Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

Sędzia SO Anna Hajda (spr.)

SR (del.) Roman Troll

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M. (1) (M.)

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w R.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 5 września 2014 r., sygn. akt I C 1250/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że nie obciąża powoda kosztami procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  nie obciąża powoda kosztami postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Anna Hajda

Sygn. akt III Ca 225/15

UZASADNIENIE

Powód M. M. (2) wniósł – po ostatecznym sprecyzowaniu żądania – o zasądzenie od pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w R. 3000,-zł odszkodowania za szkody powstałe w lokalu mieszkalnym zajmowanym przez niego, położonym w R. przy ulicy (...). Podał, że na skutek zaniedbań ze strony pozwanej polegających na braku izolacji woda spływająca z rynien wsiąka do piwnic, powód ma wilgoć w całym mieszkaniu. Pomimo prób, powód nie może dojść do porozumienia z pozwaną. Wartość dochodzona pozwem stanowi poniesione przez powoda koszty związane z doprowadzeniem lokalu do stanu używalności.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu. Zarzuciła pozwana, że powód nie wskazał podstawy prawnej żądania , nie wykazał istnienia szkody w lokalu. Podniosła, że kwestie związane z remontem lokali są uregulowane w regulaminie spółdzielni i z postanowień tych pozwana wywiązuje się.

Wyrokiem z dnia 5 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 617,00 złotych z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Podstawą tej treści rozstrzygnięcia było ustalenie, że, że powód posiada tytuł prawny do lokalu mieszkalnego położonego w R. przy ulicy (...) i zajmuje lokal od roku 2007, na tym lokalu nie ciąży zadłużenie. Rozważając zasadność roszczenia wskazał Sąd Rejonowy, że powód, pomimo trzykrotnego w istocie pouczenia o prawie składania wniosków dowodowych na poparcie swych twierdzeń, udzielił odpowiedzi negatywnej, wniosków takich nie składając. Oznacza to, że powód nie udowodnił nawet faktu powstania szkody, nie wspominając o jej wartości ani tym bardziej o związku przyczynowym pomiędzy zachowaniem pozwanej a powstaniem tej szkody.

Powyższe musiało skutkować oddaleniem powództwa jako nieudowodnionego.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia dyspozycja art. 98 §1 kpc.

Z wyżej wskazanym orzeczeniem nie zgodził się powód wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości. Skarżący domagał się dopuszczenia dowodów w postaci pism kierowanych do pozwanej oraz odpowiedzi na te pisma na okoliczność istnienia związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem pozwanej a powstaniem szkody, dowodów w postaci faktur poświadczających wykonanie remontów w latach 2007 – 2008 na łączną kwotę 2.954,00 złote, na okoliczność występowania powtarzających się szkód wywołanych zaniedbaniem pozwanej w kwestii wykonywanych remontów oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa na okoliczność stanu piwnicy i mieszkania w którym powstały szkody. Skarżący podnosił, że na rozprawie nie zrozumiał języka urzędowego, którym posługiwał się Sąd.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów zastępstwa adwokackiego przed Sądem II instancji.

Sygn. akt III Ca 225/15

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda w zasadniczej części nie mogła odnieść spodziewanego skutku wobec trafności zaskarżonego orzeczenia. Niezależnie od powyższej konstatacji wskazania wymaga, że nie ustrzegł się Sąd Rejonowy uchybienia procesowego w postaci naruszenia dyspozycji art. 328 § 2 kpc. Pisemne motywy zaskarżonego wyroku nie zawierają bowiem kwalifikacji prawnej roszczenia powoda, niemniej okoliczność ta pozostaje bez wpływu dla oceny zarzutów podniesionych w apelacji. Dla porządku jedynie wskazać należy, że roszczenie swoje powód wydaje się wywodzić z dyspozycji art. 415 kc.

Przechodząc do oceny trafności rozstrzygnięcia, przy uwzględnieniu zarzutów apelacji, podzielić należy pogląd zaprezentowany w uzasadnieniu wyroku w przedmiocie niewykazania przez powoda zasadności roszczenia. Twierdzenia podnoszone przez powoda na rozprawie apelacyjnej dotyczące tego, iż przed Sądem I instancji domagał się on przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego pozostają całkowicie gołosłowne. Z treści zapisu protokołu rozprawy z dnia 5 września 2014 roku ( k. 20-21 akt sprawy) okoliczność taka nie wynika. Powód nie składał także wniosku o sprostowanie lub uzupełnienie protokołu. Nadto w samej apelacji powód nie przedstawił twierdzenia o złożonym na rozprawie wniosku w przedmiocie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, na okoliczność tę powoływał się dopiero na rozprawie apelacyjnej. Wobec powyższego nie można przyjąć twierdzeń powoda w wyżej wskazanym zakresie za prawdziwe. Dlatego zarzuty apelacyjne nie mogą zostać uwzględnione. Trafnie przywołał w pisemnych motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy dyspozycję art. 6 kc, wskazując, że żądanie powoda pozostało gołosłowne i nieudowodnione. Istotnie podzielić należy pogląd Sądu I instancji w przedmiocie nie udowodnienia przez powoda zasadności roszczenia, w tym powstania samej szkody, jej wysokości oraz związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem pozwanej a powstaniem szkody. Dlatego apelacja powoda w części obejmującej rozstrzygnięcie zawarte w punkcie pierwszym wyroku została oddalona, stosownie do dyspozycji art. 385 kpc. Dla porządku wskazania wymaga, że wnioski dowodowe zawarte w apelacji podlegały oddaleniu, stosownie do treści art. 381 kpc.

Rozważając natomiast zasadność apelacji w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach procesu dopatrzył się Sąd Okręgowy podstaw do jej uwzględnienia. W ocenie Sądu II instancji z uwagi na charakter roszczenia i subiektywne przekonanie skarżącego o zasadności pozwu ziściły się przesłanki uzasadniające zastosowanie normy art. 102 kpc. Dlatego – stosownie do treści art. 386 § 1 kpc – orzeczenie o kosztach podlegało zmianie.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na zasadzie art. 102 kpc w zw. z art. 391§ 1 kpc i art. 108 § 1 kpc z przyczyn wskazanych powyżej.

SSR (del.) Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Anna Hajda