Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zawarcie umowy o kredyt zostało poprzedzone spotkaniami, podczas których stronie powodowej zarekomendowano zawarcie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF), nie przedstawiając symulacji tego kredytu z jasnymi, zrozumiałymi informacjami. (...)Zapewniano ich nadto, że kurs walutowy franka szwajcarskiego jest bardzo stabilny. (...)Natomiast w niniejszej sprawie kredyt zgodnie z umową musiał być wypłacony w złotych polskich, choć był wyrażony we frankach szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Twierdzi, że udzielony powodom kredyt jest kredytem we franku szwajcarskim, a kwotę kredytu pozwany udostępnił powodom na rachunku kredytu wskazanym w § 6 ust. 6 umowy kredytu. (...)Wnioskowali o udzielenie kredytu we franku szwajcarskim, o równowartości kwoty 286.000 zł. (...)W dniu 27 grudnia 2007 r. r. powodowie W. i D. L. zawarli z pozwanym (...) Bank (...) S.A. (wówczas: (...) Bank S.A. ) umowę kredytu nr (...) (k. 459), denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Odnosząc się do umowy kredytu zawartej przez strony, należy wskazać,(...)

(...)złotych po przeliczeniu według kursów franka obowiązujących w banku kredytującym. (...)Kredyt wszak udzielony został powodom i spłacie podlegał w złotych, a kurs franka stanowił w umowie miernik przeliczeń zobowiązań z franków na złote. (...)Jak już wszak wskazano kredyt udzielony został powodom w złotych i w złotych podlegał spłacie, a kurs franka stanowił w umowie jedynie miernik przeliczeń zobowiązań z franków na złote. (...)Wyłączenie mechanizmu denominacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyniło niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpadała realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.

Pozwany podniósł, że zawarta przez strony umowa była umową kredytu denominowanego w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Doradca prezentował powodom wykresy historycznych kursów franka szwajcarskiego. (...)W obecnym okresie stopy referencyjne wynoszą dla kredytów złotowych - 4,6% (WIBOR 3M), dla kredytów denominowanych kursem franka szwajcarskiego - 0,395% (LIBOR 3M dla CHF). (...)(...)

W ramach realizacji umowy kredytu, powodowie spłacali należności zarówno w złotych, jak i we franku szwajcarskim, a pozwany pobrał od powodów łącznie kwoty: 346.277,60 zł i 57.712,83 franków szwajcarskich (okoliczności bezsporne). (...)Charakterystyczne również, że pozwany nie ujawnił wzmiankowanego w oświadczeniu załącznika w postaci historii zmian kursu franka szwajcarskiego. (...)Określenie, czy nie zachodzi przewyższenie pułapu z ust. 5.2 umowy, wymagało natomiast oczywiście dokonania przeliczenia kwoty kredytu z franka szwajcarskiego na złote, według jakiegoś kursu i to na etapie ustalenia kwoty (transzy) wypłacanego kredytu. (...)Przykładowo, w okresie gdy kurs franka szwajcarskiego uległyby wzrostowi, bank mógłby przewalutować kredyt na złote, a następnie przy spadku kursu franka szwajcarskiego, ponownie przewalutować na franki szwajcarskie, zyskując w sumie zwiększenie kwoty kredytu wyrażonej we frankach szwajcarskich.

Zgodnie z postanowieniem § 1 ust. 1 części szczególnej umowy został powodom przyznany „kredyt denominowany udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 180.562,37 franków szwajcarskich ( (...) ), jednak nie więcej niż 515.000 zł. (...)Intencją powodów było zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich z uwagi na niższe koszty takiego kredytu niż w walucie polskiej. (...)Ponadto, przed zawarciem umowy kredytu pracownicy banku (...) zapewniali powodów, że aktualnie jest najlepszy moment na zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich. (...)(...)wskazuje, że powodom został udzielony kredyt denominowany w złotych (a nie we frankach, jak wskazywali powodowie), a kwota tego kredytu, tj. kwota pozostawiona do dyspozycji kredytobiorców dla realizacji celu określonego w umowie, wynosiła 180.562,37 franków szwajcarskich.

Zanim bank rozpoczął akcję kredytową w zakresie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, bank fizycznie musiał pozyskać takie franki szwajcarskie. (...)Bank pożyczał franki szwajcarskie, od których płacił oprocentowanie, a następnie udzielał kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego. Kredyt indeksowany do franków szwajcarskich to kredyt który wypłaca się w złotych polskich, ale jako równowartość do franków szwajcarskich. Bank księgował wobec klienta należność we frankach szwajcarskich, a klient otrzymywał harmonogram spłaty takiego kredytu również gdzie raty były wyrażone we frankach szwajcarskich.

Wprawdzie w umowie została wskazana kwota franków szwajcarskich, tj. w walucie, w której „zdenominowano” kredyt. (...)(...)Kurs franka, w oparciu o który obliczono podlegający wypłacie na rzecz kredytobiorców kredyt, wynosił 2,363 zł za jednego franka szwajcarskiego. (...)Rzeczywisty sens postanowień umownych odwołujących się do franka szwajcarskiego polega zatem na wprowadzeniu do umowy mechanizmu waloryzacyjnego skutkującego powiązaniem z kursem franka szwajcarskiego względem złotówki rozmiaru zobowiązań kredytobiorców w złotych polskich.