Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia
w Ł., w sprawie z powództwa E. A. przeciwko W. K. o zapłatę kwoty 2.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia
12 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, uwzględnił powództwo
w całości.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że objęte pozwem żądanie zapłaty kwoty 2.000 zł, jako należnego wynagrodzenia na mocy zawartej pomiędzy stronami w dniu 10 czerwca 2013 r. umowy pośrednictwa w zawarciu umowy najmu domu mieszkalnego, jest zasadne wobec spełnienia w okolicznościach przedmiotowej sprawy przesłanek jego uwzględnienia, tj. wykonania przez powódkę w sposób zgodny z umową przewidzianych w niej czynności zmierzających do zawarcia przez pozwaną umowy najmu poszukiwanej przez pozwaną nieruchomości.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana zaskarżając go w całości. Rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego skarżąca zarzuciła błędy w ustaleniach faktycznych oraz sprzeczność istotnych ustaleń.

Skarżąca zarzuciła również Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego, tj. art. 180 ust. 4 w zw. z art. 180 ust. 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami poprzez ich zastosowanie w wyniku ustalenia, że pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy pośrednictwa w rozumieniu art. 180 ust. 4 powołanej ustawy podczas, gdy powódka w dniu podpisywania umowy pośrednictwa nie była licencjonowanym pośrednikiem obrotu nieruchomościami, co skutkuje nieważnością zawartej przez strony umowy.

W kontekście tak sformułowanych zarzutów skarżąca wniosła
o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie w całości
i zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów procesu za drugą instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji
w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, bowiem Sąd Okręgowy, po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy, przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji stanowiące podstawę faktyczną rozstrzygnięcia przyjętego w zaskarżonym wyroku z dnia
6 lutego 2015 r. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Czyniąc zadość dyrektywie wynikającej z treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy wskazuje, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 180 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia pomiędzy stronami przedmiotowej umowy, tj. w dniu 10 czerwca 2013 r.

W myśl tego przepisu przez umowę pośrednictwa pośrednik w obrocie nieruchomościami lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 179 ust. 3 (działalności w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami), zobowiązuje się do dokonywania dla zamawiającego czynności zmierzających do zawarcia umów wymienionych w ust. 1, a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty pośrednikowi
w obrocie nieruchomościami lub podmiotowi wynagrodzenia.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że wzajemne zobowiązania stron zawartej
w dniu 10 czerwca 2013 r. umowy odpowiadają swoją treścią obowiązkom stron umowy pośrednictwa w obrocie nieruchomościami wynikającym z powołanego wyżej przepisu. Powódka zobowiązała się do dokonania wszelkich czynności zmierzających do zawarcia przez pozwaną umowy najmu określonej w umowie nieruchomości, zaś pozwana do zapłaty na rzecz powódki wynagrodzenia (prowizji) w kwocie 2.000 zł najpóźniej w dniu zawarcia umowy najmu wskazanej przez powódkę nieruchomości.

Skoro zatem postępowanie dowodowe doprowadziło do ustalenia, że zawarcie przez pozwaną w czerwcu 2013 r. umowy najmu nieruchomości z J. O. było efektem czynności pośrednictwa podjętych przez powódkę, to orzeczenie wydane przez Sąd Rejonowy uznać należy za prawidłowe. Strona powodowa w toku postępowania wykazała zarówno swoją legitymację procesową czynną, jak
i wysokość i wymagalność dochodzonej pozwem wierzytelności.

Wbrew twierdzeniom skarżącej przedmiotowa umowa pośrednictwa z dnia 10 czerwca 2013 r. zawiera w swojej treści określenie pośrednika numer jego licencji zawodowej. Sformułowany zaś w apelacji zarzut nieważności zawartej pomiędzy stronami umowy pośrednictwa z uwagi na brak posiadania przez powódkę w dacie jej zawarcia licencji zawodowej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami
w ocenie Sądu Okręgowego uznać należy za nieudowodniony pomimo spoczywającego w tym zakresie na skarżącej z mocy art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. ciężaru. Stosowanie przez sąd prawa materialnego odnosi się bowiem tylko do stanu faktycznego przedstawionego przez strony i ustalonego w sposób przewidziany
w prawie procesowym, przede wszystkim w drodze udowodnienia. Podnosząc zatem zarzut nieważności czynności prawnej strona powinna przytoczyć fakty oraz dowody, mające być podstawą stwierdzenia nieważności, i uczynić to zgodnie z regułami określonymi w przepisach prawa procesowego. Sąd ma bowiem obowiązek wziąć pod uwagę nieważność czynności prawnej, jednak tylko na podstawie materiału zebranego zgodnie z regułami obowiązującymi w prawie procesowym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt V CSK 142/10, LEX nr 737290).

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że w postępowaniu apelacyjnym nie ujawniono okoliczności, które Sąd II instancji winien wziąć pod uwagę z urzędu, apelacja podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł zgodnie z wyrażoną
w art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik sporu zasądzając od pozwanej W. K. na rzecz powódki E. A. kwotę 300 zł. Na kwotę tę złożyło się jedynie wynagrodzenie pełnomocnika powódki w postępowaniu odwoławczym ustalone
w oparciu o § 2 ust 1 i 2 i § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t. ze zm.).