Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2016 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny

Przewodniczący: SSR Agnieszka Orlik - Seligowska

Sędziowie

Ławnicy

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Rydzik

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2016 r. we Włocławku

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W.

przeciwko B. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na rzecz pozwanej B. S. kwotę 2.417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wniósł w dniu 22 lipca 2015 roku pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie przeciwko B. S. o zapłatę kwoty 25.880,10 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 18.027,13 zł od dnia 22 lipca 2015 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 7.852,97 zł od dnia 22 lipca 2015 roku do dnia zapłaty. Powód żądał również zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazywał, iż dochodzona wierzytelność wynika
z niespłaconej przez pozwaną umowy kredytu ratalnego nr (...) na zakup pojazdu zawartej w dniu 17 listopada 2009 roku pomiędzy B. S. a (...) Bank S.A., będącym poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A. Przedmiotowa umowa została wypowiedziana z uwagi na naruszenie umowy przez pozwaną w części dotyczącej warunków spłaty. W związku z brakiem spłaty zobowiązania został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny, który po zaopatrzeniu go w sądową klauzulę wykonalności został złożony
do komornika wraz z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko pozwanej. Prowadzona egzekucja nie doprowadziła do wyegzekwowania całości należności. Następnie na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 4 marca 2015 roku powód nabył wierzytelność wobec pozwanej wraz z prawem naliczenia odsetek. Powód wskazywał, iż kwotę dochodzoną pozwę składają się następujące kwoty: kwota 18.027,13 zł tytułem niespłaconej kwoty kapitału, która stała się wymagalna w dniu 24 lutego 2013 roku, kwota 5.711,82 zł tytułem odsetek karnych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału za okres od dnia występowania zaległości w spłacie do dnia 25 lutego 2015 roku według stopy procentowej wskazanej w umowie każdorazowo nie wyższej niż stopa odsetek maksymalnych, która stała się wymagalna 25 stycznia 2013 roku, kwota 1.281,77 zł tytułem odsetek umownych naliczonych przez poprzedniego wierzyciela za okres od daty zawarcia umowy bankowej do dnia jej rozwiązania według stopy odsetek określonej w umowie nie wyższej niż stopa odsetek maksymalnych, która stała się wymagalna w dniu 24 lutego 2013 roku, oraz kwota 859,38 zł tytułem odsetek karnych stanowiących czterokrotność stopy kredytu lombardowego naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 26 lutego 2015 roku do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu, które stały się wymagalne 22 lipca 2015 roku. Powód podnosił, iż pozwana nie uregulowała zadłużenia mimo poinformowania jej o zmianie osoby wierzyciela i wezwaniu jej do zapłaty całej należności.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 1 września 2015 roku wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczy, a następnie postanowieniem z dnia 20 października 2015 roku nadał klauzulę wykonalności wydanemu w sprawie nakazowi zapłaty.

Pozwana B. S. działając przez pełnomocnika będącego adwokatem w dniu 5 lutego 2016 roku wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. Ponadto podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, braku legitymacji czynnej po stronie powoda oraz zarzut niewykazania roszczenia co do podstawy i wysokości.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, iż nie jest dłużnikiem powoda
i nie zawierała z nim żadnej umowy, a powód nie wykazał, aby nabył wierzytelność od innego podmiotu. Ponadto wskazała, iż nie otrzymała nigdy od powoda żadnej korespondencji.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 29 lutego 2016 roku stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu, utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał sprawę do rozpoznania do Sądu Rejonowego we Włocławku.

W piśmie procesowym z dnia 11 sierpnia 2016 roku pozwana B. S., odnosząc się do podniesionego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu przedawnienia wskazała, iż z materiału dowodowego przełożonego przez powoda wynika, że powód wypowiedział umowę kredytu nr (...) pismem z dnia 15 marca 2011 roku
z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Tym samym roszczenie wynikające
z wyżej wskazanej umowy uległo przedawnieniu w 2014 roku. Ponadto pozwana zaprzeczyła, aby było prowadzone przeciwko niej postępowanie egzekucyjne poza postępowaniem prowadzonym w oparciu o uzyskany przez powoda nakaz zapłaty wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 1 września 2015 roku.

Na rozprawie w dniu 1 października 2016 roku pozwana B. S. wskazała,
iż zaciągnięty kredyt spłacała kiedy pozwalała jej na to sytuacja finansowa. Do umowy kredytu, który zaciągnęła został podpisany aneks do umowy, na mocy którego raty uległy zmniejszeniu i wynosiły 300 zł miesięcznie. Jednocześnie pozwana oświadczyła, iż ostatnią ratę uiściła w dniu 21 lutego 2012 roku. Więcej rat nie uiszczała.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana B. S. zawarła w dniu 17 listopada 2009 roku umowę kredytu
nr (...) z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w K.. Bank udzielił pozwanej kredytu na kwotę 18.705,88 zł na okres 60 miesięcy. Płatność każdej raty w wysokości 469,93 zł (pierwsza rata w kwocie 460,84 zł) miała nastąpić do dnia 16 każdego miesiąca, począwszy od dnia 16 grudnia 2009 roku do dnia 16 listopada 2014 roku

(dowód: okoliczność bezsporna, nadto umowa kredytu nr (...), karta 103-104 verte; harmonogram spłat do umowy kredytu nr (...), k. 105-105 verte)

Pismem z dnia 15 marca 2011 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wypowiedział pozwanej umowę kredytową nr (...) z dnia 17 listopada 2009 roku z zachowaniem trzydziestodniowego okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy zostało skierowane na adres wskazany przez pozwaną w umowie kredytowej.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu z dnia 15 marca 2011 roku, k. 107)

W dniu 18 czerwca 2009 roku nastąpiło połączenie przez przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na (...) Bank S.A.. W wyniku połączenia spółka otrzymała nazwę (...) Bank S.A. Następnie w dniu 3 kwietnia 2012 roku nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na (...) Bank S.A.
z siedzibą w W.. W wyniku połączenia powstała spółka otrzymała nazwę (...) Bank S.A. Kolejno w drodze umów cywilnoprawnych wierzytelność z umowy bankowej przysługująca do tej pory (...) Bank S.A. (wcześniej (...) Bank S.A.) przeszła na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. sp. k. a. z siedzibą w W., która z kolei zbyła przedmiotową wierzytelność na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W..

(dowód: odpis pełny z rejestru przedsiębiorców numer KRS: (...), k. 61-66; odpis pełny z rejestru przedsiębiorców numer KRS: (...), k. 67-71; umowa przeniesienia praw i obowiązków komandytariusza z dnia 26 lutego 2015 roku, k. 75-84; umowa sprzedaży udziałów z dnia 26 lutego 2015 roku, k. 85-90; akt notarialny repertorium A numer (...) zawarty w dniu 26 lutego 2015 roku, k. 91-100; umowa przejęcia portfela zawarta w dniu 4 marca 2015 roku, k. 41-47 verte, aneks (...) do umowy przeniesienia portfela zawarty w dniu 20 marca 2015 roku, k. 58-62)

B. S. uiściła na poczet umowy kredytu o nr (...) następujące kwoty: 18 lutego 2010 roku kwotę 469,93 zł, 9 kwietnia 2010 roku kwotę 260,71 zł, 30 kwietnia 2010 roku kwotę 260,71 zł, 17 maja 2010 roku kwotę 260,71 zł, 17 maja 2010 roku kwotę 286,88 zł, 17 czerwca 2010 roku kwotę 290 zł, 30 lipca 2010 roku kwotę 350 zł, 19 sierpnia 2010 roku kwotę 330 zł, 4 listopada 2010 roku kwotę 300 zł, 18 listopada 2010 roku kwotę 300 zł, 20 grudnia 2010 roku kwotę 300 zł, 3 lutego 2011 roku kwotę 200 zł, 3 lutego 2011 roku kwotę 300 zł, 11 kwietnia 2011 roku kwotę 300 zł, 13 maja 2011 roku kwotę 200 zł, 8 czerwca 2011 roku kwotę 300 zł, 17 czerwca 2011 roku kwotę 295 zł, 18 lipca 2011 roku kwotę 300 zł, 10 sierpnia 2011 roku kwotę 300 zł, 13 września 2011 roku kwotę 300 zł, 20 września 2011 roku kwotę 300 zł, 20 października 2011 roku kwotę 300 zł, 16 grudnia 2011 roku kwotę 300 zł, oraz 21 lutego 2012 roku kwotę 300 zł. Łączna kwota uiszczona tytułem spłaty zobowiązania wynikającego z umowy kredytu o nr (...) wynosi 7.103,94 zł. Spłaty były dokonywane od dnia 18 lutego 2010 roku do dnia 21 lutego 2012 roku.

W stosunku do pozwanej toczyło się tylko jedno postępowania egzekucyjnego, którego podstawą był tytuł wykonawczy wydany przez e-Sąd w niniejszej sprawie (Km 1724/15 – komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kołobrzegu K. P.). Nie wykazano, by wcześniej toczyły się inne postępowania egzekucyjne. Powód nie wykazał, by był wystawiony bankowy tytułu egzekucyjny, któremu została nadana sądowa klauzula wykonalności.

(dowód: potwierdzenia wykonania przelewu i dowody wpłat, k. 118-131, 133-140, i 145-146, zajęcie – k. 19)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o materiał dowodowy przedłożony przez strony. Dokumenty zgromadzone w sprawie były jasne, czytelne i nie budziły wątpliwości co do swojej autentyczności. Również żadna ze stron nie zakwestionowała ich wiarygodności.

W niniejszym postępowaniu zawarcie przez pozwaną B. S. umowy kredytu o nr (...) z dnia 17 listopada 2009 roku z (...) Bankiem S.A. nie było kwestią sporną. Pozwana kwestionowała natomiast legitymację czynną powoda (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. do wystąpienia z niniejszym powództwem, wysokość wierzytelności dochodzonej przez powoda przedmiotowym pozwem oraz podniosła zarzut przedawnienia.

Sąd uznał, iż pozwana B. S. skutecznie podniosła zarzut przedawnienia roszczenia i tym samym powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Na wstępie należy wskazać, iż powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w sposób prawidłowy wykazał swoją legitymację do wystąpienia z powództwem przeciwko pozwanej. Z przedłożonych dokumentów wynika bowiem, że powód nabył wierzytelność wynikającą
z umowy kredytu o nr (...) z dnia 17 listopada 2009 roku od spółki (...) Sp. z o.o. sp. k. a. z siedzibą w W., która z kolei nabyła ją od (...) Banku S.A. (następcy prawnego (...) Banku S.A.). W wyniku skutecznego nabycia przedmiotowej wierzytelności powodowi przysługiwało prawo do wytoczenia powództwa przeciwko B. S..

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczenia należy wskazać, iż przedawnienie uregulowane jest przepisami kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń
o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata. Trzyletni ogólny termin przedawnienia odnosi się do roszczeń związanych
z prowadzeniem działalności gospodarczej. Kodeks cywilny nie definiuje tego pojęcia, pozostawiając tę kwestię orzecznictwu i nauce prawa cywilnego. Pojęcie działalności gospodarczej występuje na płaszczyźnie innych aktów normatywnych, w tym również na gruncie prawa publicznego. Banki niewątpliwie prowadzą działalność gospodarczą dokonując czynności określonych w art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe tj. m.in. udzielając kredytów. Tym samym roszczenia wynikające z zawartych z bankiem umów kredytowych przedawniają się, zgodnie z art. 118 k.c., po 3 latach.

Zgodnie z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Natomiast w myśl art. 123 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz przez wszczęcie mediacji.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż roszczenie powoda wynikające
z umowy kredytu o nr (...) z dnia 17 listopada 2009 roku, jako roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ulega przedawnieniu po upływie 3 lat. Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. podnosił, iż okres przedawnienia został przerwany
na skutek wystawienia przez wierzyciela pierwotnego bankowego tytuł egzekucyjnego, który po zaopatrzeniu go w sądową klauzulę wykonalności stał się podstawą do wszczęcia egzekucji sądowej przeciwko pozwanej, która jednak nie doprowadziła do wyegzekwowania całości należności. Z kolei pozwana zaprzeczyła jakoby prowadzone był wobec niej jakakolwiek postępowanie egzekucyjne poza postępowaniem prowadzonym w oparciu
o uzyskany przez powoda nakaz zapłaty wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 1 września 2015 roku.

W myśl art. 6 k.c. i 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, gdyż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Art. 6 k.p.c. reguluje podstawowe reguły dowodowe. Pierwszą - generalnie wymagającą udowodnienia powołanego przez stronę faktu, powodującego powstanie określonych skutków prawnych, oraz drugą regułę, która sytuuje ciężar dowodu danego faktu po stronie osoby, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Pierwsza „zasada obowiązku udowodnienia powoływanego faktu" jest w istocie nieunikniona ze względów racjonalnych, ponieważ odmienna regulacja powodowałaby powstanie niedopuszczalnej łatwości wywodzenia skutków prawnych
z prostego powołania się na fakt bez potrzeby jego udowodnienia. Natomiast druga stanowi „ogólną zasadę rozkładu ciężaru dowodu", od której wyjątki mogą wskazywać niektóre przepisy szczególne (tak: Nazaruk P. - Ciszewski J. (red.), Jędrej K., Karaszewski G., Knabe J., Nazaruk P., Ruszkiewicz B., Sikorski G., Stępień-Sporek A. - Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. II., LexisNexis 2015).

Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76, z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, nr 1-2, s. 204; wyrok SN z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113). Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów
na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodzenia co do tych okoliczności na niej spoczywał, zaś sąd powinien wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (zob. wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., I ACa 613/12, LEX
nr (...)).

Zgodnie z brzmieniem wskazanych przepisów to na powodzie ciążył obowiązek udowodnienia, iż termin przedawnienia uległ przerwaniu na skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanej B. S. na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Powód nie przedłożył jednak żadnego dokumentu, który wykazywałby jego twierdzenia. Skutkiem nieudowodnienia powyższych twierdzeń było uznanie, iż termin przedawnienia nie został przerwany.

Umowa kredytu o nr (...) z dnia 17 listopada 2009 roku została powódce wypowiedziana z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia pismem z dnia 15 marca 2011 roku. Roszczenie stało się więc wymagalne po upływie 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Jednak pozwana B. S. przerwała bieg przedawnienia roszczenia wynikającego z umowy kredytu dokonując wpłat na poczet swojego zadłużenia w okresie od 13 maja 2011 roku do dnia 21 lutego 2012 roku. Spłata części zobowiązania przez dłużnika spełnia bowiem przesłanki określone w art. 124 §1 pkt 2 k.c. i stanowi uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje poprzez zewnętrzne wyrażenie przeświadczenia o istnieniu roszczenia. Należy tu również wskazać wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2016 r. (sygn. akt VI ACa 626/15, Lex 2071241) zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia przerywa uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje, w tym również tzw. uznanie niewłaściwe, czyli zewnętrzne wyrażenie przez dłużnika, w sposób wyraźny lub dorozumiany, przeświadczenia o istnieniu roszczenia. Oświadczenie wiedzy dłużnika stanowiące uznanie niewłaściwe nie musi precyzować wysokości długu, ani jego podstawy prawnej.

Na skutek przerwania biegu przedawnienia przez pozwaną B. S., przedawnienie zaczęło swój bieg na nowo, od dnia ostatniej dokonanej przez pozwaną spłaty tj. od dnia 21 lutego 2012 roku. Roszczenie wynikające z umowy kredytu
o nr (...) z dnia 17 listopada 2009 uległo przedawnieniu po upływie 3 lat od rozpoczęcia biegu przedawnienia tj. w dniu 22 lutego 2015 roku. Należy więc stwierdzić,
że pozwana B. S. skutecznie podniosła zarzut przedawnienia roszczenia,
a powództwo wytoczone przez powoda (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 22 lipca 2015 roku podlegało oddaleniu w całości.

Z uwagi na zasadność zarzutu przedawnienia, w ocenie Sąd niecelowe było dokonywanie dalszych rozważań dotyczących zarzutu niewykazania przez powoda wysokości roszczenia.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 §1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony Na postawie wyżej wskazanych przepisów powód został obciążony kosztami zastępstwa procesowego powódki w kwocie 2.400 zł obliczonych zgodnie z §6 pkt 5. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotą 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.