Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: wysokość opłaty nienależnej od wartości przedmiotu sporu /zaskarżenia/ determinują przytoczenia strony, czyli twierdzenia co do faktów, z których wywodzi ona swoje żądanie, a nie rzeczywisty stan rzeczy - na tym etapie jeszcze nieweryfikowalny.

Regulamin kredytowania hipotecznego (...) Bank S.A. w W. – Oddział (...) w § 7 wskazywał, że bank udziela kredytów w złotych lub w złotych denominowanych do waluty obcej. (...)Stosownie do § 12 ust. 7 regulaminu w przypadku kredytu denominowanego kursem waluty obcej harmonogram spłat kredytu był wyrażony w walucie kredytu, a kwota raty spłaty była(...)(...)By móc udzielić kredytu w (...) bank musiał wcześniej pozyskać na rynku dostęp do określonej sumy franków szwajcarskich. (...)Miarą ich długu są przecież złotówki, a nie franki szwajcarskie.

Teza orzeczenia: 1. Kategoryczne żądanie banku zapłaty objęte powództwem oparte na ważności umowy kredytu - ze względu na zasadę dyspozycyjności formalnej - nie jest bowiem tożsame z żądaniem zapłaty na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu z tej przyczyny, że umowa jest nieważna, ani nie zawiera się w takim żądaniu (art.321 par. 1 k.p.c.) 2. Zakres (...)

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Z punktu widzenia abstrakcyjnej kontroli postanowienia abuzywnego nie ma znaczenia, to że konsument podjął samodzielną i świadomą decyzję o wzięciu kredytu w złotych indeksowanego do franka szwajcarskiego, czy też mógł wybrać umowę kredytu, w której kwota kredytu wyrażona byłaby w innej walucie. (...)W analizowanej sprawie dotyczy to § 2 ust. 1 umowy kredytu, który wyraża kwotę kredytu we frankach szwajcarskich.

Teza orzeczenia: I. Pożyczka zaciągnięta na spłatę małżonka w ramach rozliczeń majątkowych z definicji nie może mieć bezpośredniego związku z prowadzoną przez stronę umowy pożyczki działalnością gospodarczą. Celem umowy nie jest prowadzenie takiej działalności, ale rozliczenia proweniencji rodzinnoprawnej. Przyczyna tych rozliczeń jest w tej ocenie (...)

Powódce przedstawiono ofertę kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, który generował wyższą zdolność kredytową. (...)Miarą jej długu są przecież złotówki, a nie franki szwajcarskie. Na tym w zasadzie polega ryzyko pożyczek czy kredytów indeksowanych do walut obcych. (...)(...)na złotówki, z chwili udzielenia kredytu, a drugi raz – przez(...)staje się mocniejsza w stosunku do złotego, maleje, a wzrasta gdy waluta słabnie w stosunku do złotego (tak w uzasadnieniu postanowienia(...)

Kredytobiorcy nie przedstawiono również wykresów kursu franka szwajcarskiego - ten temat nie był w ogóle przedmiotem rozmów w trakcie zawierania umowy jak i w okresie przedkontraktowym. (...)Bank udzielił kredytobiorcom kredytu w wysokości 500.000 zł „denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF” na okres 300 miesięcy od dnia 29 lipca 2008 r. do dnia 1 sierpnia 2033 r. (§ 2 punkt 1). (...)Aneks nr (...) do umowy kredytu. (...)Jest niewątpliwe, że w rozpatrywanej sprawie Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania - na gruncie zawartej umowy - wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka.

Pracownik banku w rozmowie z powodami nie informował ich o ryzyku walutowym związanym z oferowanym kredytem - ograniczając się do wskazania, że frank szwajcarski jest walutą „stabilną”. (...)Jako preferowaną walutę udzielenia kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)00:18:18 k.801, okoliczność bezsporna) Wnioskowany kredyt został udzielony powodom działającym w(...)w przypadku wyraźnego zainteresowania kredytobiorców kredytem waloryzowanym kursem franka szwajcarskiego. (...)Nie ma podstaw do przyjęcia, że konwalidację taką stanowiło podpisanie przez strony aneksu do umowy kredytu umożliwiającego powodom spłatę kredytu w walucie szwajcarskiej (k. 227-228).

Teza orzeczenia: Klauzula umów kredytowych przewidująca zmienne oprocentowanie, uznana za niedozwolone postanowienie umowne, nie wiąże członków grupy w okresie objętym pozwem, jest wobec nich bezskuteczna. Kredytobiorca ponosi wówczas odpowiedzialność odszkodowawczą w stosunku do członków grupy.

Powód wskazał, że w latach 2005-2006 pozwany zawarł z członkami grupy umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych, waloryzowane kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Bank bowiem pozyskiwał finansowanie we franku szwajcarskim na rynku międzybankowym i był narażony na ryzyko walutowe. W przypadku niekorzystnego dla banku ukształtowania się kursu CHF/PLN uzyskałby od spłacających kredyt mniej środków przeliczonych z franków szwajcarskich niż pierwotnie wypłacił w ramach kredytów udzielanych na wiele lat. (...)Nie zmienia to jednak faktu, że ta konkretna odmiana wskaźnika LIBOR (ani żadna inna) nie wynika z treści kwestionowanej klauzuli, jako właściwa i wyłączna stopa referencyjna dla kredytów hipotecznych, denominowanych we franku szwajcarskim, udzielanych przez pozwanego.

Umowa została zawarta w złotych polskich, a kredyt indeksowany był do waluty obcej - franka szwajcarskiego (CHF). (...)W przekonaniu powodów przedstawiona im oferta była ofertą umowy kredytu w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Przeciwnie zaś zostali poinformowani przez pracowników Banku, że oferta kredytu jest korzystna, a kurs franka szwajcarskiego bardzo stabilny. (...)Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 4 kwietnia 2008 r. strony zawarły umowę kredytu hipotecznego indeksowanego (waloryzowanego) do waluty franka szwajcarskiego.

Uruchomienie kredytu nastąpiło zgodnie z postanowieniami umowy poprzez wypłatę w PLN po przeliczeniu wysokości do równowartości we frankach szwajcarskich ( (...) ) według kursu kupna (...) zgodnie z tabelą kredytodawcy . (...)Ten kierunek wykładni – w zakresie w jakim orzekał - potwierdził także Sąd Najwyższy w uchwale (7 sędziów) z 7.05.2021 r. (...) , jak i skutki rozstrzygnięcia o stwierdzeniu nieważności umowy - zarówno dla kredytu denominowanego, jak i indeksowanego. (...)Sąd rozumie zastrzeżenia, jakie pojawiają się odnośnie ważności spornej umowy kredytu (co do zasady regulowanej art. 69 prawa bankowego ). (...)Tymczasem kredytobiorcy podkreślali, że działali w zaufaniu do banków , w tym bazując na tym, że masowo udzielane były sporne kredytu w sytuacji, gdy niejednokrotnie biorący je nie mieliby zdolności kredytowej na kredyt w walucie krajowej .