Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: wyrok warunkowo umarzający postępowanie

Nagrania zostały przekazane przez uprawnione do tego organy, oskarżona nie kwestionowała swojego na nich wizerunku nie ma żadnych podstaw do poddawania w wątpliwość ich autentyczności.

Teza orzeczenia: obwinionego P. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 92a kw i za to na podstawie art. 92a kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza mu karę 200 (dwieście) złotych grzywny, zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100 (sto) złotych tytułem (...)

Jako wiarygodne Sąd także uznał wyjaśnienia obwinionego w zakresie, w jakim obwiniony potwierdził, że to on jest osobą uwidocznioną na zdjęciu z fotoradaru, gdyż wizerunek na zdjęciu odpowiada wizerunkowi obwinionego. (...)(...)/k. 12/, na której zarejestrowano wizerunek obwinionego.

Teza orzeczenia: ukaranie

Dlatego dla wizerunku naszego kraju istotne jest, aby usługi świadczone w tym miejscu przez firmy transportowe były na jak najwyższym poziomie.

Teza orzeczenia: oskarżony został uznany za winnego

Tym samym dał pierwszeństwo swoim sprawom zawodowym w sensie dobrego wizerunku w oczach pracodawcy przed bezpieczeństwem wszystkich innych użytkowników drogi.

Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania (…) pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

(...)w postaci np. prawa do wizerunku, prywatności lub intymności otrzymują wyższe kwoty, ale jest to powodowane ich wysokim statusem materialnym).

(...)swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego.

W związku z tym, podzielić należało zarzut apelacji, że było odwrotnie niż przyjął to Sąd I instancji, gdyż w opisanych powyżej sytuacjach, to właśnie T. O. (1) lepiej mógł zaobserwować wizerunek sprawcy. (...)Co więcej, J. K. w czasie pierwszego oglądu tablic poglądowych ze sprawcą kojarzył się także wizerunek mężczyzny z pozycji 1 na tablicy poglądowej numer II ( T. R. ), na którego wskazywał w swoich zeznaniach T. O. (1) . W czasie rozprawy J. K. nie był w stanie rozpoznać sprawcy, ani wytłumaczyć dlaczego wcześniej wskazywał na wizerunek oskarżonego i po czym dokładnie go wtedy zidentyfikował. (...)Miał on bowiem najlepsze możliwości zaobserwowania wizerunku sprawcy oraz był bardziej konsekwentny, kategoryczny i przekonujący w swoich twierdzeniach.