Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

K. P. zastępowany przez matkę I. T. (1) wniósł o podwyższenie alimentów należnych od ojca P. P. (1) do kwoty po 800zł m-cznie, a także o udzielenie zabezpieczenia powództwa na taką samą sumę ( k. 2 ).

P. P. (1) uznał powództwo do kwoty po 500zł m-cznie, wnosząc o jego oddalenie w pozostałym zakresie ( k. 12 ).

Sąd ustalił co następuje:

K. P., ur. (...), jest dzieckiem I. ( obecnie ) T. i P. P. (1).

dowód – akta IC 1455/10 – k. 6 asc

Wyrokiem z 14 listopada 2011r. w sprawie IC 1455/10 SO Kalisz rozwiązał małżeństwo rodziców chłopca bez orzekania o winie stron. Władzę rodzicielską nad małoletnim powierzono wtedy obojgu rodzicom, z tym, że miejsce zamieszkania dziecka ustalono u jego matki.

Szczegóły wspólnego wykonywania przez rodziców władzy rodzicielskiej zostały opisane w porozumieniu z 12 grudnia 2010r. Ustalono w nim m.in., że w dni powszednie w godzinach od 6.30 do 13.00 K. będzie przebywał z ojcem, a gdy pójdzie on do przedszkola, rodzice wspólnie ustalą godziny przebywania dziecka u taty, a także czas wspólnego spędzania przez nich wakacji letnich oraz ferii zimowych.

Równocześnie Sąd Okręgowy zasądził od P. P. na rzecz syna alimenty w kwocie po 300zł m-cznie, płatne do rąk matki, uwzględniając przy ferowaniu ich wysokości treść porozumienia jak wyżej, w tym zwłaszcza częstotliwość odwiedzin chłopca u ojca.

dowód – akta IC 1455/10 – k. 48 wyrok

W trakcie sprawy rozwodowej K. pozostawał pod pieczą matki. Od września 2011r. miał pójść do przedszkola.

Matka powoda pracowała wtedy jako księgowa w (...) w K., gdzie zarabiała pop ok. 2332zł m-cznie. Poza K. wychowywała jeszcze córkę N., na którą otrzymywała alimenty po 250zł m-cznie.

Ówczesne potrzeby syna, z wyłączeniem czasu, kiedy miał on przebywać u ojca, wyżej wymieniona oceniała na 500-600zł m-cznie.

dowód – akta IC 1455/10 – k. 9 oświadczenie, k. 10 zaświadczenie, k.47 zeznania

matki małoletniego

Z akt sprawy rozwodowej wynika, że ojciec chłopca pracował wtedy także w (...) jako kanalarz. Otrzymywał tam wynagrodzenie po ok. 1400zł m-cznie.

Poza synem nie miał nikogo innego na utrzymaniu.

dowód – akta IC 1455/10 – k. 31 zaświadczenie, k. 47 zeznania pozwanego

Aktualnie I. T. (1) mieszka nadal ze synem, swoim obecnym partnerem i wspomnianą wcześniej 19 letnią już córką, która w tym roku zdaje maturę.

Wszystkie opłaty związane z mieszkaniem całej rodziny wynoszą po ok. 800zł m-cznie, co daje po 200zł m-cznie na osobę.

Matka małoletniego pracuje dalej w poprzedniej firmie z tym, że zarabia tam teraz po ok. 3008zł netto m-cznie. Ponadto dorabia sobie udzielaniem korepetycji z j. angielskiego, uzyskując w ten sposób dodatkowo po ok. 300zł m-cznie.

Aktualne wydatki na rozrywki, szkołę, dentystę i fryzjera syna wymieniona ocenia łącznie na sumę po 400zł m-cznie. Do niedawna pokrywał je pozwany. Obecnie czyni to wyłącznie matka dziecka.

Pozostałe koszty utrzymania K. stanowią pieniądze przeznaczane przez I. T. na jego odzież - ok. 60zł m-cznie, na środki czystości – ok. 25zł m-cznie, na wakacje – po 125zł m-cznie. Do tego dochodzą wydatki ponoszone przez matkę na wyżywienie syna.

dowód – akta IIIRC 576/18 – k. 6 zaświadczenie, k. 33 zestawienie, k.50v-51 zeznania

I. T.

P. P. (1) także dalej pracuje w (...) w K. jako monter wodomierzy. Zarabia tam aktualnie po ok. 2959zł netto m-cznie. Do niedawna świadczył odpłatnie dodatkowe usługi w ramach swojej profesji.

Pozwany zawarł kolejne małżeństwo, z którego nie ma wspólnych dzieci. Jego żona także nie ma własnego potomstwa. Pracuje ona zawodowo i zarabia po ok. 3000zł netto m-cznie. Spłaca kredyt po 1000zł m-cznie, który wzięła na zakup dla siebie działki ( stanowi jej majątek odrębny ).

Rodzina pozwanego mieszka z teściami, ale prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Dokłada im jednak połowę opłat mieszkaniowych, których wysokości pozwany nie sprecyzował w niniejszej sprawie.

P.P. nadal pokrywa koszty wyżywienia syna w czasie, kiedy przebywa on u niego. Ponadto opłaca też cały czas jego ubezpieczenie i abonament telefoniczny. Przekazuje wreszcie synowi ustalone przy rozwodzie alimenty.

dowód – k. 17 zaświadczenie, k. 19 paragony, k. 20-24 przelewy, k. 50-51 zeznania

pozwanego

Na rozprawie 10 stycznia b.r. strona powodowa proponowała przeciwnikowi ugodowe ustalenie alimentów na kwotę po 600zł m-cznie, zaś pełnomocnik pozwanego zaoferował sumę po 500zł m-cznie.

dowód – k. 26 protokół

Postanowieniem z tej samej daty Sąd ustalił w formie zabezpieczenia tymczasowe alimenty na rzecz K. na kwotę po 500zł m-cznie.

dowód – k. 27 postanowienie

Rozstrzygnięcie to nie było przedmiotem zaskarżenia żadnej ze stron tego procesu.

dowód – okoliczność niesporna

W trakcie składania końcowych zeznań w charakterze strony pozwany zeznając w obecności swojego profesjonalnego pełnomocnika, wyłączną podstawą faktyczną swojego stanowiska procesowego w sprawie ( oddalenie powództwa ponad kwotę po 500zł m-cznie ) uczynił następujące twierdzenia: suma po 500zł m-cznie jest wystarczająca dla dziecka, chłopiec przebywa u niego w ciągu tygodnia, jeśli coś potrzebuje, to ojciec robi dla niego stosowne zakupy.

Poza tym pozwany nie podnosił ostatecznie jakichkolwiek innych okoliczności dotyczących zarówno swoich możliwości płatniczych w zakresie alimentów, jak i potrzeb małoletniego K..

dowód – k. 50 zeznania pozwanego

Odnosząc się do twierdzeń pozwanego w przedmiocie dodatkowych zakupów dla syna, matka chłopca oświadczyła kategorycznie, że chciałaby, aby wszelkie takie dodatkowe wydatki były z nią wcześniej uzgadniane przez byłego męża, tak jak czynił to wcześniej. Zdarza się bowiem obecnie, że kupuje on synowi rzeczy niepotrzebne, albo markowe i zbyt drogie, co według I. T. negatywnie wpływa na dziecko, które potem prezentuje podobną roszczeniową postawę wobec matki.

dowód – k. 50v zeznania matki dziecka

Sąd uznał za wiarygodne zeznania stron w części, w jakiej były one zgodne z ustalonym stanem faktycznym niniejszej sprawy.

Zeznania te były bowiem stanowcze, konsekwentne w trakcie całego procesu, pozbawione wewnętrznych i wzajemnych sprzeczności. W odpowiednich fragmentach znajdowały one potwierdzenie w treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Ich wiarygodność nie została też skutecznie podważona przez stronę przeciwną. Ponadto zeznania jak wyżej dotyczyły aktualnych ( por. art.316§1kpc ) okoliczności, istotnych dla prawidłowego merytorycznego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ( szczegółowo zobacz dalej w uzasadnieniu – rozważania prawne ). Nie budziły one wreszcie uzasadnionych wątpliwości co do swojej rzetelności z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego Sądu oraz przesłanek określonych w art.233§1kpc.

Pozostałe zeznania stron, jako nie spełniające łącznie wszystkich w/w kryteriów, Sąd pominął.

W szczególności Sąd nie dał wiary twierdzeniu pozwanego, że wydaje on po 700zł m-cznie na wyżywienie syna w czasie, kiedy zgodnie z treścią wyroku rozwodowego przebywa on u niego ( k. 50 na dole akt ).

Jak trafnie zwróciła uwagę matka K., suma po 700zł m-cznie stanowiłaby równowartość kwoty, jaką ona sama wymieniała jako koszt wyżywienia syna. Skoro zatem ojciec dziecka kwestionował przed Sądem, że przeznacza ona na to wyżywienie właśnie po 700zł m-cznie, to niemożliwym i nielogicznym jest, aby sam pozwany wydawał na ten sam cel identyczną kwotę, skoro syn przebywa u niego w ciągu miesiąca przez znacznie mniejszy okres czasu niż u matki ( k. 50v ).

Niezależnie od tego Sąd zwrócił uwagę, że wedle niekwestionowanych przez stronę pozwaną zeznań I. T., K. aktualnie przebywa u ojca w mniejszym zakresie niż wynikający z zawartego przy rozwodzie porozumienia rodzicielskiego ( k. 51 na górze ). Powyższe ma niewątpliwie istotny wpływ na wielkość wydatków ojca na wyżywienie syna.

Wreszcie Sąd uwzględnił, że sama kwestia wysokości wydatków pozwanego na wyżywienie syna w czasie, kiedy przebywa on u niego, nie miała żadnego decydującego wpływu na wysokość należnych dziecku alimentów. Ustalając bowiem ich wysokość w wyroku rozwodowym, Sąd Okręgowy uwzględnił przecież fakt, że koszty utrzymania ( w tym wyżywienia ) małoletniego podczas pobytów u ojca będzie ponosił właśnie on.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania treści zaliczonych w poczet dowodów dokumentów. Dotyczyły one okoliczności ważnych dla meritum sprawy. Zostały przy tym sporządzone przez uprawnione do ich wystawienia podmioty, w zakresie przypisanych im

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art.138kro w zw. z art.135§1kro, w razie zmiany stosunków można m.in. żądać podwyższenia wysokości skonkretyzowanego sądownie obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, w zakresie odpowiadającym jego aktualnym usprawiedliwionym potrzebom, oraz bieżącym możliwościom płatniczym zobowiązanego rodzica w rozumieniu art.135§1kro.

Obie strony niniejszego procesu były reprezentowane w tej sprawie przez profesjonalnych pełnomocników z wyboru.

Ich rzeczą było zatem przedstawienie Sądowi stosownych dowodów celem wykazania okoliczności faktycznych będących przedmiotem sporu stron w tej sprawie. Obowiązek taki wynikał wprost dla wyżej wymienionych z art.6kc i art.232kpc.

Analizując cały zgromadzony w tym zakresie materiał dowodowy sprawy oraz dokonując jego wszechstronnej oceny w granicach zakreślonych art.233§1kpc Sąd uznał, że obecne potrzeby małoletniego K. wynoszą na pewno co najmniej po ok. 1100zł m-cznie, łącznie z udziałem chłopca w kosztach utrzymania mieszkania matki. W skład tej kwoty wchodzą m.in. wydatki na: odzież - ok. 60zł m-cznie, środki czystości – ok. 25zł m-cznie, wakacje – po 125zł m-cznie, udział w opłatach mieszkaniowych – 200zł m-cznie ( 800zł : 4 osoby ). Pozostałe przynależne do wspomnianej kwoty po 1100zł m-cznie wydatki dotyczą: wyżywienia dziecka, środków czystości i higieny dla niego, dentysty, rozrywek, szkoły i stanowią one łącznie po ok. 700zł m-cznie.

Powyższe wyliczenia dotyczą wyłącznie potrzeb dziecka w czasie, kiedy przebywa ono pod pieczą swojej matki.

Rozpatrując następnie problem zakresu, w jakim P. P. powinien partycypować finansowo w zaspokajaniu opisanych przed chwilą potrzeb, Sąd w pierwszej kolejności rozważył podnoszoną przez pozwanego kwestię ponoszenia przez niego wydatków na wyżywienie syna w czasie, kiedy zgodnie z treścią wyroku rozwodowego przebywa on u niego.

Powołując się na tę okoliczność pozwany przeoczył jednak, że ustalając wysokość alimentów w sprawie rozwodowej na300zł m-cznie, a nie na wyższą kwotę, Sąd Okręgowy uwzględnił już, iż w okresie objętym zawartym wcześniej przez rodziców K. porozumieniem z 12 grudnia 2010r., chłopiec będzie przebywał u ojca, ze wszelkimi tego konsekwencjami, w tym w zakresie ponoszenia w tym czasie przez pozwanego kosztów wyżywienia syna.

A zatem pozwany nie mógł skutecznie powoływać się w niniejszej sprawie, że nie może podnieść alimentów dla K. ponad proponowaną przez siebie kwotę 500zł, gdyż ponosi koszty jego wyżywienia w czasie pobytów dziecka u siebie. Sytuacja w tym zakresie nie uległa przecież jakiejkolwiek zmianie w porównaniu z tą, jaka legła o podstaw rozstrzygnięcia sądu rozwodowego co do alimentów na rzecz małoletniego. Zarówno wtedy, jak i teraz, pozwany płaci przecież za wyżywienie syna w czasie, kiedy przebywa on u niego.

Tak samo negatywnie Sąd ocenił stanowisko P. P., że przeciwko podwyższeniu alimentów na K. ponad sugerowaną przez pozwanego kwotę po 500zł m-cznie przemawia to, że robi on w razie potrzeby dodatkowe zakupy odzieży dla syna.

Jak podkreślono już wcześniej w tym uzasadnieniu, matka chłopca oświadczyła kategorycznie w tej mierze, że chciałaby, aby wszelkie takie dodatkowe zakupy były z nią wcześniej uzgadniane przez byłego męża, co czynił zresztą wcześniej po rozwodzie. Zdarza się bowiem, że kupuje on synowi rzeczy niepotrzebne, albo markowe i przesadnie drogie.

Stanowisko I. T. jak wyżej zostało ocenione przez Sąd jako słuszne i zasadne. Wymieniona z mocy wyroku rozwodowego sprawuje przecież stała i bieżącą pieczę nad synem i z tej racji zna doskonale jego aktualne potrzeby. Nie można więc oczekiwać od niej, aby tak istotny element kosztów utrzymania dziecka, jak wydatki na odzież dla niego, nie był z nią wcześniej co najmniej konsultowany przez ojca małoletniego, tym bardziej, gdy takie zakupy dotyczą rzeczy markowych i drogich, skoro sama I. T. stara się miarkować tego typu wydatki, określając ich wysokość zaledwie na sumę po 60zł m-cznie ( por. wcześniej w uzasadnieniu ).

W konsekwencji - Sąd nie podzielił także poglądu P. P., że proponowana przez niego suma po 500zł alimentów jest adekwatna zarówno do obecnych potrzeb syna, jak i bieżących możliwości płatniczych pozwanego.

Dokonując w granicach zakreślonych przez art.233§1kpc wszechstronnej oceny całego zgromadzonego materiału dowodowego sprawy Sąd przyjął, że odpowiednią w tym zakresie kwotą alimentów będzie suma po 550zł m-cznie.

Stanowiła ona wypadkową propozycji ugodowych stron, złożonych na rozprawie 10 stycznia 2019r. Pełnomocnik powoda zaproponował wtedy kwotę alimentów po 600zł m-cznie, zaś pełnomocnik pozwanego pozostawał przy sumie po 500zł m-cznie ( k. 26 ).

Kwota 50zł m-cznie in plus czy in minus między oczekiwaniami stron jak wyżej, nie powinna mieć zatem żądnego istotnego wpływu zarówno na możliwość zaspokojenia aktualnych usprawiedliwionych potrzeb powoda, jak i możliwość wywiązania się z nałożonego obowiązku alimentacyjnego przez pozwanego.

Pozwany w swoich końcowych zeznaniach, złożonych w obecności swojego profesjonalnego pełnomocnika, nie powoływał się zresztą w ogóle na brak swoich stosownych możliwości płatniczych w zakresie alimentów na syna ( por. k. 50 ). Jego stanowisko w tej mierze należało więc potraktować w świetle treści art.93kpc jako ostateczne i obowiązujące.

Przyjęta przez Sąd kwota alimentów ( po 550zł m-cznie ), nie preferuje żadnego z rodziców K. z punktu widzenia treści art.135§2kro. Każdy z nich wyłoży więc identyczną sumę na pokrycie ustalonych przez Sąd usprawiedliwionych potrzeb dziecka, co w pełni odpowiadało podnoszonemu przez pozwanego sposobowi wspólnego sprawowania władzy rodzicielskiej nad synem, określonemu w wyroku rozwodowym, jaki zapadł w sprawie IC 1455/10.

Mając zatem na uwadze wszystkie przywołane do tej pory okoliczności, orzeczono jak w punktach 1-2 wyroku.

Rygor natychmiastowej wykonalności i klauzulę wykonalności nadano na podstawie art.333§1pkt.1kpc ( punkt 3 wyroku ).

O kosztach sądowych w sprawie ( punkty 4-5 wyroku ) rozstrzygnięto na podstawie art.96ust.1pkt.2, art.113ust.1,2 i 4 Ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. 2018, poz. 300 ), natomiast o kosztach zastępstwa procesowego w tej sprawie

( punkt 6 wyroku ) – w oparciu o art.100zd.1 kpc.