Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Szulczewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Wronkowska

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. w Gdańsku

sprawy I. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o datę przyznania prawa do emerytury

na skutek odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 12 stycznia 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

Sygnatura akt VII U 438/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 stycznia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonej I. K. prawa do przeliczenia emerytury za okres od 01 września 2012 r. do 31 sierpnia 2014 r. ponieważ ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie świadczenia emerytalnego w myśl nowych zasad dnia 18 września 2014 r., a zatem nie może nabyć prawa do emerytury kapitałowej wcześniej niż 01 września 2014 r. tj. od miesiąca złożenia wniosku. Jednocześnie Zakład poinformował, iż we wniosku o emeryturę z dnia 10 września 2012 r. ubezpieczona wnosiła o przyznanie emerytury ustawowej w zw. z osiągnięciem 60 lat i przepracowania 30 miesięcy na emeryturze i decyzją z dnia 18 września 2012 r. wniosek ten został rozpatrzony pozytywnie. (decyzja z dnia 12 stycznia 2016 r. k. 133 akt ubezpieczeniowych)

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona I. K. wnosząc o jej zmianę i o przyznanie emerytury kapitałowej z okres od 01 września 2012 r. do 31 sierpnia 2014 r. czyli od pierwszego wniosku o emeryturę ustawową w powszechnym wieku. (odwołanie z dnia 08 lutego 2016 r. k. 2-5 akt ubezpieczeniowych)

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z treścią przepisu art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do świadczenia, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. (odpowiedź na odwołanie z dnia 14 marca 2016 r. k. 9 akt sprawy)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. K. urodziła się w dniu (...).

Decyzją z dnia 19 stycznia 1994 r. ubezpieczonej zostało przyznane prawo do świadczenia rentowego od 01 września 1993 r.

dowód: decyzja z dnia 19 stycznia 1994 r. k. 21-22 akt ubezpieczeniowych

Dnia 25 maja 2000 r. ubezpieczona, w związku z osiągnięciem w dniu 26 stycznia 2000 r. wieku 55 lat złożyła w organie rentowym wniosek o zmianę przysługującego jej świadczenia rentowego na emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym.

Decyzją z dnia 31 stycznia 2000 r. na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych pozwany organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury od dnia 26 stycznia 2000 r.

Ubezpieczona pobierała należne jej świadczenie emerytalne oraz kontynuowała wykonywanie pracy zarobkowej.

W dniu 17 stycznia 2011r. ubezpieczona zwróciła się do pozwanego organu rentowego z wnioskiem o przyznanie emerytury z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego.

Mocą decyzji z dnia 28 stycznia 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie przepisu art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał skarżącej prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2011 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Jednoczesne pozwany informacyjnie nadmienił, że wypłata emerytury ustawowej podlega zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez skarżącą.

W piśmie z dnia 14 lutego 2011 r. skierowanym do organu rentowego ubezpieczona wniosła o „wycofanie” wniosku z dnia 17 stycznia 2011r. w sprawie przyznania emerytury w powszechnym wieku emerytalnym.

dowód: akta rentowe: wniosek ubezpieczonej z dnia 24 stycznia 2000r. – k. 56, decyzja pozwanego z dnia 31 stycznia 2000 r. – k. 61, wniosek ubezpieczonej z dnia 17 stycznia 2011 r. – k. 183, decyzja pozwanego z dnia 28 stycznia 2011 r. – k. 195, pismo skarżącej z dnia 14 lutego 2011 r. – nienumerowana karta akt rentowych.

W dniu 10 września 2012 r. ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o przyznanie emerytury powszechnej w związku z osiągnięciem wieku 60 lat.

Decyzją z dnia 18 września 2012 r. na podstawie art. 27 ustawy emerytalnej pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał skarżącej prawo do emerytury od dnia 01 września 2012 r. tj. od miesiąca w którym złożono wniosek o to świadczenie. Jednocześnie wstrzymana została wypłata emerytury przyznanej ubezpieczonej na podstawie art. 29 ustawy.

W piśmie z dnia 18 września 2014 r. skarżąca zwróciła się do organu rentowego z prośbą o ponowne ustalenie wysokości świadczenia według zasad określonych w art.55 w związku z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W dniu 10 października 2014r. ubezpieczona w odpowiedzi na wezwanie organu rentowego złożyła ponownie wniosek o przyznanie emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej, wypełniając przesłany przez organ rentowy formularz.

Decyzją z dnia 27 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonej I. K. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 55 w o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.), wskazując, iż ubezpieczona pobiera emeryturę przyznaną na podstawie dotychczasowych zasad.

dowód: akta rentowe: zaświadczenie (...) k. 17, wniosek o emeryturę z dnia 10 września 2012 r. – k. 319-329, decyzja pozwanego z dnia 18 września 2012 r. – 351, pismo ubezpieczonej z dnia 18 września 2014 r. – k. 410, wniosek o emeryturę z dnia 10 października 2014 r. – k. 1-7, decyzja pozwanego z dnia 27 października 2014 r. – k. 19

Wyrokiem z dnia 02 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 27 października i przyznał I. K. prawo do obliczenia wysokości emerytury w oparciu o art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych począwszy od dnia 01 września 2014r., zaś wniosek ubezpieczonej o wyrównanie wysokości emerytury wypłaconej jej w okresie od 01 września 2012r. do 31 sierpnia 2014r. przekazał do rozpoznania zgodnie z właściwością rzeczową Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.. Na skutek wniesionej przez ZUS apelacji, wyrokiem z dnia 18 listopada 2015 r. sygn. akt III AUa 960/15 Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił apelację.

Decyzją z dnia 12 stycznia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wykonując wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 18 listopada 2015 r. sygn. akt III AUa 960/15 przyznał I. K. zaliczkę na poczet emerytury od dnia 1.09.2014 r. , to jest od daty określonej w wyroku sądu , decyzją z dnia 12.01.2016 r. odmówił też ubezpieczonej prawa do emerytury za okres od 01 września 2012 r. do 31 sierpnia 2014 r. ponieważ ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie świadczenia emerytalnego w myśl nowych zasad dnia 18 września 2014 r., a zatem nie może nabyć prawa do emerytury wcześniej niż 01 września 2014 r. tj. od miesiąca złożenia wniosku. Jednocześnie Zakład poinformował, iż we wniosku o emeryturę z dnia 10 września 2012 r. ubezpieczona wnosiła o przyznanie emerytury ustawowej w zw. z osiągnięciem 60 lat i przepracowania 30 miesięcy na emeryturze i decyzją z dnia 18 września 2009 r. wniosek ten został rozpatrzony pozytywnie. dowód: decyzja z dnia 12 stycznia 2016 r. k. 133 akt ubezpieczeniowych, akta sprawy III AUa 960/15: wyrok z dnia 02 kwietnia 2015 r. k. 36, wyrok z dnia 18 listopada 2015 r. k. 76

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy, w tym w aktach ubezpieczeniowych, których wiarygodność nie była kwestionowana w trakcie postępowania przez żadną ze stron, zatem również Sąd uznał je za miarodajne dla dokonania ustaleń.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej jako niezasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz 748 ze zm.) postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Postępowanie o emeryturę wszczyna się z urzędu, jeżeli wiek emerytalny dla uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego określają przepisy art. 24 ust. 1a i 1b oraz art. 27 ust. 2 i 3 (ust. 1a). Ustęp 3 tegoż artykułu stanowi z kolei, że wnioski w sprawie przyznania świadczeń zgłasza się w organie rentowym bezpośrednio lub za pośrednictwem płatnika składek, z uwzględnieniem art. 182. Do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego (ust. 5).

Zgodnie z art. 129 ust. 1 cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2, który stanowi, że w razie zgłoszenia wniosku o rentę rodzinną w miesiącu przypadającym bezpośrednio po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć ubezpieczonego, emeryta lub rencisty, rentę rodzinną wypłaca się od dnia śmierci, nie wcześniej jednak niż od dnia spełnienia warunków do renty przez uprawnionych członków rodziny.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 100 ust. 1 cytowanej ustawy prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2, który stanowi, że jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów oraz dokonując ich wykładni wskazać należy, iż Sąd w obecnym składzie w całości podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 10 października 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt III AUa 171/13, zgodnie z którym „ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury/renty (spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Czym innym jest bowiem data nabycia prawa do świadczenia, a czym innym data podjęcia jego wypłaty. Reguła powyższa wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku, co uzasadnia się zapobieganiem powstawaniu zjawiska kapitalizacji świadczeń. Prawo do świadczenia może być realizowane dopiero po zgłoszeniu do właściwego organu rentowego wniosku o przyznanie prawa. Inicjatywa należy zawsze do ubezpieczonego”. Pogląd ten znalazł również odzwierciedlenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 4 marca 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt III AUa 1019/13, w którym to wyroku sąd ten stwierdził, że „reguła wynikająca z dyspozycji art. 129 ust. 1 u.e.r.f.u.s. wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku. O ile same świadczenia z ubezpieczenia rentowego nie ulegają przedawnieniu (z wnioskiem można wystąpić w każdym czasie) - to jednak przedawnieniu ulega roszczenie o wypłatę tych świadczeń w sytuacji niezgłoszenia wniosku o rentę po nabyciu prawa do tego świadczenia”.

Przenosząc z kolei powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż brak jest możliwości przyznania ubezpieczonej prawa do przyznanego jej świadczenia emerytalnego od dnia 01 września 2012 r., ponieważ samo spełnienie warunków wymaganych do nabycia prawa do świadczenia nie rodzi po stronie organu rentowego zobowiązania z tytułu powstałego świadczenia, gdyż zależy to od złożenia przez ubezpieczoną stosownego wniosku, który to wniosek złożyła w dniu 18 września 2014 roku. Tym samym uznać należy, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury od dnia 1 września 2014 roku , a jej odwołanie nie jest zasadne .

Wobec powyższego, na mocy przepisów przywołanych wyżej i w oparciu o art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c., Sąd odwołanie oddalił .

SSO Wiesława Szulczewska