Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Płocku Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Szatkowska

Protokolant: protokolant sądowy Monika Grapatyn

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2015r. w P.

sprawy z powództwa K. C. i B. C. (1)

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz K. C. zadośćuczynienie w kwocie 60.000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 12.06.2014r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz K. C. odszkodowanie z tytułu znaczonego pogorszenia sytuacji życiowej w kwocie 40.000 zł (czterdzieści tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 12.06.2014r. do dnia zapłaty;

3)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz K. C. kwotę 7.217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4)  oddala w pozostałej części powództwo K. C.;

5)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz B. C. (1) zadośćuczynienie w kwocie 80.000 zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 60.000 zł od dnia 12.06.2014r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 20.000 zł od dnia 17.08.2014r. do dnia zapłaty;

6)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz B. C. (1) odszkodowanie z tytułu znaczonego pogorszenia sytuacji życiowej w kwocie 40.000 zł (czterdzieści tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 12.06.2014r. do dnia zapłaty;

7)  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz B. C. (1) kwotę 7.217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

8)  oddala w pozostałej części powództwo B. C. (1);

9)  nakazuje pobrać od (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Płocku kwotę 11.000 zł (jedenaście tysięcy złotych) tytułem części opłaty od pozwu oraz kwotę 310 zł (trzysta dziesięć złotych) tytułem zwrotu wydatków.

I C 1290/14

UZASADNIENIE

Powodowie wnieśli o zasądzenie od (...) S.A. w S. :

- na rzecz K. C.:

⚫

kwotę 80.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2014r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią matki,

⚫

kwotę 50.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2014r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej wskutek śmierci matki,

- na rzecz B. C. (2):

⚫

kwotę 80.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2014r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią matki,

⚫

kwotę 50.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2014r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej wskutek śmierci matki.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Podniósł, iż strona powodowa nie wykazała zasadności żądania zadośćuczynienia w wysokości wskazanej w pozwie, a przyznana kwota zadośćuczynienia uwzględnia cierpienia psychiczne powodów i jest adekwatna do okoliczności przedmiotowej sprawy. Ponadto, wskazał, iż powodowie nie wykazali, by nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej na skutek śmierci matki.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 7 czerwca 2009r. M. C., matka powodów, poniosła śmierć na skutek obrażeń ciała, doznanych w wypadku drogowym ( k. 23 kopia aktu zgonu M. C., k. 24 kopia informacji KPP w M. z dnia 30 października 2009r. ).

Sprawca wypadku, W. C., mąż poszkodowanej i ojciec powodów, wyrokiem z dnia 29 września 2009r. w sprawie II K 811/09 , wydanym przez Sąd Rejonowy w Mławie, uznany został winnym jego spowodowania i skazany za to na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat ( k. 122 akt sprawy SR w Mławie II K 811/ 09 wyrok z dnia 29 września 2009r. )

W. C. był w dacie zdarzenia ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń ( v. okoliczność przyznana przez pozwanego, k. 25 kopia polisy ubezpieczenia).

K. C. w dacie śmierci mamy miała 15 lat, była uczennicą II klasy gimnazjum. B. C. (2) miał wówczas 6 lat, od września 2009r. miał pójść do przedszkola. Mieszkali razem z rodzicami i dziadkami ze strony mamy w domu w G.. Byli zgodną, kochającą się rodziną, spędzali razem czas, chodzili do kina, odwiedzali krewnych. Dzieci były radosne, szczęśliwe. M. C. nie pracowała zawodowo, zajmowała się dziećmi. W. C. pracował jako pracownik mostowy, pracował w delegacji, zarabiał ok. 3.000 zł netto, jego zarobki były jedynym źródłem utrzymania rodziny. M. C. zamierzała od września 2009r. otworzyć zakład krawiecki w swoim domu, urządziła już pomieszczenie na ten cel, kupiła maszyny, przeznaczyła na ten cel 10.000 zł. Z zawodu była krawcową, z tym, że nigdy zawodowo nie pracowała ( v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:08:39 do 00:11:14, protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:11:16 do 00:12:48, zeznania W. C. jako przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:19:18 do 00:20:33, od 00:31:19 do 00:31:48, od 00:33:11 do 00:34:17, od 00:42:13 do 00:43:10, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:05:18 do 00:10:30 oraz od 00:24:52 do 00: 26:05).

Powodowie uczestniczyli w wypadku, w którym zginęła ich matka. K. nie straciła przytomności, domyślała się, że mama nie żyje widziała, w jakim stanie, byli rodzice, babcia, sprawdzała mamie puls, budziła tatę i babcię, wyniosła B. z samochodu, wzywała pomocy. Była w szoku, kiedy dowiedziała się, ze mama nie żyje, nie miała siły płakać, dopiero po jakimś czasie dotarło do niej, co to znaczy, zdała sobie sprawę, że całe jej życie legło w gruzach, że wszystko się zmieni, że nie ma już najbliższej dla siebie osoby, nie ma kogo poprosić o pomoc. Mama była przy niej zawsze, zawsze jej pomagała, były jak przyjaciółki ( v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:11:14 do 00:13:55, protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:12:48 do 00:14:17, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:10:30 do 00:13: 34).

Po śmierci mamy spadły na nią obowiązki domowe, tj. sprzątanie, zajmowanie się bratem, pomaganie mu w lekcjach. Tata nadal pracuje w delegacji, przyjeżdża do domu tylko na weekendy. Powodowie mieszkają na co dzień z dziadkami ze strony mamy, głównie babcia się nimi zajmuje (v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:13:55 do 00:15:17, zeznania W. C., przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:20:33 do 00:21:53, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:17:57 do 00:19:00 oraz od 00:20:46 do 00:22:10 oraz od 00:24:52 do 00:26:32 ).

Powódka do dzisiaj przeżywa śmierć mamy, nie pogodziła się z tym, ma żal, że jej nie ma. Najgorszy ból przeżywała przez pierwszy rok, dwa po śmierci mamy, ciężko jej było także wtedy, gdy miała studniówkę, maturę, kiedy dowiedziała się w 2011r., że ma cukrzycę. Odczuwa brak mamy, jej miłości, przytulania, wsparcia w problemach. Nadal ma przed oczami wypadek, mamę leżącą w samochodzie (v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:16:15 do 00:20:55, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:19:00 do 00:20:46).

K. C. po śmierci mamy skończyła gimnazjum i liceum. Jej oceny w gimnazjum nie pogorszyły się po śmierci mamy. Obecnie studiuje na (...) Uniwersytecie Medycznym na Wydziale Nauki o Zdrowiu, na drugim roku, są to studia dzienne. Mieszka u cioci, tj. siostry mamy. Do domu przyjeżdża na weekendy. Nie pracuje. Pozostaje na utrzymaniu ojca i cioci, niekiedy płaci za zakupy dla cioci. Nie ma swoich dochodów , uzyskuje jedynie stypendium socjalne ze szkoły w kwocie po 900 zł miesięcznie przez 9 miesięcy w roku ( v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:15:17 do 00:16:15, od 00:17:34 do 00:17:58, od 00:20:55 do 00:21:45, od 00:22:33: do 00:23:20, protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:08:16 do 00:09:38, od 00:10:36 do 00:11:16, od 00:16:54 do 00:18:17, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:26:32 do 00:30:02, świadectwa szkolne powódki z II i III klasy gimnazjum k. 47, 48).

Śmierć matki była dla B. C. (1) wydarzeniem mającym istotny wpływ na rozwój jego sfery emocjonalno – społecznej, wykazuje on cechy neurotycznego rozwoju osobowości, występuje u niego podwyższony poziom lęku, niepokoju, często odczuwa smutek, przeżywa poczucie żalu, krzywdy, utrwalają się w nim przekonania, że jest gorszy od innych, ma więcej, niż inni porażek, niepowodzeń, bo „nie ma mamy”. Występują u niego stany lękowe, koszmary senne, budzi się z płaczem, śpi przy zapalonym świetle. Nie radzi sobie z sytuacjami trudnymi, nowymi, tłumi emocje, ma trudność w ich werbalizowaniu. Jest mało pewny siebie, brakuje mu mamy, tęskni za nią, nierealistycznie, życzeniowo wyobraża sobie, że mama wróci. Z uwagi na wiek nie rozumiał, że śmierć mamy jest czymś nieodwracalnym, obecnie jest w wieku, w którym mógłby to zrozumieć, ale nie jest do tego przygotowany. Sytuacje trudne uruchamiają jego neurotyczne, lękowe cechy kształtującej się osobowości. W przyszłości będzie silniej reagował na stres, intensywniej przeżywał kryzysy rozwojowe ( v. opinia biegłego, G. B. k. 165-170).

B. jest uczniem szkoły podstawowej. Uważa, że mama jest w niebie, że patrzy na niego, czasem popłakuje, mówiąc, ze mama mu się śniła, że chciałby się do niej przytulić, stał się zamknięty w sobie, nie chce rozmawiać. Przeżywa pobyty babci w szpitalu, boi się, czy babcia wróci, boi się, kto się nim zajmie, gdyby babci zabrakło. W szkole jest wyśmiewany przez inne dzieci, że nie ma mamy, że jest gorszy, dlatego nie chce chodzić do szkoły, nie chce się uczyć. I babcia, i siostra pomagają mu w nauce. Z uwagi na trudności w nabywaniu umiejętności czytania i pisania został w grudniu 2013r. poddany badaniu w Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej w C.; stwierdzono u niego słabszą sprawność pamięci słuchowej mechanicznej i osłabienie percepcji słuchowej, zalecono zajęcia korekcyjno-kompensacyjne i dostosowanie wymagań szkolnych do indywidualnych potrzeb dziecka. Korzysta z pomocy psychologa szkolnego ( v. zeznania powódki, K. C. protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:24:22 do 00:27:28, protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:14:17 do 00:15:06, zeznania W. C., przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:21:53 do 00:31:19, od 00;34:17 do 00:42:13, zeznania świadka, B. B. (1) protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:10:30 do 00:17:57, opinia Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej w C. z grudnia 2013r. k. 40- 44).

Powodowie nie mieli żalu do taty, że spowodował wypadek, w którym zginęła ich matka ( v. protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:09:38 do 00:10:36, zeznania W. C., przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:18:48 do 00:19:03).

Ojciec powodów zarabia obecnie 1.300 zł netto, pracuje jako pracownik mostowy w firmie (...) (zeznania W. C., przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:31:48 do 00:33:11).

B. C. (2), pismem z dnia 14 lipca 2009r. , wezwał pozwanego do wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 60.000 zł i odszkodowania w wysokości 50.000 zł . K. C. wystąpiła z identycznym żądaniem pismem z dnia 24 sierpnia 2009r. ( k. ( k. 26-27, k. 28-29 pisma wzywające do zapłaty). Nie ustalono, w jakiej dacie pozwany otrzymał powyższe pisma.

Powodowie ponowili swoje żądania w piśmie z 9 listopada 2009r. ( k. 30-31).

2 grudnia 2009r. pozwany przyznał i wypłacił K. C. i B. C. (1) zadośćuczynienie zgodnie z art. 446 §4 kc w kwocie po 20.000 dla każdego z nich ( k. 32-33 pisma pozwanego o przyznaniu zadośćuczynienia ), jednocześnie odmówił wypłaty odszkodowania; wyjaśnił, iż dostarczona przez powodów dokumentacja nie wskazuje na znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej ( k. 34- 35 pismo pozwanego o odmowie wypłaty odszkodowania).

Pismem z dnia 19 stycznia 2010r. B. C. (2) złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy odnośnie jego żądań ( k. 36-37 pismo powoda z dnia 19 stycznia 2010r.).

Pozwany – w odpowiedzi na powyższe pismo- podtrzymał swoje stanowisko, dodał, iż przyznane zadośćuczynienie jest adekwatne do okoliczności faktycznych sprawy ( k. 38-39 odpowiedź pozwanego).

Powodowie nie występowali po śmierci mamy o przyznanie im renty rodzinnej ( v. informacja ZUS – Inspektorat w C. k. 126).

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie zeznań powódki, K. C. ( protokół rozprawy z dnia 13 listopada 2014r. czas nagrania od 00:08:39 do 00:28:53, protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:05:57 do 00:18:17), zeznań W. C., przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda ( protokół rozprawy z dnia 30 marca 2015r. czas nagrania od 00:18:48 do 00:43:42), zeznań świadka, B. B. (1) (protokół rozprawy z dnia 2 lutego 2015r. czas nagrania od 00:05:18 do 00:31:04), a także w oparciu o dokumenty w postaci : kopii aktu zgonu M. C. ( k. 23), kopii informacji KPP w M. z dnia 30 października 2009r. ( k. 24), wyroku Sądu Rejonowego w Mławie z dnia 29 września 2009r.( k. 122 akt sprawy SR w Mławie II K 811/ 09), kopii polisy ubezpieczenia ( k. 25), pism powodów, wzywających do zapłaty ( k. 26-27, k. 28-29, k. 30-31, k. 36-37), pism pozwanego w przedmiocie wypłaty świadczeń ( k. 32, 33), pisma pozwanego o odmowie wypłaty odszkodowania ( k. 34, 35, k. 38-39 ), opinii biegłego, G. B. ( k. 165-170), opinii Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej w C. z grudnia 2013r. ( k. 40- 44), świadectw szkolnych powódki z II i III klasy gimnazjum ( k. 47, 48), informacji ZUS – Inspektorat w C. ( k. 126).

Powódka nie wykazała, by na skutek stresu, związanego ze śmiercią mamy, zachorowała na cukrzycę. Stwierdzenie tej okoliczności wymaga wiadomości specjalnych, niezbędne więc było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Powódka nie wniosła jednak o przeprowadzenie tego dowodu, chociaż zgodnie z treścią art. 6 kc to ją obciążał ciężar dowodu w tym zakresie. Z tej przyczyny oddalono wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza diabetologa.

Oddalono również wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa, uznając, iż okoliczności sprawy są na tyle jednoznaczne, że sąd jest w stanie samodzielnie ustalić rozmiar krzywd i bólu powódki w związku ze śmiercią matki.

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany nie kwestionował, że w niniejszej sprawie ponosi - z mocy art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 kc i art. 822 kc - odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 7 czerwca 2009r., w wyniku którego śmierć poniosła M. C.. Sprawca wypadku był bowiem u niego ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę dla najbliższych członków rodziny zmarłego, o którym mowa w art. 446§ 4 kc , stanowi finansową rekompensatę, która służyć ma nie tylko wyrównaniu bólu i krzywdy, wywołanych śmiercią osoby bliskiej, ale także kompensować przedwczesną utratę członka rodziny.

Niewątpliwie powodowie to osoby bliskie zmarłej M. C.. Mieszkali razem z rodzicami i dziadkami, była to zgodna, kochająca się rodzina, spędzali razem czas, wspierali się, pomagali sobie wzajemnie. M. C. nie pracowała zawodowo, zajmowała się wychowaniem dzieci i prowadzeniem domu. Na utrzymanie całej rodziny pracował W. C., z tym, że pracował w delegacji, więc matka była dla powodów najbliższą i najważniejszą osobą w ich życiu, ona zajmowała się ich sprawami, ich wychowaniem, opieką nad nimi. Powodowie w chwili śmierci matki byli małoletni; K. miała 15 lat, B. 6 lat. Jej śmierć wiązała się dla nich z dużym bólem i krzywdą; do dzisiaj nie pogodzili się z jej śmiercią, przeżywają jej brak, nadal potrzebują jej bliskości, miłości, pomocy i wsparcia w problemach. Stali się zamknięci w sobie, utracili dziecięcą radość i beztroskę. Bardzo wcześnie pozbawieni zostali prawa do wychowywania się w pełnej rodzinie. Obecnie tylko od ojca i dziadków mogą oczekiwać pomocy w codziennych sprawach, w wychowywaniu, kształceniu.

Powódka czuje, że jej życie legło w gruzach, że wszystko się zmieniło, że nie ma już najbliższej dla siebie osoby, że nie ma kogo poprosić o pomoc. Mama była przy niej zawsze, zawsze jej pomagała, były jak przyjaciółki. Jej brak odczuwa szczególnie w ważnych momentach życia, takich jak studniówka, matura, ujawnienie się choroby. Trzeba podkreślić, że K. nie straciła przytomności w czasie wypadku, widziała stan mamy, sprawdzała jej puls, by sprawdzić, czy żyje, wzywała pomocy, zdawała sobie sprawę, że stan mamy jest poważny.

U B. na skutek śmierci mamy pojawił się podwyższony poziom lęku, niepokoju, często odczuwa smutek, przeżywa poczucie żalu, krzywdy, utrwalają się w nim przekonania, że jest gorszy od innych, ma więcej, niż inni porażek, niepowodzeń, bo „nie ma mamy”. Występują u niego stany lękowe, koszmary senne, budzi się z płaczem, śpi przy zapalonym świetle. Nie radzi sobie z sytuacjami trudnymi, nowymi, tłumi emocje, ma trudność w ich werbalizowaniu. Jest mało pewny siebie, brakuje mu mamy, tęskni za nią, nierealistycznie, życzeniowo wyobraża sobie, że mama wróci. Z uwagi na wiek nie rozumiał, że śmierć mamy jest czymś nieodwracalnym, obecnie jest w wieku, w którym mógłby to zrozumieć, ale nie jest do tego przygotowany. Sytuacje trudne uruchamiają jego neurotyczne, lękowe cechy kształtującej się osobowości. W przyszłości będzie silniej reagował na stres, intensywniej przeżywał kryzysy rozwojowe. Uważa, że mama jest w niebie, że patrzy na niego, czasem popłakuje, mówiąc, że mama mu się śniła, że chciałby się do niej przytulić. Stał się zamknięty w sobie, nie chce rozmawiać. Przeżywa pobyty babci w szpitalu, boi się, czy babcia wróci, boi się, kto się nim zajmie, gdyby babci zabrakło. W szkole jest wyśmiewany przez inne dzieci, że nie ma mamy, że jest gorszy, dlatego nie chce chodzić do szkoły, nie chce się uczyć. Wymaga pomocy w nauce. Korzysta z pomocy psychologa szkolnego.

Kwota 80.000 zł zadośćuczynienia dla K. i 100.000 zł dla B. jest zatem odpowiednia dla wyrównania ich cierpień, związanych z utratą bliskiej osoby. Należy podkreślić, że rozmiar cierpień po śmierci mamy w przypadku B. – co wyżej wskazano- był o wiele większy, niż jego siostry. Śmierć mamy wywołała dla niego także poważniejsze skutki dla jego dalszego życia. Stąd też przyznano powodom zadośćuczynienie w różnych kwotach.

Po uwzględnieniu kwot wypłaconych dobrowolnie przez ubezpieczyciela w wysokości po 20.000 zł, zasądzono dla powodów odpowiednio 60.000 zł i 80.000 zł. Oddalono żądanie zadośćuczynienia dla powódki w pozostałej części jako wygórowane.

Odszkodowanie określone w art. 446 § 3 kc sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego niezależnie od zadośćuczynienia i renty, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Odszkodowanie to nie jest związane z konkretną, ściśle oznaczoną szkodą materialną, dającą się wyrazić w oznaczonej kwocie pieniężnej. Przysługuje tylko tym członkom rodziny, których sytuacja życiowa uległa znacznemu pogorszeniu na skutek śmierci poszkodowanego. Roszczenie o odszkodowanie i roszczenie o zadośćuczynienie uzupełniają się, tworząc dla powodów finansową kompensatę za brak bliskiej osoby.

Należy zauważyć, że przed wypadkiem powodowie byli radosnymi, szczęśliwymi dziećmi, wychowującymi się w pełnej, zgodnej rodzinie, mogącymi liczyć na wsparcie i pomoc najbliższej osoby w ich życiu, jakimi była ich matka. Śmierć matki bardzo odmieniła ich życie; stali się zamknięci w sobie, smutni, zdani tylko na opiekę dziadków, gdyż ojciec nadal pracuje poza miejscem zamieszkania. K. obciążona została dodatkowymi obowiązkami domowymi, u B. pojawiły się problemy w nauce, wymaga więc szczególnej pomocy w tym zakresie, korzysta z pomocy psychologa.

Śmierć M. C. przekreśliła rodzinne plany otwarcia zakładu krawieckiego, a tym samym pozbawiła powodów dodatkowych dochodów i poprawy ich sytuacji majątkowej. Rodzice powodów poczynili już bowiem przygotowania do otwarcia zakładu krawieckiego; przygotowali odpowiednie pomieszczenie, zakupili maszyny, z rozpoczęciem działalności gospodarczej czekali do czasu, kiedy B. zacznie uczęszczać do przedszkola. Obecnie powodowie mogą liczyć wyłącznie na ojca, który zarabia najniższe wynagrodzenie, tj. ok. 1.300 zł. Z tej kwoty nie jest on w stanie pokryć wszystkich potrzeb dzieci, związanych z ich rozwojem i wykształceniem. Już od 2 lat K. zmuszona jest korzystać z pomocy cioci, u której mieszka i która ją częściowo utrzymuje.

W kontekście powołanych okoliczności sąd uznał, że stosowne odszkodowanie dla każdego z powodów to kwota 40.000 zł, jako uwzględniająca zmiany w ich życiu na skutek śmierci matki i posiadająca realną, odczuwalną wartość ekonomiczną. Żądanie wyższe od tej kwoty uznano za wygórowane i oddalono.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 kc w zw. z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (…), który stanowi, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od diuna złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie; a w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do wyjaśnienia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Pozwany nie wykazał, by istniały okoliczności, które uniemożliwiły ustalenie należnych powodom świadczeń w przewidzianym w powyższym przepisie terminie.

Zgłoszenie szkody przez powodów co do kwoty 60.000 zł zadośćuczynienia i 50.000 zł odszkodowania nastąpiło w 2009r., przy czym, nie ustalono w jakiej dacie pozwany zgłoszenie to otrzymał, brak jest potwierdzenia wpływu pisma do pozwanego. Przyjęto jednak, iż zgłoszenie to wpłynęło do pozwanego najpóźniej 7 grudnia 2009r., gdyż tego dnia pozwany udzielił odpowiedzi na żądania powodów. Dlatego też przyjęto, iż pozwany winien wypłacić świadczenia powodom z upływem 30 dni od dnia 7 grudnia 2009r. , czyli do 6 stycznia 2010r. Zatem odsetki za opóźnienie należne są od dnia następnego, tj. od 7 stycznia 2010r. Powodowie żądają jednak odsetek za okres późniejszy, bo od dnia 12 czerwca 2014r. , wobec tego zasądzono odsetki od wskazanej daty. Żądanie zadośćuczynienia dla B. powyżej kwoty 60.000 zł zgłoszone zostało po raz pierwszy w pozwie, więc od kwoty zadośćuczynienia ponad 60.000 zł przyjęto odsetki po upływie 30 dni od doręczenia odpisu pozwu pozwanemu. Pozwany otrzymał odpis pozwu w dniu 17 lipca 2014r., a zatem wypłata świadczenia winna nastąpić do dnia 16 sierpnia 2014r. Stąd też przyjęto odsetki od kwoty 20.000 zł zadośćuczynienia od dnia 17 sierpnia 2014r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc, obciążając nimi pozwanego w całości. Żądania powodów zostały bowiem uwzględnione w przeważającej części, a ponadto, określenie należnych im sum z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania zależało od oceny sądu. Na kwotę kosztów, należnych powodom, składa się wynagrodzenie ich pełnomocnika, ustalone wg najniższej stawki od wartości przedmiotu sporu oraz zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Koszty należne Skarbowi Państwa obejmują opłatę od pozwu w zakresie kwoty uwzględnionego powództwa oraz wydatki, poniesione na wynagrodzenie biegłego.