Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazane zdjęcie było wizerunkiem J. G. (1) .

Po okazaniu im tablic poglądowych żadna z nich nie rozpoznała na nich mężczyzny, którego widziały w Starostwie Powiatowym, mimo iż na jednym ze zdjęć był wizerunek W. K. (1) . (...)W naturalny sposób konfrontacja świadka z oskarżonym w 2011 roku utrwaliła w jego świadomości wizerunek oskarżonego, dlatego też nie miał on żadnej wątpliwości co do rozpoznania oskarżonego na sali rozpraw i wskazania, iż to właśnie temu oskarżonemu wręczył korzyść majątkową.

(...)dowodami; b dokonania samoistnego porównania wizerunku osoby przedstawionej w raporcie SM(...)(...)(...)sprawy biegłego w celu porównania wizerunku osoby przedstawionej na zdjęciu z wizerunkiem obwinionego. Jakość zdjęcia znajdującego się w w/w raporcie jest na tyle dobra, iż do rozpoznania na nim wizerunku twarzy obwinionego nie są wymagane żadne wiadomości specjalne. Oczywiście nieuzasadniona była także argumentacja obwinionego zmierzająca do wykazania, że wizerunek obwinionego utrwalono za pomocą nieprawidłowo działającego urządzenia pomiarowego.

Według biegłej u pokrzywdzonej zachowana jest sprawność odnośnie tego, że nie ujawnia takich informacji, szczególnie w zakresie problemu alkoholowego, które mogłyby rzutować na jej wizerunek i jej konkubenta J. C. (1) .

(...)innych utworów związanych z kreacją wizerunku, brandingu, a ponadto w okresie(...)

(...)zabezpieczonego w sprawie monitoringu z wizerunkiem oskarżonego dokonującego kradzieży w sklepie (...) w dniach 25 stycznia 2012 r. i 19 lutego 2012 r. (...)W szczególności przyznanie się bowiem oskarżonego do winy, w sytuacji gdy jego wizerunek został w sposób jednoznaczny utrwalony(...)

W czasie okazania wizerunków rozpoznała bez wątpliwości A. K.(...)

Rozpoznanie przez pokrzywdzonego oskarżonego B. (na wizerunku – po zdarzeniu) oraz przed Sądem na żywo, wzmacniają inne dowody w sprawie . (...)Z tego względu protokół okazania mu wizerunku oskarżonego B. , którego nie rozpoznał, jest bezużyteczny jako dowód, ponieważ czynność ta zasadzała się na założeniu, że świadek, który wprost oświadczył, że nie jest w stanie rozpoznać osoby, która przyszła z telefonem, jednak ją rozpozna na zdjęciu.