Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Beata Bihuń
Protokolant:	Sekr. sądowy Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2020 r. w Kętrzynie

sprawy z powództwa Kancelarii (...) S.A. z siedzibą w K.

przeciwko A. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. K. na rzecz powoda Kancelarii (...) S.A.
z siedzibą w K. kwotę 440,28 zł (czterysta czterdzieści złotych i dwadzieścia osiem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17.12.2017 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 1376/19

UZASADNIENIE

Powód Kancelaria (...) Spółka Akcyjna w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. K. (poprzednio S.) kwoty 15.318,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana zawarła w dniu 16.10.2017 r. z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki za pośrednictwem platformy internetowej i w tym samym dniu pieniądze zostały przelane zgodnie z umową. Pożyczka miała zostać spłacona do dnia 16.12.2017 r. Na poczet spłaty pozwana wpłaciła jedynie kwotę 665,86 zł. W dniu 8 maja 2018r. (...) Sp. z o.o. zawarła z powodem umowę cesji – przelewu wierzytelności przysługującej wierzycielowi pierwotnemu w stosunku do pozwanej, a w dniu 16 maja 2018 r. powód wezwał pozwaną do dobrowolnego spełnienia świadczenia, czego pozwana nie uczyniła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16.10.2017 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarł z pozwaną A. S. (obecnie K.) umowę pożyczki konsolidacyjnej nr dc3a6b, na kwotę 9.639,87 zł,
z czego kwota 8.861,30 zł miała zostać przelana na konto (...) Sp. z o.o. , a na konto pozwanej kwota 778,57 zł. Kwota 778,57 zł. wpłynęła na konto pozwanej w tym samym z opisem, że jest to przelew z tytułu umowy pożyczki nr (...). Na poczet swojego zadłużenia pozwana wpłaciła na rzecz wierzyciela pierwotnego kwotę 665,86 zł (bezsporne), na którą składały się: należność główna w kwocie 338,29 zł, koszt wypłaty pożyczki w kwocie 186,83 zł oraz odsetki w kwocie 140,74 zł.

(dowód: umowa pożyczki wraz z harmonogramem wpłat k. 21-32, potwierdzenie transakcji k. 33)

W dniu 8.05.2018 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. a powodem Kancelarią (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w K. została zawarta umowa przelewu wierzytelności, na podstawie której na Cesjonariusza przeniesiono Pakiet Wierzytelności składający się z (...) wierzytelności, wśród których znajdowała się również wierzytelność przysługująca Cedentowi do pozwanej. W dniu 18.05.2018 r. powód sporządził dwa pisma: wezwanie do zpłaty, w którym wyzwał pozwaną do zapłaty kwoty 15.762,25 zł oraz zawiadomienie o zawarciu umowy cesji z wierzycielem pierwotnym.

(dowód: k. 16 – 18, wezwanie k. 19 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu przeciwko pozwanej roszczenie ponad kwotę
440,28 zł, ponieważ nie wykazał istnienia wyższej niż ta sumy wierzytelności w stosunku do wierzyciela pierwotnego. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

W niniejszej sprawie powód załączył do pozwu wydruk umowy, która miała zostać zawarta przez wierzyciela pierwotnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. z pozwaną. Umowa nie została podpisana przez strony, jednakże w ocenie sądu powód udowodnił wykonanie jej przez wierzyciela pierwotnego co do kwoty 778,57 zł tj. fakt przeniesienia na biorącego pożyczkę własności przedmiotu umowy, ponieważ przedłożył dowód wypłacenia takiej sumy pozwanej.

Powód nie udowodnił jednak, aby wierzyciel pierwotny wykonał umowę co do pozostałej części, nie przedłożył żadnego dokumentu ani urzędowego ani prywatnego, który mógłby ten fakt potwierdzać. Dowodem takim nie może być potwierdzenie przelewu na kwotę 3.065,76 zł
(k. 34), ponieważ przelew ten został wykonany kilka miesięcy przed zawarciem umowy z dnia 16.10.2017 r., poza tym z tytułu przelewu wynika, że dotyczy on innej pożyczki. Nie zgadza się również suma przelewu.

Dowodu istnienia zobowiązania ponad kwotę 440,28 zł oraz nie kwestionowania go przez pozwaną, nie stanowi także wezwanie do zapłaty (k. 19-20). Dokument taki potwierdza jedynie, że powód sporządził zawiadomienie o dokonaniu przelewu i wezwanie do zapłaty kwoty w nim wskazanej. Powód nie udowodnił, aby te dokumenty zostały pozwanej doręczone. Znajdująca się na k. 20 kopia z książki nadawczej wraz z numerem przesyłki nie potwierdza faktu wysłania korespondencji do pozwanej, ponieważ nie można jej zweryfikować na stronie poczty polskiej, w zakładce „ śledzenie przesyłek pocztowych” (numer taki nie istnieje). Brak również jakiegokolwiek innego dokumentu, z którego wynikałoby, że pozwana miała chociaż szansę do zapoznania się z treścią wezwania i zawiadomienia o cesji tzn, że oświadczenia woli w niej zawarte dotarły do nie (art. 61 § 1 kpc).

Przedłożone przez powoda dowody w postaci umowy przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym a powodem mogą stanowić jedynie dowód przeniesienia praw do wierzytelności, natomiast nie dowodzą jej wysokości. W przypadku cesji wierzytelności warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo w całości przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Tymczasem powód okoliczność tę wykazał jedynie co do kwoty 440,28 zł.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa, tym bardziej, że pełnomocnik powoda został wezwany przez sąd do wskazania w jaki sposób dokonał wyliczenia dochodzonej kwoty, pod rygorem negatywnych skutków procesowych (k. 45), na które wezwanie nie odpowiedział. Nic nie stało również na przeszkodzie, aby do pozwu przedłożyć kopię przelewu kwoty 8.861,30 zł, o której mowa w § 4 umowy. Zgodnie z treścią art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jeżeli powód nie wykazał, że dający pożyczkę wywiązał się ze swojego zobowiązania, nie można żądać od biorącego pożyczkę, że ją zwrócił.

W tym miejscu zauważyć należy, że brak merytorycznego zaprzeczenia twierdzeń powoda przez pozwaną nie zwalniał go od wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających w całości jego roszczenie. W konsekwencji należało stwierdzić, że powód w całości nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.

Uzasadniając wysokość zasądzonej kwoty wyjaśnić należy, że jak wskazano wyżej, w opcenie sądu powód udowodnił, że pozwana otrzymała kwotę 778,57 zł. W pozwie powód wskazał, że pozwana na poczet zadłużenia wpłaciła kwotę 665,86 zł. Jak wynika z harmonogramu spłaty pożyczki (k. 27), suma ta była I ratą, z której na poczet należności głównej należało zaliczyć kwotę 338,29 zł. W związku z tym sąd uznał, że pozwana uregulowała zadłużenie do kwoty 338,29 zł i do zapłaty z należności głównej pozostała jej kwota 440,28 zł wraz z odsetkami.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100kpc.