzące w miejsce dotychczasowych Zarządów (...), Zakłady (...). Były to przedsiębiorstwa wielozakładowe (odpis zarządzenia nr (...) Dyrektora Zarządu (...) - k. 83 - 86). Doszło wówczas do połączenia w ramach struktur Zakładu (...), Elektrowni w Z. i Zakładu (...), z których powstał od 1 kwietnia 1958 r. Zakład (...). Wszedł on w struktury organizacyjne Zakładów (...) ( (...)) w R.. Jak wynika z zarządzenia dyrektora (...) w R. z dnia 27 listopada 1967 r. w jego dacie w ramach w/w struktury funkcjonował Zakład (...) (odpis zarządzenia nr (...) Dyrektora Zakładów (...) - k. 88). Następnie na mocy zarządzenia nr(...)/O. Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 22 kwietnia 1985 r. Zakład (...) funkcjonował w ramach Wschodniego O. Energetycznego w R. i utworzono przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakład (...). Przedmiotem działania tego przedsiębiorstwa było m.in. przetwarzanie, przesyłanie oraz dostarczanie odbiorcom energii elektrycznej, budowa i rozbudowa, modernizacja i remonty sieci elektroenergetycznych. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 31 sierpnia 1993 r. Ns-Rej (...) (PP 59) wykreślono z rejestru w/w przedsiębiorstwo, które po zmianach kapitałowych stało się spółką akcyjną pod nazwą Zakład (...) S.A. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 1 września 1993 r. Ns-Rej 159/93 [odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 31 sierpnia 1993 r. Ns-Rej PP101/93 (PP 59) - k. 96, odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 1 września 1993 r. Ns-Rej 159/93 - k. 97]. Bilans zamknięcia tego przedsiębiorstwa stał się bilansem otwarcia dla nowej spółki. Następnie wystąpiły zmiany nazwy spółki: postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31 grudnia 1997 r. na (...) S.A. z siedzibą w Z. (odpis bilansu sporządzony na dzień 31 sierpnia 1993 r. - k. 98, rachunek zysków i strat - k. 99, odpis postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 31 grudnia 1997 r. - k.100), a postanowieniem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 12 września 2008 r. na (...) S.A. Po wydzieleniu (...) (Operatora Systemu Dystrybucyjnego) z dnia 30 czerwca 2007 r. (...) S.A. wniosła aportem do (...) Sp. z o.o. cały majątek sieciowy, w tym przedmiotowe linie (wyciąg aktu notarialnego Repertorium . A nr (...)). Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2010 r. Sąd Rejonowy w Lublinie zarejestrował połączenie spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. ( Spółka (...)) w trybie art. 494 § 1 i § 2 k.s.h. (odpis postanowienia z dnia 31 sierpnia 2010 r. Sądu Rejonowego w Lublinie - k.115-117).

W ocenie Sądu Rejonowego wnioskodawca co najmniej od dnia 21 lipca 1967 r. (linia niskiego napięcia) i od dnia 10 września 1968 r. (linia średniego napięcia) korzysta z trwałych i widocznych urządzeń znajdujących się na nieruchomościach stanowiących własność uczestnika H. G.. Sposób korzystania z tych nieruchomości odpowiada treści służebności gruntowej odpowiadającej służebności przesyłu, polegającej na posadowieniu, dostępie do opisanych wyżej linii energetycznych w celu ich eksploatacji, modernizacji i konserwacji. Posiadanie przez przedsiębiorstwo państwowe urządzeń energetycznych oraz cudzej nieruchomości, na której zostały posadowione, jest posiadaniem w rozumieniu art. 352 k.c. i może prowadzić do zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej służebności przesyłu - art. 292 w zw. z art. 172 k.c. ( post. S. N. z dnia 13 października 2011 r., V CSK 502/10, LEX nr 1096048). Posiadanie to jako posiadanie służebności, wbrew twierdzeniu uczestniczki H. G., nie musi być posiadaniem samoistnym.

Granice służebności o szerokości 3 m. (1,5 m. po każdej stronie od osi przewodów linii nn) i 8 m. (4 m. po każdej stronie od osi przewodów linii SN), są konsekwencją wymagań zachowania stref ochronnych dla w/w linii zgodnie z Polską Normą oraz wynikają z zakresu posiadania służebności przez wnioskodawcę.

Zasięg posiadania przedmiotowej służebności Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o opinię biegłego geodety K. K.. Biegły na opracowanej mapie oznaczył służebność gruntową odpowiadającą służebności przesyłu w stosunku do napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia na działkach nr (...) o powierzchni 2,78 ha i nr (...) o powierzchni 0,71 ha położonych w miejscowości M. gm. M. oraz w stosunku do napowietrznej linii elektroenergetycznej średniego napięcia SN 15 kV o nazwie „(...)” na działkach o nr (...) o powierzchni 0,71 ha i nr (...) o powierzchni 1,22 ha położonych w miejscowości M. gm. M., dla których prowadzone są przez Sąd Rejonowy w Hrubieszowie: księga wieczysta Kw nr (...) i Kw nr (...) dla działki nr (...), stanowiących własność uczestniczki H. G. (opinia – k. 141 – 143, która nie była kwestionowana przez strony). Określenie służebności w postanowieniu merytorycznym jest zgodne z opinią biegłego geodety K. K., wpisaną w dniu 24 maja 2013 r. do (...) Ośrodka (...) za numerem (...).

Apelację od tego postanowienia wniosła uczestniczka postępowania H. G., zarzucając:

1/ „naruszenie przepisu postępowania polegające na niezgodności wydanego postanowienia z Konstytucją RP i przepisami prawa w zakresie ochrony prawa własności i obciążenie tego prawa oraz przestrzegania zasad współżycia społecznego”;

2/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na braku dowodów przeniesienia posiadania służebności przez Skarb Państwa na poprzedników wnioskodawcy.

Podnosząc takie zarzuty apelująca wnosiła o zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie wniosku, albo uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Hrubieszowie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnianie, gdyż zarzuty w niej podniesione nie są trafne.

Pierwszy z zarzutów apelacji dotyczy naruszenia zaskarżonym orzeczeniem chronionego przez Konstytucję R.P. prawa własności uczestniczki.

W odniesieniu do tego należy rozważyć, czy praktyka ukształtowana orzeczeniami Sądu Najwyższego po wprowadzeniu do Kodeksu cywilnego przepisów dotyczących służebności przesyłu (art. 305 ¹ – 305 ² k.c.) nie jest sprzeczna z art. 21 ust. 2 i art. 64 Konstytucji.

Zgodnie z konstytucyjną zasadą podziału władzy (art. 10 Konstytucji) sądy i trybunały powołane są do stosowania prawa stanowionego przez władzę ustawodawczą, działając na podstawie Konstytucji oraz ustaw (art. 178 ust.1 Konstytucji). Praktyka ukształtowana uchwałami Sądu Najwyższego powołanymi przez Sąd Rejonowy ma więc ze swej natury charakter interpretacyjny. Jej celem i rezultatem jest ustalenie treści norm prawnych – przepisów o służebnościach gruntowych – w tym w odniesieniu do stanów faktycznych związanych z urządzeniami przesyłowymi. Biorąc pod uwagę konstytucyjne kompetencje władzy sądowniczej praktyka ta ma więc charakter rekonstrukcyjny, nie polega zaś na tworzeniu prawa. Z perspektywy systemu prawa wprowadzenie art. 305 ¹ – 305 ⁴ k.c. oznacza przede wszystkim uszczegółowienie obowiązujących wcześniej, w ramach ogólnych, regulacji służebności gruntowej.

Ograniczenie zakresu konstytucyjnej ochrony prawa własności (art. 21 ust. 2 i art. 64 Konstytucji) jest możliwe w zakresie koniecznym dla ochrony praw innego podmiotu. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji dopuszczalne jest ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, gdy jest to uzasadnione ochroną innych wartości i praw. Konstrukcja służebności przesyłu unormowana w art. 305 ¹ - 305 ⁴ k.c. od dnia 3 sierpnia 2008r., i przyjęcie, że przed tym dniem możliwe było istnienie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu nie wprowadza istotnej zmiany w stanie faktycznym istniejącym od wielu lat na gruncie. Właściciel nieruchomości gruntowej zmuszony jest do znoszenia działania osoby trzeciej na swojej nieruchomości w tym samym zakresie jak uprzednio, a przedsiębiorstwo przesyłowe może korzystać z urządzeń również w takim samym zakresie w jakim było to możliwe we wcześniejszym stanie prawnym oraz doprowadzić do stwierdzenia nabycia stosownej służebność w drodze zasiedzenia (zob. uchwała S.N. z dnia 22 maja 2013r., III CZP 18/13, LEX nr 1316046). Instytucja zasiedzenia służebności, w tym odpowiadającej służebności przesyłu, nie wykracza więc poza granice wyznaczone normami konstytucyjnymi. Z tych względów pierwszy z zarzutów apelacji jest nieuprawniony.

Nie jest zasadny również zarzut sprzeczności ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy dokonał właściwych ustaleń w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana. Apelująca nie wskazuje, w którymi dowodami są sprzeczne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji. Stosownie do art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Sąd Rejonowy nie naruszył zasady wyrażonej w tym przepisie, stanowisko dotyczące mocy dowodowej poszczególnych dokumentów właściwie i logicznie uzasadnił. Wobec powyższego Sąd Okręgowy przyjmuje te ustalenia za własne, bez potrzeby ich powielania.

W zakresie oceny prawnej Sąd Okręgowy podziela argumenty przytoczone przez Sąd I instancji, gdyż są one zgodne z ukształtowanym po dniu 3 sierpnia 2008r. orzecznictwem Sądu Najwyższego (trafnie powołanym przez Sąd Rejonowy). Należy tylko dodać, że niezłożenie przez wnioskodawcę decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 35 ust.1 ustawy z dnia 12 marca 1958r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości ( tekst jedn. Dz.U. z 1974r., Nr 10, poz. 64 ze zm.) ma tylko takie znaczenie, że Sąd Rejonowy zasadnie uznał, iż należy przyjąć złą wiarę posiadacza linii elektroenergetycznych i 20 – letni termin do nabycia służebności odpowiadającej służebności przesyłu.

Apelująca nie kwestionuje czasu od jakiego istnieją urządzenia linii energetycznych na działkach stanowiących obecnie jej własność, a uprzednio własność jej poprzedników prawnych. Jednak należy dodać, że przedsiębiorca posiada nieruchomość w zakresie służebności przesyłu już od chwili wejścia na grunt w celu wybudowania urządzenia służącego do przesyłania energii elektrycznej (tak post. S.N. z dnia 24 maja 2013r., V CSK 287/12, OSNC 2013, nr 2, poz. 20). Wnioskodawca udowodnił złożonymi dokumentami, że jego poprzednicy prawni byli w posiadaniu przedmiotu służebności w dacie, od której Sąd Rejonowy przyjął bieg terminu zasiedzenia.

Jeżeli pod rządem art. 128 k.c. przedsiębiorstwo państwowe przed dniem 1 lutego 1989r. spełniało przesłanki wymagane do nabycia własności nieruchomości, bądź służebności przez zasiedzenie to własność, względnie służebność nabywał Skarb Państwa. Przedsiębiorstwo państwowe pomimo, że miało osobowość prawną, nie mogło praw do zarządzanego mienia przeciwstawić Skarbowi Państwa. Wynikało to z zasady jednolitej własności państwowej i wykonywania prawa zarządu przez państwowe osoby prawne.

Właściwa ocena Sądu Rejonowego znalazła wyraz w postanowieniu merytorycznym, stwierdzającym nabycie służebności przez Skarb Państwa.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację, jako bezzasadną.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego ma podstawę prawną w art. 102 k.p.c.