Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 667/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Giżycku z 2016-05-17

Sygn. akt I C 667/1 5

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05.05.2016 r.

sprawy z powództwa (...) SA w L.

przeciwko E. G. (1)

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego E. G. (1) na rzecz powoda (...) SA w L. kwotę 2.239,64 (dwa tysiące dwieście trzydzieści dziewięć 64/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22.03.2014r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 746 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt. I C 667/15

UZASADNIENIE

Powód - (...) S. A. w L. (dalej jako: (...) ) - domagał się zasądzenia na jego rzecz od E. G. (1) kwoty 2.239,64 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu podniósł, iż przysługuje mu roszczenie względem pozwanego z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej, które zostało wykryte przez pracowników (...) w dniu 05.03.2014 r. i za co też pozwany został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku w sprawie V K 114/14.

Pozwany – E. G. (1)nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu potwierdził wprawdzie skazanie przez sąd karny, ale jednocześnie podniósł, że wyrokiem w sprawie V K 114/14została ustalona wysokość szkody, jaką poniósł (...), a pozwany – zobowiązany w/w orzeczeniem karnym – naprawił tę szkodę.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05.03.2014r. pracownicy (...) S. A. w L. przeprowadzili w miejscu zamieszkania pozwanego E. G. (1) kontrolę licznika energetycznego, stwierdzają nielegalny pobór energii elektrycznej. O powyższych ustaleniach powód zawiadomił Komendę Powiatową Policji w W.. Wyrokiem z dnia 18.12.2014r. w sprawie V K 114/14 Sąd Rejonowy w Giżycku uznał E. G. (1) winnym tego, że w bliżej nieustalonej dacie w okresie od 11.12.2013r. do 05.03.2014r. w miejscowości W. gmina B. dokonał ingerencji w układ pomiarowo-rozliczeniowy, polegającej na zamianie przewodów na listwie zaciskowej licznika skutkującej cofaniem się wskazań licznika energii elektrycznej i w efekcie kradzieży energii wartości nie mniejszej niż 508,27 zł na szkodę (...) SA w L. tj. czynu z art. 278 § 1 i 5 kk i za to wymierzył mu karę. Wyrokiem tym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda – tytułem obowiązku naprawienia szkody w trybie art. 46 § 1 kk – kwotę 508,27 zł. Pozwany w dniu 31.07.2015r. dokonał zapłaty kwoty 508,27 zł na rzecz powoda.

dowód: zeznania świadka A. H. k 63

zeznania świadka M. K. k 63

pokwitowanie k 50

protokół kontroli k 16-17

wyrok k 162 akt V K 114/14 SR w Giżycku

W dniu 07.03.2014 r. dostawca energii dokonał naliczenia opłaty za nielegalny pobór energii elektrycznej przez pozwanego w łącznej kwocie 2.603,64 zł, wystawiając stosowną notę i określając 14 dniowy termin zapłaty. Nadto powód w dniu 07.03.2014r. wystawił pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 144,27 zł tytułem opłaty za wymianę licznika.

dowód: wyliczenie k 18-19

faktura k 20

nota k 21

E. G. (1) nie uiścił ani kwoty objętej fakturą, ani kwoty wynikającej z noty.

dowód: bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy przytoczyć treść art. 11 kpc, stanowiącego, że ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Zgodnie z art. 11 k.p.c. sąd w postępowaniu cywilnym jest związany co do popełnienia przestępstwa ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego. Oznacza to, że skazany nie może w sprawie cywilnej przeciwko niemu podważać ani skazania za przestępstwo, ani okoliczności ustalonych w postępowaniu karnym odnośnie do jego popełnienia, może natomiast dowodzić wysokości szkody poniesionej przez poszkodowanego na skutek przestępstwa, jeśli wysokość szkody nie została dokładnie ustalona już w postępowaniu karnym [tak SN w wyroku z dnia 27 listopada 2013 r., V CSK 556/12, LEX nr 1413608]. Nie budzi zatem wątpliwości sam fakt dokonania przez pozwanego nielegalnego poboru energii elektrycznej. Jednocześnie jednak kwestią otwartą pozostaje wysokość szkody wyrządzonej przez pozwanego, tym bardziej zważywszy na brak precyzyjnych ustaleń sądu karnego w tej mierze. Otóż bowiem w wyroku karnym Sąd stwierdził wyraźnie, że wartość szkody wyrządzonej czynem pozwanego jest nie mniejsza niż 508,27 zł, co oznacza, że może być większa. Wynika to zresztą jednoznacznie z treści opinii biegłego ds. elektryczności K. B., przeprowadzonej w sprawie karnej (k 138-143, 157-160 akt V K 114/14).

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z 10.04.1997r. Prawo energetyczne (j.t. Dz.U. z 2012 poz. 1059z późn. zm.) w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może:

1) pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór paliw lub energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających paliwa lub energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności albo

2) dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

Oznacza to, że „jeśli taryfa określa stawki opłat za nielegalnie pobrane paliwa lub energię, przedsiębiorca energetyczny ma prawo wyboru między dochodzeniem należnej opłaty, a dochodzeniem odszkodowania na zasadach ogólnych (art. 415 kc)” [tak: Wojciech Pyzioł, Anna Walaszek-Pyzioł, Komentarz do art.57 ustawy - Prawo energetyczne]. Podobne stanowisko prezentują inni przedstawiciele literatury. Muras Z. (red.), Swora M. (red.), Elżanowski F., Falecki A., Gawin R., Gutowski M., Kędzia J., Kloc-Evison K., Kośka D., Mordwa M., Nowaczek-Zaremba M., Nowak D., Sachajko M., Skoczylas A.P., Smagieł K., Stefaniuk M., Szostakowska M., Trypens R., Woszczyk M., Zawiska M. w opracowaniu Prawo energetyczne. Komentarz (LEX 2010) wskazali, że „w świetle orzeczeń sądów administracyjnych, zapadłych na gruncie poprzedniego brzmienia art. 57 pr. en., stwierdzono, że w przypadku nielegalnego poboru energii zakład energetyczny ma prawo do pobrania opłaty wynikającej z taryfy, ale może również zamiast opłaty taryfowej dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych w przypadku, gdy z nielegalnym poborem energii związane są inne szkody, których sama opłata taryfowa mogłaby nie wyrównać. Wynika z tego, iż w art. 57 ust. 1 pr. en. wdrożono szczególny rodzaj zryczałtowanego odszkodowania obciążającego odbiorcę względem dostawcy, wprowadzając szczególny sposób obliczenia wysokości tego odszkodowania. Jak trafnie podkreślono w orzecznictwie sądów administracyjnych, analiza omawianych przepisów prowadzi do wniosku, iż wystawienie rachunku dotyczącego tego rodzaju należności nie następuje w drodze decyzji administracyjnej, a wysokość należności nie wynika wprost z ustawy. Pomiędzy dostawcą paliw lub energii nie następuje też stosunek administracyjnoprawny, lecz cywilnoprawny (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 13.05.2004 r., III SA 2559/02, www.nsa.gov.pl; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 05.04.2006 r., I SA/Bd 6/06, www.nsa.gov.pl). Pogląd ten znalazł poparcie w orzecznictwie TK”.

W realiach niniejszej sprawy powód dokonał jednoznacznego wyboru w zakresie sposobu dochodzenia naprawienia szkody i to bezpośrednio po stwierdzeniu nielegalnego poboru energii przez pozwanego. Świadczy o tym dokonanie obliczeń i wystawienie noty oraz faktury już w dniu 07.03.2014r., a zatem dwa dni po przeprowadzonej kontroli i ujawnieniu procederu pozwanego. Podkreślenia wymaga też fakt działania powoda w granicach wynikających z zacytowanego wyżej przepisu art. 57 ust. 1 prawa energetycznego. Samo prowadzenie postępowania karnego oraz nałożenie na pozwanego w wyroku karnym obowiązku naprawienia szkody nie pozbawiło powoda uprawnień do dochodzenia naprawienia szkody w oparciu o art. 57 ust.1 prawa energetycznego, zaś dokonanie przez pozwanego zapłaty na rzecz (...) kwoty 508,27 zł spowodowało jedynie, że powód winien był uwzględnić uiszczoną kwotę jako częściowe naprawienie wyrządzonej szkody. Nie ulega wątpliwości, że (...) uwzględniło dokonaną przez pozwanego wpłatę kwoty 508,27 zł przy określaniu wysokości roszczenia w niniejszej sprawie.

Samo wyliczenie opłaty za nielegalny pobór energii elektrycznej w kwocie 2.603,64 zł i opłaty za wymianę licznika w kwocie 144,27 zł, zostało oparte wprost na obowiązujących w dniu zdarzenia taryfach, zatwierdzonych decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (k 31-39). Zgodnie z pkt 6.5.1 i 6.5.2a w przypadku gdy operator nie może ustalić ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej można obciążyć odbiorcę opłatami przyjmując ilości energii uwzględniające rzeczywistą możliwość pobierania energii przez danego odbiorcę wynikające z mocy i rodzaju zainstalowanych odbiorników lecz nie wyższe niż 3.000 kWh dla układu jednofazowego (czyli takiego jaki zainstalowany jest u pozwanego). Powód dokonał wyliczeń mocy i rodzaju odbiorników elektrycznych u pozwanego (k 18), w wyniku czego określił rzeczywistą możliwość pobierania energii przez E. G. na poziomie 20.202,20 kWh. Przekracza ona znacznie dopuszczalną wartość określoną w Taryfie, stąd (...) przyjęło do wyliczeń wielkość 3.000 kWh. Ceny za poszczególne składniki (ceny energii, stałe i zmienne stawki sieciowe, abonament, opłaty przejściowe, stawki jakościowe) wynikają wprost z pkt 7.1.6 Taryfy. Wreszcie – na podstawie pkt 6.7.2 Taryfy powód naliczył koszt sprawdzenia stanu technicznego układu pomiarowo-rozliczeniowego i założenia nowych plomb na zabezpieczeniu głównym w układzie pomiarowo-rozliczeniowym lub na innym elemencie podlegającym oplombowaniu, w miejsce zerwanych przez odbiorcę plomb dla układu bezpośredniego - w wysokości brutto 144,27 zł. W efekcie powyższego wysokość ustalonej należności wyniosła 2.747,91 zł, a uwzględniając wysokość dokonanej przez pozwanego wpłaty (508,27 zł) – do uiszczenia pozostało jeszcze 2.239,64 zł. Stąd należało orzec jak w pkt I wyroku. Jednocześnie Sąd orzekł o odsetkach. Pozwany E. G. (1) był zobowiązano do uiszczenia kwoty 2.747,91 zł (łączna wartość z faktury i noty z 07.03.2014r.) do dnia 21.03.2014 r. Żądanie zapłaty odsetek ustawowych za okres od dnia 22.03.2014 r. było zasadne w świetle art. 481 § 1 k.c., w myśl którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W myśl ogólnej reguły odpowiedzialności za wynik postępowania, przewidzianej w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Sprawę wygrała strona powodowa, gdyż Sąd w całości uwzględnił jej żądanie. W tym stanie rzeczy zasądzono od pozwanego na rzecz (...) koszty procesu, a w tym: opłatę sądową od pozwu (112 zł), wynagrodzenie radcy prawnego reprezentującego (...) (600 zł) i opłatę skarbową od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa (2 x 17 zł). Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w punkcie II. przedmiotowego wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Urszula Szyszka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Giżycku
Osoba, która wytworzyła informację:  Janusz Supiński
Data wytworzenia informacji: