Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 25 września 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący

:

SSA Jadwiga Chojnowska

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2019 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) w W.

z udziałem dłużnika A. P.

o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego

p o s t a n a w i a :

1)  stwierdzić wykonalność poprzez nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi Stałego Sądu Polubownego prowadzonego przez (...) Spółkę z o.o. w Ł. wydanemu w Ł. w dniu 31 maja 2019 r. w sprawie sygn. akt (...)z powództwa (...)w W. przeciwko A. P. w zakresie punktu 1 zasądzającego od pozwanego na rzecz powoda kwotę 605,96 zł (sześćset pięć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 stycznia 2019 r. i w zakresie punktu 2 zasądzającego od pozwanego na rzecz powoda kwotę 348,50 zł (trzysta czterdzieści osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego;

2)  zasądzić od dłużnika na rzecz wierzyciela kwotę 420 zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

J. C.

Sygn. akt I ACo 58/19

UZASADNIENIE

Wierzyciel – (...) w W. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie wykonalności wyroku Stałego Sądu Polubownego prowadzonego przez (...) Spółkę z o.o. w Ł. wydanemu w Ł. z dnia 31 maja 2019 r. poprzez nadanie mu klauzuli wykonalności.

Dłużnik A. P., pomimo doręczenia mu w dniu 29 sierpnia 2019 r. odpisu wniosku wraz z załącznikami, nie przedstawił w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wniosku stanowiska w sprawie.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Wniosek wierzyciela jest zasadny.

Zgodnie z art. 1214 § 2 k.p.c. sąd stwierdza wykonalność wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej, nadających się do wykonania w drodze egzekucji, nadając im klauzulę wykonalności. Wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta, których wykonalność została stwierdzona, są tytułami wykonawczymi. Przy czym w ramach przedmiotowego postępowania sąd nie przeprowadza czynności dowodowych, lecz opiera się na dokumentach załączonych do wniosku, w szczególności na oryginałach lub poświadczonych za zgodność z nimi odpisach: wyroku sądu polubownego i zapisu na sąd polubowny (zob. art. 1213 § 1 k.p.c.), ewentualnie na aktach postępowania polubownego.

W niniejszej sprawie wnioskodawca złożył wymagane przez prawo załączniki, jego wniosek jest formalnie poprawny, treść zapisu na sąd polubowny czyni zadość wymaganiom art. 1162 k.p.c., zaś forma i brzmienie wyroku sądu polubownego nie kolidują z wymaganiami art. 1197 § 1-3 k.p.c. Zaznaczyć przy tym należy, że sąd w toku postępowania klauzulowego nie jest uprawniony do oceny, czy roszczenie, którego dotyczy wyrok (ugoda), istnieje (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1967 r., I CZ 20/67, Lex nr 628) i ogranicza się, na podstawie przedłożonych dokumentów, do oceny, czy nie zachodzą przesłanki wyłączające stwierdzenie wykonalności, o których mowa w art. 1214 § 3 k.p.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1967 r., I CR 445/67, Lex nr 712), co nie wyklucza badania faktów notoryjnych lub znanych sądowi z urzędu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1993 r., II CRN 70/93, Lex nr 4009).

Jednocześnie w ocenie Sądu Apelacyjnego, nie zachodzi żadna z negatywnych przesłanek określonych w art. 1214 § 3 k.p.c., które przemawiałyby za odmową stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego. W tym kontekście wskazać przede wszystkim należy, że przedmiotowa sprawa dotyczy zapłaty kwoty pieniężnej z tytułu roszczenia regresowego w związku ze szkodą komunikacyjną, a więc ma charakter majątkowy i może być zgodnie z art. 1157 k.p.c. poddana rozstrzygnięciu sądu polubownego. Nadto z treści uzasadnienia wyroku sądu polubownego wynika, że prawa procesowe dłużnika w postępowaniu polubownym zostały zachowane. Doręczono mu bowiem odpis pozwu, na który to nie złożył on jednak odpowiedzi na pozew. Także w niniejszym postępowaniu doręczono mu wniosek wszczynający postępowanie, na który to również – pomimo prawidłowego pokwitowania – nie złożył jakichkolwiek wyjaśnień. W tych warunkach nie można przyjąć, aby wyrok sądu polubownego i wniosek wierzyciela naruszał którąkolwiek z podstawowych zasad krajowego porządku publicznego.

Mając powyższe na względzie, na zasadzie art. 1213 ¹ § 2 k.p.c. w zw. z art. 1214 § 1 i 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 1213 ¹ § 2 k.p.c. Na zasądzone koszty złożyła się opłata od wniosku (300 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika wierzyciela, będącego radcą prawnym, ustalone w stawce minimalnej 120 zł zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265, z późn. zm.).

J. C.