VIII Gz 26/14 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Szczecinie z 2014-03-21
Sygn. akt VIII Gz 26/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 marca 2014 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Agnieszka Górska
Sędziowie: SSO Natalia Pawłowska-Grzelczak (spr.)
SSR del. Patrycja Baranowska
po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2014 r. w Szczecinie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. K.
przeciwko J. M.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego J. M. na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt X GNc 647/12
postanawia:
1. oddalić zażalenie,
2. zasądzić od pozwanego J. M. na rzecz powoda J. K. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
W dniu 13 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał w sprawie o sygn. akt X GNc 647/12 nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, którym nakazał aby pozwany zapłacił powodowi kwotę 24 802,72 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.
Pozwany złożył zarzuty do powyższego nakazu zapłaty, które zostały odrzucone postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 30 października 2012 r. Wobec tego pozwany wniósł zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zarzutów oraz złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zarzutów.
Postanowieniem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 20 lutego 2013 r. zażalenie pozwanego zostało prawomocnie oddalone.
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie na wniosek powoda nadał temu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności wskazując, że nakaz jest prawomocny. W piśmie z dnia 10 maja 2013 r. pozwany złożył na powyższe orzeczenie zażalenie wnosząc o jego uchylenie. Pozwany zarzucił sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów art. 168 § 1 kpc i art. 394 kpc poprzez odmowę uwzględnienia wniosku w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty oraz poprzez pozbawienie strony możliwości zaskarżenia tego rozstrzygnięcia. Nadto pozwany zarzucił naruszenie art. 777 § 1 pkt 1 kpc poprzez nadanie klauzuli wykonalności nieprawomocnemu orzeczeniu.
W uzasadnieniu pozwany podniósł, że niezależnie od zażalenia na postanowienie o odrzuceniu zarzutów od nakazu zapłaty wniósł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów, który nie został do chwili złożenia niniejszego zażalenia rozpoznany. Dalej pozwany wyraził przypuszczenie, że skoro nakazowi zapłaty nadano klauzulę wykonalności to zapewne wniosek o przywrócenie terminu został oddalony, przy czym w jego ocenie odbyło się to z naruszeniem art. 168 § 1 kpc ponieważ sąd nie przeprowadził rozprawy w tym zakresie. Poza tym w ocenie pozwanego naruszono art. 394 kpc bowiem na postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie terminu służy zażalenie. Naruszając przytoczony wyżej artykuł pozbawiono zaś stronę możliwości poddania kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia w przedmiocie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu. Pozwany jednocześnie wyraził przekonanie, że zaskarżone postanowienie wydano z naruszeniem art. 777 § 1pkt 1 kpc, gdyż nakaz zapłaty, którego ono dotyczy nie jest jeszcze prawomocny ponieważ nie został rozpoznany wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów od tego orzeczenia.
W piśmie z dnia 3 lutego 2014 r. powód złożył odpowiedź na zażalenie wnosząc o jego oddalenie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany wniósł zarzuty od nakazu zapłaty po upływie ustawowego terminu nie składając jednocześnie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów ani nie usprawiedliwiając przyczyn uchybienia terminowi. Tym samym sąd pierwszej instancji nie uchybił art. 168 kpc nie rozpoznając wniosku o przywrócenie terminu ponieważ to pozwany uchybił terminowi zarówno w przedmiocie wniesienia zarzutów jak i w przedmiocie złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Poza tym powód zarzucił pozwanemu, że nie dochował należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw i co istotne nie wniósł o przywrócenie terminu we właściwym czasie.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie okazało się niezasadne.
Analiza treści wywiedzionego zażalenia uzasadnia przyjęcie, że pozwany z jednej strony zarzuca sądowi pierwszej instancji brak podstaw do nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 13 czerwca 2012 r. bowiem z uwagi na nierozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów orzeczenie to nie było prawomocne, z drugiej zaś strony z tego faktu wywodzi, że wniosek pozwanego o przywrócenie terminu został oddalony. Zdaniem pozwanego sąd pierwszej instancji naruszył tym samym art. 168 § 1 kpc bowiem postanowienie w tym zakresie musiało zostać wydane bez przeprowadzenia rozprawy. Taka sytuacja w ocenie pozwanego w konsekwencji doprowadziła do pozbawienia możliwości poddania kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia w przedmiocie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zarzutów.
Zarzuty wyartykułowane przez pozwanego nie zasługują na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji w sposób niewadliwy zastosował normę przepisu art. 777 § 1 pkt 1 kpc w zw. z art. 782 kpc. W tej sytuacji sąd odwoławczy podziela rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym postanowieniu.
Przede wszystkim wskazać należy, że w niniejszej sprawie tytuł egzekucyjny spełniał wszystkie wymagane przesłanki warunkujące nadanie klauzuli wykonalności. Nakaz zapłaty z dnia 13 czerwca 2013 r. r. stanowił tytuł egzekucyjny zgodnie z art. 777 § 1 pkt 1 kpc. Orzeczenie to posiadało wszystkie cechy tytułu egzekucyjnego na podstawie, którego można wszcząć procedurę egzekucyjną. Zawierało bowiem niebudzące wątpliwości oznaczenie wierzyciela i dłużnika, świadczenie, które ma zostać spełnione oraz sformułowane zostało w sposób zrozumiały i możliwy do wykonania pod względem faktycznym i prawnym. Klauzula wykonalności nadana została prawomocnemu nakazowi zapłaty albowiem prawomocnym postanowieniem z dnia 30 października 2012 r. zostały odrzucone zarzuty od nakazu zapłaty, a pozwanemu nie służył już żaden środek odwoławczy od tego orzeczenia. Przyjąć więc należało, że nakaz zapłaty uprawomocnił się w dniu 26 lipca 2012 r. z uwagi na to, że dwutygodniowy termin do wniesienia zarzutów upłynął pozwanemu bezskutecznie w dniu 25 lipca 2012 r. W świetle powyższego nakaz zapłaty z dnia 13 czerwca 2012 r. stanowił tytuł egzekucyjny wykonalny jako prawomocny w drodze egzekucji. W konsekwencji należało mu nadać klauzulę wykonalności zgodnie z wnioskiem wierzyciela. Wbrew stanowisku pozwanego fakt nierozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty nie stanowił przeszkody w nadaniu klauzuli wykonalności temu nakazowi. Należy bowiem mieść na uwadze normę art. 172 kpc regulującą kwestię wpływu wniosku o przywrócenie terminu na bieg postępowania w świetle, której nie ulega wątpliwości, że wystąpienie z wnioskiem o przywrócenie terminu pozostaje bez wpływu na wykonanie orzeczenia. Pozostaje także bez wpływu na prawomocność orzeczenia ani też nie wstrzymuje postępowania w sprawie.
Wobec powyższego nie można dopatrzyć się jakichkolwiek nieprawidłowości w czynnościach Sądu Rejonowego w postępowaniu klauzulowym.
Jeśli chodzi o pozostałe zarzuty odnoszące się do naruszenia art. 168 § 1 kpc to zauważyć należy, że na chwilę złożenia niniejszego zażalenia żadne rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu nie zapadło, zatem nie znajdowały oparcia w ówczesnym stanie faktycznym przypuszczenia pozwanego o oddaleniu tego wniosku. Tym samym bezprzedmiotowe było rozważanie kwestii czy zachowana została procedura w zakresie wydania takiego postanowienia czy też nie. W konsekwencji - abstrahując od kwestii zaskarżalności postanowienia w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu - oczywiście bezzasadny okazał się zarzut naruszenia art. 394 kpc, strona nie mogła bowiem zostać pozbawiona możliwości poddania kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia o oddaleniu wniosku o przywrócenie terminu skoro żadne rozstrzygnięcie w tym zakresie nie zapadło. Z tych przyczyn zarzuty podniesione w powyższym zakresie nie mogły stanowić przedmiotu oceny sądu odwoławczego w ramach niniejszego zażalenia. Na marginesie jedynie wskazać należy, że z akt rozważanej sprawy wynika, iż orzeczenie o oddaleniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zarzutów od nakazu zapłaty zostało wydane przez sąd pierwszej instancji w dniu 20 stycznia 2014 r. zatem wskazane wyżej przez pozwanego zarzuty mogą być ewentualnie podnoszone w postępowaniu zażaleniowym skierowanym przeciwko postanowieniu wydanemu w tym przedmiocie.
W tym stanie rzeczy stosownie do art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc zażalenie podlegało oddaleniu.
Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji (art. 108 § 1 kpc). W związku z tym, że pozwany przegrał sprawę w postępowaniu zażaleniowym, zgodnie z przepisem art. 98 kpc winien zwrócić powodowi koszty procesu, na które składa się koszt zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym w wysokości 60 zł ustalony na podstawie § 12 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 10 pkt 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 , Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację: Agnieszka Górska, Patrycja Baranowska
Data wytworzenia informacji: