Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Cz 943/13 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Szczecinie z 2013-07-08

Sygn. akt II Cz 943/13

POSTANOWIENIE

Dnia 08 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Bednarek - Moraś

Sędziowie: SO Mariola Wojtkiewicz

SO Marzenna Ernest (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 08 lipca 2013 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. N. i M. N.

przeciwko S. W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powodów na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt III C 2608/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 943/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział III Cywilny, nadał klauzulę wykonalności ugodzie sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w niniejszej sprawie w dniu 20 marca 2013 r. w brzmieniu następującym: „W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, dnia 11 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie stwierdza, że niniejszy tytuł uprawnia do egzekucji w całości oraz poleca wszystkim organom, urzędom oraz osobom, których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane, udzieliły pomocy. Orzeczenie podlega wykonaniu jako prawomocne.” (I) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powodów solidarnych kwotę 6 zł tytułem kosztów postępowania klauzulowego (II).

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż powodowie wnieśli o nadanie zawartej w niniejszej sprawie prawomocnej ugodzie klauzuli wykonalności oraz zasądzenie od pozwanego solidarnie na swą rzecz kosztów postępowania klauzulowego wg norm przepisanych, w związku z czym na podstawie art. 776 k.p.c., 777 k.p.c., 781 § 1 k.p.c., i art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzekł zgodnie z wnioskiem.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli powodowie, którzy zaskarżyli postanowienie w całości i wnieśli o jego uchylenie i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, iż ich zdaniem stroną pozwaną jest Zakład Usług (...), którego właścicielem jest A. G., zaś S. W. jest tylko jednym z pracowników tego przedsiębiorstwa. Dodali, iż został on pozwany, gdyż zawierał ze skarżącymi umowę na wykonanie usługi stolarskiej. Skarżący podnieśli, iż byli przekonani, że zaskarżone postanowienie będzie wydane na Zakład Usług (...). Dodali, iż na rozprawie w dniu 20 marca 2013 r. powinno zostać wyjaśnione czy S. W. miał pełnomocnictwo do reprezentowania A. G.. Skarżący nadmienili przy tym, iż Sąd mógł zostać wprowadzony w błąd, gdyż S. W. zamieszkuje pod tym samym adresem, pod którym mieści się siedziba Zakładu Usług (...).

W związku z powyższym skarżący uznali, iż ich zażalenie jest konieczne i uzasadnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powodów nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji prawidłowo nadal klauzulę wykonalności zawartej w sprawie ugodzie sądowej.

Wskazać należy, iż w postępowaniu klauzulowym sąd bada jedynie czy istnieje tytuł egzekucyjny oraz czy obowiązek w nim stwierdzony nadaje się do egzekucji.

Stosownie do treści art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c., tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu, jak również ugoda zawarta przed sądem.

Jak wynika z akt sprawy, strony na rozprawie w dniu 20 marca 2013 r., zawarły ugodę sądową, w której pozwany S. W. zobowiązał się do zapłaty powodom kwoty 3.000 zł z ustawowymi odsetkami oraz koszty procesu.

Należy zatem uznać, iż w przedmiotowej sprawie obie przesłanki nadania klauzuli wykonalności zostały spełnione. Niewątpliwie bowiem istnieje tytuł egzekucyjny w postaci ugody sądowej a obowiązek w nim stwierdzony czyli zobowiązanie pozwanego – dłużnika - do zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz powodów – wierzycieli - nadaje się do egzekucji. Dodać przy tym należy, iż postanowienie o umorzeniu postępowania uprawomocniło się, a co za tym idzie ugoda nie została skutecznie podważona.

Zgodnie z przepisem art. 795 § 1 k.p.c., na postanowienie sądu co do nadania klauzuli wykonalności przysługuje zażalenie. W doktrynie przyjmuje się powszechnie, iż wierzyciel ma prawo do złożenia zażalenia na wypadek nieuwzględnienia jego wniosku w całości lub w części, a także wtedy, gdy zakres wykonalności został oznaczony inaczej, niż on wnioskował.

Żadna z powyższych okoliczności nie miała w sprawie miejsca. Bezspornie bowiem wniosek powodów jako wierzycieli został uwzględniony w całości jak również nie było zmiany zakresu wykonalności.

Podnoszone w zażaleniu twierdzenia dotyczące niewłaściwego oznaczenia strony pozwanej na obecnym etapie postępowania nie mogą zostać uwzględnione. Postępowanie klauzulowe ma bowiem charakter ściśle formalny i mogą w nim być podnoszone tylko określone zarzuty. Wywodzenie zaś, że stroną pozwaną powinien być inny podmiot powinno mieć miejsce w toku postępowania rozpoznawczego, ewentualnie przed uprawomocnieniem się postanowienia o umorzeniu postępowania. Jak już wyżej zaznaczono zakres kognicji sądu w postępowaniu o nadanie klauzuli sprowadza się do badania, czy dokument, który ma zaopatrzyć w klauzulę, odpowiada warunkom formalnym tytułu egzekucyjnego (art. 777 k.p.c.). To wskazuje, że z kognicji sądu odwoławczego w postępowaniu zażaleniowym została wyłączona dopuszczalność badania, czy osoba wskazana w niej jako dłużnik jest dłużnikiem w rzeczywistości.

Na marginesie można jedynie wskazać, iż pozwany S. W. nie kwestionował swojej odpowiedzialności względem powodów, a zatem w toku postępowania brak było podstaw do przyjęcia, że pozwanym powinien być inny podmiot. Pozwani zresztą podpisali ugodę, w której jako pozwany oznaczony został S. W., a nie zaś A. G.. Jeżeli zatem powodowie chcieliby dochodzić swoich należności od A. G. muszą wystąpić przeciwko niej z nowym powództwem.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Grażyna Magryta-Gołaszewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Bednarek-Moraś,  Mariola Wojtkiewicz
Data wytworzenia informacji: