Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazał także, że regulacje dotyczące kredytu denominowanego/indeksowanego do waluty obcej zostały wprowadzone do art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3. (...)W związku z tym bez znaczenia pozostają dywagacje pozwanego co do ewentualnej nadpłaty kredytu przez powodów. (...)Chodziło zatem o przedstawienie powodom relacji miedzy złotym a frankiem szwajcarskim w przeszłości oraz prognoz co do ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. (...)Wówczas mogłaby powstać wątpliwość co do dalszych zasad i formy spłaty kredytu w przyszłości.

Kredyty złotowe oferowane przez pozwanego były droższe i mniej konkurencyjne w porównaniu do kredytów indeksowanych do waluty obcej. (...)Ponadto, rzeczywistym celem waloryzacji było umożliwienie z jednej strony realizacja celu kredytobiorcy w złotych polskich, a z drugiej ~ po przeliczeniu na franki szwajcarskie - rozliczenie go i spłaty(...)(...)W sprawie niniejszej nie ma też znaczenia, czy rzeczywiście kredyt odniesiony do waluty obcej był i jest co do zasady korzystniejszy dla kredytobiorcy od kredytu złotowego. (...)Tymczasem umowa kredytu określona w art. 69 Prawa bankowego do takich umów nie należy.

Biorąc pod uwagę fakt, że istotą kredytu jest oddanie przez bank do dyspozycji kredytobiorcy określonej kwoty pieniężnej należy przyjąć, iż o rodzaju kredytu decyduje waluta, w której kredyt jest faktycznie wypłacony. (...)Wobec tego strony umówiły się na zawarcie umowy kredytu złotowego, w której frank szwajcarski stanowił miernik wartości i służył do określenia wysokości kwot, do których wypłaty bądź spłaty były zobowiązane strony umowy. (...)Czytamy tam bowiem: „Należy zauważyć, że kredyt w walucie polskiej „denominowany lub indeksowany” w innej walucie niż polska jest kredytem w złotych. (...)Co do zasady zatem klauzula indeksacyjna w umowie kredytowej nie jest sprzeczna z prawem i istotą umowy kredytu.

Sąd Okręgowy wskazując na przepis art. 69 ust. 1 i 2 Prawa bankowego stwierdził, że łącząca strony umowa była umową kredytu w PLN indeksowanego do waluty obcej, nie zaś kredytu walutowego. (...)Odmienne ukształtowanie umowy kredytu sprzeczne będzie co do zasady z właściwością stosunku prawnego(...)oparciu o wskaźniki całkowicie nieadekwatne do ekonomicznej wartości waluty, będącej podstawą(...)(...)Zasadnie Sąd I instancji oddalił wniosek pozwanego o zobowiązanie powódki do złożenia jej umowy o kredyt z 2006 r. oraz przeprowadzenie(...)waluty skoro średni kurs NBP franka szwajcarskiego na koniec grudnia 2006r. wahał(...)(...)(...)interes ekonomiczny powodów zawierających umowę kredytu denominowanego polegał na skorzystaniu z oprocentowania tego kredytu na poziomie niższym niż analogicznego kredytu złotowego i fakt, że powodowie(...)dozwolony sposobu waloryzacji rat przedmiotowego kredytu.

W okresie od września 2006 r. do września 2013 r. (tj. do czasu rozstania stron) pozwana dokonywała comiesięcznych spłat kredytu, na łączną kwotę 196.137,36 złotych. (...)W związku z zakupem tych mieszkań strony zaciągnęły zobowiązanie w postaci kredytu denominowanego (waloryzowanego) we frankach szwajcarskich, opiewającego na kwotę 503.800 złotych, na okres 30 lat. (...)Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynikało, że do kwietnia 2009 r. do końca 2011 r. (...)Skoro tak, to o ile można uznać, że kredyt i jego spłata stanowiły przyczynek(...)ekwiwalentu zainwestowanych środków pochodzących z kredytu, to nie sposób uznać, by(...)a ceną sprzedaży lokalu) doszło do efektywnego przesunięcia majątkowego pomiędzy obiema rozdzielnymi masami majątkowymi.

H. C. zawarła z (...) Bank S.A. w W. umowę pożyczki denominowanej w walucie stanowiącej równowartość 412.320 CHF, ale nie więcej niż 1.000.000 zł na okres od 27 marca 2002 r. do 15 marca 2017 r. (...)Pismem z 7 sierpnia 2017 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty 729.590,77 zł lub do zawarcia porozumienia co do spłaty długu. (...)Wymóg ten wynikał z tego, że procedura cywilna nie daje sądowi kompetencji, żeby w sprawach o zapłatę z umowy kredytu, samodzielnie i według własnej oceny ustalać rozmiar „odpowiedniej” kwoty, jaka byłaby należna w ramach powództwa ( art. 322 k.p.c. a contrario). (...)(...)od opublikowanego przez pożyczkobiorcę kursu franka szwajcarskiego obowiązującego na dzień wypłaty (§ 2 ust. 2 umowy) – a także wielkości ewentualnych rat – one również były ustalane według treści obowiązującej w dniu ich płatności „tabeli kursowej” banku (§ 6 ust. 1 umowy).

W jej treści odwoływano się przy tym do ustawy o kredycie konsumenckim. (...)Ideą dokonania nowelizacji prawa bankowego , jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 marca 2015 r., IV CSK 362/14, było utrzymanie funkcjonujących na rynku kredytów denominowanych według nowych zasad. Do prawa bankowego został wprowadzony m.in.(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że umowa w ogóle nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorców kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie.

W pozwanym banku zaproponowano powodom wyłącznie kredyt indeksowany do CHF jako korzystnie rozwiązanie. (...)Do elementów przedmiotowo istotnych, wskazanych w(...)prawa bankowego należy: zobowiązanie banku do oddania do dyspozycji kredytobiorcy, na czas oznaczony(...)(...)(...)74/21 ponownie podkreślił, że umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 prawa bankowego . (...)(...)abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie prowadzi do utrzymania w mocy kredytu indeksowanego kursem CHF jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR (wyrok SN z dnia 10 maja 2022 r., II CSKP 285/22); to samo dotyczy kredytu denominowanego kursem CHF (wyrok SN z(...)