Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Andrzej Antkiewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko D. C. (1), D. J.

o zapłatę

1.  oddala powództwo wobec D. J.;

2.  zasądza od pozwanego D. C. (1) na rzecz powódki K. K. kwotę 50.000,00 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 lipca 2018 roku do dnia zapłaty;

3.  oddala powództwo wobec D. C. (1) w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanego D. C. (1) na rzecz powódki K. K. kwotę 7.967,00 zł (siedem tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  zasądza od powódki K. K. na rzecz pozwanej D. J. kwotę 5.417,00 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

6.  wyrokowi w punktach 2. i 4. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 1809/18

UZASADNIENIE

K. K. wniosła o zasądzenie solidarnie od D. J. i D. C. (1) kwoty 51.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 lipca 2018 r. do dnia zapłaty, a także zasądzenie solidarnie od pozwanych kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że jest siostrą pozwanego, który w przeszłości pozostawał z pozwaną w związku małżeńskim. W 2009 r. pozwani rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego na nieruchomości stanowiącej własność D. J.. Pozwani nie dysponowali jednak dostatecznymi środkami pieniężnymi na zapłatę za część prac wykonanych przy budowie domu przez L. Z.. Przedsiębiorca ten obciążył pozwanych fakturą z dnia 13 maja 2009 r. na kwotę 51.000 zł z terminem płatności w dniu 18 maja 2009 r. Nie posiadając środków na zapłatę za wykonane prace, pozwani zwrócili się wówczas do powódki o pożyczkę i pokrycie należności na rzecz L. Z.. Strony pozostawały wówczas w bardzo dobrych i bliskich relacjach, dlatego powódka nie widziała przeszkód, aby pożyczyć pozwanym kwotę 51.000 zł. Strony nie sporządziły umowy na piśmie. Na potwierdzenie udzielenia pożyczki powódka przedłożyła fakturę z 13 maja 2009 r. wystawioną przez L. Z. oraz potwierdzenie przelewu bankowego za tę fakturę z rachunku powódki na kwotę 51.000 zł.

Powódka zaznaczyła, że strony nie ustaliły terminu zwrotu pożyczonej kwoty 51.000 zł. Pismem z 16 maja 2018 r. powódka dokonała wypowiedzenia umowy pożyczki i wezwała pozwanych do jej zwrotu w terminie 6 tygodni stosownie do treści art. 723 k.c. W odpowiedzi na to wezwanie pozwana za pośrednictwem pełnomocnika oświadczyła, iż nie pożyczała od powódki kwoty 51.000 zł i zażądała przedstawienia dowodu zawarcia umowy pożyczki. Z kolei pozwany przyznał fakt zawarcia umowy przez strony i kwotę udzielonej pożyczki. Powódka wyjaśniła, że w odpowiedzi na pismo pozwanej przedstawiła w piśmie szczegóły dotyczące zawarcia umowy pożyczki, w szczególności przeznaczenie pożyczonych środków pieniężnych i okoliczności udzielonej pożyczki. Pismo to pozwana pozostawiła jednak bez odpowiedzi (k. 3-6 akt).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów postępowania. Pozwana zaprzeczyła, aby zawierała umowę pożyczki z powódką albo wyrażała zgodę na jej zawarcie przez pozwanego. Wyjaśniła, że w okresie od 30 kwietnia 2009 r. do października 2017 r. pozostawała w związku małżeńskim z D. C. (1). Pozwani na początku małżeństwa mieszkali w lokalu przy ul. (...) w G., co do którego pozwana była przekonana, że stanowi współwłasność powódki i pozwanego. W czerwcu 2009 r. mieszkanie to zostało sprzedane. Zapłatę ceny sprzedaży mieszkania powódka otrzymała w dniu 5 czerwca 2009 r. Jeszcze tego samego dnia powódka zapłaciła za fakturę wystawioną na pozwanych przez L. Z.. Według wiedzy pozwanej, środki te miały stanowić ,,wkład własny” – jak to nazwał pozwany – na ich wspólny dom, którego budowę pozwani rozpoczęli w 2009 r. Budowę domu pozwani prowadzili w oparciu o ich majątki odrębne i majątek wspólny: z majątku odrębnego pozwanej była działka, zaś pozwany miał przekazać wkład własny w kwocie 51.000 zł, reszta miała pochodzić głównie z kredytu.

Pozwana zaznaczyła, że była przekonana, że powódka przelała środki ze sprzedaży mieszkania w połowie na rzecz pozwanego, zaś pozwany zapłacił ze swego rachunku za fakturę. Po 9 latach, dopiero z wezwania do zapłaty pozwana dowiedziała się, że było inaczej, że rzekomo pozwany nie miał żadnego majątku odrębnego, stanowiącego ,,wkład własny” w budowę domu, a pozwana rzekomo zalega z płatnością 51.000 zł pożyczki, o zawarciu której nie miała pojęcia. Pozwana podkreśliła, że nigdy nie było mowy o żadnej pożyczce, o konieczności jej spłaty, obciążającej obojga małżonków. Pozwana podniosła, że nie jest przypadkiem, iż o pożyczce powódka ,,przypomniała” sobie dopiero wówczas, gdy pozwani dokonali podziału majątku wspólnego, nie uwzględniając przy tym żadnej pożyczki, lecz uwzględniając za to ów ,,wkład własny” pozwanego w budowę domu (k. 29-29v akt).

Pozwany uznał żądanie pozwu w całości, zgadzając się z twierdzeniami powódki zawartymi w pozwie (k. 56 i 58v akt).

Na ostatnim terminie rozprawy w dniu 29 marca 2019 r. powódka na wypadek nie podzielenia przez Sąd jej argumentacji, że udzielono pozwanym pożyczki, wniosła o zasądzenie żądanej w pozwie kwoty na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu (k. 133v akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Pozwani D. z domu J. i D. C. (1) pozostawali w związku małżeńskim w okresie od 30 kwietnia 2009 r. do 14 listopada 2017 r. Małżeństwo pozwanych zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 23 października 2017 r.

Dowody: wyrok rozwodowy i odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 8-9 i 11-12 akt I Co

(...)

K. K. jest siostrą pozwanego (okoliczność bezsporna).

Pozwany pozostawał wcześniej w związku małżeńskim z A. z domu W. w okresie od 25 grudnia 1999 r. do 6 maja 2014 r. A. C. odeszła od męża w czerwcu 2001 r., zarzucając mu fizyczne znęcanie się nad nią. Przed rozstaniem D. C. (1) prowadził bar na nieruchomości przy ul. (...) w G., która formalnie należała do jego rodziców. Budynek, w którym był prowadzony bar, został pobudowany przez pozwanego z jego dochodów z działalności gospodarczej, przy wykorzystaniu pomocy finansowej jego rodziców i pomocy fizycznej ojca i brata A. C., która żyła w przekonaniu, że budowa jest prowadzona dla niej i męża. Tak mówili jej teściowie i mąż. Po odejściu A. C. od męża, zamknął on działalność gospodarczą w postaci baru na ul. (...). Jego rodzice sprzedali wówczas mieszkanie na osiedlu (...) w G. i zaadoptowali budynek na ul. (...) na cele mieszkaniowe i w nim zamieszkali. D. C. (1) mieszkał początkowo z rodzicami przy ul. (...), a następnie zamieszkał w lokalu na ul. (...) w G.. Lokal ten został formalnie nabyty przez powódkę K. C. (1), która wówczas była jeszcze panną, w dniu 3 grudnia 2001 r. za kwotę 42.000 zł z przeznaczeniem dla rodzeństwa D. i K. C. (1). Cena została zapłacona z kredytu zaciągniętego przez ich ojca i powódkę, gdyż nie miała ona wówczas samodzielnie zdolności kredytowej. Kredyt jest spłacany do dziś przez ojca powódki J. C.. Zakup lokalu stanowił rekompensatę dla D. C. (1) za rezygnację z rozliczenia nakładów na nieruchomość przy ul. (...), oraz rekompensatę dla powódki za jej osobistą pracę w hurtowni odzieży prowadzonej przez rodziców za najniższe krajowe wynagrodzenie. A. C. przez cały okres małżeństwa z pozwanym była przekonana, że mieszkanie przy ul. (...) jest własnością pozwanego. Nie słyszała, by mieszkanie to należało do powódki. Rodzice powódki wyposażyli również pozostałe dzieci.

Również znajoma pozwanych K. C. (2) wiedziała od pozwanego, że mieszkanie jest na siostrę pozwanego jedynie formalnie, gdyż D. C. (1) był już po rozstaniu z pierwszą żoną, a przed rozwodem. Mówił jednak do K. C. (2), że mieszkanie jest również jego i że po jego sprzedaży przekazał połowę wartości lokalu siostrze.

Dowody: odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 82-83 akt sprawy

częściowo zeznania świadka P. K. – k. 58v akt sprawy

zeznania świadka K. C. (2) – k. 69v-70 akt sprawy

zeznania świadka A. K. – k. 93-94 akt sprawy

częściowo zeznania świadka J. C. – k. 57 akt sprawy

umowa sprzedaży lokalu przy ul. (...) z 3.12.2001 r. – k. 88-

89v akt sprawy

zeznanie świadka S. A. – k. 94-94v akt sprawy

przesłuchanie powódki – k. 115v-116 akt sprawy

przesłuchanie pozwanej - k. 117-117v akt sprawy

Powódka była zameldowana i mieszkała w lokalu przy ul. (...) od 7 stycznia 2002 r. do 4 maja 2006 r., kiedy to zamieszkała po ślubie w domu teściów przy ul. (...) w G..

Dowody: poświadczenie o adresach i okresach zameldowania powódki – k. 84 akt

sprawy

zeznania świadka J. C. – k. 57v i 132v akt sprawy

zeznania świadka P. K. – k. 57v akt sprawy

przesłuchanie powódki – k. 115v akt sprawy

Pozwani jeszcze przed ślubem i na początku małżeństwa mieszkali w lokalu przy ul. (...) w G., co do którego pozwana była przekonana, że stanowi jego własność. Kiedy starali się o kredyt mieszkaniowy na budowę domu pozwana dowiedziała się od męża, że mieszkanie przy ul. (...) stanowi współwłasność powódki i pozwanego, i że będzie musiał podzielić się ceną za mieszkanie z siostrą. Pozwani uiszczali opłaty za to mieszkanie do wspólnoty mieszkaniowej, nie płacili natomiast czynszu na rzecz powódki. Dokumenty rozliczeniowe za mieszkanie były wystawiane na nazwisko powódki.

W dniu 6 maja 2009 r. D. C. (2) otrzymała od rodziców w darowiźnie działkę nr (...) w W., na której miał zostać pobudowany dom dla niej i jej rodziny, częściowo ze środków osobistych pozwanego, w tym ze sprzedaży mieszkania przy ul. (...), a częściowo z kredytu zaciągniętego w trakcie małżeństwa pozwanych. Budowę domu prowadziło (...) L. Z.. Za wybudowanie fundamentów kwotę 16.000 zł przelał w dniu 11 maja 2009 r. na konto wykonawcy ojciec pozwanego J. C., o czym pozwana nie wiedziała. Pozwany przekazał jej, że to on wykładał pieniądze na fundamenty. Kwota 16.000 zł została w całości zwrócona J. C. po uzyskaniu kredytu przez pozwanych na budowę domu, przy czym 7.000 zł w dniu 8 lipca 2009 r. i 7.000 zł w dniu 29 lipca 2009 r. Przelewy te wykonywał D. C. (1). Pozwana przejęła prowadzenie domowych finansów latem 2009 r. albo po wyprowadzce do W., tj. w grudniu 2009 r. Pozwany wspominał żonie, że trzeba oddać pieniądze jego ojcu, bo płacił kredyt na jego mieszkanie przy ul. (...).

Dowody: odpis księgi wieczystej nr (...) – k. 1316 akt I Co 2615/17

zestawienie operacji na rachunku pozwanych – k. 113-114v akt sprawy

potwierdzenie przelewu – k. 122 akt sprawy

przesłuchanie powódki – k. 115v akt sprawy

przesłuchanie pozwanej – k. 116v-117 i 133 akt sprawy

zeznania świadka P. K. – k. 58 akt sprawy

zeznania świadka A. J. – k. 68-69v akt sprawy

zeznania świadka K. C. (2) – k. 70 akt sprawy

zeznania świadka J. C. – k. 132v akt sprawy

zeznania świadka R. J. – akta Sądu Rejonowego w

K. I Cps 79/18 – protokół z 21.12.2018 r.

W dniu 5 czerwca 2009 r. K. K. sprzedała lokal nr (...) przy ul. (...) w G. za cenę 100.000 zł. Przed podpisaniem umowy u notariusza powódka otrzymała kwotę 2.500 zł, a resztę przelewem na konto w dniu 5 czerwca 2009 r. Jeszcze tego samego dnia powódka na prośbę brata D. zapłaciła kwotę 51.000 zł za fakturę wystawioną na pozwanych w dniu 13 maja 2009 r. przez L. Z.. Była to pożyczka dla brata. Termin jej zwrotu nie został określony, miała być zwrócona, jak pozwani wykończą dom i będę mieć pieniądze, a dzieci powódki dorosną. Powódka nie potrzebowała w tym czasie tych środków. Pożyczkę traktowała jak lokatę na przyszłość dla dzieci, kiedy dorosną. Nie sporządzono umowy pożyczki na piśmie, gdyż w rodzinie powódki często zdarzały się ustne pożyczki pieniężne, np. między nią i ojcem albo ojcem i pozwanym. Pożyczki te nie były formalizowane na piśmie.

Według wiedzy pozwanej, nabytej na podstawie przekazu jej męża, środki w kwocie 51.000 zł przelane przez powódkę za fakturę wystawioną przez L. Z. miały stanowić jego ,,wkład własny” na ich wspólny dom i równoważyć jej nakład z majątku osobistego w postaci działki. Taką wersję wydarzeń przekazali pozwani koleżance K. C. (2), z którą m.in. wyjeżdżali na narty. Pozwany proponował K. C. (2) nawet kupno mieszkania przy ul. (...).

Dowody: umowa sprzedaży lokalu przy ul. (...) – k. 48-50 akt sprawy

zestawienie operacji na rachunku powódki – k. 10-10v i 100-104 akt sprawy

faktura z dnia 13.05.2009 r. – k. 11 akt sprawy

częściowo zeznania świadka J. C. – k. 56v-57 akt sprawy

częściowo zeznania świadka P. K. – k. 58v akt sprawy

zeznania świadka K. C. (2) – k. 69v akt sprawy

wydruk e-mail - k. 77 akt sprawy

zeznanie świadka S. A. - k. 94 akt sprawy

przesłuchanie powódki – k. 115-115v i 116v akt sprawy

przesłuchanie pozwanej – k. 117v akt sprawy

W dniu 23 marca 2017 r. pozwani zakupili do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w G.. Na poczet tego zakupu zaciągnęli kredyt hipoteczny w (...) Bank (...) S.A. Na zabezpieczenie spłaty kredytu ustanowiono hipotekę na prawie do lokalu na sumę 136.180 zł.

Dowody: odpis księgi wieczystej (...) – k. 4-7 akt I Co 2615/17 i k. 111

akt sprawy

Po rozwodzie pozwanych powódka w pismach z 16 maja 2018 r. dokonała wypowiedzenia umowy pożyczki i zażądała jej zwrotu w terminie 6 tygodni. Przed doręczeniem pozwanej tego pisma, nie wiedziała ona o pożyczce udzielonej przez powódkę i nie wyrażała na nią zgody.

Dowody: dwa pisma o wypowiedzeniu umowy pożyczki z dowodami nadania - k. 13-16

akt sprawy

przesłuchanie pozwanej – k. 117v-118 akt sprawy

zeznanie świadka K. C. (2) – k. 70 akt sprawy

W piśmie z 22 maja 2018 r. pełnomocnik pozwanej zaprzeczyła zawarciu przez pozwaną umowy pożyczki z powódką. Zaprzeczyła również, aby wyrażała zgodę na zawarcie takiej umowy i aby posiadała wiedzę w tym przedmiocie. Wniosła o udostępnienie dowodu zawarcia umowy pożyczki.

Dowód: pismo pełnomocnika pozwanej z 22.05.2019 r. - k. 17 akt sprawy

W piśmie z 27 czerwca 2018 r. skierowanym do pełnomocnika pozwanej pełnomocnik powódki przytoczył okoliczności zawarcia umowy pożyczki, jednak nie przekazał dokumentów potwierdzających zawarcie umowy.

Dowód: pismo pełnomocnika powódki z 27.06.2019 r. - k. 18 akt sprawy

W piśmie z 28 czerwca 2018 r. pozwany potwierdził fakt zawarcia umowy pożyczki z powódką. Przyznał, że nie posiada środków pieniężnych do zwrotu kwoty pożyczki.

Dowód: pismo pozwanego z 28.06.2019 r. - k. 20 akt sprawy

Na mocy ugody z dnia 20 marca 2018 r. pozwani dokonali podziału majątku wspólnego małżeńskiego w postaci dwóch samochodów, spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. i nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty D. J., tj. na działkę gruntu nr (...) w W. w postaci domu jednorodzinnego oraz budynku gospodarczego. W ramach ugody pozwana przejęła nakłady na dom z zadłużeniem hipotecznym oraz samochód marki A., natomiast D. C. (1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu z kredytem bankowym i pojazd marki V. (...). Tytułem dopłaty pozwana zobowiązała się zapłacić na rzecz byłego męża kwotę 60.000 zł w miesięcznych ratach po 1000 zł, poczynając od kwietnia 2018 r.

Przed zawarciem wymienionej ugody pozwani prowadzili rozmowy na temat podziału majątku, w tym w obecności K. C. (2) i jej partnera. Spisali nawet oświadczenie o podziale ze spłatą dla pozwanego w kwocie 65.000 zł, jednakże końcowo ustalili dopłatę na 60.000 zł po pomniejszeniu o kwotę 5.000 zł za sprzęt AGD pozostawiony w lokalu przy ul. (...), zakupiony przez matkę pozwanej. Podczas tych rozmów pozwany nie wspominał nic o pożyczce od siostry na budowę domu, wielokrotnie natomiast podkreślał, że do rozliczenia jest jego wkład własny w budowę domu w wysokości 51.000 zł ze sprzedaży mieszkania przy ul. (...) w G..

Również w smsach wymienianych przez strony w grudniu 2017 r. pozwany powołał się na swój wkład z majątku osobistego w budowę domu w W., twierdząc, że ma na to dokument, w innym miejscu nazywając go wprost fakturą. W ugodzie o podziale majątku wkład pozwanego w budowę domu został zrekompensowany nakładem pozwanej w postaci działki.

Dowód: ugoda w sprawie podziału majątku z 20.03.2018 r. - k. 36-36v akt I Co

(...)

korespondencja smsowa między pozwanymi - k. 35, 36 i 39 akt sprawy

zeznanie świadka K. C. (2) – k. 70-70v akt sprawy

przesłuchanie pozwanej – k. 117-117v i 133 akt

oświadczenie pozwanych w sprawie podziału majątku – k. 76 akt sprawy

pismo sporządzone przez pozwaną przedstawiające wyliczenie do podziału

majątku małżeńskiego – k. 131 akt sprawy

W dniu 29 lipca 2009 r. pozwany zwrócił siostrze 1.000 zł z pożyczki udzielonej mu 5 czerwca 2009 r. Zwrot nastąpił na konto ojca pozwanego J. C. razem z II ratą zwrotu pożyczki na budowę fundamentów.

Dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 29.07.2009 r. - k. 114 akt sprawy

przesłuchanie pozwanej – k. 117 akt sprawy

przesłuchanie świadka J. C. – k. 132v akt sprawy

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom pozwanej oraz świadków: A. J., K. C. (2), A. K., S. A. i R. J., albowiem wzajemnie się uzupełniały i razem z zebranymi w sprawie dokumentami tworzyły logiczną i spójną całość, choć trzeba przyznać, że zeznania świadka R. J. okazały się mało przydatne dla sprawy, poza tym, że potwierdziły wersję pozwanej, że osoby w jej otoczeniu myślały, że mieszkanie przy ul. (...) było własnością pozwanego.

W ocenie Sądu zasługiwały na uwzględnienie wszystkie dokumenty urzędowe i prywatne, zebrane w sprawie, albowiem nikt nie podważył ich prawdziwości.

Sąd nie dał natomiast częściowo wiary zeznaniom pozwanej oraz świadków J. C. i P. K., że pozwana zaciągała również pożyczkę od powódki albo że o tym wiedziała i godziła się na to. Trzeba przyznać, że wersję powódki potwierdziła tylko jej rodzina: mąż, ojciec i brat, którzy mieli interes, aby zeznawać na korzyść powódki a niekorzyść pozwanej ze względu na rozwód pozwanych. Wersję pozwanej potwierdziły natomiast również osoby obce, tj. K. C. (3) i A. K., które nie miały żadnego powodu, aby kłamać i narażać się na odpowiedzialność karną za fałszywe zeznania. Zauważyć też należy, że powódka, jej mąż i ojciec zeznawali niejasno na temat wiedzy pozwanej o pożyczce w kwocie 51.000 zł. Tak np. J. C. najpierw zeznał, że ,,pozwani poprosili powódkę o pożyczkę na spłatę pierwszej transzy za budowę domu” (k. 56v akt), a zaraz potem dodał, że ,,nie był przy poproszeniu o gotówkę i nie wie, kto dokładnie o nią prosił” (tamże). Nie przypominał sobie również, by był przy rozmowie miedzy córką i synem odnośnie pożyczki i przyznał, że dowiedział się o niej od każdego z nich (k. 56v akt). J. C. nie był więc świadkiem zawarcia umowy pożyczki, a jedynie dowiedział się od niej od dzieci. Świadek ten nie potwierdził również zdecydowanie tego, że pozwana wiedziała o tej pożyczce, zeznał natomiast, że ,,pozwana na pewno wiedziała, że to była pożyczka, bo zajmowała się finansami, a rozmowy o pożyczce były na porządku dziennym w domu. Na pewno była przy tym synowa, ale nie potrafił wskazać konkretnego terminu ” (k. 57 akt sprawy). Z kolei P. K. zeznał wyraźnie, że ,,pojawił się temat, że mają pożyczyć pieniądze D., który rozmawiał o tym z siostrą, a ona ze świadkiem. Postanowili, że pożyczą mu.” (k. 57v-58 akt). Nie było więc mowy o pożyczce dla obojga pozwanych. Mimo tego w dalszej części zeznań świadek P. K. zeznał, że ,,D. wiedziała, że to jest pożyczka. To była pożyczka dla nich obojga, bo dom miał być wspólny”. Fakt zaciągnięcia wspólnie pożyczki przez pozwanych świadek wywodził też z tego, że razem przynieśli fakturę z prośbą o przelew za nią (k. 58 akt). Tymczasem z faktu, że dom miał być wspólny, ani z tego, że miał być to przelew za fakturę na budowę wspólnego domu pozwanych nie można wywodzić, że musiała to być wspólnie zaciągnięta pożyczka przez pozwanych albo że pozwana musiała wiedzieć, że to jest pożyczka. Wersja przedstawiona przez pozwaną, że mąż zapewniał ją o tym, że jest to jego nakład z majątku osobistego na budowę wspólnego domu jest bardziej wiarygodna i została potwierdzona nie tylko zeznaniami wskazanych wyżej świadków, którym Sąd dał w całości wiarę, ale i smsami pozwanego przedłożonymi do odpowiedzi na pozew, z których jasno wynika, że pozwany jeszcze w grudniu 2017 r. upierał się, że poniósł nakład z majątku osobistego w kwocie 51.000 zł, na co ma dokumenty, a konkretnie fakturę. Twierdzenie pozwanego, że w smsach tych chodziło o inne nakłady (k. 118v akt) jest kompletnie niewiarygodne, skoro z treści tych smsów wyraźnie wynika, że chodzi o jego wkład w kwocie 51.000 zł, na potwierdzenie którego ma fakturę. Na potwierdzenie żadnych innych nakładów, które pozwany wymienił podczas przesłuchania w dniu 1 marca 2019 r. pozwany nie miał faktury. Pozwany, zeznając pokrętnie w tym zakresie, nie potrafił zresztą sprecyzować, o które konkretnie nakłady chodzi: najpierw mówił o osobistej pracy na działce pozwanej, utwardzeniu dojazdu i budowie ogrodzenia, a następnie o pożyczkach ze szkoły, pieniądzach z dwóch wyjazdów do Norwegii i dochodach z masaży i dodatkowej pracy (k. 118v akt). Pozwany zapomniał jednak, że pożyczki z zakładu pracy były spłacane w znacznej części z majątku wspólnego (w trakcie małżeństwa pozwanych), a o dokumentach potwierdzających pożyczkę ze szkoły na 18.000 zł pisał w kolejnym smsie zaraz po tym, jak deklarował pokazanie dokumentu na wkład w kwocie 51.000 zł (k. 36 akt). Już z tego wynika, że wkład ten nie mógł obejmować pożyczki zakładowej na cele remontowe.

Zeznania pozwanego nie zasługiwały zresztą na aprobatę i w pozostałej części. Tak np. pozwany zeznał, że za fundament zapłacił 10.000 zł z własnych, przedślubnych pieniędzy (k. 118-118v akt), tymczasem z dokumentu przelewu z dnia 11 maja 2009 r. (k. 122 akt) i zeznań ojca pozwanego J. C. (k. 132v akt) wyraźnie wynika, że za wykonanie fundamentów zapłacił ojciec pozwanego i kwotę 16.000 zł, a nie 10.000 zł, o czym pozwany nawet nie wspomniał. W tym kontekście tłumaczenie pozwanego, że ,,odnośnie pożyczki wszystko ustalili razem z żoną i że przekazał żonie, że to ma być pożyczka, ona o tym wiedziała” (k. 118 akt), jawi się jako całkowicie gołosłowne. Co ciekawe, również pozwany zeznał (w tym zakresie w ocenie Sądu wiarygodnie), że tylko on dzwonił do siostry w sprawie pożyczki (k. 118 akt). Identycznie zeznali również powódka: ,,brat poprosił mnie o pożyczkę, zgodziłam się, pierwsza rozmowa była telefoniczna” (k. 115-115v akt) i świadek P. K.: ,,Pojawił się temat, że możemy pożyczyć pieniądze D., rozmawiał o tym z siostrą, a ona ze mną. Postanowiliśmy, że pożyczymy mu” (k. 57v-58 akt). Także siostra powódki S. A. wyraźnie zeznała, że ,,wie, iż siostra pożyczyła bratu pewną kwotę pieniędzy, jak sprzedała mieszkanie a brat rozpoczynał budowę”, choć przyznała równocześnie, że nie była przy tym, a dowiedziała się chyba od rodziców (k. 94 i 94v akt sprawy). W rodzinie powódki było więc powszechnie wiadomo o pożyczce, ale jedynie między rodzeństwem, tj. powódką i pozwanym, a nie między powódką i pozwanymi.

W tych okolicznościach, oceniając wiarygodność i moc dowodów zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, tj. według własnego przekonania i na podstawie wszechstronnego rozważenia całego zebranego materiału dowodowego (art. 233 § 1 k.p.c.) Sąd uznał, że pożyczkę w kwocie 51.000 zł w dniu 5 czerwca 2009 r. zaciągnął od powódki wyłącznie pozwany, przy czym 1.000 zł zwrócił w dniu 29 lipca 2009 r., dlatego na podstawie art. 720 § 1 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 50.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie po upływie terminu wypowiedzenia umowy pożyczki wynikającego z pisma z dnia 16 maja 2009 r. (art. 481 § 1 i 2 k.c.).

Powództwo wobec pozwanej okazało się bezzasadne, gdyż ani nie zaciągała pożyczki od powódki, ani nie wyrażała na nią zgody jako małżonka pozwanego, a nawet o niej nie wiedziała do czasu otrzymania pisma z dnia 16 maja 2019 r. o wypowiedzeniu umowy pożyczki. Pozwana nie jest również zobowiązana do zwrotu powódce kwoty 51.000 zł na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu, albowiem kwota ta stanowiła wkład pozwanego w budowę wspólnego domu, równoważny działce pozwanej i oba te nakłady zostały rozliczone w ramach podziału majątku wspólnego pozwanych.

Pozwany przegrał sprawę w przeważającej części, dlatego koszty między nim a powódką Sąd rozliczył według art. 100 zd. 2 k.p.c. Na koszty powódki składają się: opłata od pozwu – 2.550 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł (k. 9 akt) i wynagrodzenie radcy prawnego – 5.400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Pozwana wygrała sprawę w całości, dlatego Sąd zasądził na jej rzecz od powódki zwrot kosztów procesu według zasady odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.). Na koszty pozwanej składały się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego (k. 31 akt) i opłata minimalna na rzecz radcy prawnego - 5.400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

Rygor natychmiastowej wykonalności orzeczono w punkcie 6 sentencji wyroku ze względu na uznanie powództwa przez pozwanego (art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.).