Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 48/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1 Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Sandomierzu z dnia 27 listopada 2024 roku w sprawie II K 519/23

1.2 Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.3.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

Uchylenie

☐

Zmiana

2.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Brak

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Brak

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Brak

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Brak

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego zarzucił:

1. naruszenie prawa procesowego, a w szczególności:

- art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego przejawiającą się w bezzasadnym odrzuceniu zeznań oskarżyciela prywatnego oraz świadka E. J. i bezkrytycznym przyjęciu zasadności wyjaśnień oskarżonej, a także pominięciu nagrań wizualnych oraz zdjęć i dokumentacji medycznej, które jednoznacznie powinny obalać wersję oskarżonej;

- art. 366 § 1 kpk poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności nieprzeprowadzenie konfrontacji między oskarżoną a pokrzywdzonym i E. J., niepogłębienie opinii sądowo – lekarskiej co do mechanizmu powstania obrażeń u pokrzywdzonego oraz naruszenie art. 170 § 1 pkt 5 kpk przez oddalenie wniosku dowodowego w zakresie uzupełnienia wspomnianej opinii;

- art. 92 kpk i art. 410 kpk poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób niepełny i nie oparcie ustaleń na całości materiału dowodowego;

- art. 6 kpk –naruszenie zasady obiektywizmu poprzez niejednakowe traktowanie stron polegające na ograniczeniu możliwości zadawania pytań i wypowiedzi pokrzywdzonemu w przeciwieństwie do nieograniczonych w tym zakresie możliwości oskarżonej;

- art. 424 § 1 kpk – poprzez nielogiczne i niepełne uzasadnienie wyroku;

2. rażący błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na uznaniu, że brak jest wystarczających dowodów, wskazujących na sprawstwo oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy uznał bezzasadność obu zarzutów. Należało zauważyć, że wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji Sąd Rejonowy przeprowadził w sprawie wszystkie istotne dowody. Poddał je właściwej ocenie i wysnuł trafne końcowe wnioski, zaś sposób analizy dowodów przedstawił, w spełniającym ustawowe wymogi uzasadnieniu. Ta ogólna konstatacja staje się oczywista zważywszy na ogólnikowość zarzutów wyrażonych w apelacji. W szczególności w apelacji wskazano na naruszenie art. 6 kpk poprzez ograniczanie wypowiedzi oskarżyciela prywatnego co nie może być uznane za zasadne, bowiem z protokołu (por. karta 85 do 86 verte) wynika, że oskarżyciel miał możliwość szerokiej wypowiedzi oraz odpowiedzi na pytania swojego pełnomocnika i brak jest wzmianki (zastrzeżenia), że ograniczano oskarżyciela prywatnego przy składaniu zeznań. Nadto, nawet analizując wypowiedzi oskarżyciela i oskarżonej pod względem objętościowym to trzeba zauważyć, że są one zbliżone. W końcu godnym podkreślenia jest fakt, że wiele wniosków obrony zostało oddalonych (przykładowo por. karta 87, 118 verte, 122). W związku z tym nie jest usprawiedliwiony zarzut naruszenia zasady obiektywizmu (art. 4 kpk) i równości stron, a także art. 170 § 1 pkt 5 kpk poprzez jednostronne oddalanie przez Sąd wniosków dowodowych. W szczególności w żaden sposób nie przekonuje argumentacja zawarta w apelacji, że opinię co do obrażeń pokrzywdzonego można było pogłębić. (por. karta 127 – 130). Wynika z niej, że obrażenie nie miało żadnych cech charakterystycznych i mechanizm jego powstania mógł być taki o jakim wspomina pokrzywdzony, ale także inny. Jeśli zauważy się, że zdarzenie było dynamiczne, strony są wyraźnie do siebie wrogo nastawione, to słusznie Sąd uznał, że istnieją wątpliwości czy rzeczywiście demonstrowane przez pokrzywdzonego obrażenie wynikało działania oskarżonej. To ustalenie staje się tym bardziej uzasadnione jeśli weźmie się pod uwagę zeznania obiektywnych świadków w osobach interweniujących policjantów (por. karta 118 – 121). Tak jak pozostali świadkowie byli oni niezwykle szczegółowo przesłuchani, a jednak z dowodów tych nie wynikało by ktokolwiek w tym pokrzywdzony użalał się na ból głowy po zaistniałym zdarzeniu. Wedle policjantów uwaga stron skupiała się na awanturze o dziecko przez co strony stworzyły godne pożałowania widowisko.

Ponadto nie można uznać by sąd rozpoznający sprawę pogwałcił wskazania płynące z art. 92 bądź z art. 410 kpk. Przecież Sąd Rejonowy wprowadził wszystkie istotne dowody do procesu i brał je pod uwagę dokonując ich oceny wedle kryteriów określonych w art. 7 kpk. Okoliczność, że jednym z nich dał wiarę, a innym przymiotu tego odmówił (częściowo zeznaniom pokrzywdzonego i E. J. ) nie oznacza, że naruszył tym samym wspomniane powyżej normy procesowe. Strony pozostawały przy swoich stanowiskach w związku z tym inne sposoby przesłuchania chociażby poprzez konfrontację nie gwarantowały innej oceny dowodów niż tej przedstawionej przez sąd. Niczego także nie zmieniał materiał poglądowy. Przecież rolą sądu i koniecznym obowiązkiem jest ocena dowodów, która w konkretnym wypadku została zrealizowana swobodnie wedle obiektywnych kryteriów. Przedmiotową analizę sąd przedstawił w uzasadnieniu , które spełniało przewidziane ustawą kryteria, co z kolei niweczy zarzut naruszenia art. 424 § 1 kpk. Brak jest zatem powodów by przyjmować za apelacją, że nie wyjaśniono wszystkich okoliczności sprawy, a przez to naruszono normę art. 366 § 1 kpk.

W konsekwencji ustalenia faktyczne były prawidłowe, a zatem i ten zarzut nie mógłby być uznany za trafny.

Wniosek

Wniosek – uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zawarty w apelacji o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu nie mógłby być uwzględniony. Oparty on został na zarzutach sformułowanych w apelacji, które nie potwierdziły się. Skoro zarzuty były chybione to wynikający z nich wniosek był niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Brak

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku Sądu Rejonowego utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Przedstawione w apelacji zarzuty i argumentacja służąca ich poparciu nie potwierdziły się, a w związku z tym orzeczenie Sądu I instancji należało uznać za prawidłowe i utrzymać je w mocy.

5.2.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Brak

Zwięźle o powodach zmiany

5.3.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Brak

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II i III

Skoro apelacja wywiedziona przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego okazała się bezzasadna to wywołane tym postępowaniem koszty powinien ponieść właśnie oskarżyciel, jednakże sąd odwoławczy zwolnił oskarżyciela prywatnego z obowiązku ponoszenia tych kosztów w oparciu o przepis art. 626 § 1 kpk i art. 623 kpk , natomiast zgodnie z żądaniem obrońcy oskarżonej zasądził od oskarżyciela prywatnego na rzecz oskarżonej koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

PODPIS

SSO Jan Klocek

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana