Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tymczasem w protokole okazania wizerunku osoby widniejącej na zdjęciu z fotoradaru znajduje się stwierdzenie Przewodniczącej rozpoznającej sprawę, że chociaż wizerunek nie jest ostry to jednak twarz kierowcy pojazdu przypomina obwinionego. Rację ma skarżący, że takie stwierdzenie nie oznacza jednoznaczności i pewności co do tego, że na zdjęciu z fotoradaru znajduje się wizerunek obwinionego. (...)Pomimo, że nie było całkowitej pewności co do tego, że zdjęcie przedstawia obwinionego, to jednak wizerunek ze zdjęcia przypomina twarz kierowcy. (...)Kwestię tą wyjaśnił obrońcy obwinionego funkcjonariusz Straży Miejskiej A. B. już podczas czynności okazania wizerunku osoby widniejącej na zdjęciu z fotoradaru przeprowadzonej w dniu 11 października 2012 r.

Powodowie nie otrzymali od pozwanego wynagrodzenia za wykorzystanie na plakacie ich wizerunku. (...)Jak stanowi przepis art. 81 ust. 1 tej ustawy, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. (...)Z powołanych przepisów wynika, że ochroną prawną objęty jest zarówno sam wizerunek danej osoby, jak i jego rozpowszechnianie. (...)Na plakacie tym wykorzystano przy tym wizerunek osób niepełniących funkcji publicznych.

Opublikowanie wizerunku powoda w materiale prasowym nastąpiło na skutek dalszego udostępniania informacji i wizerunku poszukiwanej osoby, zamieszczonego na stronie(...)(...)Poniżej tej informacji umieszczono wizerunek twarzy powoda, pozyskany z komunikatu policji o poszukiwaniu niezidentyfikowanego mężczyzny. (...)Reżim ochronny prawa do wizerunku określa art. 81 ust. 1 prawa autorskiego, zgodnie z którym rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. (...)W przypadku prawa do wizerunku dobrem chronionym jest autonomia każdej osoby w zakresie swobodnego rozstrzygania, czy i w jakich okolicznościach jej wizerunek może być rozpowszechniony" (wyrok SA w Krakowie z dnia 19 grudnia 2002 r., I ACa 957/01, Lex nr 82415) .

Udostępniła ona pozwanym swój wizerunek dla realizacji projektu R. . (...)W uzasadnieniu pozwu powódka wymieniła, jako naruszone dobro: wizerunek. (...)Wizerunek należy do dóbr osobistych wyraźnie wymienionych w art. 23 k.c. (...)Rozpowszechnianie wizerunku polega na publicznym (a więc przeznaczone dla niezamkniętego kręgu osób) udostępnieniu wizerunku za pomocą dowolnego medium (w tym Internetu).

Powódka oraz jej najbliższa rodzina – mąż, matka, babcia i siostra czuli się upokorzeni w związku z tak przedstawionym przez pozwaną wizerunkiem powódki. (...)Wizerunek w sensie prawnym nie jest więc tożsamy z wyglądem fizycznym człowieka, stanowi przedstawienie i konkretyzację tego wyglądu. (...)W szczególności, zgodnie z art. 81 ust. 2 pkt 1 Prawa autorskiego, nie jest bezprawne rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych. (...)Kreowany wizerunek artystyczny i komercyjny stanowi dobro prawne o charakterze wprawdzie niematerialnym, ale zarazem majątkowym.

Wprawdzie art. 173 § 1 k.p.k. przewiduje przeprowadzenie okazania przesłuchiwanemu zarówno innej osoby, jak też samego tylko wizerunku innej osoby. Jednak w ocenie Sądu Okręgowego okazanie osoby jest czynnością, którą należy w miarę możliwości preferować przed okazaniem samego tylko wizerunku. (...)Sam Sąd I instancji stwierdził zresztą, że wizerunki osób okazywanych świadkowi K. na tablicy poglądowej nie odbiegały w sposób „diametralny” od wizerunku oskarżonego. A dostrzeżona przez ten Sąd zbieżność ograniczała się do zbliżonego wieku prezentowanych na wizerunkach osób oraz ich czarnych i krótkich włosów (uzasadnienie wyroku – k. 205).

Sąd Rejonowy uznając winę tego oskarżonego, oparł się przede wszystkim na rozpoznaniu jego wizerunku przez pokrzywdzonego na okazanej mu w dniu 10 kwietnia 2001r. tablicy poglądowej, jak też rozpoznaniu M. K. w toku okazania osoby w dniu 21 sierpnia 2001r. (...)Nie mniej na uwzględnienie zasługuje zarzut obrońcy, że ubiór oskarżonego na przedmiotowym wizerunku w sposób oczywisty wyróżnia się spośród pozostałych. (...)Powyższe prowadzić musi do uznania, że rację ma obrońca, iż pokrzywdzony w zakresie rozpoznania M. K. mógł się zasugerować okazanym mu wizerunkiem, zwłaszcza że jeszcze przed procesowym okazaniem wizerunku, miejsce miało okazanie materiału poglądowego (k. 191v). (...)Reasumując stwierdzić należy, że jedynym dowodem wskazującym na sprawstwo M. K. jest rozpoznanie jego wizerunku.

Powód nie wyraził zgody na publikację jego wizerunku i danych osobowych. (...)Przepis zawiera także zakaz publikacji wizerunku. (...)W polskim prawie nie ma definicji wizerunku. (...)Dlatego rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.