Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W umowach zawartych z powodami wskazano — liczbowo i słownie — kwotę kredytu, indeksując ją do franka szwajcarskiego. (...)W ocenie Sądu brak określenia w treści umowy kredytu jasnych reguł przeliczenia przez pozwany bank kwoty kredytu i rat kapitałowo - odsetkowych w stosunku do kursu franka szwajcarskiego czyni klauzulę indeksacyjną abuzywną, nie powoduje zaś skutku w postaci nieważności całej umowy. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Jak już zostało to uprzednio podniesione przez Sąd przedmiotowe kredyty nie zostały udzielone we frankach szwajcarskich, lecz w złotych.

Wysokość rat miała zostać ustalona po przeliczeniu kwoty wypłaconego kredytu na (...) stosownie do § 5 ust. 3 umowy. (...)W dokumentach przedłożonych do akt sprawy brak jest dowodu potwierdzającego fakt, iż pozwana była informowana przed zawarciem umowy bankowej o tzw. ryzyku kursowym waluty obcej co, do której denominowane było zobowiązanie kredytowe. (...)Nie ulega wątpliwości, że w ostatnich latach lawinowo wzrosła ilość spraw dotyczących problematyki spłaty zobowiązań zaciągniętych przez konsumentów w walutach obcych, zwłaszcza we frankach szwajcarskich (dalej (...) ). (...)Trafne, bowiem zdaniem Sądu są uwagi pozwanej, co do okoliczności, że strona powodowa nie(...)innych niezdefiniowanych potrąceniach finansowych „we frankach”.

Strony podpisały Aneks nr (...) z 02 marca 2009 r. na mocy którego wartość zadłużenia została przewalutowana z jenów do franków szwajcarskich. Następnie zawarto jeszcze dwa aneksy ze względu na zmianę wartości franka szwajcarskiego: Aneks nr (...) z 22 sierpnia 2009 r. oraz Aneks nr (...) z 22 września 2014 r. (...)Doradca klienta przedstawił powodom dwie oferty, pokazał wykresy i symulację kredytu udzielonego w jenach japońskich oraz we franku szwajcarskim. (...)Analogicznie rzecz przedstawia się z przeliczeniami na franka szwajcarskiego, a następnie przewalutowania kredytu na kredyt czysto walutowy zastosowanymi odpowiednio w Aneksach nr (...) do Umowy.

Umowa w żaden sposób nie wyjaśnia, w jaki sposób kurs franka szwajcarskiego ma być ustalany. (...)W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała okoliczność, że strony zawarły umowę o kredyt hipoteczny, na podstawie której bank udzielił im kredytu w walucie polskiej waloryzowanego walutą CHF. Z powyższego wynika, że udzielony powodom kredyt jest kredytem denominowanym. (...)W wykonaniu umowy o kredyt denominowany nie dochodzi do faktycznego zakupu przez bank waluty i jej sprzedaży klientowi dokonującemu spłaty raty. (...)(...)następuje waloryzacja wartości kwoty głównej kredytu w oparciu o obiektywnie oznaczony kurs franka szwajcarskiego” Rozważania takie są jednak bezprzedmiotowe,(...)

Na podstawie tej umowy Bank udzielił powodom, na ich wniosek z dnia 21 maja 2001r., pożyczki we frankach szwajcarskich, nominowanej w złotych polskich, na okres 84 miesięcy, z ostatecznym terminem spłaty w dniu 31 maja 2008 r., w kwocie 272.000 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 1). (...)Końcowe zadłużenie zostało ustalone we frankach szwajcarskich, ponieważ nie był podstaw do jego przewalutowania na złoty polski. (...)Bank udzielił powodom na ich wniosek pożyczki we frankach szwajcarskich, nominowanej w złotych polskich, na okres 84 miesięcy, z ostatecznym terminem spłaty w dniu 31 maja 2008 r., w kwocie 272.000 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 1). Bank wydaje (udostępnia) kredytobiorcom określoną sumę kredytową we frankach szwajcarskich (CHF), przy czym kwota przekazana na „złotówkowe” konto zostaje przewalutowana według kursu kupna franka szwajcarskiego ustalonego w dniu wydania (§ 3).

Sąd Okręgowy wskazał, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że strony podpisały umowę kredytu w walucie obcej - denominowanego do CHF, albowiem kwota kredytu została określona w walucie obcej – 240.610 CHF (frank szwajcarski). (...)(...)(...)To, że pozwana E. K. pracując u powódki znała zasady udzielania kredytów w walucie obcej nie stanowi podstawy do czynienia pozytywnych ustaleń, że strony w zawartej umowie kredytu określiły klauzulę sposobu przeliczania franka szwajcarskiego na walutę polską. (...)(...)pozwala ustalić: po pierwsze kursu franka szwajcarskiego, według którego przeliczono kwotę kredytu na złoty polski i wypłacono pozwanym kwotę kredytu w złotych polskich, po drugie kursu franka szwajcarskiego, według którego miano przeliczać wpłaty pozwanych na każdą ratę kredytu.

(...)że roszczenia związane są z kredytem denominowanym w walucie frank szwajcarski i powód nie wykazał tego,(...)wierzytelności, po jakim kursie doszło do przeliczeń i na jakiej podstawie(...)(...)Wskazali, że powód nie przedstawił harmonogramu spłat przedmiotowego kredytu, ani też historii spłat dokonywanych(...)wszystkim po jakim kursie doszło do przeliczeń franka szwajcarskiego na złotówki. Mając na uwadze okoliczność, że kredyt będący podstawą roszczenia udzielony został w walucie obcej oraz istniejące wątpliwości co do dotychczas spłaconej przez pozwanych kwoty(...)odsetek, w szczególności sposobu przeliczenia franka szwajcarskiego na złotówki. (...)Zdaniem Sądu Okręgowego, Bank przyznał sobie w ten sposób prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)

Po prześledzeniu warunków kredytowania 21 instytucji finansowych biegły wskazał, że to stopa referencyjna L. 3M i średnia marża w wysokości 2% kształtowały stopy procentowe klientów 13 instytucji finansowych oferujących kredyty hipoteczne waloryzowane kursem franka szwajcarskiego. (...)Stosownie do treści art. 69 ust. 2 pkt 5 Pr.B. umowa kredytu powinna określać wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany. (...)Tymczasem po pierwsze art. 69 ust. 2 pkt 4a Pr.B. nie stwarza stronom możliwości innego rozwiązania, ponieważ w przypadku kredytów denominowanych lub indeksowanych określenie jasnych zasad dokonywania przeliczeń stanowi element przedmiotowo istotny umowy. (...)Powyższe rozumowanie ponownie nawiązuje do błędnego, zdaniem Sądu Okręgowego, zaliczenia rodzaju oprocentowania do essentialia negotii umowy kredytu.