Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość(...)

Na nagraniu rozpoznano wizerunek oskarżonego T. R. prowadzącego do(...)(...)Towarzyszył mu również znany funkcjonariuszom z wizerunku A. P. .

(...)niepewności, a w rezultacie osłabieniu wizerunku marki i renomy przedsiębiorstwa, osłabieniu zdolności odróżniania znaku i osłabieniu popytu na produkty oznaczone takim znakiem.

Pokrzywdzony nie miał też żadnych wątpliwości co do rozpoznania D. L. podczas okazania mu wizerunków osób, zamieszczonych na tablicach poglądowych (protokół okazania k. 29 – 30).

Wizerunek stanowi dobro osobiste osoby fizycznej wyrażające jeden z atrybutów tożsamości osoby fizycznej, obok jej imienia i nazwiska. Zatem dobro osobiste w postaci wizerunku może dotyczyć wyłącznie osoby fizycznej, której obraz (wygląd) może zostać utrwalony na odpowiednim nośniku. Natomiast to, co potocznie nazywane jest naruszeniem prawa do wizerunku, w praktyce oznacza naruszenie innego dobra (czci, prywatności, kultu pamięci osoby zmarłej) tyle, że za pośrednictwem wizerunku (gdy dochodzi do jego utrwalenia,(...)(...)Nie można zatem mówić o bezprawności działania pozwanego, również w kontekście naruszenia ochrony wizerunku powoda.

Tablice poglądowe z wizerunkami osób Brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu. (...)umieszczając na każdej z nich wizerunki przynajmniej 4 osób, dbając również, aby osoby przybrane do osoby okazywanej były w zbliżonym do niej wieku i miały podobny do niej wygląd, w tym cechy charakterystyczne. (...)Zeznania świadka incognito o numerze (...) (...) Protokół okazania wizerunku świadkowi incognito Nie kwestionując prawdziwości(...)Świadek posiadał wiedzę o przestępnym procederze organizowanym przez R. W. , jednakże treść jego zeznań nie dotyczyła bezpośrednio żadnej z oskarżonych w niniejszej sprawie, świadkowi nie okazywano również wizerunku żadnej z oskarżonych.

Teza orzeczenia: Umieszczenie w miejscu publicznym wielkoformatowych zdjęć zakrwawionych płodów ludzkich pozostaje w sprzeczności z normami kulturowymi, zasadami współżycia społecznego, przyjętymi zwyczajami i obyczajami zachowań w miejscach publicznych, godzi w obyczajność publiczną w rozumieniu rozdziału XVI Kodeksu wykroczeń, a same zdjęcia, w kontekście (...)

Zauważyła pojazd marki M. ciągnący przyczepę, na której umieszczone były wielkoformatowe banery, na których po obu stronach widniały wizerunki martwych płodów. (...)(...)których umieszczone były plakaty z wizerunkami martwych płodów z każdej strony pojazdu. (...)Z materiału dowodowego wynikało jednak, że samochód M. ciągnący bilbordy z wizerunkami martwych płodów pojawiał się na(...)(...)Zatem umieszczanie i publiczne prezentowanie wizerunków martwych i zakrwawionych szczątków ludzkich w muszli klozetowej czy też w śmieciach bez wątpienia stanowi czyn nie tylko moralnie naganny, lecz również nieprzyzwoity i niezgodny z przyjętym powszechnie obyczajem.

SN stał na stanowisku, że dla realizacji jego znamion nie jest wystarczające, aby sprawca jedynie godził się na wyrządzenie swoim działaniem szkody osobie, pod którą się podszywa, wykorzystując jej wizerunek lub dane osobowe.