Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący	SSR Sylwia Rehlis
Protokolant	sekr.sądowy Gabriela Górecka

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 r.

sprawy K. K. (1) (K.) s. A. i A., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że

W dniu 21 lutego 2016 roku w C. dokonał kradzieży z włamaniem, gdzie za pomocą zapasowego klucza dostał się do wnętrza pojazdu P. (...) o nr rej. (...), należącego do J. M. a następnie zabrał ze schowka w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 1600 złotych na szkodę J. M., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary za przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 21.06.2013 roku sygn akt IIIK 74/13 na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 281 kk i 158 § 1 kk, którą tą karę odbył w okresie od 16.11.2012r do 14.01.2015, po czym został warunkowo zwolniony

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego K. K. (1) (K.) za winnego tego, że w dniu 21 lutego 2016 roku w C. zabrał w celu przywłaszczenia ze schowka otwartego samochodu osobowego maki P. (...) o nr rej. (...), pieniądze w kwocie 1600 złotych na szkodę J. M., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 21 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt III K 74/13 za umyślne przestępstwo podobne z art. 281 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej tymże wyrokiem w okresie od 16.11.2012 r. do 14.01.2015 r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony, to jest czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to z mocy art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa koszt sądowych.

Sędzia

Sygn. akt III K 418/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 września 2016 roku

J. M. zamieszkuje w C. razem ze swoją konkubiną A. K. oraz jej dziećmi z poprzednich związków. W przeszłości wspólnie z nimi zamieszkiwał również starszy syn A. K., K. K. (1), który aktualnie przebywa w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec niego w innej sprawie.

W dniu 21 lutego 2016 roku J. M. otrzymał wynagrodzenie za pracę
w kwocie 1.600 złotych. Całą sumę pozostawił on w swoim samochodzie marki P. (...) o nr rej. (...), który zaparkował w pobliżu domu.

W tym samym dniu K. K. (1), który pozostawał wówczas na wolności, wszedł do ww. pojazdu i wykorzystując fakt, iż samochód nie był zamknięty, zabrał z wnętrza pojazdu znajdujące się tam pieniądze.

Kiedy J. M. zorientował się, że zniknęły jego pieniądze, które przechowywał w samochodzie, zaczął podejrzewać K. K. (1). W trakcie rozmowy obu mężczyzn K. K. (1) potwierdził J. M., że zabrał należące do niego pieniądze z samochodu.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. K. (1) – k. 15-15v, t. I, zeznania pokrzywdzonego J. M. – k. 3, t. I, k. 47, t. II/

K. K. (1) był w przeszłości trzykrotnie karany na kary bezwzględnego pozbawienia wolności, w tym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 21 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt III K 74/13 za umyślne przestępstwo podobne z art. 281 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej tymże wyrokiem w okresie od 16.11.2012 r. do 14.01.2015 r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony.

/dowód: dane o karalności – k. 20-21, t. I, odpisy wyroków – k. 19, t. I, k. 45-46, t. II/

T. criminis K. K. (1) miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowanie (nie mają zastosowania warunki art. 31 § 1 i 2 kk).

/dowód: opinia sądowa psychiatryczno - psychologiczna – k. 29-38, t. I/

Oskarżony K. K. (3) się do dokonania zaboru pieniędzy należących do pokrzywdzonego J. M. i jednocześnie zaprzeczył temu, aby miał dokonać włamania do samochodu. Oskarżony wyjaśnił, że samochód, w którym znajdowały się pieniądze był otwarty, a same pieniądze były widoczne przez szybę. Przyznał również, że rozmawiał z pokrzywdzonym na temat kradzieży i „miał się z nim później dogadać co do ich zwrotu”. Wyjaśniając powody dokonania zaboru pieniędzy oskarżony stwierdził, że zrobił to, bo w tym czasie potrzebował pieniędzy, jednak, jak zadeklarował, miał zamiar, aby je później zwrócić pokrzywdzonemu.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się on do popełnienia przestępstwa kradzieży pieniędzy z otwartego samochodu J. M. zasługują na wiarę. W opisanej bowiem części wyjaśnienia oskarżonego znajdują swoje potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego, a przy tym są szczere i logiczne. Oskarżony wyjaśnił powody swojego nagannego zachowania i szczegółowo opisał, jak doszło do popełnienia czynu. Oskarżony podkreślał przy tym, że zabrał pieniądze z samochodu, który pozostawał otwarty. Zdaniem Sądu, co do tej części wyjaśnień oskarżonego brak jest jakichkolwiek przesłanek do zakwestionowania prawdziwości jego twierdzeń. Wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie w pełni korespondują z relacją pokrzywdzonego, który na rozprawie przyznał, iż miał wątpliwości czy samochód pozostawał otwarty. Ostatecznie zresztą stwierdził, że ma pewność, iż samochód pozostawał otwarty, bo miał problemy z zamkiem. Sąd odmówił natomiast przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie jego twierdzeń, że miał on rozliczyć się z pokrzywdzonym i zwrócić mu część skradzionych pieniędzy. Co do tego wątku sam oskarżony nie złożył żadnych szczegółowych wyjaśnień, po zdarzeniu w ogóle nie podjął próby zwrotu, chociażby części należności, a ponadto takiej wersji zdarzeń przeczą zeznania pokrzywdzonego. Z tych też powodów we wskazanym zakresie Sąd odmówił oskarżonemu wiary.

Sąd dał natomiast w całości wiarę spójnym, logicznym i szczerym zeznaniom pokrzywdzonego J. M. , który szczegółowo opisał, w jakich okolicznościach doszło do kradzieży należących do niego pieniędzy i wskazał na sprawcę tej kradzieży. Przyznał on, że podczas rozmowy z oskarżonym, K. K. (1) przyznał się mu, że zabrał z jego samochodu znajdujące się tam pieniądze w kwocie 1.600 złotych. Sąd uznał, że tak opisany przebieg zdarzeń miał faktycznie miejsce i w powyższym zakresie w pełni dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego. W toku postępowania pokrzywdzony początkowo twierdził, że należący do niego samochód w chwili czynu pozostawał zamknięty. Później wycofał się jednak z tych zeznań i przyznał, że samochód był jednak otwarty. Sąd ocenił zmianę zeznań pokrzywdzonego za szczerą i dał mu wiarę co do tego, że samochód, w którym znajdowały się pieniądze był otwarty w chwili czynu. Analizując zeznania pokrzywdzonego Sąd stwierdził, że są one wiarygodne i w oparciu o nie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie, zwłaszcza, że w toku całego postępowania nie pojawiły się żadne powody do podważenia jego wiarygodności.

Poza wskazanymi powyżej i uznanymi za wiarygodne dowodami z osobowych źródeł dowodowych, Sąd dał nadto wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, ponieważ każdy z nich został sporządzony w zakresie kompetencji osób i instytucji do tego uprawnionych. Nadto, ich prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony postępowania, a Sąd także nie dopatrzył się powodów dla podważenia ich wiarygodności.

Dołączone do akt dokumenty w postaci karty karnej i odpisów wyroków przyczyniły się do ustalenia uprzedniej trzykrotnej karalności oskarżonego, w tym każdorazowo na bezwzględne kary pozbawienia wolności. Dowody te wskazują ponadto na popełnienie czynu objętego niniejszą sprawą w warunkach powrotu do przestępstwa.

Z kolei dołączona do akt sprawy opinia sądowa psychiatryczno – psychologiczna przyczyniła się do ustalenia stanu zdrowia psychicznego oskarżonego, zarówno w chwili zdarzenia, jak i aktualnego jego stanu. Z opinii tej wynika, że w chwili popełnienia czynu oskarżony miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a aktualnie jego stan psychiczny jest dobry. Sąd dał w pełni wiarę ww. opinii nie znajdując żadnych podstaw uzasadniających podważenie prawdziwości wynikających z niej wniosków. Opinia ta nie była także kwestionowana przez strony postępowania. Zdaniem Sądu przedmiotowa opinia jest pełna, jasna i nie zawiera wewnętrznych sprzeczności.

Z omówionych powyżej dowodów wynika, że oskarżony K. K. (1) dopuścił się popełnienia przestępstwa na szkodę J. M..

W związku z przeprowadzonymi przez Sąd w toku postępowania rozważaniami w kwestii podstawy prawnej wyroku, pozwalającymi wnioskować, iż proponowana w akcie oskarżenia przez oskarżyciela publicznego kwalifikacja prawna czynu zarzuconego oskarżonemu K. K. (1) jest nietrafna, Sąd - zgodnie z dyspozycją przepisu art. 399 § 1 kpk - uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu poprzez przyjęcie, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk (k. 47v, t. II).

Nie ulega wątpliwości, że K. K. (1) w dniu 21 lutego 2016 roku w C. zabrał w celu przywłaszczenia ze schowka otwartego samochodu osobowego maki P. (...) o nr rej. (...), pieniądze w kwocie 1600 złotych na szkodę J. M., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 21 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt III K 74/13 za umyślne przestępstwo podobne z art. 281 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej tymże wyrokiem w okresie od 16.11.2012 r. do 14.01.2015 r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony.
W ocenie Sądu, oskarżony K. K. (1) działając w sposób opisany powyżej dopuścił się realizacji ustawowych znamion przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Z dowodów z akt sprawy wynika bowiem, że w niniejszym przypadku nie doszło do popełnienia kradzieży z włamaniem do samochodu, jak to przyjął oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia (czyn z art. 279 § 1 kk), lecz wyłącznie do kradzieży pieniędzy z samochodu, który to pojazd był otwarty (czyn z art. 278 § 1 kk). Z relacji zarówno samego pokrzywdzonego, jak i relacji oskarżonego wynika bezsprzecznie, że samochód, w którym pokrzywdzony przechowywał pieniądze był otwarty i nie posiadał żadnych zabezpieczeń. Tym samym oskarżony nie musiał dokonać przełamania jakiegokolwiek zabezpieczenia chcąc wejść do jego wnętrza. A zatem, w tym konkretnym przypadku nie może być mowy o dokonaniu kradzieży z włamaniem, a jedynie samej kradzieży. Z tych powodów konieczne stało się przyjęcie, że popełniony przez tego oskarżonego czyn stanowi przestępstwo z art. 278 § 1 kk.

W związku zaś z tym, że czyn ten został popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa, szczegółowo opisanego w punkcie 1 sentencji wyroku, kwalifikację prawną czynu przypisanego sprawcy uzupełnia przepis art. 64 § 1 kk .

Zdaniem Sądu opisany powyżej czyn przypisany ww. oskarżonemu cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Swoim zachowaniem oskarżony naruszył jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem, jakim jest mienie. Oskarżony działał przy tym umyślnie, w zamiarze bezpośrednim oraz z niskich pobudek. Ustalając motywację działania oskarżonego Sąd zwrócił uwagę na jego sytuację majątkowo-zarobkową i rodzinną. Chociaż oskarżony ma 22 lata i jest zdrowy, to nie pracuje i nie posiada żadnego majątku. Z tych powodów Sąd uznał, iż w procesie decyzyjnym prowadzącym oskarżonego do popełnienia przypisanego mu przestępstwa decydujące znaczenie miał brak poszanowania dla cudzej własności. Jednocześnie nie ma przy tym żadnych podstaw, aby przyjąć, że oskarżonego do popełnienia obu czynów skłoniła trudna sytuacja majątkowa. Oskarżony ma możliwość podjęcia pracy, chociażby dorywczej, jednak z własnego wyboru tego nie czyni, poprzestając na „łatwiejszym” sposobie pozyskiwania pieniędzy np. poprzez ich kradzież. Z tych względów, zdaniem Sądu, powołane okoliczności świadczą, iż stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu jest znaczny.

W przekonaniu Sądu, oskarżonemu można przypisać winę w zakresie popełnionego czynu. Oskarżony jest bowiem osobą w pełni poczytalną, która osiągnęła wiek odpowiedzialności karnej i ma świadomość znaczenia swoich czynów. Jednocześnie zna on skutki naruszania prawa (oskarżony był w przeszłości karany). Tym samym uzasadnionym było w tej konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną. Jednocześnie nie zachodziły przyczyny, które uzasadniałyby odmowę takiego zachowania. Można zatem postawić oskarżonemu zarzut, że mając możliwość wyboru postępowania, nie dał posłuchu normie prawnej. Na stopień winy obciążająco wpływa przy tym fakt, iż oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Z uwagi na wiek, wykształcenie oraz niczym niezakłóconą poczytalność, miał zdolność rozpoznania bezprawności swojego zachowania, a mimo tego chciał dokonać kradzieży. Z uwagi na powyższe Sąd ocenił stopień winy oskarżonego jako znaczny.

Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 53 kk, Sąd uznał, że jedyną sprawiedliwą reakcją na kradzież pieniędzy, jakiej dopuścił się oskarżony K. K. (1) wobec konkubenta swojej matki – J. M., a który to sprawca działał jednocześnie w warunkach powrotu do przestępstwa, będzie wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnej 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, wymierzona wobec oskarżonego kara 4 miesięcy pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy oskarżonego oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu, kara pozbawienia wolności w wymiarze wskazanym powyżej spełni swój cel zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Kara ta jest odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić ww. oskarżonemu naganność jego zachowania i w ten sposób zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa. Jednocześnie tak orzeczona kara pozbawienia wolności jest w przekonaniu Sądu wystarczająca dla osiągnięcia celu w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i ugruntowania w nim przekonania o konieczności przestrzegania reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach. Zatem również ze względu na społeczne oddziaływanie kary, orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna. Jednocześnie ustalając wymiar kary Sąd kierował się przekonaniem, że w niniejszej sprawie brak było jakichkolwiek okoliczności uzasadniających wymierzenie ww. oskarżonemu kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze. Oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego będąc uprzednio trzykrotnie karany na bezwzględne kary pozbawienia wolności (wyrok SR Rybnik sygn. akt III K 74/13, wyrok SR Rybnik sygn. akt III K 801/15, wyrok SR Rybnik sygn. akt III K 28/16), a przy tym działał on w warunkach powrotu do przestępstwa (wyrok SR Rybnik sygn. akt III K 74/13). Fakt ten uprawnia więc do oceny, iż oskarżony przejawia skłonność do zachowań sprzecznych z prawem i lekceważy obowiązujący porządek prawny. Przy określaniu wymiaru kary pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę wartość szkody, motywację działania oskarżonego, uznając jak wyżej, że w procesie decyzyjnym prowadzącym oskarżonego do popełnienia czynu decydujące znaczenie miał m.in. jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego i brak poszanowania dla cudzej własności. Nadto cechy i warunki osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowa postawa, nie dają rękojmi, że orzeczenie kary w niższym wymiarze zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Należy przy tym zauważyć, że choć oskarżony jest osobą młodą, to był już w przeszłości trzykrotnie karany na kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

Przytoczone powyżej okoliczności świadczą, iż w tym konkretnym przypadku jedynie kara o charakterze izolacyjnym i to we wskazanym wymiarze spełni swoje funkcje wychowawcze wobec sprawcy przestępstwa. Jednocześnie wymierzona przez Sąd bezwzględna kara pozbawienia wolności wzbudzi u osób należących do najbliższego otoczenia oskarżonego przekonanie, iż brak poszanowania dla prawa rodzi szereg niekorzystnych konsekwencji, a sprawca powracający do przestępstwa wymaga surowszego potraktowania. Okres wymiaru kary jest zatem w pełni adekwatny do czynu, jakiego dopuścił się oskarżony, uwzględnia całą karygodność jego działania i osobę samego sprawcy.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa koszt sądowych, uznając, że choć oskarżony swoim nagannym zachowaniem niewątpliwie przyczynił się do zainicjowania niniejszego postępowania karnego oraz kosztów z nim związanych, to jednak istnieją podstawy do przyjęcia, że ich uiszczenie w tej sytuacji byłoby dla niego zbyt uciążliwe. Oskarżony aktualnie przebywa w zakładzie karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec niego do innej sprawy. Przed osadzeniem nie pracował i nie posiadał żadnego majątku. Sąd baczył również na przewidywany okres pobytu oskarżonego w zakładzie karnym oraz na wymiar orzeczonej w niniejszym postępowaniu kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

R., dnia 29 września 2016 roku Sędzia